Page 2 - ARM_19-1947_03
P. 2
«Ց Ա Թ Ա Զ>
ՎԱՍՆ ՀԱ8ԿԱԿԱ1 ԴԱՏԻՆ, Մնէ ԱզգաքիԱ պատմուած* մր* է՛– ^ ^ Կ » "Ր Լ ա լա յեան ի կոդմէ
տպուած պիտակ֊
պ ա տ ո ւ մ ր՝ Վասայ րարթաււով է
Մեծ ԳիւցսպԱավհպը ո ւ ա ծ , բայց Հանայ չէ, այլ Աամրռտանքի ե լ
Մեր պատմութեան ամէնէն բախտորոշ ± լրքակայ գիւղերու խառնուրդ եղքերսւաքաղ մր ,
քաններէն մէկը կ՚ապրինք անկասկած X Սփիւռքի Թ*ո ներուի ի ն ձ շեշտել որ՝ Աասունին իր շ ա ֊
բաՀիլսած
բո չոր անկիւններէն մինչեւ Հ ա յ ա ս տ ա ն , Հռ յ ֊ ո ^ (ք– • եւ վհրջիե մաս) նիւթին մէք՝ բոլորովին աւնպաաբասսլ
ղովուբգի սի բ ա ր կը ա ր ո փ է ն ո յ ն ա1լնկալոՎկաւք ^ ԱկօԱ ,Ամ սաղր ի Ժ-Ե . թ ի լ ի ն մէք Է ։ Մ ի 1 չ գ ե ռ ես իրմէ կր յուսայի գաւառական
Կ • Աա - բարբառի որոշ ծանօթութիւն ։
Բո նա գ ր ա ւ ո ւ ա ծ Հայ Հողերու ա ղ ա տա ր ո լ - սունի՝ աեղաւորաձ֊ էր բռնազբօսիկ ել անճիշդ
թ ի ւ ն ։ $ ա ս ն ե ա կ Հ ա ղ ա բաւ բ կարիճներ ղոՀ1 է ^ե– գ ր ա խ օ ս ա կ ա ն մր՝ ՍասունակաՏ^ մասին :յ Ի՞նչ կ ը տեսնուի սակայն իր դիրքին երեք հա»
րիւրէ աւելի էջերուն մ է ջ – Րարբաո֊ային անհա
տո յ այս պ ա տ ե ր ա զ մ ի առա^աււ. բ դիրքե բու\ –ք է չ՝ իրմէ առաք ուրիշներ ալ գ ր ա խ օ ս ա կ ա ն ի նիւթ ւատալի սիալՕւեր, լեզուական ու տաղաչափական
անթիւ մեղանչումներ, սիւղագրակաՑ տՑնեթյղի
յանուն ժողովրդապետութեանս յա զթան է կի% ք դաբձուցէն իմ գիրքԱէ Ու– ես ,ՀամաՀաւաք կարճ իտյւՏաշՓոթութիււա&հբ ւ
Հայութիւնը կԱ սպասէ որ ա ր դ ա ր ո ւ թ ե ա ն լեղա սլաաասխանով մլլ գ ո Հ ա ց ա յ « (քաոաք* 28 Ցուն .
կէն ցոլք մ ը ն ալ ի յ ն ա յ իր վրայ։ Ա ս ի կ ա ոչ քիայե * ւ ա բ 1947)։
մեր ա ր ե ա ն գինն է, մեր իրաւունքը, այլ նսեւմեր Ե թ է այստեղ անՀրաժեշա կր տեսնեմ պա -= Ամէն անոնք որ անձամբ լսած ու– գրի առած
չեն ոեւէ
Հաւաաքը % ,1 տաս խան ե լ ա ռ ա ն ձ ն ա պ է ս Ա ասուն ի ի ն , պատճառը պ ա տ ո ւ մ , անպատճառ սխալ կր կ ա ր դ ա ն
Մեր իրաւունքներու պ ա Հ ա ..վքին Հանդէպ եր երկու է ։ ՛էյ ա խ որ՝ ա ն ա ր դ ա ր եղած՜ է իր դ ր ա - ու սխալ կէտադրութիւններով ալ կր շարադրեն։
կու կարծիք եւ տ ա ր բ ե ր ճ ա կ ա տ ն ե ր չսաեղՀուե - խօսականին մէ^, երկրորդ որ՝ առիթ ունեցայ Աասունին ալ՝ անձամբ չլսած եւ անձամբ ոեւէ
ցան բարեբախտաբար ։ Ա Հ ա մօտ երկու տւպ,իէ ի ծ՜ա յրէ ի ծ՜այր կ ա ր դ ա լ ո ւ իր շա րաՀ ի Լսած՜ « Աա - փոփոխակ գրի չառածներէն է , ֊ – կենթադրեմ ֊
վեր Հայ Հ ա ւ ա ք ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն ց շբթներէն բարձրա սունցի Գաւիթ^ը յ այսինքն բ ա ն ա Հ ա ւ ա ք եղած չէ, քանի որ ունի
(քանի
ցող իւրաքանչիւր կ ո չ ու ա ղ ա ղ ա կ ՀայկակւՀս Հո I) ասուն ի ի՚ե Հարցնելու է թէ՝ լ*°ս՝Հ գիաումով ծայրէ ի ծայր սխալ կէտագբութիւն1աեր,
ղերու ա զ ա տ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն միեւնոյն պաՀանԼ^ը կը իբր թ ե բ ո ւթ ի ւն՛ կբ ցուցնես Զ ի թո ւ ն ի ին՝ այն մր օրինակներ թուելն ա ն գ ա մ պիտի երկարցնէր
ձեւակերպէ ։ Հ ա տ ո լած՜ները՝ զորս դուն ալ շարաՀ ի լսեր ես քու գրուածքս) :
է լ սակայն , գ ա ն ո ւ ե ց ա ն մաբգիկ % որ ն ո յ ն իսկ Գիրքիգ մէչ (օրինակ երես 2(4): Ե թ է թերութիւն Յետոյ , քանի որ Յ ա ռ ա ք արանին մէք կ՝րսէ թէ
այս կենսական Հարցին մէէ* ուզեցին վյառսվգի - են, ինչո^ւ գուն ալ գործ՜եր ես։ իսկ եթէ թերու իր ն պ ա տ ա կ ն է տ ա լ գ ր ա կ ա ն լեզուով Ա. Գաւիթ
գիրքը՝ Հե
մա կանո ւթիւնը խ ա ղ ա լ » վասն հայկական Գզտին% թիւն չեն՝ իԴչ յետնեալ միտքով ՋիթաՀեիին կը մշ, ի ՞ ն չ ա ր դ ա ր ա ց ո ւ մ ո վ կր խճողէ
ներքին ճ ա կ ա տ ն ե ր յարգարել եւ ա ր տ ա ք ի ն յ ա չ - վերագրես X տեւեալներուն նման բայաձեւերով կամ բառաձե.
խարՀին առ֊չեւ Հայութեան ուժերն ու էլամքբ Տ ե տ ո յ , ինչպէս աււա^ին գրուած՜քիս մէչ շեշ՜ ւերով— տի տամ, տի կտրեմ, կ՚ընկնէր, բերե
ճեղքուած՜ ցոյց տ ա լ տ տած֊ եմ, մեր Վ է պ ը Եօթ-ը ճ|իսլ է ։ Եօթը ճիւղե ֊ ցիք , չբերեցիք, աււան (առին) , թոնտրաւն վբայ,
Ուրիշ է0նչ նպատակ վ ե ր ա գ ր ե լ Աարիլ 30^ րո՛վ միայն է ամրոդջակաւս. : Ինքը տ ո ւ ա ծ ՜ է միայն կուցք (փոխան կուցի), խազցան (խաղացին),
Հայկական՝
Մայիս 4ի ընթացքին^ Նիւ եոբքի մէչ, չորս ճիւղ եւ կոչած՛ է նոյնպէս ամբող^յսկան ։ չեմ փախնքիր, ինձ տուր անոր (փխնկ. զիս ի ) , ես
գ ա աչ ն ի ն պ ա ս տ կա յա ցած՜ Համ ագո ւմ ա ր ի մշ , ոբ Ի\չո"ւ X այս կռապաշտ\ճ չառնեմ (փխնկ. կռապաշտ՛ը.),
վախն ի փ ո խ յոբէԿւբխուեցաւ «ՀամաշիսաբՀային՚ֆ , Կ*Ըսէ թէ շարաՀ ի լսած՜ է 34 պ ա տ ո ւ մ ն ե ր է X ելն . եւն • եւն . Տ
ՀձՀամազգայինֆ , եւ ՀձՀամաՀայկականֆ ,ի վերջոյ Ո՜րոինք են ա յ գ վափո խակ՜Լ ե ր ը , չ ի յ ի շ ե բ ։ Հայերէն շեն Հետեւեալին պ է ս ձեւեր, ինչ
եւ յաջգաբ՜
վերած՜ս ւե լո լ Համաբ խնամով զտուած Հիմք բնգոլւեցի Ա ո կ ա ց եւ Սպաբկերսփ պէս աոիւծ՝ ոււնաց : Առիւծը կը մռնչէ , չ ի ոռն ար :
ուած Հատուածական ելոյթի մ ը ։ Այդքան մեծ բարբառով պատումները^, կ*ըսէ Տ ա ռ ա չ ա բան ի ն Գայլր եւ շունը կՀոռնան։ էօթ դոճեր դոցեց ,
աղմուկով բեմ ա գ ր ո ւած՜ այս Հաւաքոյթը արուն
սուդ ըրաւ։ դուո.,
մ է չ ։ <Հ,Ա պարկե րտ՝ֆ ի բ ա բ բ ա ռ ո վ մ է ա կ պ ա տ ո ւ մ մ ր Պիտի ըսուի եօթր գոցեց։ Ի՛նք
մասնակցեր են քսանըմէկ եբկիրներւ Հայ գաղութ՜* եթէ կայ այն ալ իմ ձեռքով գրի առնուած՜ն է, րսել է՝ մեր ադդն այսքան դնացհր, քիչը մնացեր։
ներէն մէկտեղուած՜ Հ/*–*–րէ1 եօթը Հարիւր պատ գա - Հարուստ , սքանչելի՛ , բարձբօբէն դիւցազներգա էյախարաբ(ը) գնաց, յայտնեց գանգատ, թափ չ ը –
մաւոբնեբ, զա մ անալի չէ որ ոեւէ արձագանգ կան ; իսկ ա յ գ փ ո փ ո խ ա կ է ս աալ լք՚իսկ մուտք մնաց մէջ՛ն իմ գորգին : Այսօր եօթնեկն ենք ըրեր
չ գ տ ա ւ Հայութեան ծ՜ոցին մէչ, որովՀետեւ մեր գտած՝ չէ Ա ասուն ի ի դիրքին մ է չ ։ Այն պարզ պատ (փխնկ. եօթն ենք ըրեր ըսելու.) :
ժողովուրդին անծ՜անօթ կը մնան մասնաւոր Հրա– ճ ա ռ ո վ որ՝ իմ պ ա տ ո ւ մ ս , գաւառաբարբառով ,է
նշա -
Հանգի վ ր ա յ կան չո ւ ա ծ , որո Լ Հաշիւներով ընտրուած՜ ա ն տ ի պ է դ ե ռ , իսկ ա շ խ ա ր Հ ա բ ա բ տ պ ո լածէն –֊Ա ա– Բ ա ր բ ա ռ ի կ ո պ ի տ սխալն ՛և ր են՝ Ծովինար խա.
նակուած՜ ա յ դ ժողովականները ; Անոնք ըստ սունին օգտուիլ գ ի տ ց ա ծ չէ ։ նում մեկՅեցալ, փ ո խ ա ն ա կ ըսելու բեբնէն մեկնե–
նեբկայացոլցիչներ չեն, այլ ձայՀհ բռնողներ՝ ւթ ե ա մ բ Ուրեմն ո*0բ իրաւունքով Ապարկեբտի պատու ցաւ (ծնաւ) : Ծովինար լացաւ, զարկաւ իր գլխոլքն,
Հ ա ւ ա տ ո յ Հ ա ն գ ա ն ա կ ի մը X Այն որ Աաօ– փոխնկ. ըսելու ձեււքեբը զարկաւ գլխուն; ՝^ա1նի
իւ7. Կ.Ա յէլէ էՐրեւ Հիմք իր դիրքին։ ողջ է ք , կռիւ մի՛ ե ր թ ա ք , փոխն, ըսելու՝ քանի
\ ւ ի լ Եոբքի Համ ա գ ո ւ մ արը չ ՚ ր տար ո զո մա Ծո-եյաւ. Ա. Հատորին մէչ դրուած– է իրրեւ ԵՍ Ո՚ԼՋ Ե Մ ՝ դուք կռիւ մ ի երթաք։ (էք 2 8 7 ) ։
ոչ մեր ժողովուրդի ձայներս լ կշիռը նեըկայա - Ա պ ա ր կ ե ր տ ի փոփո՚խակ , Ա ա սունին եթէ գաւառա–
ցուց , ոչ ալ զՀամաՀայկականֆ միասնականու - - բարբառներուն Ե թ է Աասունին գաւառաբարբառն՚եբէ Հասկցող
ս խա
Հմուտ րլլար , պիտի գիտնար որ ՝ԸԱար , պիտի չգործէր Հետ՛եւեալ ծիծաղելի
թեան մը Հեղինակութիւնը կրցա լ աբժեցև ել Ապաբկեբտէն ոչինչ ունի, Վանա յ մէկ ա ղ ճ ա տ ներ ր .
Հ ա կ ա ռ ա կ փողով ու թմբուլով Հայէ սէ^ան <™ Թլոլ Գաւիթի մաՀուան վրայ՝ իր Հրեղէն նը.
՛իա տի չ ա ր ա շա Հ ո ւթ եաե ենթարկելու բ ա ց ա յա յա ուժեր ի օժանդակութիւնը տարագիր Հա յ ո ւթեան <ք՜ռյգը Բուռկիկ—Ջալալին ,սանձը (կապ) կը կտրէ՝
մ իտումին՝, Հակառակ գործ՜ած՛ս լ ած՜ սխալներո՛ւն , , Աովետական Հայրենիք վերադառ - կը փ ա խ ի : Պատումներէն մէկուն մէք՝ տ պ ո ւ ա ծ է
ներգաղթին
մենք մնացինք Հ ա ն դ ի ս ա տ ե ս ի լո ո ւթեան մ Էչ,խո բ–. նա լու Հ ա մ ա զ գ ա յ ի ն գործ՜ին՛^ յ Այսքան՝, ոչ աւելի ծոակապ կտրեց փախաւ: Ուղիղ
ոին
Հ ելով 1 բ ա յ ս օրերուն , ի նպաււ մեք վրիպակով ձեւն
ոչ պակաս X է 1 է ՚ ե ւ ս ւ է ս "Ր " " յ ց տ ո ւ ա ծ եմ Աասունական/ք մէք
Հնչող ոեւէ ձա յ ե կրնա յ օգտակ ա ր Րէէալ եւ ա ռ - Մ ա ր դ Հոգիի անսաՀման անձկութեամբ կբ (երես 1024), ծււաւ, կապը կտրեց, փախաւ, ա յ ֊
նուաղն յուշարարի դ ե րկատարել։ Ղ*ոՀ պէտք էբ փնտռէ Հա յաստանի գ ե ր ա գ ո յն ի շիւան ա ւո բ նե բու
ըլլալ , որ մեր Հ ա կ ա ռ ա կ ս րդնե ւը տարիներ շա - ս,ինքն ձ ի ն կսկիծէն խենթ (ծուռ) դ ա ր ձ ա ւ , իր
բունակ ուրանալէ վեբ^ Հայկական ՛հատին գ ո յա- խօսքին մէք գոնէ բ ա ռ մր, որ արՆարՆէր մեր բուն սանձը (կապը) կտրեց , փ ա խ ա ւ դ է պ Ա ասուն :
թիւնն այլ նաեւ
Միացեալ իսկ, ոչ միայն էլ իւրացնէ ո՝ւ զայն՝ ղ ա ա ր , մեր ազգային ցաւր եւ֊ երազրՀ Հայ Հողե, ԱյԳ "խալը կրկնուած է Երեւանի Աասնա ԾոէրՈւ
յղելու
Ազգեր ոլ կազմակերպութեան բու ա զ ա տ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն սրբազան Հարցր : Կր փրն- Ալ Համահաւաք Տեկստի մէք, Աասունին՝ չՀասկ.
չ ա փ >Հյ ե տ ա դ ի մ ակա Լ > կը դառնային Xլ առէ ու շ ի գ տ ն ե ր է նալով բառին բուն ձեւբ իրմէ նոր եղշԴբուաքաղ
Նոյն իմաստով եւ խօսքի տարբեր ղասաւո - բ ա ռ մը շիներ ու գ ր ե ր է՝ ԾՌԱԿԱՊՍ եղաւ, կ ա պ ը
Հիմա ո բ ՀՀամաշխա բՀայի\ > Հ ամ ագո ւմ ւ բը բումով կաղասլաբուաօ՜ շնո բՀ աւո բութ իւննե բ Հե կտրեց փախաւ:
գտած՛ է , մասնաւոր
վեբ^ յուշագիր մը խ մ բ ա գ ր ռ ա գ ր ա ծ ՜ են նաեւ Ամենայն՛ Հա յ ո ցկաթողիկոսն ու Երկրորդ կ ո պ ի տ սխալը. խան զուտ Խաթուն՝
ուած՜՝ Աեվբի դ ա շ ն ա գ ր ի եւ Ո-֊-իչ*՝յ*նեան սահման - Ղ՚իտութիւնների Ակադեմիայի ն ա խ ա զ աՀ ո ւթեան Գաւիթի մաՀուան լուրն առնելով՝ զինքը պատշ
ներու յիշատակութեամ՛բ, չենք երնար չմատնա - կողմէ՝ Վիկտոբ Համ բարձում եան է Տ ա կ ա ւ ի ն կա. գամէն վ ա ր կը նետէ մայռի վրայ, ղլուխին տե
նշել տ ա ր օ ր ի ն ա կ , ա ր տ ա ռ ո ց եւ ն ո յ ն ա տ ե ն ող - րելի է ՛որոշ չ ա փ ո վ մր արդարացնել այս վարքին՛– ղ ը փ ո ս կը մնայ, ա յ դ փոսին մէք՝ (ըսուած է ըստ
բ ե ր դ ա կ ա ն ե բեւո յ թ մը X ներու վերասլաՀութ իլն ր՝ իբրեւ անպաշտօն անձ. պատումի)՝ «եօթր շ ա փ ցորեն (կամ կորեկ) կը
Վ ա ս ն Հայկական Դ՛ատին եօթը Հարիւր պատ նա լո ր ութ իւննե ր : ի՝ այց ի^նշ՛ րսել միւսներուն , լեցնեն ու կը ծեծեն) է
գամաւորներ կը Հաւաքուին , Հո • եւ օ տ ա ր ճար ֊ ք ա ղ ա ք ա կ ա ն ղեկավարներուն, որոնք 1լ ան գի տ ա -
Հոգին
տասաԱնեբ մեր իրաւունքներու ատոլցումը կը աւզրոլմր Արգ, Հայկունիի պատումին մէք ըսուած է
այսչափ
նան բ ո վ ա ն դ ա կ Հայութեան փոթորկող եւ այսչափ կարասի կ ա մ Յովսէփեանի պատումովը՝
պ ա Հ ա՜ն չ ե ն խ ա ն դ ա վ ա ռ ճ ա ռ ե ր ո վ , երկու Հազար կամքբ լարող քաղաքական : աբաԱը շ ա փ ՝
Հոգիի ճաշկերոյթ կը արուի , ՀՀ, ե դա բ ո ւ ե ս տ ա կան կորեկ կը լեցնեն փոսին մէք
ճոխ յ ա յ տ ա գ բ ո վ դ Հանդէս - միի ինկ կը սաբքուի , Ամէն Հայ այն յ ս յ ս ր ունէր որ ներգաղթի շար– ու կը ծեծեն։ Աասունին , քանի որ Աասունցի կամ
ծ՜անուց ա գ ի բ կը կ ա ր դ ա ց ո ւ ի ՝ նւ՚ատակ ունենալով մումին՝ կապակցութեամբ քՕ ո րՀբ.Հայաստանի կա գիւղացի է, անպատճառ պէտք Հ գիտնայ, իսկ
ձեռք բերեք զքՒուրքեբու կոդմէ բռնագրաւուած ռ ա վա ր ո ւթ ի ւ ն ր պ ա շ տ օ ն ա պ է ս տէր պիտիկանգնէր գիւղացի չեղողն ալ դ ի տ է որ՝ ցորեն, ղարի, կո
Հայկական Հողերու խնդրին արդարութեամբ լու - մեր դ ա տ ի ն ու Ափիւռքի Հայութիւնն ալ իր Հա րեկ, արմտիքը, կո չափով, փայտէ չափով, որ
ծ-ումը »; մագումարներով, իր կոշերով, իր դիմումներով կը կոչուի՝ ըստ գ ա ւ ա ռ ի ՝ կօտ, չափ, շնիկ։ Աա
օ մ ա ն դ ա կ պիտի րլլար ան՛որ Հետապնդած՜ ն պ ա - սունին՝ չՀասկնալով, կարասի կամ աբասի արա
Այս րոլոբը շ ա տ լաւ եւ մեք աչքին ոլ գլխին տակին ւ բերէն բառը կարաս է թ ա ր գ մ ա ն ե ր եւ շարաՀիլսեր
վբայ, պիտի ըսէր Հայ գիւղացին։ Բայց ամէնը Նիւ Եոբքի Հյառաքգիմականֆ Հ ամ ագո լ մա ր ր է՝ (էք 299) այսպէս Այն փոսին մէջ՝ երկու ԿԱ.
այս չէ» դ ե ռ աւելին ալ կայ։ Մեծ՛ անակնկալը վե– լաւագոյն առիթն էբ Հայաստանի պետական վա. ՐԱՍ կորեկ կը լեցնեն ու կը ծեծեն– • • :
բապաՀուած՜ է վերջաւորութեան , Համագումարի րիչներուն Համար իրենց ք ա ղ ա ք ա կ ա ն խօսքր րսե– Ե՞րր եւ ո՛՛ւր է տեսնուեր ոբ արմտիքը չափեն
փ ա կ մ ա ն նիստ ի ն , ուր կ ա ր դ ա ց ո ւ ա ծ – են հքորՀ • Հա լ ո ւ ։ ինշո^ւ այս ան բացատ րե լ ի եւ անրմբռեելի կարասով , Հողէ ա մ ա ն ո վ . . . ,
յաստանի պետական վարիչներու շ ն ո բՀ ա ւո բ ական լռութիւն ր : Ա ր դ ե օ ք վ ա ղ ա Հ ա ՞ ս է տ ա կ ա ւ ի ն : Այն
Հ ե ռ ա գ ի րնե բ ը ։ Կը ս պ ա ս ո ւ է ր ա, շուշտ Որ ռումբի Գարձեալ , դիրքին վերքը դրուած բառթերթին
ա տ ե ն ՝ ինշո^լ թ" յ լ կր արուի Համագումարի աղ . մէք, «Խսսւան, շուն կապելու փայտէ վզկապ» ը–
մ ը պէ ս պայթէին ա յ դ Հեռագիր &ւ»րը՝ Հա յ ո ւթե ան մկարատոլթիւնր՝ անբովանդակ Հ ե ռ ա գ ր ի մբ ձրի
իրաւունքներու ա բ դ ա րաց իութեւյԿ շեփորո ւմոմ ; ս ա ծ է ։ Խառանը՝ շուն կ ա պ ե լ ո ւ գործիք չէ՛, կա–
օրՀնութեամբ : Ա ր դ ե օ ք կորսուա՞ծ է ամէն յոյս, ա ա ղ ի գոմէշի կամ շունի ոտքերուն մէջ կաիաւսւծ
Առն ո լա ղ ն Հայ Հողերու պ ա Հ ան էք ի ն պարզ աբձա - այդ պ ա ր ա գ ա յ ի ն ՝ ինշո"լ այս կատակերգոլթիլ. գերանն է, \որ վազքր կ՝արգիլէ ;
նագրութեամբ : նո՝ դ մ բ ա խ տ Հայ մողովոլբղի գլխուն վերել;
ԱշխարՀաբաբ գ ր ա կ ա ն ձելի մէք ի՛՛նչ գ ո ր ծ ու
Ա ւ ա ՛ ղ սակայն ։ի) չմէ կ խօսք ո՛չ մէկ բ ա ռ ա յ գ Մացակ Պ ա պ ե ա ն եւ Ա * Կ ա ր ա պ ե տ ե ա ն ն ե բ ո ւ նին ճիւղ՛ն Աոաջին, ճիւղ՛ն Երկրորդ, եւն ձեւեբը ւ
մասին : կարծես Հայկ • Ս֊ովեաւ ՛կան Աոցիաչիս^. խօսքին Հաղորդակից ըլլալէ վերք, մ ա ր դ խոր վիշ. Ես աստՏւոր չեմ գիտեր, չըսուի ր Ք ա ր քա
տ ա կան (իեսպուբլիկա յ ի գ ե ր ա գ ո ւՆ Աով ետ ի նա - տով կր տարուի մտածելու թէ Հայկական Ղ՛ատի ղենք , աւազ մաղենք, ժոզուենք տանինք՝ ինչ կայ ,
խ ա գ ա Հ ութեան նախագաՀ՝ Մ աւօւկ ^ապեան եւ թաղման Հոգեճաշն է որ տ ր ո ւ ա ծ է Նիւ Եոբքի շի՛ րսուիր. կ՝ըս֊ոլի՝ ինչ կայ չկայ՝ ժողվենք տ Ա լ 1
Մինիստբներիդ Աովետի նախս գաՀի տ ե ղ ա կ ա ւ մէք երկու Հազար սգա կիրն ել։ ու նե կայութեան եւ նինք :
Ա ա Հ ա կ կա բ ա պետ եան Րռ լ ո բ աի • ն ւնտեոեւ Կ Ալ ի վ ե ր ո ս տ կ ա ր դ ա ց ո ա ծ գամբււնա կաննե ր ով : Թագաւոր՛ն աղջկան մօտ գնաց ըսաւ, ս ի ա /
Հ ա մ ա գ ո ս / ւրր կուղէ Հաւատալ,
լան, որ Նիւ Եոբքի Հայկական ԱրտասաՀմանի Հայութիլւր ձեւ է : Թ ա գ ա ւ ո ր ը իր քովը կը կանշէ իր ազքիկը ,
Գատի՚,՚ւ նուիրուաձ– է եւ քաղաք։ յկան բնոյթ կր Որ Հայրենիքի ղեկավարներր տ ա կ ա ւ ի ն շեն ր ս ա ծ ինքը չերթար իր աղքկան ոտքը :
ներկայացնէ : կ ա ր գ ե ս րնտանեկւ կ Հաճելի Հալա– իրենց վեբքնական խօսքր։ Այլապէս , անՀունօրէն Լուսիկ թագուՀիի դուրս ելնել պատիլը՝ .պ ա տ
քոյթ մրն է , ղոր կարելի րլլայ է դբՀաւորել մաղ. խոր պիտի ր լ լ ա ր այս մոզովս .բդին յուսախաբու մոլած է իր Հօր պ ա լ ա տ ի ն մէք ե ղ ա ծ ատեն, այն
թելով որ ան «նոր ա զ դ ա կ կր Հ, յղիսանայ աւելի թիւնը տ պիսի թիւր ձեւով մը որ՝ ազքիկը բռնոլթ0ա% յէք
առաֆագկ-մ եբեւ*յ.թն գէսք
ւէկ՚ք-եոա^էելու արաասաՀման ՀՕ/Հ (Խմյւ • ԱԶԴԱԿի, շաթաթօրծակ) պ ա Հ ուածի ա ռ ե ր է ։ Մինչդեռ այգ
Fonds A.R.A.M
ՎԱՍՆ ՀԱ8ԿԱԿԱ1 ԴԱՏԻՆ, Մնէ ԱզգաքիԱ պատմուած* մր* է՛– ^ ^ Կ » "Ր Լ ա լա յեան ի կոդմէ
տպուած պիտակ֊
պ ա տ ո ւ մ ր՝ Վասայ րարթաււով է
Մեծ ԳիւցսպԱավհպը ո ւ ա ծ , բայց Հանայ չէ, այլ Աամրռտանքի ե լ
Մեր պատմութեան ամէնէն բախտորոշ ± լրքակայ գիւղերու խառնուրդ եղքերսւաքաղ մր ,
քաններէն մէկը կ՚ապրինք անկասկած X Սփիւռքի Թ*ո ներուի ի ն ձ շեշտել որ՝ Աասունին իր շ ա ֊
բաՀիլսած
բո չոր անկիւններէն մինչեւ Հ ա յ ա ս տ ա ն , Հռ յ ֊ ո ^ (ք– • եւ վհրջիե մաս) նիւթին մէք՝ բոլորովին աւնպաաբասսլ
ղովուբգի սի բ ա ր կը ա ր ո փ է ն ո յ ն ա1լնկալոՎկաւք ^ ԱկօԱ ,Ամ սաղր ի Ժ-Ե . թ ի լ ի ն մէք Է ։ Մ ի 1 չ գ ե ռ ես իրմէ կր յուսայի գաւառական
Կ • Աա - բարբառի որոշ ծանօթութիւն ։
Բո նա գ ր ա ւ ո ւ ա ծ Հայ Հողերու ա ղ ա տա ր ո լ - սունի՝ աեղաւորաձ֊ էր բռնազբօսիկ ել անճիշդ
թ ի ւ ն ։ $ ա ս ն ե ա կ Հ ա ղ ա բաւ բ կարիճներ ղոՀ1 է ^ե– գ ր ա խ օ ս ա կ ա ն մր՝ ՍասունակաՏ^ մասին :յ Ի՞նչ կ ը տեսնուի սակայն իր դիրքին երեք հա»
րիւրէ աւելի էջերուն մ է ջ – Րարբաո֊ային անհա
տո յ այս պ ա տ ե ր ա զ մ ի առա^աււ. բ դիրքե բու\ –ք է չ՝ իրմէ առաք ուրիշներ ալ գ ր ա խ օ ս ա կ ա ն ի նիւթ ւատալի սիալՕւեր, լեզուական ու տաղաչափական
անթիւ մեղանչումներ, սիւղագրակաՑ տՑնեթյղի
յանուն ժողովրդապետութեանս յա զթան է կի% ք դաբձուցէն իմ գիրքԱէ Ու– ես ,ՀամաՀաւաք կարճ իտյւՏաշՓոթութիււա&հբ ւ
Հայութիւնը կԱ սպասէ որ ա ր դ ա ր ո ւ թ ե ա ն լեղա սլաաասխանով մլլ գ ո Հ ա ց ա յ « (քաոաք* 28 Ցուն .
կէն ցոլք մ ը ն ալ ի յ ն ա յ իր վրայ։ Ա ս ի կ ա ոչ քիայե * ւ ա բ 1947)։
մեր ա ր ե ա ն գինն է, մեր իրաւունքը, այլ նսեւմեր Ե թ է այստեղ անՀրաժեշա կր տեսնեմ պա -= Ամէն անոնք որ անձամբ լսած ու– գրի առած
չեն ոեւէ
Հաւաաքը % ,1 տաս խան ե լ ա ռ ա ն ձ ն ա պ է ս Ա ասուն ի ի ն , պատճառը պ ա տ ո ւ մ , անպատճառ սխալ կր կ ա ր դ ա ն
Մեր իրաւունքներու պ ա Հ ա ..վքին Հանդէպ եր երկու է ։ ՛էյ ա խ որ՝ ա ն ա ր դ ա ր եղած՜ է իր դ ր ա - ու սխալ կէտադրութիւններով ալ կր շարադրեն։
կու կարծիք եւ տ ա ր բ ե ր ճ ա կ ա տ ն ե ր չսաեղՀուե - խօսականին մէ^, երկրորդ որ՝ առիթ ունեցայ Աասունին ալ՝ անձամբ չլսած եւ անձամբ ոեւէ
ցան բարեբախտաբար ։ Ա Հ ա մօտ երկու տւպ,իէ ի ծ՜ա յրէ ի ծ՜այր կ ա ր դ ա լ ո ւ իր շա րաՀ ի Լսած՜ « Աա - փոփոխակ գրի չառածներէն է , ֊ – կենթադրեմ ֊
վեր Հայ Հ ա ւ ա ք ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն ց շբթներէն բարձրա սունցի Գաւիթ^ը յ այսինքն բ ա ն ա Հ ա ւ ա ք եղած չէ, քանի որ ունի
(քանի
ցող իւրաքանչիւր կ ո չ ու ա ղ ա ղ ա կ ՀայկակւՀս Հո I) ասուն ի ի՚ե Հարցնելու է թէ՝ լ*°ս՝Հ գիաումով ծայրէ ի ծայր սխալ կէտագբութիւն1աեր,
ղերու ա զ ա տ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն միեւնոյն պաՀանԼ^ը կը իբր թ ե բ ո ւթ ի ւն՛ կբ ցուցնես Զ ի թո ւ ն ի ին՝ այն մր օրինակներ թուելն ա ն գ ա մ պիտի երկարցնէր
ձեւակերպէ ։ Հ ա տ ո լած՜ները՝ զորս դուն ալ շարաՀ ի լսեր ես քու գրուածքս) :
է լ սակայն , գ ա ն ո ւ ե ց ա ն մաբգիկ % որ ն ո յ ն իսկ Գիրքիգ մէչ (օրինակ երես 2(4): Ե թ է թերութիւն Յետոյ , քանի որ Յ ա ռ ա ք արանին մէք կ՝րսէ թէ
այս կենսական Հարցին մէէ* ուզեցին վյառսվգի - են, ինչո^ւ գուն ալ գործ՜եր ես։ իսկ եթէ թերու իր ն պ ա տ ա կ ն է տ ա լ գ ր ա կ ա ն լեզուով Ա. Գաւիթ
գիրքը՝ Հե
մա կանո ւթիւնը խ ա ղ ա լ » վասն հայկական Գզտին% թիւն չեն՝ իԴչ յետնեալ միտքով ՋիթաՀեիին կը մշ, ի ՞ ն չ ա ր դ ա ր ա ց ո ւ մ ո վ կր խճողէ
ներքին ճ ա կ ա տ ն ե ր յարգարել եւ ա ր տ ա ք ի ն յ ա չ - վերագրես X տեւեալներուն նման բայաձեւերով կամ բառաձե.
խարՀին առ֊չեւ Հայութեան ուժերն ու էլամքբ Տ ե տ ո յ , ինչպէս աււա^ին գրուած՜քիս մէչ շեշ՜ ւերով— տի տամ, տի կտրեմ, կ՚ընկնէր, բերե
ճեղքուած՜ ցոյց տ ա լ տ տած֊ եմ, մեր Վ է պ ը Եօթ-ը ճ|իսլ է ։ Եօթը ճիւղե ֊ ցիք , չբերեցիք, աււան (առին) , թոնտրաւն վբայ,
Ուրիշ է0նչ նպատակ վ ե ր ա գ ր ե լ Աարիլ 30^ րո՛վ միայն է ամրոդջակաւս. : Ինքը տ ո ւ ա ծ ՜ է միայն կուցք (փոխան կուցի), խազցան (խաղացին),
Հայկական՝
Մայիս 4ի ընթացքին^ Նիւ եոբքի մէչ, չորս ճիւղ եւ կոչած՛ է նոյնպէս ամբող^յսկան ։ չեմ փախնքիր, ինձ տուր անոր (փխնկ. զիս ի ) , ես
գ ա աչ ն ի ն պ ա ս տ կա յա ցած՜ Համ ագո ւմ ա ր ի մշ , ոբ Ի\չո"ւ X այս կռապաշտ\ճ չառնեմ (փխնկ. կռապաշտ՛ը.),
վախն ի փ ո խ յոբէԿւբխուեցաւ «ՀամաշիսաբՀային՚ֆ , Կ*Ըսէ թէ շարաՀ ի լսած՜ է 34 պ ա տ ո ւ մ ն ե ր է X ելն . եւն • եւն . Տ
ՀձՀամազգայինֆ , եւ ՀձՀամաՀայկականֆ ,ի վերջոյ Ո՜րոինք են ա յ գ վափո խակ՜Լ ե ր ը , չ ի յ ի շ ե բ ։ Հայերէն շեն Հետեւեալին պ է ս ձեւեր, ինչ
եւ յաջգաբ՜
վերած՜ս ւե լո լ Համաբ խնամով զտուած Հիմք բնգոլւեցի Ա ո կ ա ց եւ Սպաբկերսփ պէս աոիւծ՝ ոււնաց : Առիւծը կը մռնչէ , չ ի ոռն ար :
ուած Հատուածական ելոյթի մ ը ։ Այդքան մեծ բարբառով պատումները^, կ*ըսէ Տ ա ռ ա չ ա բան ի ն Գայլր եւ շունը կՀոռնան։ էօթ դոճեր դոցեց ,
աղմուկով բեմ ա գ ր ո ւած՜ այս Հաւաքոյթը արուն
սուդ ըրաւ։ դուո.,
մ է չ ։ <Հ,Ա պարկե րտ՝ֆ ի բ ա բ բ ա ռ ո վ մ է ա կ պ ա տ ո ւ մ մ ր Պիտի ըսուի եօթր գոցեց։ Ի՛նք
մասնակցեր են քսանըմէկ եբկիրներւ Հայ գաղութ՜* եթէ կայ այն ալ իմ ձեռքով գրի առնուած՜ն է, րսել է՝ մեր ադդն այսքան դնացհր, քիչը մնացեր։
ներէն մէկտեղուած՜ Հ/*–*–րէ1 եօթը Հարիւր պատ գա - Հարուստ , սքանչելի՛ , բարձբօբէն դիւցազներգա էյախարաբ(ը) գնաց, յայտնեց գանգատ, թափ չ ը –
մաւոբնեբ, զա մ անալի չէ որ ոեւէ արձագանգ կան ; իսկ ա յ գ փ ո փ ո խ ա կ է ս աալ լք՚իսկ մուտք մնաց մէջ՛ն իմ գորգին : Այսօր եօթնեկն ենք ըրեր
չ գ տ ա ւ Հայութեան ծ՜ոցին մէչ, որովՀետեւ մեր գտած՝ չէ Ա ասուն ի ի դիրքին մ է չ ։ Այն պարզ պատ (փխնկ. եօթն ենք ըրեր ըսելու.) :
ժողովուրդին անծ՜անօթ կը մնան մասնաւոր Հրա– ճ ա ռ ո վ որ՝ իմ պ ա տ ո ւ մ ս , գաւառաբարբառով ,է
նշա -
Հանգի վ ր ա յ կան չո ւ ա ծ , որո Լ Հաշիւներով ընտրուած՜ ա ն տ ի պ է դ ե ռ , իսկ ա շ խ ա ր Հ ա բ ա բ տ պ ո լածէն –֊Ա ա– Բ ա ր բ ա ռ ի կ ո պ ի տ սխալն ՛և ր են՝ Ծովինար խա.
նակուած՜ ա յ դ ժողովականները ; Անոնք ըստ սունին օգտուիլ գ ի տ ց ա ծ չէ ։ նում մեկՅեցալ, փ ո խ ա ն ա կ ըսելու բեբնէն մեկնե–
նեբկայացոլցիչներ չեն, այլ ձայՀհ բռնողներ՝ ւթ ե ա մ բ Ուրեմն ո*0բ իրաւունքով Ապարկեբտի պատու ցաւ (ծնաւ) : Ծովինար լացաւ, զարկաւ իր գլխոլքն,
Հ ա ւ ա տ ո յ Հ ա ն գ ա ն ա կ ի մը X Այն որ Աաօ– փոխնկ. ըսելու ձեււքեբը զարկաւ գլխուն; ՝^ա1նի
իւ7. Կ.Ա յէլէ էՐրեւ Հիմք իր դիրքին։ ողջ է ք , կռիւ մի՛ ե ր թ ա ք , փոխն, ըսելու՝ քանի
\ ւ ի լ Եոբքի Համ ա գ ո ւ մ արը չ ՚ ր տար ո զո մա Ծո-եյաւ. Ա. Հատորին մէչ դրուած– է իրրեւ ԵՍ Ո՚ԼՋ Ե Մ ՝ դուք կռիւ մ ի երթաք։ (էք 2 8 7 ) ։
ոչ մեր ժողովուրդի ձայներս լ կշիռը նեըկայա - Ա պ ա ր կ ե ր տ ի փոփո՚խակ , Ա ա սունին եթէ գաւառա–
ցուց , ոչ ալ զՀամաՀայկականֆ միասնականու - - բարբառներուն Ե թ է Աասունին գաւառաբարբառն՚եբէ Հասկցող
ս խա
Հմուտ րլլար , պիտի գիտնար որ ՝ԸԱար , պիտի չգործէր Հետ՛եւեալ ծիծաղելի
թեան մը Հեղինակութիւնը կրցա լ աբժեցև ել Ապաբկեբտէն ոչինչ ունի, Վանա յ մէկ ա ղ ճ ա տ ներ ր .
Հ ա կ ա ռ ա կ փողով ու թմբուլով Հայէ սէ^ան <™ Թլոլ Գաւիթի մաՀուան վրայ՝ իր Հրեղէն նը.
՛իա տի չ ա ր ա շա Հ ո ւթ եաե ենթարկելու բ ա ց ա յա յա ուժեր ի օժանդակութիւնը տարագիր Հա յ ո ւթեան <ք՜ռյգը Բուռկիկ—Ջալալին ,սանձը (կապ) կը կտրէ՝
մ իտումին՝, Հակառակ գործ՜ած՛ս լ ած՜ սխալներո՛ւն , , Աովետական Հայրենիք վերադառ - կը փ ա խ ի : Պատումներէն մէկուն մէք՝ տ պ ո ւ ա ծ է
ներգաղթին
մենք մնացինք Հ ա ն դ ի ս ա տ ե ս ի լո ո ւթեան մ Էչ,խո բ–. նա լու Հ ա մ ա զ գ ա յ ի ն գործ՜ին՛^ յ Այսքան՝, ոչ աւելի ծոակապ կտրեց փախաւ: Ուղիղ
ոին
Հ ելով 1 բ ա յ ս օրերուն , ի նպաււ մեք վրիպակով ձեւն
ոչ պակաս X է 1 է ՚ ե ւ ս ւ է ս "Ր " " յ ց տ ո ւ ա ծ եմ Աասունական/ք մէք
Հնչող ոեւէ ձա յ ե կրնա յ օգտակ ա ր Րէէալ եւ ա ռ - Մ ա ր դ Հոգիի անսաՀման անձկութեամբ կբ (երես 1024), ծււաւ, կապը կտրեց, փախաւ, ա յ ֊
նուաղն յուշարարի դ ե րկատարել։ Ղ*ոՀ պէտք էբ փնտռէ Հա յաստանի գ ե ր ա գ ո յն ի շիւան ա ւո բ նե բու
ըլլալ , որ մեր Հ ա կ ա ռ ա կ ս րդնե ւը տարիներ շա - ս,ինքն ձ ի ն կսկիծէն խենթ (ծուռ) դ ա ր ձ ա ւ , իր
բունակ ուրանալէ վեբ^ Հայկական ՛հատին գ ո յա- խօսքին մէք գոնէ բ ա ռ մր, որ արՆարՆէր մեր բուն սանձը (կապը) կտրեց , փ ա խ ա ւ դ է պ Ա ասուն :
թիւնն այլ նաեւ
Միացեալ իսկ, ոչ միայն էլ իւրացնէ ո՝ւ զայն՝ ղ ա ա ր , մեր ազգային ցաւր եւ֊ երազրՀ Հայ Հողե, ԱյԳ "խալը կրկնուած է Երեւանի Աասնա ԾոէրՈւ
յղելու
Ազգեր ոլ կազմակերպութեան բու ա զ ա տ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն սրբազան Հարցր : Կր փրն- Ալ Համահաւաք Տեկստի մէք, Աասունին՝ չՀասկ.
չ ա փ >Հյ ե տ ա դ ի մ ակա Լ > կը դառնային Xլ առէ ու շ ի գ տ ն ե ր է նալով բառին բուն ձեւբ իրմէ նոր եղշԴբուաքաղ
Նոյն իմաստով եւ խօսքի տարբեր ղասաւո - բ ա ռ մը շիներ ու գ ր ե ր է՝ ԾՌԱԿԱՊՍ եղաւ, կ ա պ ը
Հիմա ո բ ՀՀամաշխա բՀայի\ > Հ ամ ագո ւմ ւ բը բումով կաղասլաբուաօ՜ շնո բՀ աւո բութ իւննե բ Հե կտրեց փախաւ:
գտած՛ է , մասնաւոր
վեբ^ յուշագիր մը խ մ բ ա գ ր ռ ա գ ր ա ծ ՜ են նաեւ Ամենայն՛ Հա յ ո ցկաթողիկոսն ու Երկրորդ կ ո պ ի տ սխալը. խան զուտ Խաթուն՝
ուած՜՝ Աեվբի դ ա շ ն ա գ ր ի եւ Ո-֊-իչ*՝յ*նեան սահման - Ղ՚իտութիւնների Ակադեմիայի ն ա խ ա զ աՀ ո ւթեան Գաւիթի մաՀուան լուրն առնելով՝ զինքը պատշ
ներու յիշատակութեամ՛բ, չենք երնար չմատնա - կողմէ՝ Վիկտոբ Համ բարձում եան է Տ ա կ ա ւ ի ն կա. գամէն վ ա ր կը նետէ մայռի վրայ, ղլուխին տե
նշել տ ա ր օ ր ի ն ա կ , ա ր տ ա ռ ո ց եւ ն ո յ ն ա տ ե ն ող - րելի է ՛որոշ չ ա փ ո վ մր արդարացնել այս վարքին՛– ղ ը փ ո ս կը մնայ, ա յ դ փոսին մէք՝ (ըսուած է ըստ
բ ե ր դ ա կ ա ն ե բեւո յ թ մը X ներու վերասլաՀութ իլն ր՝ իբրեւ անպաշտօն անձ. պատումի)՝ «եօթր շ ա փ ցորեն (կամ կորեկ) կը
Վ ա ս ն Հայկական Դ՛ատին եօթը Հարիւր պատ նա լո ր ութ իւննե ր : ի՝ այց ի^նշ՛ րսել միւսներուն , լեցնեն ու կը ծեծեն) է
գամաւորներ կը Հաւաքուին , Հո • եւ օ տ ա ր ճար ֊ ք ա ղ ա ք ա կ ա ն ղեկավարներուն, որոնք 1լ ան գի տ ա -
Հոգին
տասաԱնեբ մեր իրաւունքներու ատոլցումը կը աւզրոլմր Արգ, Հայկունիի պատումին մէք ըսուած է
այսչափ
նան բ ո վ ա ն դ ա կ Հայութեան փոթորկող եւ այսչափ կարասի կ ա մ Յովսէփեանի պատումովը՝
պ ա Հ ա՜ն չ ե ն խ ա ն դ ա վ ա ռ ճ ա ռ ե ր ո վ , երկու Հազար կամքբ լարող քաղաքական : աբաԱը շ ա փ ՝
Հոգիի ճաշկերոյթ կը արուի , ՀՀ, ե դա բ ո ւ ե ս տ ա կան կորեկ կը լեցնեն փոսին մէք
ճոխ յ ա յ տ ա գ բ ո վ դ Հանդէս - միի ինկ կը սաբքուի , Ամէն Հայ այն յ ս յ ս ր ունէր որ ներգաղթի շար– ու կը ծեծեն։ Աասունին , քանի որ Աասունցի կամ
ծ՜անուց ա գ ի բ կը կ ա ր դ ա ց ո ւ ի ՝ նւ՚ատակ ունենալով մումին՝ կապակցութեամբ քՕ ո րՀբ.Հայաստանի կա գիւղացի է, անպատճառ պէտք Հ գիտնայ, իսկ
ձեռք բերեք զքՒուրքեբու կոդմէ բռնագրաւուած ռ ա վա ր ո ւթ ի ւ ն ր պ ա շ տ օ ն ա պ է ս տէր պիտիկանգնէր գիւղացի չեղողն ալ դ ի տ է որ՝ ցորեն, ղարի, կո
Հայկական Հողերու խնդրին արդարութեամբ լու - մեր դ ա տ ի ն ու Ափիւռքի Հայութիւնն ալ իր Հա րեկ, արմտիքը, կո չափով, փայտէ չափով, որ
ծ-ումը »; մագումարներով, իր կոշերով, իր դիմումներով կը կոչուի՝ ըստ գ ա ւ ա ռ ի ՝ կօտ, չափ, շնիկ։ Աա
օ մ ա ն դ ա կ պիտի րլլար ան՛որ Հետապնդած՜ ն պ ա - սունին՝ չՀասկնալով, կարասի կամ աբասի արա
Այս րոլոբը շ ա տ լաւ եւ մեք աչքին ոլ գլխին տակին ւ բերէն բառը կարաս է թ ա ր գ մ ա ն ե ր եւ շարաՀիլսեր
վբայ, պիտի ըսէր Հայ գիւղացին։ Բայց ամէնը Նիւ Եոբքի Հյառաքգիմականֆ Հ ամ ագո լ մա ր ր է՝ (էք 299) այսպէս Այն փոսին մէջ՝ երկու ԿԱ.
այս չէ» դ ե ռ աւելին ալ կայ։ Մեծ՛ անակնկալը վե– լաւագոյն առիթն էբ Հայաստանի պետական վա. ՐԱՍ կորեկ կը լեցնեն ու կը ծեծեն– • • :
բապաՀուած՜ է վերջաւորութեան , Համագումարի րիչներուն Համար իրենց ք ա ղ ա ք ա կ ա ն խօսքր րսե– Ե՞րր եւ ո՛՛ւր է տեսնուեր ոբ արմտիքը չափեն
փ ա կ մ ա ն նիստ ի ն , ուր կ ա ր դ ա ց ո ւ ա ծ – են հքորՀ • Հա լ ո ւ ։ ինշո^ւ այս ան բացատ րե լ ի եւ անրմբռեելի կարասով , Հողէ ա մ ա ն ո վ . . . ,
յաստանի պետական վարիչներու շ ն ո բՀ ա ւո բ ական լռութիւն ր : Ա ր դ ե օ ք վ ա ղ ա Հ ա ՞ ս է տ ա կ ա ւ ի ն : Այն
Հ ե ռ ա գ ի րնե բ ը ։ Կը ս պ ա ս ո ւ է ր ա, շուշտ Որ ռումբի Գարձեալ , դիրքին վերքը դրուած բառթերթին
ա տ ե ն ՝ ինշո^լ թ" յ լ կր արուի Համագումարի աղ . մէք, «Խսսւան, շուն կապելու փայտէ վզկապ» ը–
մ ը պէ ս պայթէին ա յ դ Հեռագիր &ւ»րը՝ Հա յ ո ւթե ան մկարատոլթիւնր՝ անբովանդակ Հ ե ռ ա գ ր ի մբ ձրի
իրաւունքներու ա բ դ ա րաց իութեւյԿ շեփորո ւմոմ ; ս ա ծ է ։ Խառանը՝ շուն կ ա պ ե լ ո ւ գործիք չէ՛, կա–
օրՀնութեամբ : Ա ր դ ե օ ք կորսուա՞ծ է ամէն յոյս, ա ա ղ ի գոմէշի կամ շունի ոտքերուն մէջ կաիաւսւծ
Առն ո լա ղ ն Հայ Հողերու պ ա Հ ան էք ի ն պարզ աբձա - այդ պ ա ր ա գ ա յ ի ն ՝ ինշո"լ այս կատակերգոլթիլ. գերանն է, \որ վազքր կ՝արգիլէ ;
նագրութեամբ : նո՝ դ մ բ ա խ տ Հայ մողովոլբղի գլխուն վերել;
ԱշխարՀաբաբ գ ր ա կ ա ն ձելի մէք ի՛՛նչ գ ո ր ծ ու
Ա ւ ա ՛ ղ սակայն ։ի) չմէ կ խօսք ո՛չ մէկ բ ա ռ ա յ գ Մացակ Պ ա պ ե ա ն եւ Ա * Կ ա ր ա պ ե տ ե ա ն ն ե բ ո ւ նին ճիւղ՛ն Աոաջին, ճիւղ՛ն Երկրորդ, եւն ձեւեբը ւ
մասին : կարծես Հայկ • Ս֊ովեաւ ՛կան Աոցիաչիս^. խօսքին Հաղորդակից ըլլալէ վերք, մ ա ր դ խոր վիշ. Ես աստՏւոր չեմ գիտեր, չըսուի ր Ք ա ր քա
տ ա կան (իեսպուբլիկա յ ի գ ե ր ա գ ո ւՆ Աով ետ ի նա - տով կր տարուի մտածելու թէ Հայկական Ղ՛ատի ղենք , աւազ մաղենք, ժոզուենք տանինք՝ ինչ կայ ,
խ ա գ ա Հ ութեան նախագաՀ՝ Մ աւօւկ ^ապեան եւ թաղման Հոգեճաշն է որ տ ր ո ւ ա ծ է Նիւ Եոբքի շի՛ րսուիր. կ՝ըս֊ոլի՝ ինչ կայ չկայ՝ ժողվենք տ Ա լ 1
Մինիստբներիդ Աովետի նախս գաՀի տ ե ղ ա կ ա ւ մէք երկու Հազար սգա կիրն ել։ ու նե կայութեան եւ նինք :
Ա ա Հ ա կ կա բ ա պետ եան Րռ լ ո բ աի • ն ւնտեոեւ Կ Ալ ի վ ե ր ո ս տ կ ա ր դ ա ց ո ա ծ գամբււնա կաննե ր ով : Թագաւոր՛ն աղջկան մօտ գնաց ըսաւ, ս ի ա /
Հ ա մ ա գ ո ս / ւրր կուղէ Հաւատալ,
լան, որ Նիւ Եոբքի Հայկական ԱրտասաՀմանի Հայութիլւր ձեւ է : Թ ա գ ա ւ ո ր ը իր քովը կը կանշէ իր ազքիկը ,
Գատի՚,՚ւ նուիրուաձ– է եւ քաղաք։ յկան բնոյթ կր Որ Հայրենիքի ղեկավարներր տ ա կ ա ւ ի ն շեն ր ս ա ծ ինքը չերթար իր աղքկան ոտքը :
ներկայացնէ : կ ա ր գ ե ս րնտանեկւ կ Հաճելի Հալա– իրենց վեբքնական խօսքր։ Այլապէս , անՀունօրէն Լուսիկ թագուՀիի դուրս ելնել պատիլը՝ .պ ա տ
քոյթ մրն է , ղոր կարելի րլլայ է դբՀաւորել մաղ. խոր պիտի ր լ լ ա ր այս մոզովս .բդին յուսախաբու մոլած է իր Հօր պ ա լ ա տ ի ն մէք ե ղ ա ծ ատեն, այն
թելով որ ան «նոր ա զ դ ա կ կր Հ, յղիսանայ աւելի թիւնը տ պիսի թիւր ձեւով մը որ՝ ազքիկը բռնոլթ0ա% յէք
առաֆագկ-մ եբեւ*յ.թն գէսք
ւէկ՚ք-եոա^էելու արաասաՀման ՀՕ/Հ (Խմյւ • ԱԶԴԱԿի, շաթաթօրծակ) պ ա Հ ուածի ա ռ ե ր է ։ Մինչդեռ այգ
Fonds A.R.A.M
