24
ԱՆԱՀԻՏ
արմանւաւդւստւութիլնր
վիրաւորող, եւ կր փոխադար
ձէր
անսլաաճառ
Հերոսական
արարքով
մր կամ
՜
ճարսլիկ դորհով
մր ։ Երեկո յ մր Ակնի մէջ Հարսնի
քի մր Է՛ն ուրախ մէկ սլաՀուն, որ
ՒնճԷն
ալ
III–
*
~ելի արրեցահ
ղինիի ու աշուղի
ո դիովը, իր լաւա–
Դ
ո
յն
կաորներր
կ՚երդէ՝
քիչ մ՝ք^> ուլ աշխարՀիկ,
1\–
ււաշէւորդ հիկողա յոս
արքեսլիսկոսլոսն
ալ, որ
ներ֊
կայ
Էր, կատակի
ձեւով
կր յանդիմանէ
Ւնճէն
։
Ւնճէն
սաղր ձդահ ոլաՀ մր ւլուրս
կ՚^՚լլէ՛
Առաջնոր–
դտրանր
Հարսնետան
դէմն
է, շփ
1
"՛"
^
Առաջնոր
դին
ձիուն
ք
ք
ս
գկը
կը մտնէ* ոտքերուն տակր
քուր
ջի կտորներով
կր փաթթէ
որսլէս ղի քալելու
ատեն
ձայնէ չՀանեն,
եւ թո ահ
ձիուն
քամակին՝
ուղ
ղակի Նարվեր
կ՚տււնէ
շ՚-֊-նչր։
Առաւօտուն
կ՛իմա
նան
որ Առաջնորդին
ձին ղող ցու ահ է, Հոս ու Հոն
փնտռտուքի
կ՚ելյեն.
կաււավարութիւնր
կ՛ իմանա
յ,
րայց Հետքր չի դտնուիր. միա^լն Հարսնիքի
երեկո
յի ն եղահ դ հ
ս
ԼՔԷ\
ս
Է
1,1
"՚
եր Էն
7
1
ն ՜ճԷին րարեկ ամ–
ներր կր Հասկնան թէ անոր
իւ աղն
է. նամակներ
կր
ղրկեն, քանի մր Հազարեակ
ալ
է
ո
՚
ւ " ՚//՛ - եւ
աՀա
ձին ետ
կուդայ։
Անդամ
մշէւ ալ կրկին Ակնի ջոջե
րէն
մէկուն
տունր ուր շատ
անդամ
Հի
-֊
է–
կր մնա
յ
եւ րնտանեցահ,
երեկոյ
մր երդտհ
սլաՀուն՝
–
թիձ "՝Է\
դինին
աւելի րոց կուտտյ
իր երդին ու իւօսքինէ, ա–
Հա ջոջր Հրաման
կ՚րն՚Է
որ ղինքր
տանին
|ւլք լ|ււ–
1
լ|ւճ (1)
մէջ ասնւտարկենւ եւ
դինի ալ չտան ի մեհ
պատիմ։
՚
հն՜ճէն
չի կրնար
Հան դի սա
մնւալ,
իւմել
կ
ք
ուղէ.
հր
էլ
կր տեսնէ թէ ա՛լ ամէն ոք
անկողին
գնաց, կամաց մր անկողիններր
կր քրքրէ
եւ կր
տեսնէ որ խաթուններուն
թանկադին
Լաճուփ Շ1Ա-
\–
>֊՝ր կան,
մէկ երկու
Հատ
գպու&ին
տակէն
կր
կաւդէ եւ կամացուկ
մր կ՚երթայ
օղիինւ ու
դինիին
դարակին
դուռր
կր րանա յ,
մէկ
երկու շիշ
կ՚առնէք
վար
կ՚իջնէ, ձին ալ կր թամրէ եւ
ոԱւտա1ւ
սօն ՐԱ1
Տնաք րէսրով Տրն ալ
կ՚ուղղէ
քն։աոոդ
ա–
դային
ել
շ ունւչր հարվեր
կ՚աււնէ։
Եղելութիւնը
երր. 1լիՏա1։։սն, կր դրկենւ քանի Տը Հազարեակ
դինի,
օդի
1
ւ
քանի
Տր դեդինւ Տետաղ ու նաճակ, եա կա դան
ւյվւսի ու ձի :
Ղ՚եւլ յիշողութեանս
Տէշ
ել
աչքիս
աււշեւ սլաակերասահ
են իր Տանաւանւղ
որՏանկար–
նւերր ա՛յնւչափ վաւլ դոյներուկլ
եւ դոյներոլ
րսղրսր–
ձակ յարՏարուՏովյլ. իսկ նոլրր
հիլե՛րն։
ուհղօտները
իրական
ու իսկական։՝
իրենղլ
փթթոլՏին։
սլաակե–
րասՏան
Տէշ
նո յնչափ
ղնղԼղիկ. Հասլա հադկա–
( - )
Անկոքլիննո՚րու հաստատուն ււարակ։
նւօթնե՚րր
քանդակուն՝
Տանւրանկարչական
արուեստի
դլովս-դորհայներովր,
որոնց Տէշ տեղաւորած
ւինչերր
ղրախտահին՝
ՏէյՏէկ
նրրակերտ վաււերանդ
Հրաշա
կերտներ էին. եւ թաղարէ թաղար
ւիունշերուն
վր
ա
.
յէն
հաղկեւդս ակներ տՏենւսնուրր
ղհուտհքով
ու ե–
րանդով
այնքան
կերտուն
ու կիտուն,
որքան
ալ
րնադեղ ու րնատսլիկ, որ իոսրկանք կուտտր դիաոդ
աչքին։ ու ձեււքին
որ երկարել
կ՚ուղէր
անկէ Հաս,
Տր ունենալու
իր լա Տրակին ի զարդ։
/ ՛
յ ս
որՏա֊
նւկարնւերր իրենս տան,
էէօրաւդենւլ եւ Բինկանւ ալ ի–
րենւո ուղղականին
Հէսիեանենւս տան
ՏԷշ սւեսահ
եՏ:
Նշանաւոր
էին։ իր ձեււադորհներն
ալ ւիայսւի վրայ,
Հիւսնողի
ու ասլշեցոլցիչ
էին : Գաւաղանւներ
ու
շՍօնլՍճնւեր
որոնղլ վրայ
սլաակերնւեր
կենդանինե
րու
ինւչսլէս եղնիկի,
քարայհի,
նապաստակի
,
րա–
րակի, թռչուններու,
արհուի, սոխակի,
հիհեռնակի,
կա քաւի,
սողուններու
օձի, վիշյ
սս
ւիք
|
/
| 1 ,
՚
^ ք /
1
՛
իւրա
քանչիւրին
աչքեր ո ւն ալ ուլու նքի, րուսւոի, մարդա–
րիտի Հատիկներ
զետեւլահ. Հա սլա
հաղիկնւերու, րո յ–
սերու, հառերու
քնքուշ
թերթիկներ
ր, ոստեր ր ել
րուներր,
նրրօրէն կերտուահ, որոնք
այսօր
իրասլէս
մեհ արժէքներով
ձեռքէ
ձեռք
սլիտի խրուէին : Ամ–
րոդջովին փայտէ
րունով
ու փայլով
րազմաՀար–
ուահեան
Հրաց ան մր որ իրրեւ
փամփուշտ
խցան
կ՚արձակէր՝
շատ
ալ Հեռու
նշան
առնելով,
իրաւ
արՀեստի ու արուեստի
դլուխ-դորհոց
մր, մանաւանդ
ի՜նչ քանդակ,
ի՜նչ լ՛արակ րանուահք,
նուէր
րերահ
էր իր աղդակականնէերէն
մէկուն
գաւկին–
Հազա՛՛ր
ափսո՜ս որ ասոր նման տակաւին
ի՜նչ
դորհեր
ա–
ւ֊երի ու աւերահութեան
մոխրակոյտ
մր եղան:
նՆճէՆ
ԸՄԲՈՍՏ
ՈԻ ՀԵՐՈՍ Բ(հՆՈԻԹԵԱՆ8
ԳկՄ
Գաւաււի
ղիլղերոլ
Տէշ սովորութիւն
է Հերթով
Հիւր րնդոլնփլ
իր տանր կաՏ
դիլղին Տէշ
ել յա
տուկ սլատրաստուահ
Հիւրատտն
Տէշ կերտկրել
ո՛ր
եւ իցէ Հրւր
ո
ր ծանօթ, ազդական
ու րարեկտՏ
չէ, եւ նաեւ կաս ավարական
սլաշտօնեաներ
տ
Հա–
րիւրասլետ
Տր քանի Տր ոստիկաններով
Նարվեր կու
դայ
յետնեալ
տոլրքերր
ղանձելու
ՀաՏար. իյիսա
Տարդ, կ՛ուզէ
/՛
Լճէս
ալ նեղել, կաՏ
անոր կաՏակո՜
րոլթիւնր
ճղՏել. ղիլղին։ Հիլրատունր
իչ\նել
չ՛ուզեր.
ՀրաՏան
կ՚րնէ որ Ինճէին։ տունր երթան, ոստիկան
ները շատ
ո։,1զնօրէն
կր զարնեն տան
դուււր եւ կը
կրկնեն
ղարնուահքը.
Ինձէն
կը ՀրաՏայէ
աղուն որ
Fonds A.R.A.M