42
ԱՆԱՀԻՏ
Կը Հարցնեմ.
((
Ինչո՛ւ կը ծիծաղիս
այս.
ա
է
ս
1
էհ"
Ո
Ր վերջալոյսը
Հորիզոնին
վրայ կը
լուծուի ու մենք մեր սէրը Հրաժեշտի աս.
տուածներուն
պիտի
մատուցանենք։»
«.
Կը ծիծաղիմ)), կը շշնչայ,
«
ցաւերուս
վրան»։ «Եւ ինչո՞ւ
չծիծաղիմ))
կ՚աւելցնէ ու
յիմարական
խնդուք
մը կը ձգէ որ Հեղեղի մը
պէս վրաս կը խուժէ ու զիս շնչաՀեղձ
կ՚ընէ։
Կը մտածեմ. «Այո՛,
մեռելներուն
վրան
ալ կը խնդան
երբեաԱ))։
Բայց
ինչո՞ւ։
Ո՚Հ ո՛չ, ան չի կրնար ատել իմ
յոյգերս
որոնք իրն ալ են։
Մենք օր մը միեւնոյն
տաճարին մէջ
ծունկի
եկանք ու մեր զոՀը
մատուցինք
միեւնոյն
սիրոյն։
Հիմայ անոր կուրծքը
կ՚ելեւեջէ
ըմրոսա
անկանոնութեամբ
ու խելագար
արագու­
թեամբ
։
Կը փակի վզիս ու տարօրինակ
խօսքեր
կ՚ըսէ
ականջիս։
Ա՛Հ, ես գիտեմ
սիրոյ
լեզուն եւ
սիրոյ
կախարդանքները,
ես գիտեմ
սիրոյ անպա­
տում
գեղեցկութիւնները
եւ անոր
վարդեղէն
յափշտակոլթիւնները։
Ի՞նչ պէտք կայ այս
բոլորին։
Ան գիտէ թէ բաղդը իրճամբան օրմը
իմ արեւմուտքս
նետեց երբես դէպ ի արշա.
ւ
ո
յ
ս
ը կը քալէի՛
Ու գիտէ թէ ան պիտի Համակերպի
այն
օրէնքին
զոր դժոխքի արքաները
կուտան եր.
ջանկութեան
իշխանութիւնը
փշրելու
Համար։
ՈԼ կը ծիծաղի՛... կը ծիծաղի՛ մանկան
մը
պէս որ երագին
մէջ տարօրինակ
ոգիներ կը
տեսնէ։
«
Իմ սի՛րտս»,
կ՚րսէ ու կուլ կուտայ իր
շունչը,
«
պիտի
թռի՛, ա՚Հ, երբեք
այսքան
թեթեւ
չեմ զգացած, իմ սիրտս))։
Ու իր վճ՛իտ աչքերը ինծի
կրնային
զար.
մանքով ու
Հիացումով։
Ի՞նչ
կ՚ըսեն։
Մէկդի կը ձգեմ իր գլուխը ու ոտքի
կ՚ել.
լեմ առանց մտածումի, առանց
որոշումի,
յի.
մարական
բնազդէ մը կճուած։
Աւելի լաւ չէ՞ ժամառաջ վճարել
զոՀո.
ղութեան
այն տուրքը որ պէտք է տրուի
չա.
րակամ
կեանքին։ Եւ այս մեր անմեղ
Հոգի,
ներուն մէկ տղայութեան
Համար։
Աւելի շատ ժամանակ
կ՚ունենանք
բու.
ժելու մեր վէրքերը երբ ցաւը շուտ կը պա.
տաՀի։
Բայց
ի՞նչ։
Ու կը սկսիմ արագ արագ դէպ ի
դուռը
քալեր Կանգ կ՚առնեմ
Հոն։
Կը վազէ ետեւէսէ Ու ձեռքերուս կը
փակի։
Լուռ Է, ու ղէմքին
վրայ
անգոյն
ծիծաղ
մը կայ որ ինծի ալ կը փոխանցուի ու բոնի
խնդալ
կ՛ուզեմ։
Շրթներս
չեն
բացուիր։
Կը բոնէ ձեռքս ու կը կառչի վգիս։
Զ՛ու,
զեր
ձգել
զիս։
Կը ձգեմ զէնքը
ետիս։
Ի՞նչպէս։
Կը տեսնեմ իր վճիտ ալքերուն մէջ ար.
ցունքներու
Հեղեղ մը որ երկինքի
անյատակ
մէկ ակէն կը վազէ։
Յետոյ յանկարծ
կը փոխէ իր դէմքը, ու
կրկին
նոյն խորՀրղաւոր
ծիծաղը,
նոյն տը.
խուբ ու Հեգնական
ծիծաղը, որ յետոյ
բար.
ձրաձայն,
խորունկ,
Հնչուն ու ճանկռտող
խնդուքի
մը կը փոխուի։
Երբ
այլ եւս Հետս չէ ան ու
քայլերս
մաՀուան յանկերգով
կը շտապեն, կը մտա.
ծեմ. «Է՜Հ մեռելներուն
վրան ալ կը խնդան,
երկրի
մէջ»։
3.
ԳՈԻՑՈՒՄՃԵԱՆ
ւհիլատ/ւլՏփա
Fonds A.R.A.M