32
ԱՆԱ
պարունակողներէն
մին է, կր զարմացնէ երր
բանաստեղծը,
Հովուի
հ սլա ուած,
սիրո
յ մա­
սին ա մ են ան ուր ր գաղափարներ
յա
յանելէ
յեաոյ,
կ՚րսէ թէ՝
«
Օ ս ա տշժշէ, 6է ջրսշԱւ հտշօ11սա էշճւէ
հւեշտ-շօ».
Մինչ^ ինք նստած՜, ո «լոբի ի ոստուԼ կ*1)իւ–
սԷ ն ո ւ ր բ սա կաււ։
Առա ջին Հովուականին
մ
,
ընդՀակառակն
ք
Տիաիրոսի
եւ Մ ելիրէոսի
մի^եւ
եղած խօ–
սա կցութիւնր
շաա աւելի
էսա յթախ»ւրժ է,
ա յն
ակնարկութիւններով
Հողերու
բաժան­
ման , որու
գոՀերէն
մին եղած էր ն ո յ ն
ինքն
Վիրզիլիոս։
Այս Հովուականին
ներածութիւնը
փ
ո
քրիկ
եղերերգութեան
մլլ սլա ա կերն է, ի
ս
կ
յ
ա
2"
Ր Գ
մասերը
զգացմունքի
եւ
շնորՀքի
գողարիկ
օրինակներ։
Կարելի՞ է
Ս՛ելիբէոսէն
ՀՒՏ
աւելի
ախուր
կերպով
ուրագծել
երթի, աա–
րա գրութեան
թախիծր,
անցեալ
անղորր
կեանքի
մբ ափսոսանքր
եւ անՀասաաա
ա–
պագայի
մը անձկութիւնները։
Ասկէ զաա,
ով
չի զգար թէ ղժբախաութեան
ա
յ
ս
կեն­
դանի
նկարին
մէջ, Վիրզիւի
ոս
է՛
4
ր^Է**՚ր
ա
յ
ս
~
պիսի պաաշաճ աեղ մր յատկացուցած
է եր­
ջանկութեան,
որ ո՛չ զժբախաութիւնը
Մելի–
բէոսին
նախանձը
կը զրգոէ եւո չ ալ յաշ^Ա–
զութիւնը
եսամոլ եւ անզգա
յ կր գարձնէ Տի֊
ւոիրոսը
%
որ իր ախրասիրա
բարեկամին
կ ա -
ո ա ջ ա րկէ
գիշեր
մը իր մօա Աեալ։
Վերադար­
ձին, աաոապողին
Համար, մէկ գիշերր
դադար
մ է իր ցաւերուն
ու կսկիծներուն,
յոյսերով
լեցուն է այդ գիշերը,
գուցէ Ոկաաւիանոս եա
աոնէ իր անողորմ
Հրամանը
ա յ դ
*
ի
ո
քրիկ
դադար
ի
ընթացքին,,,
ԱՀա ա յ դ Հովուական
ին թարզմանութ իւնը.
ձ Ո Վ - Ո Ւ Ա Կ Ա Ն Ա.
Ս՜եԼՒք-ԷՈՍ. ՏՒՏՒՐՈՍ
Մեյիբեոս.—
Տի՚՚փրո՛՛ւ,
դ֊ուքյ՝ վւռւււան՜ սւակր վւի՜ճւոյՊւ լա^ւ եւ ոսաաէսիա՝
Գեղջուկ Ա՚ուսագ կ՚եղանակես
վրրսւն քու Աւուրբ եղէղիգ.
Մե՛նք կր թողունք
ՀայրեՊւի
Հողն ու ապասաան
թանկագի՛ն,
ՀայրենիքէՖ կր փախ չինք (/). գո՝ւն, Տիաիր, պառկած
մ՚ԷՀ շուքի՛ն,
Աէւաառներու1ւ
կ՛ուսա՛նես ա՛նուն՛ն Ամ՚արիլլ
ի՛ն քու չքնաղ։
Տրտրրոս.—
ԱսաուաՏ՜ (2՝) մ՚ր մ՛եզ, ո՛վ ՄելիբԷ, ալլւաւ
իւ աղադ այս կենցաղ,
Զի միշա ասաուահ՝ մ՛՛ան ի՚էւձ Համ՛ար սլէաք է 1ԼԷԼ
ա
յ ՝
լ
էր բագի՚մն
Պիսւ ՚ արիւնողէն ամիկ՛ն եր ու1ւ գոմ՛իս ցօղեմ՝ սրա ագին։
Աքւ թոյլ արւաւ արջառներուս
արք)իլ այսպէս, սւե՚ս, արձակ,
իՊւձ ալ սուլել
իմ՛ գեղշՊլակաՊւ սրրի՚նգովրս
Համարձակ։
Մելիբեոս.—
Գեմ՝ ՊւախաՊւձիր լւախաիգ, մ՛իայ՛ն կր զարմ՛ա՛ն ամ՝. մանաւաՂւգ
Օր գաշաերն
սղՀ յուզման
մ՚ԷՀ են։ ԱՀա կ՚քլլշեմ, ես Հիւանգ,
Այն՜երս ի բաց։ Այլ Տիաիր, այս այնր գժուար կր աաէւիմ՝,
Զի քիչ մ՚առաՀ,
կաղնիի՛ն տակ, զոյգ
մլլ ուլ
յոյս
Հօաին իմ,
Հքրնաւ վրրան ժայռի
մ՛ր լերկ, բայց, աւա՛ղ, Հոն մրնացիՊւ։
(1)
..
ժ ս Խ ա 1-ոզսասւտ
շլՀ\տւ,
1\
օտ բտէ–
Ո Յ ա քս§ւաստ։ դասական լեզուն հ՜ր ոփ զարգա­
ցած՜ եւրոպա կ ան ազդ ե րո ւ
մ՚Էջ^, այս երկու
տալերն աւլած՜ի տեւլ կր զործ՜ած՜ուին՛ տարտ–
գիրներու, աքսորեալներու ե ւ գաւլԹականնե–
ոու սրտի ցաւր նկ ա ր ա գ ր ե լո ւ համ՛ար։
Ր)
Տիտիրոսի /այսինքն վ ի ր գ ի լ ի ո ս ի / 1)ա–
մ՚ար րկտաւիանոս, իր րարերարուԹ՜եամ՚ր, ար՜
դ է ն ՕՔՍՏ,
աստուած
մ՚րն է /սւիսպոս մ՛ը որ
մ՛իայն աստուած՜ներուն կր տրուէր/, ս՞ինլ այ՛լ
կայսեր Ժւ\՚ԱՏ,
աստուահայի՚Ա,
ա |ւ
III1
1
11
II//
արր–
ուեց ա ւ այս
Հովուականէ
1)
ինգ տսզւի յ ե տ ո յ
մ՛ի այն։
Fonds A.R.A.M