VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 492

չէ։ Վերքին շաբաթն եր ո ւ. քաղաքական զէպքերր, անգամ մրն ալ եկա
Համոզել մեզ, եւ. ցուցնել ցուրտ իրականութիւնր իր ամբողջ մերկութեան
և դաժան ստուգութեան մէք։
Աենք այնպէս կը կարծ՜էինք, թէ մեր միլիոնաւոր ան մեզ ցեղակիցնե­
րու զոՀաբերումբ, մեր տդամարղերու, դաշնակիցներու կողքին Հերոսական
մարտնչուՏներր ե թափած արիւեր, մեծագոյն գրաւականն էին, որս
Հզօրներր, Հռետորութեան սրտառուչ ֆնոսլաներու մէջ, մարդկութեան եւ
իրաւունքի անունով, իրենց բրած ասպետական, Լքեղ խոստուՁները
ծաղրէին գոնէ անգամ մը, գոնէ այս անգամ։
Չգործադրեցին, ընդհակառակը գեղեցիկ և Հանդիսաւոր խոստուՏներ
վրայ կերտուած՛, մեր պղատոնական յոյսերը եւ ա!լն կա լութի ւննեբր։ անգայ՛
տա ո ան, անշքացան, շոգիացան ՀետզՀետէ։ Մենք այղ Հիասթափութիւննե–
բուն կսկծոտ ա զգեցութենէն գեռ չ՚սթափած, խորքն ցաւով Հանդ
. եղանք, մեր «բարեկամ» դաշնակիցներու մէջ ծայր տուող, ծաւալող Հսէ*
մակրական խորին Հոսանքին, որ կ՚ուղղուէր զէպի մեր դարաւոր թշնամի­
ները՝ թուրքերը։
Այն ինչ որ ցնորական երագ պիտի թուէր տարի մըառա շ, ցուրտ, չա­
փազանց ցուրտ ե անողոք իրականութիւն կը դաոնար։ Աան Րէմօլի մէջ, դա
նակիցները իրենք իսկ պատրաստելէ վերք, թրքական դաշնագիրր, — 1 ո
սով չափ անգամ չ էր գոՀացներ մեր դարաւոր, պատմական բաղձանքնե
մի քանի շաբաթ ներ վերք, կարծես կր խզճաՀարէին իրենց բրածին վրայ, եւ
դաշնակից երկիրներու մամուլր մեծամասնաբար, կարեկցոտ ե Համակր
յօդուածներ կը նուիրէր անիրաւուած թուրքին, պաՀանքելով դաշնադրին,
վերաքննութիւնբ։
Մուսթաֆա ՚քՀէմալկոչուած՝ աւազակապետին խումրերր, մէկ
միւսր, aՀայրենասէր՚տներու Հսկայ բանակ մըկը դաոնար, աՀաւոր ոյժ մը, ո՛­
րուն դէմ կռիւին անիմաստ ՐԱ ալր» այ դ աւազակին գոՀացումը ե անոր Հետ
ուղղակի Համաձայնութիւնր կր ֆատագովուէր։ թուրք բ ր օ բ ա կյա ն տ
անսանձ արշաւներ կ՚ընէր, Լօթիները ե Ձչէրարները ստուերին մէք ձգելով,
ընկերվարական Պիւիսօններէ նախագաՀուած, յ աճա խակի մի թ ին կն ե
մէք,70,000,000 միլիոնՀնդիկ իսլա լքներ ո լ անունով, կը բողոքէին ան դա»
մաՀատուող, նաՀատակ թուրքիոյ ի նպաստ։ Րօպէրթ ՚Բէին, Գաղատիոյ մէջ
կէմալի Հետ կնքած ընդվզեցուցիչ զին աղա զարբ կրներփողուէր, իբր քաղա­
քական Հասունութեան օրինակ մր, ե իմաստուն ք ա Ա մր։ Իտալիան, ասպե
տական վեՀանձ նութիւնով մը կը յայտարարէր թուրքերու Հետ բարեկամու­
թիւնր և ան շա Հաին դրութիւնը։
Մեր ազգային պատուիրակութիւնը այս միջոցին կրնար պարծենալ, այդ
ուղղութիւնով իր ալ ըրած տարուան մը լոգնասպառ Հանքերուն Համար։ Հա–
յութիւնը բնական է երախտապարտ պիտի սնար իրեն, լսելով որ գոն
ցեր է, տարուան մը միջոցին30,000 ֆրանքի Հսկա լ ! գումար մը յատկացնել
բ ր օ բ ա կ ան տ ի անկարևոր գործ՜ին, մինչ օրինակ, այդքան մր կամ
դրամ յատկացուցած՝ էր անձնապէս Ամերիկայի իր ներկայացուցիչին։