ԱՆԱՀԻՏ
37
* * *
Ե
լ
Հիժա
՜
ճաժբորգ
եԳք Դժոխքի՛ն
Ժ՚ԷՀ։
ԴժոէսքէՊ։
գուրս։
էյարբերգի
Հի՛ն
քաղաքէ՛ն
գիւղ կր վերագառնաքւք։
կրնա մ՝ ազատ–
ու-իլ կրակէ՛ն ու գազաննեբէՊւ,
բախսւր գի­
տէ, որ անծանօթ
է, ու զայն
քաշելու,
ճա՛նչՊւալու
սիրտ
չկայ։
Օսժա՚էէ աղ ա՛ն Էշ ժ՚ուէւի
՜
ճա՛ն ապարՀի՛ն
յուէՊաւթեա՚էւ
ատե՛ն
Հեծ՛նելու
Հաւ/՚ար։
իր
քոյրր որ իժ Հունրժ՚սԷ,
կարժիր
ձիու
վրայ
նստած
Է։ ԱՊւ, զի՛նք
ն՜ահ՜ կող
1
լաՊւսքէւչ
չսւր–
ՇաՖին ժէշէէւ
ձեռաց
ժէկ ւ1՝աա1։
ա՛ն զ աժ
ցո յց չի տար եւ ոչ ալ խօսակցութ
ե ան իր
ձայ՛նը շատ լոելի
կ՚րՊւէ։
ՈրովՀետեւ
քա­
ղաքի ժարգտրէ եւ«Հրաշագործ»
իժ՚աժի՚ն
օրՀՊաւթիւՕՊւ առած է։
էս իր ձիուն
սւմնձր կր քաշեժ՛։ Պէ–
քոշր. ուրիշ երեք գիլղացիՊւերու
Հետ, բեռ­
՛
նաւորուած
ժ՛էկ ժէկ էշ կր
քշեՊւ։
՚
Բաղաքի
արեւժտեաՊւ
՜
ներքին
գռէւէ՚ն
գուբս
կելլեՊւք ու կր կենանք
արսւաքիՂւ
գրաՊւ սեժ՚իՊւ վրայ։
ԲարձուՊւք
ժրՊւ է այս
սեւ/՚ր, որ ՛նոր քաղաքի՛ն Հետ
րէւգարձակ
գիւղեր
ու տեսար ա՛ն՛ներ իր ոտք երուն տակ
առէւելու
Հզօրութ՜իւնքն
ուէւի։
ԲՊւութ իւՊւր
ծով ժ՚ր կր1ւէ
ՀոՊւ որ վերՀ^ չունի։ *կատ–
ժութեաՊւ
տարածութիւ1ւր
կր թուի թէ կր
ժաղուի այս սեժիՊւ
առշ^եւ,
շեշտր կր
՜
ճաՊւկռտուի,
յո յոր կր թաւալի,
սիրտր կ՛ա­
րի
լէ։
ի։
Մեր սպասելր
խարխլած
երկու
բեռ­
ներ
կարգաւորելու
չափ տեւեց,
որ ատե՛ն
ժեզի
ժիացաւ
ոստիկա՛ն տասնապետ
ժ՚ր։
Այս
վեր^իՊւր որ տձեւ գիժագիծ
ժ ՚ ո ւ –
՚
նէր եւ կր ցուցուէր թէ աժ՚ԷՊւ
՜
ճիգ կր
էլն՜ճռոաէ իր ՜ճակատը, ՕսւՐսքն աղայիՊւ ան­
ցուցած
զի՚նուորութեա1ւ
կեանքի
ժ՛էկ րն–
կերՊւ էր։ ԱՂւիկա ա՚նժիտ
մ՝ ար գո՛լ
Հա՜ճոյք
պատ՜ճառող
եղանակով
չափազանցեց
իր
բարեւր
եւ յետս
յ գառնալով
իր
գեւլնած
բիժերով
վարակուած
ա
ձՔ^՚Ր1Լ
Լ
ա
յ"~
ցուց, որպէս թէ զ
ո
Հի
ժ՚ր խարոյկր
վառե­
լու
Հա՜ճելի
պատրաստականութիւնէն։
ու­
նենար։
կասկած
չկար որ տասնապետը
իր ա֊
ռաՀին
՛
նա յուածքով
կռաՀեց
Հայ
տղայ
ժ՚րլլալս։
ՈրովՀետեւ
ոչ ժիայն
Հագուս­
տիս
ողբալի
խեգճութիւէւը
այգ
յայսճաւ֊
թիւնր
կատարելու
1
լ օգնէր,
այլեւ
իր չա­
րաշուք
ներկայութեան
ժ՛էկ
բիրտ
նա
յ–
ոլածքր
ժիայ՛ն բաւ էր որ գէժքս
այլա­
փոխէր, տժգունէր եւ աչքերս
յողնէի՛ն
ու
կախուէին։
Անիկա զիս ՜ճանչՊւալուՊւ պէս
իր տափակ ու աղտոտ
ակռաները
բացաւ,
շարժեց
ու ՛հորէ՛ն իրարու
սեղմ՛ելով
խեղ֊
գեց
այլանգակ
ժ՚ռլտուք
ժ՚ր։
—
Որ տեղացի է ա յս աղաէւ,
Օոժան
աղա։
—
Ծովեցի Է։
֊
Ծովեցի՛...
Ու այլայլող
ստուեր ժր
Հեծկլտաց։
Տասնապետի
կոկորգին
ժ՚Էշ^
քաշկըռ–
տուք
ժր կար։
կրակի
երեւակայութիւն
Կռ բ
ո
ւ՚Բ
ո
քէր՛ Կ
ա
յ^ Կ
ա
յ^է
կը. զ
ս
՚
ր –
նուէր,
բա
յց չէր փակեր, չէր
վառեր։
—
Բւրեժն կր ՜ճանչնա՛յ
Ծովեցի
այ՛ն
յեղաւիոխականր
որ էկինէՊւ
աււաՀին
ան­
գամ՝ քարոզեց թէ ((•ԲեռիՊա
Լքհուսր)
շու­
տով
նյարբերգ
պիտի
գայ։
Ուրեւքն գիտէ"
թէ
ի՛նչ եղա՛ն քարալն
ու
քարոզողները։
Վերջին
խօսքր
ծաղրող
ծիծաղէ
ժ՚ը
կախեց եւ Հարցականր
արՀաժարՀանքի
ժ՛ր
Հեգնութեան
ԺԷՀ
նետեց։
Ջա՛նացի
սեղժ՚ել
ռունգերս
եւ
խահնել
յուզուժս,
որ զիսիր կողմ՝ գարձնելու
ուժ
չուէւենայ,
որպէս թէ չէի ՜ճանչնար,
չէի
գիտեր։
Մինչգեռ
կարելի
չէր երբեք
չգիտ­
՛
նալ ծՊաւնգով
իժ գիւղացի
Հ^աՀսլաղ Դա֊
գրռեանի
պարագա՛ն, որ այնքա՚ն
ժեծ աղ֊
ժուկ
Հանեց։
Տիշեալր
իբրեւ որբ ժեծցած
էր Մեղ­
րէի
գերժ՚աՊւ
որբանոցին
ԺԷշ^ ել լրացու­
ցած էր նոյն
վարժարա՛նի
շրջանը։
1914
ին
առածի՛ն
սՈւգաժ
ը լ լ
ա
լ
ո 1
1
ուսուցչակա՛ն
պաշտօն
ստանձնած
էր էկի՚նի
Ժ՚ԷՀ։
Այն–
տեղէն իր իյարբերգի
րնկերոՀ ղրկած
մ՛էկ
նաւՐակր՝ որ վերջինին
անՀոգութեան պատ­
՜
ճառաւ կառավարութեան
ձեռք աՊւցած էր,
կր պարուճւակէր
ժ՛էկ երկու
նախագասու–
Fonds A.R.A.M