ԱՆԱՀԻտ
6 7
Կորիւնի
րառերուն
Հոմանիշներ
ճարաարե/ու
սովորութեամբ֊
ինչպէս
«
կերպակերպ
նմա­
նութեամբ
ղեւք )> կր դաոնան
«
մարսՂւաւոր
աեսլեամբ
ղեւք»,
այլակերպ
ղեւերուն
վւաիյ–
չիլ ^
ա
1
ա
^Իա,
Կորիւնի
«
նշանք
մեծամեծք
երեւէին))
նկարագրելր
արդէն իսկ
բաւական
Հրաշք
մուհ անել
էր. բա յո
Խոր են աո ի
աւելի
եւս կր չափաղանցէ
«
ասաուածային
նշանք»ի
Հանգամանքը
աալով։
Ա յս դէաքր կր պաաաՀի
գրոց գիւաէն ա–
ոա ^ նո յն իսկ Ղ՚անիէլեան
անբաւական
գրե–
րուն
գիւաէն
առա^յ Եւ սա կա
յն
ք
ամենամեծ
գարմանքով
կր աեսնենք
Խորենացիի
մէջ որ
ա յս դէպքին
անմիգապէս
Հեաեւիլ
/
լ ուա ա յ
Մա շթոց ի երթր
Աիւնեաց
աշխարՀր,
սապէս՝
կորիւն
Խորենացի
կորէւն
կր կէրարկէ այս բաց ատ ր ո լթէլնր
ՀհՈչէնչ
պակասութեամբ
քան զայլոցն
գաւառաց անգ
ցոլցեաթ
Բ–՚
ս
յՑ վերաբերութեամբ
Վրասաանէ Տ "՛շ բաց
գաւառէն՛.
«
ծ*, ոչինչ
յ ա յ նցանէ պակաս արարեալ էյսաւնի
եւ
Ս իւնեաց
աչխաբՀէն,
օգնականութեամբ
նորին
իչխանին
"
Ր
Կ
ո
չէր
Վաղինակ» ;
Մինչդեռ
Հ ասա ա ա գի ա ենք
Կորիւնէն թէ
Մ աշթոց
Ի
ա
յ
ս
երթր
Ս իւնեաց
աշխարՀ՝
լ իա–
կաաար
գրերու
սաեգծումէն
շաա
եաքր.
Գողթն
երկրորդ, անգամ*
այցելութենէն
եա–
քր
աեդի
ունեցաւ։
Հաւանօրէն
Խորենացի
Կորիւնէն դիա էր թէ Ս իւնեաց
աշխարՀ
երթր
կր
յա՚2^որդէ
Ղ՚ողթն՝
գաւառ
այցելութեան
ք
Բ
ա
յ&
յիշողութենէն
վրիպեր է թէ
եո կրորգ
այցելութեա՚նն
է որ կր յաջորդէ. ո՛չ առա­
ջինին։
Կորիւն կր պաամէ թէ Մաշթոց
(
փսլան–
կ ո ր ի ւ ն
<Հ,($
ա
յ ն մ ժամանակէ
եկեալ
գ է պ է բ
ս
^ ՚"
՚"
յր
մէ ե–
րէ$ Ագո ւան ազգով
Բեն էամ էն անուն,
ել նորա
(
Ա՝ աչ–
թո՛յ է) Հարցեալ
ել քննեալ
զբաբ բաբոս
բանս
Աղուանե­
րէն
լեզուէն
,
առնէր
ապա
ն չ ա ն ա գ է րս ըստ
վերնապար–
դել
Ղ
ո
Ր
ո
վէ
սովորութեան
էլֆում
«...
ԱԼ
ա
այնորէկ
Հ
ր ա </ ա ր
Լ
ա լ յեպէսկոսլոսաց
-
յէչխանաց
աչէւարՀէն
ել
յամ ենա
յն
եկեղեցեաց
.
առ որս թողեալ
վե ր ա կա ց ո ւս
զերկուս
ո մ անս
յ ի ՚ ֊ ր " " տչակե բտացն
.
որ աո ւս9նո
յն
նովք
անուն էր– ել երկրոբգին
Գտնան։
(
ծ*–
ինքն
բազում
ա չակերտօք
գա
յբ
անցանէր ՚ի
կալմանս
Հայոց
մեծ՜աց , եւ Հա ո
Լա
լ ՛ի
7/"/՛
՛
քաղաքն
-
Վա ղտ ր չտ սլա տ
կբ ներկա
յա ցնէ
կա թ ո ւղ է կո ս էն եւ
թագաւորէն
Աղուանից
մՀՓ կատարած–
գործ մր, եւ քիչ՛
մր ատեն
Հանղէստ
տռնելէ
ետքր.
վերստէն
կ՚երթայ
Ագո
լան է ց
աչէւարՀր);
<Տ
Ե
Լ
Հաս ետ
լ ՚ է թաղաւս
բտկան
տեղէսն
տեսանէր
զ
սո
»
ՐԲ եպէսկոպսսն
Աղս ւան է ց
որում
անուն
էրեմէա
կոչէին,
ել ղնոռին
թո.,.,.,, որ ո,,,,, մ Ար Ովաղէ էր
անուն՝
ամենտյն
ագատօք
Հանղ երձ
որոց
առաւե
Է
Հպատակա
-
թեամբ
բնկալեալ
• • •
ել նոց\ա
երկոցունց––՛
յանձն
առ­
եալ
ղպբու
թեանն
Հնազանղելոյ՝
տայէն
ելս Հրաման
՛
է
գաւառաց
ել ՛է տեղեաց
էչխտնո
ւթեանն
էւրեանց
բազ–
մո, թէ,ն
մ ան կան ց
յաբու
Լ
ւ,ա գպբՈւ
թեանն
ածել
ելն :
Եւ
յո ր յ՜ամ
ալա յն տ ր ա ր ե տ
լ
Հալ
ասարութեամ
բ
(
մ է–
գ ի ո ն է գ ա ռ ն ա լ է ետքը,
եւ Հոնկէ
Աաաիկոս
Հա յրապեաէ
րնդունած
իւ ի սա պա
աուէրին
Համեմաա
Հայասաան
«
Բարբարիանոսաց
ա–
ղանդ)) աւորն երր սա սաիկ պա ա իժն եր ու են­
թարկելէ եւ ագանդր
եր կրէն
վերցնելէ
եաքր
Ագուաններուն
գիր կր սաեգծէ։
Ս ա կա
յն Խո­
րենացի թէ՝ Վրաց եւթէ՝ Աղ ո ւ անն եր ուն գիր
սաեգծելր կր դնէ /»իւգանդիոն
երթալէն
ա–
ոաջ, եւ պէաք է Համեմաաութեան
դնել եր­
կուքին պա ա մուած քնե ր ր, ակն յա յա
ցուցնե­
լու Համար Խոր են ա ց ի ի բանա քա ղելր
Հան­
դերձ ա յլա փոիյ ութ՚եա
մբ։
Խորենացի
Խորենացի
(
գլու/ս
Մ
Գ)
« &
Հ -
ինքն
յԱղուտնս
իչ^եալ. առ Արսվաղէն
թագա­
ւոր
նոցա
ել առ
եպիսկոպոսապետն
Երեմէա,
որոց
կամաւ
յանձն
առեալ
զվարդապետութիւն
նորա.
եաուն
մանկունս
րնա ի ր ս ՝,
Եւ
կ։՚չեա
լ
ղԲենիամին
ոմն չնոբՀալոբ
թարգմ՛ան,
զոր
անգանգաղ
արձակեաց
մ անուկն
Վասակ
Ա
իւնեաց
աէբ ՛ի ձեռն
Անանիայէ
եպէսկոսլոսէ
էւրոյ,
որով րս–
տեղհ՜
զնւչ անտ գէրս
կո կորգախօս
աղէւալոլր
խժական
խեցբեկագունին
այնորէկ
Գաբղարացլոց
լեզուէն՛
Ե
Լ
վերակացու
թողեալ
զաշակերտ
էլր
զՅովնս1–
թան,
եւ քաՀանայս
կացոլցեալ
զբանն
արքունէ
էնքն
Iա ււ հա
ւ
Դ
Հ՛
Հոս
կ՚ընղՀաաէ
Ա՝ աչթոցի
գոբօ֊ո
լնէ ո
լթեան
մութիւնր
եւ Հազիւ
6
<1լ
ո
–
ի
յ էՆՈՈյ
կր գնէ
չարունա–
կութիւնր
ինչպէս
է կորիւնի
մէչ՝–.
Խորենացի
(
Կ.
գլուի.)
Հ-Բ-ռնզի
մնացեալ
.
որմաա
գառնութեան
Հեթանո–
սկան
աղանդոյն
՛
ի ժամանակի
անի չի ան ո ւթեանն
՛
ի
վեր
երեւեալ
(
I)
՛
ի
բաղումս
-։
Զ
Ո
Ր" բես
բարձ
արարեալ
երանելւոյն՝
Հանգերձ
օգնականութեամբ
հօրաբարոյին
Գ.ոայ՝
որգոյ
Շաբիթայ
իչիանին
գաւա­
ռին :
Տեղեկանա
յր ելո եթէ
չ.որ ե ա ո վա ր գա սլե ա ա ցն
Fonds A.R.A.M