ԱՆԱՀԻՏ
2 5
երթա յ նա յի թե;
ո
՞
վ է այդքան
յանւդգնօրէն
դու­
ռը
զարնողը, երր գուռը
1
լր բանայ,
Հարիւրապետը
մէկ
երկու, ապտակ կր զարնէ; աղունէ, րսելով թէ
Հ(Ենշո
Բ
լ.
յամեցար ու յանղգնեցար
դուււր
ուշ բա­
նալու»
։
Տդտն
անս՝իրապէս
Հ
օ
րը
կ՛ իմացնէ Է ոստի–
կաններու
արարքր, եւ արդէն։
աղուն ետեւ կն
ներ ս
կր Տանեն եւ տմարդօրէն
Հրամաններ
կ՛արձակեն։
։
Ւնճէն էր պադարէւնութէւնր
չէ կորսնցներ,
1
ւ Հրա­
մաններ կա ա այ որներս Հրամցնեն,
ձիերը տանէն
կապեն
մսուրն։երուն
ք
եւ էնք որքան փափկօրէն կր
Հէւրասէրէ,
նոյնչափ
էւստօրէն
վարմունք
մր
ց
ո
յց
կա
ա ս/
յ Հտրէւրապետր։
1\
նմիջապէս
աղոց
Հրաման
կ՚րնէ, ճիվանին,
%
ազարին,
Նէկողոսէն,
Միքայէ–
լվէն ու Սենւեքերիմինկ որ տանր դուււր լաւ մր գոց են
ու դէնւքերնին
առնեն եւ երր ի
ս
ք
ս
< լ
ա
"
տսյ
</
սենեակին
մէջ
կա իւ ա ահ
դէնքերը
ղրաւեն. ակըն–
թարթի
մէչ իր այս Հրամաններր կր գորհադրուին.
ու կր ձայնէ՝
((
Տղա՛ք,
այնւպէս
մր տփեցէք որ
ա յլ եւս ոտքի
վրա
յ կենալու
ոյժ
չունենան. որ֊
չափ աղաչանք ու իւն։դրանք՝ այնչափդ անդամ
հեհ
ու հեհ. որպէս զի Հասկնան թէ ննճէին Հետ կա­
տակ
չի էի
ս
էր^՛ եւ առանց
Հաց տալու ու
թողնելու
որ գիշերեն։՝
դէշյ՚ր
աս
$յ
ղ
Է՚՜Ղ^*՛^
ա
Լ դ
ոլ
ը
ս
կլ\
Հ
ա ս
հ
ջարդ ու փշուր
ոսկորներով ու անարդութիւնով
։
Ն տա դժուարութիւնով
մօաակա յ
զի
լ
ղ
մր
կ՚երթան
ոլրկէց քաղաք կր Հա սնին ամ օթ աՀա ր :
Ին ճ է Ն
ՄՈՀՈԻՄս
ԳԱՏԱՊԱՐՏՈԻԱԾ
Ւ*նճէն իր ա յս
յանդգնութեան
հանրու
թի֊նը
կշկռելով աՀա ձիուն։ վրա
յ եկահ
Հոս ու Հոն իր
բարեկամներուն
ք
ո
վ ժամանակ
կ՛անցընէ
։
Հարիւ–
րապեար անշուշտ
իր գլիւուն
եկահը կը պատմէ,
զէնքերու
գրաւուիլն։
ալ,
"(""/
անմիջապէս
Ւնճէն։
կալանաւորելու
Հրաման
կ՛՚ելլէ
։
Ն զուր
ոստիկաննւեր
կը ղրկուին, որոնց ամենն ալ ձեռնսւնա
յն։ ետ կը
դառնան։, Լւ աՀա ի բացակայութեան։
կը դատապար­
տուի ողջ կամ մեռահ
բռնուելու, այ սինքն
Հրա­
ցանազարկ
ԸԱալու։
^1յս
պաշտօնէին։
Հազարապետ
մր կը կարգեն
յիսուն
ձիաւոր զօրքերով, եւ ան կը
սկսի Հետապնդութեան
։
հնւճէնւ ա յս
Հետապնդումէն
կը
նեզոլի, եւ Հարեւաններու քով ալ զինքն ապա–
Հ
ո
վ
էի գդ
ս
՚
ր, որովՀետեւ
Ւնճէն
պաՀողնւերն ալ յանւ–
ցաւոր
պիտի
նւկա տուին։* անւվաի։ մարգ,
քաղաք
կ՚երթայ եւ իր ընտանի
բարեկամինւ
ՇէՀիր
Վէքի–
լիին կ՚ապաստանի։
ՇէՀիր Վէքէէէ"
էը^եւ
ազդե­
ցիկ
մարդ ու բարեկամ
կառավարութեանդ
կ՛ուզէ
ա յս անգամ ալ կրկէ" ազատել
Ւնճէն,
րայց կա–
ր
ե
ժ
ւԻ ւհ
ն
Խ
ո լ
՚/՛
է՛՛է՝
«3՚"
կ"ի
՚
ս
յ »
Վ
ե
սւԻ Կ
ե
՜
րահ ապուրգ սովորական
ապուրներուդ
չի նմանիր,
կ՚երեւի թէ բերան։դ պիտի այրէ* պէաք է որ եր­
թաս
յանւձնուիս.
եթէ չես ուզեր
յանձն
ուի լ,
բան
մը չպիտի կրնամ
րնել։»
Ւնճէն
յուսաՀատիլ, վախ­
նալ չի գիտեր ու ինքնիրեն
կ՚րսէ՝
«
Ունտան սօն–
ՐԱւ՝ տօղտուն եօ|մեք իչիւն».
կր քաշէ
օդին, Հա­
զարեակ
մրն ալ
թերք|ւքւքւ
մէջ,
ձիուն քամակին
կը
թռի,
՜
Ւ՚ոթարն ու (հաՀանտէրէսին
կ՛անցնի,
է°դրրն
կը կոխկրտէ. սպաներէն
կը Հասկնա յ թէ Հազարա­
պետը ա յս տեղերէն
Րինկա յ գացեր է, ձիուն գլ*"––
խը շիտակը
Չինկան
կը դարձնէ,
թէեւ
իր քիվբա–
ները գլխուն
գալիքին
վրա յ կը ցաւին եւ զգուշա­
ցնել
կ՛ուզեն, Հա՛ ձիուն
կուշտին
կուտա յ
Հար–
ուահնւերը։ Հազարեակը գարտկուահ է, բայց
Հուր­
քը դեռ ի զօրս։.... եւ աՀա ուղիղ Հոն կ
ք
երթայ
այն
տունը
ուր իջեւան ահ է Հաղարապետր*
Հ՛՛^ 1՝ին–
կեանցին
ամէն։ Հիւրասիրութիւն
րրահ է, պարզա­
պէս
խրախճանք
մը. Հազարապետն ալ
իրեններն
ալ
գլուխնին
տաքցուցահ, եւ աՀա ճիշդ այս րո–
պէինւ է որ
Ւնւճէն իր զէնքերով։
ու
սյօյպեյիքւ
դդեսաներովը
ներս կը մտնէ եւ ուղղակի
կ՚երթայ
ս եղանէին
բ՚՚լպաւիվէր
նւստահ բազմականներուն
մօտ,
Լւ առանց զեռ բարեւ տալու
կ՚րսէ՝
°զիի մր գաւաթն
ալ
ձեռքը
բռնտհ.
«
Գա.© չսպրեսւ տիւշմիէՇ տիր.
ըբէք է
ս
Լ
"
Ր
կ՚՚՚ւղէքէ
ես ձեր փնտռահ
Ւնւճէն
եմ, եւ աՀա ձեզի եկահ»։
Ւնւճէին։ Համարձակ
այս
խօսուահքը,
տզամարգու
իր կտրիճ կեցուահքր
Հա­
զարապետին։
ուշադրութիւնւը
կը գրաւէ,
արմանքէ
դարմանքէ տարուահ. Հազարապետն ալ, անուանի
կտրիճ
ւ1երտ
մարդ, դ
լ
ոլ
֊
խը տաքցահ, Ւնճէին
կ՚ըսէ՝
((
Թէպէտեւ ես ձեռքիս
Հրաման։ մը ունիմ
Տինչևւ
իսկ Հրացանազարկ
ընելու, բայց
քու տ յս
ւ1եո9ՈԼ–
թիենդ
իսհի ղինաթավ։
ըրաւ, եւ դունէ որ այսչափ
անվախ մաՀուան
դէմ քալեցիր, պէտք է որ ապ­
րիս* մաՀը երկչոաներուն է միայն՝»։
ննւճէն։ ալ կր
նւստի իբր բազմական։ ու սաղն ալ Հայթայթուահ
է.
ու Ւնճէն
իրօք
«
ինւճէ»
կտորներ
կը նաւազէ վե­
րացիկ՝
դոդթնաշունչ
երգով. Հազարապետը,
ար բահ՝
աշուղին
երգերէն, կր գոչէ՝
«
Թող
չորնային
այն
ձեռքերը,
որոնք
բլթակին
պիտի
դպնէին քեղ
սպաննելու»
։
Fonds A.R.A.M