6
ՎԵՐԱԾնՔ
ՒՆԳ
ա
դ գ ի ն էր կե՛նդանի
վարմունքով
տուած
/y
՛ս տ ա ս իւ ւսՆ 1~Ն
յետոյ
^ աՀա՛ ջախջախ է չ
պա տ ա ս իւ ան
մլէ եւս
}
Գ
Ո
Ր անկեղծ՜ ու
ճշգատես
քծ*ուբք մը էր այս
էւոստովա–
նոլթեամբր
/լուտայ
ե Ո՛ր ե՛՛ն
թանկ ա -
գէ՛ն
մեծարանքներ
ե՛ն
մեկ՛ն
ե
9
բաբոյա–
սլես
արդեն
է
ս
.կ ա արտ ուած՜
մեր դ ա ֊
Հէճն
երուն
վոՀմակեն
Ր ՛էէ՛" ՛էյ
ո
[*
ուղ
ղուած՛
ՐԱ_
։ս
յ
եր բեր
Հայ Հո գւոյն
ան–
՚Էշր՚՚չԷ
կորովէն։
Աշի՚՚սբՀիս
բոլոր
(ծ՝ալա ա թն եր ր անկա
ր՜՛գ են այդ կ
ո
Ր
Ոէ
1ր
էէ՚Ք՛"^՛"^/*
\$*՝Էկ
ա
սլէտէ
աւելէ եւս ա՛ճէ ու զօրանալ
մէն–
չե
ւ
Հնշե վճռական
յաղթ՜անակէն
մա
մը։ Այն ատ են
պ
ինչպես
{\գէ՛"՝
յարու
թեան
զոր ճշդհկէեէ
տեսաւ
ոսկերոտէք–
ներու
ան Հուն
դաշտէն
վեր
եւ
Հոլաթե-
9
այդ
զ
ո
Ր
ո
վՐյ
% Հ*"/
Հոգէէն
Հինաւուրց
ան շէ ջ ան ելէ այդ ումը
}
սլէտէ
սաւառնէ՝
տէր ական*
մեր
Հայրենիքէն
մաՀաշուբ
ամայութեանց
վերեւ
^
անոր
Հրեղեն
շունչէն
տակ
ո տրէ
սլէտէ
կան
գ՛նէ
գետնամած
ծ ան բա կա ւզԱւերակներու
Տի
կին ը
ք
ցաւի ու Հաւատքի
վեՀագոյն
թ ա գու–
Հին
9
ալեւոր
բազմաիւոց
ու
մշտակենդան
Ս *
ա յր - Լ*սյ ա ս տ անր
?
ե
մինչ
անոր
Հ
ո
ւրջ
9
անոր
մեծ՜արոյ
թեւերուն
տակ
պիտի
փու
թան
Հաւաքուիլ
աշէւարՀի
ս
չորս
կող֊
մերե՛ն
գ ե
ա
է
Հայրենէ
բոյնը
գէմող
Հայ որ գէն երր
վերական
գնելու
Համար
ք ան դու ա ծ մեծ Հէն §ունը
9
նաՀատակ–
ն երուն
սուրբ
ոսկերոտիքներուն
արիւ
նովը յա գ ե ց ա ծ
Հողե–՛
ծաղիկներ
պիտի
բուսն
ին
?
նմանը
չտեսնուած
քաղցրու
թեամբ
շոգացող
վարդեր
ե
գեր
tu
գոյն
մաքրութեամբ
ցո՛էացող
շուշաններ՛
զարդարելու
Համար
վերանորս գ
տունը
պապենականդ
ե
սանՀամար
դեզադեզ
անթ աղ ոսկերոտիքն
ե րր պիաի
սարսռան
?
պիտի
իքլբտան
պ
պէտէ
թրթռան
ինչպես
բի--ր
րէ՚-ր
քնարներ
9
ե
մրմունջ
մը
նուէ բա կան պէտէ
բարձրանայ
անոնցմե
զոր
աշէւաբՀ
ամբողջ՝
պատկառոտ
թեան
մը մեջ՝ պիաի է
ս
ե,
լու
Համար
յաղթանակը
Արդարու՛
թեան
s
Փարիզ,
2
Գեկտ.
191 7
ՄԻ ԳԼՈՒ1 Ս Ա Ն Տ Ի Պ Պ 0 է 1քՒ 8
I.
Լեռան
լանջին
կա չ
Հինաւուրց
Մի վանք՝
մամռոտ
f
փլատակ»
Հաւաքսւել
են
առաւօտուց
Ոարւորներր
նորա տակ
։
Վարդավառի
տօնն Է
ա յ ս օ ր
՝Բոդք են կապել
սարւոր
ներ.
Զի կլլ իէ աղոն են վանքի
րոլոր
ՀԼէնրլ ու զարդով
կտրիճներ
։
Սարւոր
կանաչք
իւոտով
— ոաիւ
Թորրոքել
են վառ
օճաիւ
f
Հա մով– Հոտով,
օրՀնահ
ազով
Կ՚եփեն
ուիւտահ
ք
սուրր
մատաղ։
I.
Ընկեր — տդերք
սէզի
վր
ա
Հ ՝
Ուրաիւ
սեղան են նստահ,
կարմիր
դինին
կլլ
ՀուրՀրաի
Պշ P^P^
lu
^
էս որո վահ
։
Ու սարն ի վեր ձկնն կ
&Դ
Զուռնան՝
րանէՀրիկ ու Հզօր •
րաւուլն
աՀեղ
մամք է՜ ձւլել,
Թինդ ու դղորդ սար ու ձոր
։
Ու մի կտրիճ
թռաւ
տեղէն
Որոտալէ
հափերի մկչ
Իենթ
տրնկին
սկսաւ
մկկէն,
Պարես, պարես ու չշ թողնես*
