ԱՆ Ա
թե անդ
Համար։
Որքան
ատեն
որ ես կամ.
գուն պէտք է ըլլաս*
Գուն
իրաւունք
չունիս
ինձմէ առաչ
մեկնելու..,։
Խօսողը՝
1/1
ես իլ մրն էր. ճանչչլա
յ
զա
յն։
Գէպ ի կեանք այս ձգողութիւնը֊
աղջիկ
մրն
էր։ Բա յց,
իրականին
մէջ ո՜րքան
տարրեր
էր ան սովորական
մահկանացուներէն։
Ան֊
արտասովոր
երեւոյթ
մրն էր ^
անրջական,
տեսլական
կէտ մր որ ղիս յավւշտակած
ու
կեանքս
իրեն
նուիրում
մը գարձռւցած
էր։
Ան֊
կեանքին
ա յն կախարդանքն
է^ որ մար­
դուն
խօսելու֊
երգելու,
տրամաբանելու
ու
կեն
աւլ մէջ ցնծութիւն
գտնելու
եղանակը
կ՚ուսուցանէ։
Եւ ան^ կարծես
ք
դուրս
դալով
իր թաքստոցէն՝
Հրապուրիչ
աղջկան
մը կեր­
պարանքն
աո֊ած՝ եկած էր ընակիլ
իմ բնա­
կած
պանդոկիս
երրորդ
յարկա
բաժնի
մ
էկ
Համեստ
սենեակին
մէ%յ
Տեսիլը
չքացաւ։
հայց ան֊ իր քնքուշ ու
ճա պուկ
մարմ
ինը
յանձնեց
յիշողութեանս
փա յփա
յանքին։
Ա կսա
յ մտքիս
մ էջ գա
յն օ ֊
րօրել ու ես ալ անով
օրօրուիլ։
Հանդարտ
սրտով
պանդոկ
գացի՝
Հանգ–
չ ելու։
Բարձրացայ
սանդուխներէն,
երկրորդ
յարկի ձախ նրբանցքէն
յառաջանալով
Հա–
ււայ
Է ՚
Ո
Ը Վ ^ Է 1
1
ս<
՝
սենեակս։
(
Հաճախ
պատաՀած
ըլլալուն՝
չգա
ր մաց ա յ որ սենեակիս
գուոր
կղպուած
էէր։
Ներս
մտնելով՝
ետեւէս
ղուռր
Հրեցի
ք
եւ առանց
լո լոր վառելու ու
Հանդերձ­
ներս
Հ անելու,
մօաեցա
յ մաՀճա կա լի ս։
Առանց
նո յն իսկ տ ր ա մա
բան ե լ կարենալու
թէ՝ առա­
ծին անդամ
Ըէէ
ա
՝
Լ
Ո
Վ
անկողինս
ինչո՞ւ
յար֊
դարուած
էէր, նեաուեցա
յ անոր վրա
յ։
(
Հան­
կարծ,
անկողնիս
մ ԷՀ՛ էն - դա ր Հուր ելի ճիչ
մ՛արձակուեցաւ
ու մարեցաւ։
Շանթ
մը մըխ–
ուեց աւ գլխուս
մ է ^ յ Ե նչ է այս։
Տ անս
մ
էէ\֊
մ եծագո
յն
ողբերգու
թի՞՚-՚է՚ը
ինծի
կը
աղա֊
սէր.,.։ ԸնդՀուպ^
ամ
էն
կողմ է
աղմուկ
(
իրա­
րանցում
դ
ոտքի
ձայներ
լսելի
եղան։ Ս ատ մը
կոխուեցաւ
ելեկտրական
կոճակին
ու
ներսը
լուսաւորուեցաւ։
հաց դրան
առջեւ տեսա
յ ա–
Հագին
քան ակութ եա մբ դէմք եր. ան Հաւ/ար
աչքեր ու անոնց
վրայէն. պատին
վրայ,
«
եր­
րորդ
յարկ»
արձան ա գր ութիւ՚Հւր։
Հասկցայ։
&
րկր"ՐԴ
յ
ս
՚
ր կ ի աեղ, երրորդը
բարձրացած
Հ Ի Տ
57
էի։ Աարսափով
ու գերագոյն
ան յուռութ եա
մբ
նշմարեցի
ա Հ աւ որ ի ր ա կանութ
իւն ր։
Երրորդ
յ
ա
րկի
խ
ո
Րքի
ա
յ դ
սենեակին
մէՀ^ կը բնա­
կէր իմ դեռատի
իտէալս
ք
Ժանինը֊
որուն քիէ
առա ջուան
տեսիլր
արեւ//.
յաւիտենական
Հանգիստի
Համար գիս պանդոկ
կանչած էր։
Վեր ջին ապաւէնս
կը խորտակուէր
ա
յսպէս
ողորմելի
թիւր
ի մաց ութ եա մբ։ ՎՀատ ու խ ե -
լակորոյս
ք
Փարելով
անոր
դիակին.
Ժանի՛ն.
Ժանի՜ն,
աղաչեցի
֊
տե՛ս, ես
եմ,
ս
իր
ո
յդ
գերին
եղայ ու դաՀիճգ
միանգա­
մայն։ Բա ՛ց աչք երդ. Ժժանի՜ն^ ու տես որ իմ
ալ
դաՀիճներս
աՀա
ինծի կր սպասեն*
րնգ–
Հռւպ պիտի
միանամ
քեղի։
Ժանի՛ն^
վերջին
անգամ
աչքերդ
բա՛ց։
Եթէ Հեղ մ՛
աչքերդ
չբանաս՝
դժոխային
Հոգեվարք
մը պիտի ու­
նենամ։
Մտիկ
ըրէ՝֊
Ժանին։
՚
Բիէ ետք^ այս
ցաւալի
աշխարՀին
վրայ,
պիտի
բացուի ար­
շալոյս ր ու մարդիկ
նոր
էն պիտի
փոթորկի՛ն
ու մեր կորուստր
ոչինչ
պիտի
պակսեցնէ
ա–
նոնց կ եան
քէն.
անշուշտ
պիտ
ի գտնու
ին սի­
րարբած
գոյդեր^
որոնք
աւելի
բաղդաւոր պի­
տի
ըլլան քան մենք,
յանուն
այդ
երջանիկ
բա ղղերուն.
Ժ՚ան ի՜ն. աչքերդ
բա՛ ց։
Գիտեմ.
մեղմէ
վերջ՝
ինչպէս
մեղմէ
առաջ
ոմանք
սիրոյ^
ուրիշներ
գինւոյ կամ բերկրանքի
մէջ
պիտի
մոռնան
այն ր յւլ որ տ ա ոա պանքնե
ր ր.
բոլոր դա ռն ութի
ւն ն երր , բ ո լ ո ր ղրկ անք
ն երը
ղոր
մենք
չկրցանք
մոռնալ.
յանուն
այդ ե–
ր ա դ ւււ. ււյ ծ մոռացումին
^ Ժ՛անի՛ն. աչքերդ
բա ց։
Ապագային
.
անշուշտ
պիտի
գտնուի
ներշնչեալ
մը^ որ իր քնարին
լարերուն
վրա
յ քաղցր ու
մոդա կան օր էն թախծոտ
թրթռացումով
պիտի
ապրեցնէ
մ եր ա յս
ողբագին
կորուստր. յա­
նուն ա յգ
վերապրումին,
Ժան
ի՛ն,
աչքերդ
բա՛ց։
Ժ՛անինը
չբացաւ իր աչքերր։
Բա յց ար­
տասուքիս
վարագոյրին
մ էջէն,
ինծի
թուե–
ցաւ
նշմարել^ որ անոր
աչքերուն
կոպերր ի ֊
րարմ
է
անջատուեցան
ու անոր
սառո
յցէ
նայուածքը
պարուր
ելով գիս սկսաւ
մարմինս
սառեցնել...
։
1931
Ա.
ՍՈՓՈԿԼհԱՆ
8
Fonds A.R.A.M