66
ԱՆԱՀԻՏ
«
բարբարիանոսաց
աղտնղը»
մէչտեզէն
վերցնել
ե– այս
<իա յտտռտկել
իրաւացի
մաՀուամբ»
Հակա,, ակ
կ
ո
֊
ի
^
գռբՆին
կր ձեռնարկէ,
ես կը պատժէ
ա զանգա
ւորները
ն ի որ ամրով
ձեռնարկը
Մա.թո,,
ի կր վերագրէ..
,,,
երկրէն
<Հ
կը
կորզէ»։
2.
Այցելոլթի,ն
Աղուանից
երկիրը,
գիր ստեղծել,
2 ֊
էկ՛րանից
երկիր
երթալը
ես անոնց
գիր
սաե։լ
.
վարդապետել,
Տելը կը գնէ
լա՛ տ
աասք,
Բիւզանգիոն
երթալէն
առաի
3–
Կր ղառնայ
Վա գար չապ ։ո,ո ՝ այո Նորագործ
յա–
3 ֊
Չի յէԺք,
այ
լ
ասոր աեղ կը պատմէ
ի
ր ր
թ լ
չողո,
թ ի լ ն ն ալ
իմացնել,,,
:
Աալթոց
կ՚առանձնանայ
Շազգոմք
անապատ
ս,1.գ յ
ը >
Հոն
կ՚ուսուցանէ
իր աշակերտներ։,,,
առածին
իւմրին
\
կ՚երթայ
Գողթն՝
իր առսվին
բնիկ
գաւառը,
ՀոնՀե­
թանոսական
աղանգ
մը մէշհռեղէն
կը վերցնէ.
իրէն
կ՚ՕգնԷ
Հայրաբարոյ
Գիւտ՝
ո ր զ ի Շարիթայ
աոսվի^
նը
բոլորովին
անծանօթ
կորիւնի,
իսկ եբկրորղր՝
շ
ասյ
առ,,,.՛ տեգի
ունեցած
է,
(
կորիւնի
Համեմատ)
Բիլյլ
ա
%
Հ
դիոն
երթէն
ա ււ ււ։Հ %
4–
Վերստին
այս Աղուանից
երկ իրր եւ
Բաղասական
գաւ սար %
5՛
ԱղուանքԷն՝
Վրա սա ան
Գարղմանական
Զորով
5*
Այց «Բաղասական
կողմ անք*
գաւառը
դարձեալ
ձ ե ոնտ ո է ււ է թ ի ւն
քԱուրս
իշխանի
:
Հեթանոսական
աղանգալորնե
ր
ուղղելու
կամ
Հալածե­
լու֊
։
Կր դառնայ
կ՚տրղմանայ
ձորով
Հոս ալ
նոյն
աղանդին
բնկերներր
ղտնել
ու ՚լ՚լելու
:
Այս
աղանդն
ու աղանդաւորներու
Հետապնդում
ո
անծանօթ
են կորիւնի ;
Ասկէ եաքր^
բաւ֊ակա՛ս
դուգրն թաց են,
բա յց
/»
էւգանդէոն
Երթր
%
Յունաց
բաժ՛ս
էն
մ էջ
գանուող
Հա յերա֊Ղւ
ուռուց անելու
խոր–
Հուրգր
ֆ
Յոյներէն
գա ած
րնդունելութէւնր,
եւն.,
բոլորովէն
սւարաձայն
կ՛աւանդեն
Կո­
րէ– ն եւ Խորենացէ
—
է՚^է
Ո
Ր աոանձէն
քըն–
նութեան
առարկ այ պ է ա է րն ենք
։
կորիւն
Խորենացի
Եւ
անդէն
վաղվաղակի
՝
ի
միայնակեցութ-եան կ ար գ
ւքաանէ՚ր : • • *
Առեալ
այնուՀեաել
երանելւոյն
ղՀաւա–
տացեալս
ի-֊ր
դէմեա
Է
իջանէր
յան կարդ ե լ
յանդարման
աեղիս
Գող
թան : Ա յ լ ե լ ընդ առա^
ելանէր
նմա
իշխան
Գողթան,
ա յր
երկիւղած
ե լ աստուածասէր,
ըստ աշա–
կերտաց
Հաւատոցն
՛
ք՛րիստոսի
:
իսկ
երանելւոյն
վաղ–
վաղակի
գաւէ տա
ռասա կան
արուեստն
՛
ի մէ^
առեալ՝
ձեռն
արկանէր
ղդաւառովն
Հանդերձ
մ իամ իտ
111
ԱտԱ1~
ր ո ւ թ ե ա մ բ
իշխանին
գերեալ
զամենեսեան
՝
ի
Հայրեն­
եաց
ալանգելոց
,
եւ ՛ի սատանա
յա կան դիւապաշտ
ըս–
պասաւորութենէն
՛
ի Հնաղանդո
ւթիւն
փրիսաոսի
մա­
տուցանէր
:
Ե՛– յոր մա մ ՛ի նոսա
ղրանն
կենաց
սերման–
եալ,
յա յանի իսկ բնակչաց
գաւառին՝
նշանք
մ
եծամեծք
երեւէին,
կերպակերպ
նմանութեամբ
դիլացն
վւսւխոս–
տական լինելով անկանէւին ՛ի կ ո ղմ ա ն ս Մ ա ր ա ց :
Ե֊– երթեալ
՛
ի գաւառն
Գողթան
բնակէ
,
զմիայնա–
կ ե ց ո ւթ ֊ ե ս ա վարս ստացեալ:
որ ՛ի նմա
ղօղեալ
ա–
գանգն
Հեթանոսական
թաքո
մինչեւ
ցայն
մ ամ ան ակս ե լ
սլ
յաւուրցն
Տբղ
յ՚՚՚յ»
՛
ի վս
թաբել
թագաւորութեանն
Արշակունեաց՝
զայն
երարձ
օ գ ն ա կ ա ն ո ւթ ե ա մբ իշխանի
գաւառին՝
որում
անուն
էր
Շարիթ
(
Շաբաթ՝
րսա
կորիւնի)
:
Ուր
նշանք
աստ ո լա–
հ-այինյ,
ԼԻ%էի՚լ.
որպէս
աո
որբովն
Գրիգորիլ,
հալա­
ծական լեալ
գելք
մարմնաւոր
տեսլեամբ՝
անկանէին
՛
ի
կալմանս
Ա՜արացՀ
Այս
երկու. Հատուածներուն
մ՚իչ^եւ
ն մա
-
նութեան
կէտերը
ակներեւ
են։ Բա
յց ուր
Խորենացի
բանաքաղելով
Հանդերձ
կ՛ այլա­
փոխէ՝
զանազանուելու
Համար
Կորիւնէ ,
կ*ի յնա
յ կասկածանքի
աակ։
Կորիւն
Մ աշթո­
ցի միայնակեցութեան
տեղր չ որոշեր,
բայց
յա յանի կը տեսնուի
որ ուր որ ալ եդած
ըլ­
լար ատ՝
Գողթն չէր կրնար
ըլլալ,
քանի որ
Կորիւն կ՛ աւանդէ թէ
«
ախ
Ո ւք)(ւտ է լ
առնելով
իր
Հետեւող
Հաւատացեալները՝
կը
դիմէ
կ՚իՐԷ
Գողթն»։
Մինչդեռ
Խորենացի
բացորոշ
կ՚ըսէ թէ
Գողթն
գաւառը
կ՛ երթա
յ կը բնակի
ու
միայ­
նակեցութեան
կեանք կր վարէ։
Ինչ որ Կո­
րիւն
բնակիչներու
«
Հայերէն
աւանդուած
սա­
տանայական
ղիւասլաշտ
սսլա
սաւորութիւն»
կ՛ անուանէ՝
Խորենացի
«
ծածկուած
Հնուց
սլաՀուած
Հեթանոսական
կրօնվէ»
կը
կ"լէ>
Fonds A.R.A.M