VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 173

ՎԵՐԱԾՆՈհՆԴ ՜
ոսոխ՛ն Լրի՛ն սլատ/լառելի տարածութեան վրայ։ Տաս ամիս առաք նա
նետեց իր Հոդերից քրիստոնեայ դրացիին, որ մեր ծով տառապանքից օ
լով, գերմանական un լինն երի վրայ յ Ան ուա ծ, յդաց ել էր նուաճող ական ծրա­
գիր» որոշել էր տիրանալ Հայաստանի մի մասին։ իսկ ընդամենը մէկ ամ
առաք, Հանրապետական Դ°ՐՔՐ* Ր ո րՒ^Լ՛ կիսամերկ ե, անպարզն, _
փայլուն յա գթութիւնն երով չէզոքացրեց թիւրքօ-թաթարների յարձակո զա­
կան ուժը, մաքրեց Ղյարսի ամբողք ւՐքյ՚^էԼ արիութեան ու անձնազոհու­
թեան փաստերով Հիացրեց օտարներին։
Այգ զ°ըքս է առ այժմ մեր յսյսն ու ապաւիեր, այդ պետութիւնն
առ այժմ Հայութեան տենչանքների կռուան ր, թէ այսօր, երր գալարւում
ճգնաժամի մէք ե թէ վաղը, երր մի անգամ եւս, չար բախտի դաւ
թեամբ կար՛ոդ ենռ իսպառ 1 Ք Ո Վ Վ աշխարՀից, լքնալ առանց Ռա\Ղճօ
Տքնալ առանց աքակցութեան։ Գիտեցէք միայն այդ գետնաքարշ մամուլի
տա բարութիւնն երր, մեծ, ազդեցիկ օրգանների ՝ որոնցից սպասում ենք մ
արդար դատի պաշտպանութիւնը, որոնք սակայն վերստին լքում են
վերստին փաստաբանում Թիլրքիոյ ամբո զքութեան Հին, բորբոսած Հաւա­
տամքը***
քթո՚ւլ է աշխարՀր, անտարբեր ու նոյնիսկ Հէգնոտ՝ դէ՚Ղ-Ւ մ ռ ր ան
լուր Գողգոթան, դէպի մեր ծով զո Հա բեր ո ւթ իւննե րր, դէպի մեր բոլոր աղեր­
սագին ղիմոլւաերր, դէպի մեր բոլոր յուսա Հատ Հաւա՜բները։
Խո ւլ է դիւանագիտութիւն ր, բութ ու անտարբեր դէպի բոլոր զգա­
ցական ու իտ էական ագդակն երր — նա գործ ունի միայն ու միայն կենդա
ազդու իրական ո ւթեան g Հետ։ ՝
Հինգ գարու անարգ դերութիւնից յետոյ, դժոխային չարչարանքների
ու անբաւ գոՀաբերութիւնների գնով, Հայ ազգի Տնացոըդները —արեւե
Հայ ու արեւմտաՀայ ռազմիկ ու ժողովուրդ թեւ թեւի — ստեղծեցին այ
փոքրիկ Հանրապետութիւնը։ Պատուի, խղճի, Հայրենասիրութեան պարտք
իւրաքանչիւր Հայի Համար՝ գուրգուրանքով ողքունել այն ե քանալ ամբա–
սլէւղելու զօրացնել այն՝ Համայն ազգի միա Հա մուռ աքակցութեամբ։ Օտարը,
Աւրոպան, Ամերիկան, որ պաշտօնապէս չյայտարարելով, իրական ո ւթ
ճանաչել էր առաքին Հայ Հանրապետութիւնը ե յարաբերութեան
նրա Հետ, օտարը, որ ուշի ուշով Հետեւում էր մեր կեանքի անցուդարձ
կ ո լզէր տեսնել, թէ ինչպիսի ընդունելութիւն է .գանում Հայոց անկախու­
թեան այդ առաքին֊ փորձր բոլոր Հայ շրքաններում, մասնաւորապէս գաղութ
ների մէք, Պօլսէն մինչեւ Փարիզ, ԳաՀիրէէն մինչեւ էօնտոն ու Ամերիկայ։
}յւ օտարը շատ բան տեսաւ մեզ Համար անպատուաբեր*** Ղյա
աէտք էլ չունէր* Հայ մարդը, մեր (լներքին տաճիկը», Հր ա պա րա կա գրի
Հռետորի ծիրանին Հ^ Հագած, ինքն էր Հրապարակով, թեթեւամտօ
անգիտակից Վատութեամբ վարկաբեկ անում Հայկական Հանրապետո
— ի մեծ ցնծութիւն մեր թշնամիների —Հռչակելով այն իբրեւ խորթ, ան Հա­
րազատ մի վիժմունք, իբրեւ թիւրքի» գերմանի զստեղծագործութիւնն։ էւ