4 2
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
լարտ՚իող,
սրինգ,
շեփոր,
հրզեՀսն
(
որու
մասին
գրուահ– է ղ աշսհւց
թղթի
մ՛ԷՀ)։
Գ.
Ռաիաւլական նուագարաններ.—
Հքընծ–
զայ,
թւՐրուկ։
Գալով
զու ա աշուղական
նուազ
արան–
ներուն,
ասոնք են՝ ՛՛աղ, սանթուր,
քե՚ս՚/՚ան–
\
է, թառ եւ
քեաւՐան։
՝
ե ՝հ ՝հ
ձԱՍ՜ԵՍ՚ԱՏՈՒԹԻհՆՆԵՐ
Օս
՛
ար
ղ յ խաւ որ
երաժշաութիւններու
նիւթին
շ՚՚լրՀ
ւՐեր կատարած
արաղ
Հետա–
զօս՚ութ
ենէն
վերՀ,
ղղՀսւմի
եէլոզ ա
էսաս՛֊
ւորներու
նւ
/՚
ան
վերտգաււէւանք
՚/՚
եր
տ ՚ ՚ Հ –
միկ
երգերաԼն, այ" անգաժ՛
աւելի
գիտակ–
ցօրէն
ի ՛Լեր Հանել
ու
Համ
՛
ար
Հայ
եր՛րին
բաղագրիչ
տարրերր։
(
Անցողակ
ի նկատենք
որ մ՛եր
նախա­
պէս
նկարտզքած
ձեւել՛էն
առաջնոյն
յատ­
կանշական
շզճշոՇՇը,
գողտրիկ
իր
մելա–
մ՚աղձկսւթ
ետմ՚բր՝
մ՛եզի
կր
յէշնցնէ
որ
աիեզերսմլան
եւյերերցա,յ>|)ւ
(.
ր
մեզի,
Հայե­
րուս կր սլարաի իր անունին
իսկ
ստուգա­
բանական
տրմատր։
Արգարեւ
՜
<*16յււ6
արխ֊
րանոյշ
բառը, որ Հ ե լ լեններսւ
ելեցիա
յին կր
Հտ՚/՚ասլատստխանէ,
յս՚ռաՀ
կուզ ա յ
՚
ի՚ւիւ–
զ ա– Հայկական
եւյեց
րտռէն)։
Ա. ձեւին
մ՛ԷՀ ի յ ՛ " յ ՛ "
եէլոզ
թախծոտ,
երբեմն
տրտմօրէն
ժպտուն
գարձուածքին
վերստին
անւրրագ
ա՛ւ
՛
եալ ով, կրնանք
Ը՛՛նէ
որ,
ուրրօ ոչ ւ1հկ
Հաւաքած"
յի
մ՛ԷՀ
կարելի
է
՛
լա
յն
այնքան
շհշտսւած
կերպով
գսհ՚ել։
Այս
Հտւաստումր
րնելէ
առաՀ
Հարիւրաւոր
օտար
երգեր
քննե՚յինք,
ուշի
ուշով։
Ա–
ն՚քնց
մ ԷՀ
Հանզ
իոլեւլտնք
Հետեւեալ
մեր–
ձ ա ւ ՚ ՚ ր
ձեւերուն
(101, 102, 103, 104, 105)
եւլն.,
ր՚՚՚յ՚ք
տօ–ս|ւ–տօ–|Ա1–յւս
(100)
ձեւր ոչ
մէկ
օտար
եր
զ ի մ՛ ԷՀ
այնքան
յտճախա–
գէսլ կր Հտնգիսս
՚
էւայ
որքան
հայկական
եր­
գերում՛
մԷՀ, "՛ր սեւեռուն
զ աղափարի
մր
()
է166 6 X 6 )
Հանգամանք
ր կր ստանայ։
(
Նա֊
խո՛պէս
յիշսւած
օրինա/լներէն
՚1
անշհ Կռուն­
կք/, Առաւօտուն ք՝աւփ լուսդ
եւ ^^^օ^ը այո ձե­
ւին՝
տօ–|Ա1
վերՀաւորութեանր
բսլ
սլավին
\
են
Համապատասխաներ)։
ււսւք17ո|ւ հովին
Հհոակ,
Գրխւ՚՚ր
Աի՚՚ւ՚իի
կ ՚ ՚ զ մ է սապէս
վերՀացուած
է
սի - լա ֊ սօյ
(107),
փոխանակ
ս ի - ս օ յ - ս օ )
(108)
ձե՛թ
զոր
պիտի
գործածէր
Վարզ աոլետր,
ապահովա­
պէս, եթէ ինքր
գ ր ա ծ
ըլլար
այղ
երգը։
—
Մեր որւասւմներսւ
-1
միՀս՚յին
(
Լ ձե­
ւ ի ն ոլորապտոյտ
վէտվէտուեսհբան
բնաւ
չՀանգիպեցտնք։
Ե՛ սակայն,
գաբձեալ
աչ­
քի
առՀեւ
ունեցած
էի՛նք
բազմաթիւ,
եւ
զանազան
օրինա1լներ,
որոնց
մ՛ԷՀ
զայն Հա­
ւանաբար
պիտի
գանէինք
եթէ
գոյութիւն
ու՛նեցած
ր
լ լար. ուստի,
կրնանք
տրամա­
բանօրէն
Հետեւցնել
որ այս ձե՛ն ալ մե­
ղի յատուկ
է,
հայկական
է, նոյնքան
ցուար–
թօրեն
Հա /կական
—
նամանա՛
անղ.
ոսւլ՚տա–
եղանակներուն
մ՛ԷՀ — որքան
նախորգր
այգ՚ղիսին
Հանգիոացաւ
իր տրտու
մ՛ նկա–
րաղ
իրով:
.
Այս գտրձուածքր
իր մԷՀ
այնսլիււի
ճկունութիւն
մրուէ՛ի,
տո՛ւզ Հ եւ
Հմ՛այիչ
այնպիսի
շեշտ
մր, որ զայն
ւ՚լարոէնւակող
երգերէն
ոմ՛անք
կրնան,
իրենց, ո ւ ր ո յ ն դրոր.ւկւ
•
ս ահե լ ո վ հ ա ն դ ե րձ,
բտղգատութ
եան
ղրուիլ
ֆրանսական
զուարթ
օրէն
ո ւ ; լ խ ս ւ –
թէեւ
աւելի
արագ
գնացքով)
եղանակներուն՝
թ&տտՅոէ.թՅք I »
Նօ^դ\ռ^
աշօ
ւււտտ տտեօէտ
(.109),
Շ ո ղ ե ր օան
(110)։
ԱստՀին
երգր
որոշապէս
ֆրանսական
է ։
Երկր՚՚րգր,
նոյնքան ո ր ո շ ա պ ե ս հ ա յ կ ա կ ա ն է ։
—
Գ. ձեւր
կարել
ի է նկատել
որպէս
սիրոյ, խան զ աղ ատ ունքի եւ ասոնց
Համա­
զօր
զգացումներու
երաժշտական
արաա֊
յա
յտոլթիւէ՚ր։
Գեղ
Հո, կ նրզերուն
այսօրինակ
՚/՚
ասե–
ր՚՚ւն
մ՛ԷՀ– բառերը,
խոր
զղաց
ու մ՛ի մր
թարգմանն
են միշտ եւ Հարղապետր
մաս­
նաւոր
գուրգուրանք
մր կր տածէ՝
յան­
կարծ
բարձրացող
ա յ գ ձայնանիշին
Հան–
գէ՛՛ր
«11
եւ
հալի տա կով արեք»
«
Մեն
\\
հնա\
ՈՐ շեկ տւյայ»
«
ք*ոյ/ւՀ/ ւքեռնես»
«\)
ս\\–հն
օ՛ եւսր հան»
•
<\\ոԱա
սիրուն»
«
ծրես րաց»
Fonds A.R.A.M