VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 491

Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո Ւ ՆԴ
Շ Ա PU Թ Ա Թ Ե Ր Դ՛ .՛
, ԳՐԱԿԱՆ ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ ԵՒ -ԲԱ%Ա
ՓԱՐԻԶ՛ % ՏԱՐԻ
* տ ••••^•••^^••^••• ա ••••^^^••^•••••••^ ^
ԹԻՒ .27 j
՚ԽՄ ԲԱԳ Ր ԱԿ ԱՆ
Ղ.Ա ILԿ Ա Ն| ձՈ ՐԻ ԶՈՆ Ը
^srz ^r-
Դի ւան ագի տա կան աշխարՀի մէք, գործէ աւելի խօսքով, աւել
արեւելեան երքանիկ երազատեսութիւնս վ մր, մեր ամբոզք ական
ա իրացումը երագելէ Վերք» եկանք Հասանք Հիասթափութեան ցու
մը վրայ։ Այն ատեն միայն» սթափումի նշաններ սկսան ք ցոյց տալ
վերքին փորձ, ՀևիՀև ու անձկութիւնով փարեցանք, էւրոպայի քաղա
թխպոտ Հորիզոնին վրայ ենացած մր քանի լուսաւոր ամպեր ո լ,
իրենց կարգին առանց ուշանալու ՀետզՀետէ մթագնեց ան և ան
Մեր ղատին բացարձակ արդարութիւնը ու գեղեցկութիւնն
մեր երևակայութեան այղ սլացքներր կուտար, ճախրելու Համար
ներով լեցուն կապտորակ Հորիզոններու մէք, որոնք այսօր այլեւս գ
մթագնած՛, ամպերով կուտակուած են։
Ա*յԴ ս Լ ա ԱՔԸ ձկոտրեցաւ, թէպէտ կորսնցուցած՛ իր Ի^ոիչ
թիւնը և թափր, սակայն գեռ կը ճախրէ, և այս անգամ
սեփական մթնոլորտի մը մէք։ Այսօր յայտնի եղաւ այլեւս, թէ ո և
կէնքէ լուսաւոր շող մը չկայ, մեր երկինքն է միայն լուսատուն
բերը» Արարատի երկինքը՝ որուն տակ մենք ստեղծեցինք,
բազուկներով և արիւնով, անկախ Հայրենիք մը։
Բայց ա/գ դեռ բաւական չէ։ Ասկէ վերք, մեր դ
քաղաքական Հաւատամքին ՀիՏնաքաբը պէտք է ըլլայ Հայ
թիւնը, զոր պէտք է զօրացնել, որուն վրայ պէտք է գուրգուրա
փրկութեան միակ ելակէտը եւ զայն դարձնել քաղաքական ամբ
մը» ոյժ մը։
Պատրանքներու ժամանակը անցաւ» աւաղ, ինքնախաբէութիւն