36
ԱՆԱՀԻՏ
շորերու ԺԷՀ ա՛ն ճար աղու ւ/լլ ուժերով
կր չափչփէի Հոգեկան
ժղձաւանՀներու
եր­
կայնքն ու
լայնքր։
կենգանիներր կր շնչէին արագ արագ,
տաքր կ՚ուռէր եւ գոլր կր բարձրանար
ախոռին աժ էն կողժերր,
սակայն
սրտիս
ժսուքր չէր վերՀանար, գողր չէր գագրեր։
Երէկ, աւելի
ժ՚անուկ օրերուս, իժ գին­
դիս ԺԷՀ, ոսկի շղթաներով կա էսոլած աշ­
խարհ ժր երեւակայեր
էի քազաքր, ուր ու­
ժ՛էն բան գեղեցիկ է, ւիողոցներր
լուսաւոր,
տուներր պայծառ ել աժենէն ցած պատն
անգաւ/՛ ՜ճառագայթ
ունի։ կր կարծէի թէ
քազաքր
բնակող
ւ/՚արգիկ
կազժ՚ով
ժեզ ի
պէս են բայց սրտով շատ աւելի
խորունկ
ու ազնիւ, ժտքով շատ աւելի
բարձր ու
զօրեղ են։ կր կարծէի թէ Հոն ժ՚արգիկ
չեն պժգար,
սրովՀետեւ
տգիտութիւն
չկայ, չեն վախնար, որովՀետեւ
չարութիւն
չ1լայ, չեն բարկանար, որովՀետեւ
աժենէն
թեթեւ
յանցաւորն անգաժ պատիժ
ունի։
Հաժակ
լոյս ժ՛ր /չերեւակայէի
քազաքր,
ուր ծնող ու ապրող ժարգիկ սա Հմ՛ան ուած
են որքան գիտուն
նոյնքան
ժաքուր եւ
գեղեցիկ
րլլալ ու ժ՛եր կեանքի
ուղիներր
գծել։
Ո՛րքան կր նախանձէի այն ժէկ րն–
կերոՀս որ քաղաք տեսնելու բախտ
ունե­
ցած էր։ Ո րքան ժեծ Հիացուժ՚ով կր նա­
յէի
Գ֊ի՚֊ղ եկող այն ժէկին՝
որուն
Հաժ՚ար
կր վ/լայէին թէ քաղաքացի է։ կոտորածնե­
րու եւ արիւններու սարսափելի
արՀալիրք֊
ներլ։ սակայն ուժգնօրէն
յեղաշրջած
էին
տղա յակահ ժիտքս եւ Հաժ՚ոզուժն երս գար–
ձուցած
էին բոլորովին Հակառակ
կողժին
վրայ։ Նորէն չէի տեսած
քազաքր,
բս՚յց
այլ եւս ո՛չ ժիայն չէի ուղեր տեսէւել
զայն,
ա յլ ի խորոց կր բաղձայի
Հասն իլ ու ապ­
րիլ տեղ ժր ուր քաղաքի
անուն բնաւ չէր
լսուեր։
ՈրովՀետեւ
քազաքր
Հիժ՚ա յ կր
ճանչնայի չար գելերու
գլուխներուն
վրայ
կեցած
գժոխք ժր, գժոխք
ժ՛ր ա յնքան
սարսափելի՝ որ աշխարՀ ժ՛ր
ՀրգեՀելու
չավ։ կրակ կրնայ վառել, ուր ապրող գա­
զան ժ՛արգիկ
աժէն
ժաժ՛ նոր գազաններ
կր ծնին։
Հաժոզուեր էի թէ անկէ
եկող
ո եւ է պաշտօնեայ եւ զինուոր
գթութեան
սիրտ չի կբ-՚ար ունենալ, որովՀետեւ ա–
նոնք աժէն խիղճ ու բարի զգաց ուժ՝ սպան֊
նած եւնետած են իրենց սրտէն՝ քաղաք
ժանելէ
առաՀ։
•
Բաղաք գացոզ ո եւ է Հայ ժ՛ր այլ եւս
կրնա՛ր վերագառնալ,
կրնա՞ր
ժտՀսւան
Հնոցէն գուբս
ելլել, անկարելի էրՀաւա­
տալ, եթէ Հրաշք Ա՞ր ձՐլԼ
ա
Ր
։
Աս՛որ Հա–
ժար առաւօտեան
լոյ սի բարութիւնր զգա­
լու, տեղ՝ կուրծքս
ժ՚աՀուան վախի ծանրու­
թեան առՀեւ կր չարչարուէր։
Այնտեղ ուր ո՜ճիրր սանձարձակ խրախ­
՜
ճանք կ՚րնէ, ուր Հաժ՚ատարած
ժ՚աՀր
ժին–
չեւ
երկինք բարձրանալու
թեւեր
ունի,
ա յնտեղ ո՞վ կրնայ բարի բան երեւակա
յել,
ո
"4
կրսայ շարժուժ ժ՛ր տեսնել կաժ լսել
ու չսոսկալ։
Ախոռին գոլռր ՜ճռաց՝ սիրտս
՜
ճչացտ՚ձԱռտուան
մ՛թնշաղին՝ Տար ութիւն ո–
րոնող չարագործ ժր ստուեր րրաւ ու ներս
անցաւ։ Պէրոշն էր, Օսժսւն աղային
քիւրտ
ծառան, որ իր ժ՚ութ
ո֊է՚^ՔՐ
վտանգաւոր
նայուածքներու
Հետ կր թաղէր սեւ ու
խռիւ րնչացքի ժ՛ր ժէի
—
Վա՛յ կեավուռի զաւակ, տակաւին
չե՞ս սլա ար աս աո լեր
գործի։
Ո՞վ կր Համ՛արձակի գէժ խօսիլ։
թուր­
քի ծառային ծառան անգաժ՝ աժ՚բողՀ Հա­
յութենէն
աւելի թանկ է, աւելի
արժէք
ուճւի։ Անոր ՜ճիւաղի
ձայնին
արձագանգն
անգաժ
Հայր ժաՀացնոզ
թոյն
ունի։
Գարագործր որ կտրող էր ժէկ Հարուա­
ծով Հարգ ու փշուր ր/ւել ժեր գէժքր, ժեր
սիրտր առանց վախի և պատասխանատւու–
թեան, բաժին մ՛ր Հացի Հետ առՀեւս
շու–
տոնեց երկու սոխ եւ կտոր ժր պանիր։
՚
Շուտոնելր ա՜ճապարեցնելու
անգութ
նշանն էր։
Ղգիտցայ թէ ի՚նչպէս կերա յ ու ժէկ
սոխն ալ ծոցս
թաղելով
կենգանիներր
պատրաստելու
գործին
ս/լսայ
իրեն Հետ,
այնքան որ կ՛ուզէ ի մ՛իշտ կրկնուած Հե­
տեւեալ ծանր խօսքր գոնէ մ՛ոռցուի՝ «Աշ–
խատանքներոլգ
արժէքր
կերած
Հացիգ
գինր չի վճարեր»։
Fonds A.R.A.M