38
ԱՆԱՀԻՏ
թիւէւներ
•
բևռիին
(
քիւււսին) շուտ
գալու
ցանկութիլէւր
յայսքնոզ։
Այսքա.ւր բ֊աւ էր եզան՜ որ ՀյաՀսլտզր
իր տեղի՛ն վրայ անէՐիՀապէս
ձերրակալ–
ո լելով
՛
Ա՛եղ րէ փոխագրուի եւ յաՊւձՊւուի
պատերաղւՐակա՛ն
ատհա՚1ւի.։։
Որու՛ն սլաաճառաւ
խիստ
քնՊաւթիւէ՛
ւ/՚ր կատարուեցաւ
՛
նաեւ Հքովքի ւՐԷՀյ գեռ
Հայոց զկնքերր Հաւաքելու
գորն՜ին պաշ­
տօնապէս
չսկսուաՏ՜։
ՇԱՀՊՍԼԶ 1–Ա1ԸՌՍԱ%
ՈՐ
առաջին նաքւատակր եղաւ
Խարթերդի Հայութեան
—
Ո՛Տ, չի է\ ա՛ն տ՛իար ա՛հ ի կա
այլեւս
ո եւ է Հա
յ եւ ո եւ է Հայ մ՝իաք։ Այգ
ւիւ ււր րե ե րր գիտցաւ
մ՚աւէւալ
տյ՛ն ատե՛ն ր՝
երր
ճես՞ալ
ա.ա ւ՛ն ի.։ մ՛տաւ,— պատասխա՛նեց
Օսմ՚աէւ աղա.։։
Անկերպարան
մ՛ատնու մնելաւ նա՛նրու­
թենէ՛ն քիչ ւ1՝ր թեթ՜եւցայ,
երր տեսայ որ
տասքւապետր իր Հարցումներուն ետեւ անց­
՛
նելու եւ անւմւց խորր ւՐտէւելու տեղ րնչա–
քաղցութիւն
մ՛ր ցոյց սւուաւ։ ԱՊւշուշտ ո՝չ
թէ
զիս ժեղքՂւալու
մ՛իտք մ՛րն էր որ ու­
՛
նեցաւ, այլ չկրցաւ
(
իւմ՚սհւ աղայի՛ն Հան–
գէս(
ունեցան՜ իր լւարեկամ՝ ակա՛ն Տւս–
փաէւիշր
խզուել,
որքան որ ալ
ուզեց
կեղն՜ ել։
Մեր ձախ կ"՚1՚
ք
Ր
քարաժայռերու
եր­
կարութեա՛ն
մ՛ր վրայ բարձրացող
տաներ
սԽխորտակել ի ամբարտակներու
երեւոյթն
ունին, այնքան ՛՛ր Հաստատուն ու ձեւ
ա
.
•֊"
Ր
շի
ոլա
&
&"
"՚2
Կ՚Պ՚՚՚ււ
քաղաքի
արեւմ՛տեա՛ն թաթն
Է։ Եէնքերր Հոն այն֊
քա՛ն ներգաշնակ
ազու ցուան ենիրարու որ
քով
քւ՚վի շարուած
ուլունքներու
գունա­
վառ պատկեր
մ՛ր կր ՛ներկայացնէ այս ճա–
կա
ար։
Մինչ ես կր մ՛տանեմ՝ թէ՝
այսքան
պերճ տուներու վրայ սեւ Հոգի՛ները
ինչ­
պէս կրնան ճախրել, այսքա՛ն Հարուստ
շի­
նութեանց
մ՚ԷՀ գազան՛ներ ր ինչսլէս
կրր–
նան
աւերանի պար րոնել,
տասնապեար
չի լսեր, այ/ իր նանօթ ութիւննելավ կր զ.ո–
ււ ալա՛ն այ ու կր շարժէ լպիրշ լեզսւէւ.
— ((
Ամ՛երիկացիներն են շինան ա յս
շէնքերր, որիրենց արտաքին
ւիա
յլ ունու–
թեամ՝ր գեռ կր յամ՛ա սին կա՛ն զ ան մնալ։
Բա յց ոլիտի վ՚լտի՛^՛ ր՚՚լ՚՚րն
"՛
լ , քանի որ կեա–
վուրներու
ամ՝ր ա լաւաւ ա՛ն ո ։ (I /> ո՚նլւ
մ՛իայն
ն՜առայեցին։
Օս՚/՚անեան վեՀ՛ասլանն՜ կառա–
վտրութիււնր
ւիճաւլնել ու ձգտող
զարշհլի
«
Եվւրսւսւ»ր Ա՛յ՛՛ շէնքերուն
մ՚ԷՀն է։
((
Անոր կողքին այլ եւս կր իւարխլայ
Հայերու ազատութ իւնր երազող ուրիշ վար­
ժարան
մ՛ր, որ իր անօրէն
«
Թոասւտեն»/) ա–
նունով կր կոչուէր։ Այս տնօրկնր որ իրա­
պէս ժէկ
թեւքպե|
(
նոյլ)
դատին
(
կին) մ՛րն
էր՛ յէ՚^
ա
1՛
ւեողովուրգէՊւ կր պաշաուէր, ո–
րովՀեաեւ շատ կ ր բաղձար թու րքերու կո­
րուստ ր
տեսնել։
«
Մենք ներսէն ամ՚այացուցինք
ամ՚ենր,
բայց այգ բաւակա՛ն չէ
ք
պէտք է քար
քարի վրայ չթողել,
քան
գել ա յն
ր՚՚լորր
ինչ որ կեավուրներէն
շունչ
ունի,
գր՚՚շժ
կր կրէ։»
Ես, այս ա՚Րենր լսելով՝
զազտագուլի
կր նայէի տասնապետին ցուցուցտն
կոզմր՛
Իմ՝ ՛նայուածքներս
անՀամ՛արձակուի) ե ան
՛
Րր
վախին ,Րէչ
շեղէին
և կր
ճեղքուէին
ամ՝էն
անզ ամ՛ի՛ն որ կ ր ջա­
նայի
1,-
վաատ/,
ել
Թ|կ
ատ
իՕ/ւ
շէնքերր
ճանչ–
՚
նալ. որոնց անսւններր Հմ՛այքոտ
քաղցր՛"֊֊
Fonds A.R.A.M