40
ԱՆԱՀԻՏ
երբ
ղին ոլորներէն
ոժանք
ւՐեր Հրաժանին
Վրայ պաշարեցին աունր եւ ոժ՛անք ար ժ ե–
զի Հետ ներս ժտան։
«.
Մենք աան աժ՚բողՀ անկ իւէւներն ու
կարասրներր
վերիվայր
2
րՀԿ
Ի՛՛՛Ք՛ Պետե­
րուն, գետնին եւ առաստաղներուն
վ/՚ս՚մ
Ո եւ է կասկածի
տեղի
տուող
ամ՛ենէն
պզտիկ
շերսւ1։
անգամ՝ խուզարկեցինք եւ
սակայն բան ժր չգտանք։
«
ՊաաուՀանէ
մ՛ր գուրս
նայեցայ։
«
կինր սեւ չառսւՖին
մ՚ԷՀ գեռ
անկիւնն
էր, ու ղիս տեսնելում։ պէս մ՛եր ձսւխ կող­
մ՛ի սենեակր
մ՚ասւնանիշ
րրաւ։
Մենք
մ՛տանք,
վերստին
քննեցինք
եւ Պարէն
գտանք որ անկասկածելի էր այգ սենեակր։
Բայց
անծանօթ
թուրք
/
լնոՀ
նշանացի
պն գո ւՏն ե րուն վրա յ
զէնքս ձեռք առի եւ
անոր
կոթին Հարուածնե րովր սկսայ չորս
պատերր
ւէերէն վար ծեծել։
՚
Բննութեան
ա յս եղանակ ր գտաւ որ ներքին ոլտ ար իր
յատակէն
թրթռացող
արձագանգ
մ՛ր կու–
տայ։ Մենք փլցուցինք պատին
թրթռացող
մ՛ասր եւ երեւան
Հսւնեցինք շատ վտրպե–
տութեաժբ
գոցուած ծակ ժր որ սլատէն
վար
կ՚երկարէր։
«
Ընկերներս վարանեցան, աւելի
՜
ճիՀ՚էր
չՀաւՐարձակեցան վար իՀՊ՚ել, խորՀելով թէ
գաղսւնի զսսլանակ մ՝ր կայ լաբուած, որ
կրնայ վարձանք մ՝ր յարուցանել։
ՈրովՀե­
տեւ ես խսրէն րւ/՚լւռնած էի Հայերու գա֊
լա գրական
նսլաաակներոլն
վատ
իմասս՚ր
եւ ատոր Համ՛ար Հոգւով սրտով
նուիրուած
էի
զանոնք
փ՜ճացնելու
սուրլւ
գործին,
շփոթելու պատճառ ւՐր չուզեցի
տեսնել։
էքակր լայնցուցի ու ներս անցայ։
իմ՛ տյս
յանգգնութիւնս
քաջալերութիւն
մ՛ր եղաւ
րէւկերներուս,
որոնք իրարու ետեւէ Հետե–
լեցան
ինծի։ Ոլորուն սանգուղի
մ՛ր իրար­
մ՛է շատ Հեռու եւ խորտուրլորսւ
քանի մ՛ր
ւՐատներր շուտով նեղ ժիՀոց
մ՛ր տարին
ժեզ, որ թուեցաւ թէ տան
գետնայարկէն
վեր կր ս՛նար։ Հոն, իրարու քով
շարուած
գտսւնք
ւիաւ/՚վաւշսւներու եւ
ոոււ/՚բերու
քանի ւՐր սնտուկներ Հաստ
թիթեւլներով
պատուած։
Անոնց կարգին
՚՚
ւրիշ
սնտուկ
մր, որուն կէսր պատին
մ՚ԷՀ թաղուած
էր,
զանազան տսքի.(առներով լեցուն էր։ Անոնք
բոլորն ալ անմ՚իՀապէս
կաոավարչտաուն
փոխագրուեցան
եւ քննութ եան տակ ին­
կան։
՚
Բննութիւնր այգ ռում՛բերէն
հլ
տո–
(\)
լ\(ա\\ներէն ՜ճշգեց գժոխային
գաւագրոլ–
թիւն մ՛ր եւ լուծեց անոր գործ ագրոլթ եան
Համար պատրաստուած
վւյսւքւՀ»ւ
Ըստ այգ
սղագիր ու սեւագիր
փլանին, կարգ մր
յիմար վեթերաններ,
առաՀնորգութեաժբ
Ընկեր կարօյին —որՄեզրէէն
չՀեոանա–
լու պատրուակ մր ունենալու Համ՛ար գրա­
տուն մ՛ր բացած էր—քսանրչորս
ժամ՛ս
լան
մ՚ԷՀ պիտի կրնային օգր Հանել
զինատան
եւ զօրանոցներուն Հետ
կառավարութեան
բոլոր
Հեղինակաւոր
պաշաօնատուներր,
երբ
յեղավախութիւնր
սկսելու
որոշուժ՝
տրուէր։))
Հսւնրժս
անուղղակի
նայուածքներով
ինծի Հասկ ցուց որ առաՀ քաշեժ՝ իր ձին և
ան9ատեժ՛ զինք ժիւսներէն։
Ատիկա նշան
էր թէ ախորժելու տեղ կր զզուէր ասա֊
նապեաին
շաաախօսութենէն։
Ատոր
"՚
յԴ՜
ւղատժ՚ութ իւնր
կրնար
(
Տ՛ուրքի գրգիռ ժր ՀրաՀրել, կրնար ներ­
քին ատելութիւն
ժրզօրացնել, բայց «նե–
ժ ա Հրաւ/՛
»
1
լնոՀ ժր, եսասիրութ եան ԺԷՀ
չափազանց ցուցաժ՚ոլ
Հանրժի ժր Հոգեկան
ախորժակր չէր կրնար պարտկել։
էս կատարեցի
Հանրժիս
կաժ՚քր,
ժինչ
տասնասլետր կատղեցուցեր էր իր վայրագ
ղզ ացոււ/ներր, ժտիկ րնել չախորժող ո ևէ
արաժ՚ագրութիւն
չէր նկատեր և կր շարու­
նակէ ր իր պատժ՛ութիւնր,
որուն շատ քիչ
իրական
եզող բաժնին
ԺԷՀ ալ
թերեւս
ինքը երբեք գործ չէր
ունեցած։
Օսժ՚ան աղան կոշտ գիւղացիի ժ՛ր տա­
փակացած
Հաժակրութեաժ՚բ
ժր գիժ՚աււ–
րեց տասնապետին
ախորժակր։
Ոչ-անկեղծ
եղանակ ժր որ ո եւէ աՀաճութիւն չպատ­
կառեց, թերեւս
իրեն շատ ծանօթ
Ոէա՛
լուն
Հաժար։
—
Ա,/"
1
սսյ
ւի«
ա
ղ<էբ այսպէս
ղինքր ի
սրտանց սիրող տէրութեան
ժր Հանգէսլ
յե­
ղափոխելու
այսքան
ստորին նպատակներ
Fonds A.R.A.M