ԱՆԱՀԻՏ
43
ի"ն տոլէս չրսել որ այս ձելն ալ իր նր–
մ՛անր չունի օտար երգերուն
մէջ...
—֊
Գ–
քօւ՚1Ոս1©/>ն
(.(.
տիեզերական» եւ
«
սւարերային»
Հանգամ՚անքր
շեշաելու առ–
թի–֊ գասական
երաժ շասւթ
ենէն
օրինակներ
ւՐԷՀրերած՜
էինք։ Այս ձեւր
սակայն,
ւՐեր
երգերուն
մէջ, իր զո՚ւա
գաշնաւորային
(
հ ա ՚ ա օ ա ւ յ ս © )
վիճակին
մ՛էջ
(
տօ-սի-սօլ)
չէ
գործածուած,
ա
յ լ Դրգային
ՈՐՈՇ
կազ­
մուածք
(
ուօւ՜թհօ1օ$*1©)
՛
է՛ր
կրներկայացնէ,
զի գաշնաւորիչ
(
աէ©<>Ոաէ©)
ձայնանիշերէն
ուաս,
ՈՐՈՇ
ձայնանիշ
ւՐր կր
ոլարունակէ,
որ տօի ՚քէՀ
րեՆ
է, ժ՚ինչ Ֆան, այսինքն
չոր֊
րորգ ասուի ճանր, յա՜ճաէս անգոյ է .այնպէս որ
այս
ձեւր, կաաարեալ
Համ՚աւաչութեան
ւ/՝ր
վրայ Հիենուածրլլալսվ
Հանգերձ,
գեղՀու1լ
երգերէն
ու/՛անց մ՛էջ
Հետեւեալ
յապաւ–
ուած
տօ(րե)–ւ1ի–սօ|
(111)
ելեւէջին
վերտծ–
ուած
րլլալ կր
թուի։
—
ինչսլէս
րսինք արգէն,
թրքական
երգերուն
մ՛էջ
կան
ի. ձեւին
Համ՚ասլա–
տասիւանող
եղանակներ,
թէեւ
ասոնց նկա­
րագրին
աարբերսւթիւէւր
բացատրեցինք
իր
տեղին։ Ատկէ զատ, ւՐինչ խնդրոյ
առարկայ
\
օ\՝Հ(\ս\շր,
թ՜րքակսա
տյսօրինակ
երգերուն
մէջ,
ներկա յացուած
սլարրերութ
ե ան ի–
ւ/՚սաար առկախ կր թո
զու
(
օՅՐՅշէտւ՜© տստ–
թէՈՏւէ).
՛
րոյն
պարունակող
ւՐեր
երգերր
—
Ո11Ո6ԱՐ
կամ՝
ւոՅյ՚շա՜
Հանգամանք
ուէւե–
ցող
—
վերՀԷէ1ւ
պարագային
Հաստատական
(»
քքււ՜աոէւք)
ձեւով մր կ՚աւարտին
րնգՀան–
րասլէս.
ինչսլէս
կ՚երեւի
Հետեւեալ
°ք՚ի՛
նակնելւէն
(112
եւ 113)։
Այո
ձեւին Հետ Համեմատել
ի են
նաեւ, որոշ չավավ,
՛
ի ր ան ււ ակ ա՛ն կարգ մր
«
վիպոզակտն»
(
ո31՚1՜3էւէ)
երգերր.
օր.
(114)։
—
Ա. ձեւի
մասին
վերապաՀութեամ՚բ
պիաի արաայայտուլնք։
Նկատենք որ անի­
կա խել մր ժոզովրգական
երդերու մաս կր
կազմէ։ Մեր թսւրք եւ քուրգ
Հարեւաննե­
րէն սկսելով, Պալքանեան
երկիրներէն
անց­
նելով, անիկա
կրնա
յ
մեղի
նոյն իսկ շատ
աւել ի Հեռուներր
տանիլ:
Ս՛նաց որ այս
ձեւր
նսվսորւլՅւերուն չափ տարած ուած րլ–
լալէ
Հեռի է։
Ն Կ Ա Ր Ա Գ Ի Ր
ձԱՅ ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ԵՐԳԻՆ
Հայ
երգին
երաժշտական
կազմուածքլլ
ծանօթ է մ ե զ ի ։
Այժմ
Հարցր
տարրեր տե­
սակէտէ
մր գիտենք։
ի ՞ ն Տ է Հ՚՚՚յ երգի ս–
՚
էքւն–
ի՛–՛չ է անոր
ներշնչժ՚ան
աղբի֊֊րր
եւ
եկած
զգացւ
^ւե՚յեւ
ի
՞
նչ
անով ի
յայա
բնոյթ
ր։
կոմիաաս
Վարգապե տի երզ^երուն
մ՚օ–
աալսրապէս
երեք
քտսորգր
սիրային
եր–
գ ե ր է բաղկացած
է, իւնչսլէս՝
Իւք չինարի
եւսրր, ՝ք*ե|է;ւ՝ Սոլերդ,
(
յորորա՚ե, Սոնա եարո,
յ՚փնչ ա. գինչ^յ, Ծիրանի ծաո^ւ
եւլն.։
Սիրային
լեզուն,
որքան
քնքուշ
ու
սրամաութիւննե֊
րով
Համեմ՛ուած,
նս
յնքան
դունագեղ
է ե.
միամ՚աօրէն
բանաստեղծ
ակռա։
Կարմիր խրն֊
ձոր,
Նախշուն բլբուլ, Չինարի րոյ,
եւայլն.,
ասոնց
նման
սլատկերներր
առատ
են.եւ
ոտկտ
յն,
ս
իրո
յ
ամ ե1ւաՀ
ե
բմ
ի՚՚կ
արաա–
յա
յտութեւսն
պաՀուն,
Հոն չենք
գրսւ–
ներ
Սույեագ-Նովայակսւն
բոցակէզ
սւրռ֊
վահւքն
ու
Հրայրքր։
Նոյնպէս,
Հոն չկան
Հետեւեալ
չնաշխարՀիկ
բանաստեղծ
ու–
թեան
Հաւասարել
ի
ներշնչումներ.
1
>աս|սւք տա փիշտի՛ թուզ իսոեր,
Աննե՝ սյենիւք էաւն|ււք օյւդ իսթեր...
(
Տես՝
«
Անատօլա. Թիլրքիւ յերի.
Համ՛ար
2 0 ) ։
Սիրային
երզերէն
զատ, կան
Պանդուխ­
տի
երգերր,
Անտունին, Կանչե Կռունկդ, Դ-սւ–
րուն», հւււււնկ^/,
սլանք
իրենց
զգացումին
իւսրութեամբր
նշանաւոր
են։ Վաարան–
դիին
աղիողորմ՛ ու սրտաճմլիկ
ալ
ր
՚
ն
է որ
կր
լսենք այո
երգերուՊւ
մ
՚
ԷՀԷն։
Այ՚է
իոկ
պատճառաւ,
անոնք
նախորւլէւերէն
անՀու–
նօրէն
աւել ի տխուր
են. միակ
բացառսւ–
թիւէւր
ր լ լալով
՚
իարու-նՀ/,
որուն
մ՝
ԷՀ
յ ո յ ս ի
եւ Հաւատքի
ղւէացումներր
միւսներէն
գե­
րակշիռ
են։
կան
նաեւ
1'
նութեան
երգերր,
Գութա–
ներդ» Լուսնակն անուշ, Այադեսպ,
Քաւյ(ւան;
Վերջին
երեքին մէջ բնականօրէն
երե
լան
կուգայ
մեր
տարերային
կոչած
զիծր։
Գա֊
Fonds A.R.A.M