շ
6
ԱՆԱՀԻՏ
Ի
Ն
ճ կ ՛է,
Հ /• Ի II
՛
հ ՛հ
կանչելով կր խոստովանի, II. Հաղորդութիւն
կ՚առնէք
եւ եօթներորդ օրր Ս. Զատկի Կիրակին՝
Հ՛պին
կ՛ա֊
1'
նճէ նախաղղացոլՏր
կ՚ունենայ
իր ՏաՀոլան,
ւանւլկ:
երկու օր հնկաչոք
աղօրթքի
կր կենայ,
քաՀանան
Կ.
Պոփս
ԳԷՈՐԳ
ԱՐ*.
ՈՐ11Ա\՚հհ1\Ն
ւԼԻՐԳԻԼԻՈՍԻ էՐԿ-^ԱՋԱՐԱՄէԱԿԻՆ 11ք.թԻ1՝
(
Շար.)
ՎԻՐԳԻԼԻՈՍԻ
ԳՈՐԾԵՐԸ.
-
Վիրգի լիսս
ի
բան
ասա եղծական
կոչ ա ւ/՝ր
շաա
կանուիւէն
յայանուած
պէաք
է րնդունիլ
եթէ
Հասաատ–
ու֊ի որ ան իրօք
10
աարեկան
Հասակին
գրեց
^ս1
^X /Ս՝ՈւԱ/
վերնագրին
աակ
ճանչցուած
փ
ո
քրիկ
քերթուածր
եւ.
Օւոտ /ցցուՆազարո֊
ասա-եւլ^
անուն
կսարր:
Բայց
այս երկու գոր­
ծեր ր
դ
քննա դա ան եր էն
ոմանք
ղ
ԼիրդԻւԻ
ոս
Ի
գրէէն
ելած
չեն Համարիր՝
առանց
անոնց
ո–
րոշ
յա ակութ
իւններն
ուրանալու։
Աւելի
Հա­
ւանականութեամբ
*
ԼիրգԻձԻ
ոս
ի
վերա
գրուած
են՝
անկեղծ
իրապաշաական
ւ\10ւ*€էԱ111ք
ր ա*Ա ի
յ եւ գնացքով
ա շիյո յժ
եւ
էյ ի սա
սրա–
միա
Օ օթՁ ^կապե՜լասլե՚սւոկ^ի^
երկու
փոքրիկ
քերթուածներր.
րա յց ասոնց
ալ
վաւերակա­
նէութ ե ան վրայ
կա
ս կա ծ ե լո
լ
պա աճ առն եր
Է են
պակսիր։
ԸնդՀակառակն
02
ւէ2ձՀՕէ2Լ
կամ
Օջլ–
է&ւ^րէՕՈ
/13
~1յք
<Ւհւ քե|ւԹուած՜Նե՜ոու
ք
)
աւավ>ա–
ծ՜ՈԼ^
Ժողովածուին
մէ^,
եթէ
կաորներէն
շա֊
ա
եըր
Լ
ու
Րւ\ գրաւականէ
գուրկ
են
դ
անոնցմէ
մէկ
քանի
Հաար —մասնաւորապէս
երկրորղր^
որ "Բուինաիլիանոսի
ծանօթ
էր
(
ապահովա­
բար
ՎիրգիւԻ
ոս
ի
ԳՐլէ^՛ ելած
են։
Վիրգիլիոսի
վերագրուած
այս անվաւեր
թէ
վաւերական
քերթուածներր
կ ապացուցանեն
որ
սկսնակ
բանասաեգծր
աակաւին
կառչած
է Կ աաուղ–
ղ ոսին
եւ կր վ* ա վ։ աք ի
անոր
ն ման
ի լ
1
մեծ
Հիացում
ունենալով
անոր աաղանգին
և Համ­
բաւին
վրայ,
անոնք
կր
սորվեցնեն
նաեւ
֊֊–
բան
մր որ աոանց
ա յ դ վկայութեան
ալ կր
կռաՀուԷր
արդէն
—
////
ՎիրգիւԻ
ոս
Ի
ինքնա–
ապութիւնր
իր աոաջին
փորձերուն
մէ^
է"ւ\
էԻ
99
ՈԼ
ԻՍ
։
իանա սա եղծին
ինքնաապութիւնր
յա
յա–
նուիլ
կր սկսի
մ իա
յն — /* / աակաւին
անկա–
ա ար կերպով
Հովուականներու֊
Հաւաքա–
ծուով։
Վիրգիչի
ոս
իր ամբոգ^
կեանքր
գի
Լ
դի,
դա շա ի
,
արաորա
յ ք ի
սիրովն
ապրեցաւ–,
ա
յս
զդացումր
աւելի
բուռն
եղաւ
բան ասա
եղ հի՛ս
երիտասարդութեան
ժամանակ,
երբ
ան
տա­
կաւին
թարմ
կր պաձէր
իր առածի՛ս
տարի­
ներու
յիշատակր,
տարիներ
զոր ան
ապրած
էր մարգագետիններու,
անտառներու,
այգի­
ներու
մէչ\, Թառերու,
սաղարթալից
ոստերու,
տերեւներու
շուքին
տակ,
Մինկիօյի
կանա­
չագեղ
ափերուն
վրայ, լսելով
գետակի
կար–
կաչիւնր,
ոչխարներու
մայիւնր,
կովերու
բա–
չիւնր,
Հովիւներու
սրինգը,
թռչուններու
երգր,
«
նուիրական
կաղնիներու
վրա
յ պարս
ելած
մեղուներու
բղզիւնը»
...
^արմանալի
չէ ու–
րեմե որ բնութեան
այս
սէրը
յա^որգաբար
ներշնչած
րլչայ
լ
ո ւ|ո լա կ
\\\\\
ներն
ու
լյ՜շակա–
\\
Հ1
\
Հ\ներր
զգայուն
բանաստեղծի
մր որ
Ս՚ան–
տուայր Սոխակը
(
Շ^օոստ
1«
ՅոէԱՏ6)
կոչուե­
ցաւ։
ՎիՐԳԻլԻ""Ւ
Ինքնատպութիւնը
կ աաար"՜
Fonds A.R.A.M