Ա Ն Ա Հ Ի Տ
ո աքերն իր մազերովր
սրբեց, եւ որուն
եղբայ–
րր ՚Լսւզաբոս
Հիւանգ էր • * .» : Ասոր կր
յաջոր­
դէ րնգարձակ
ս րտայո
յզ
Հ
աաու ահ ր , ուր ՛Լ ///-
գարոսի
մ եււնիլն ու օգնութեան
կան չուած
Յի՛­
սուսին
ձայնովր
յառնելր
կր պատմ
ուի : (ԻԲ .
գլխուն մէջ է որ ՅովՀաննէս
կր սլա ամ է Ա ա–
րիամի
ձեռքով
Հոաքեբու
օծումր»
որ (ԻԱ *
գըլ–
խուն մէք^ յիշուած
է * «/՚ս կ Յիսուս
քԼաակէն վեց
օր առաջ
Բեթանիա
եկաւ,
ուր էր
՚
Լազարոս
մեռեալր,
՛
Լ"
ր Յիսուս
մեռելներէն
յարոյց։
իլ
Հոն անոր
ընթլ՚իք
մ ր
-
> րամցուց
ին , եւ Ա արթա
անոր
սպասաւորութիւն
կ՝ րնէր , ել
՚
Հսււլարոս
անոր Հեա սեղան
նսաոդներէն
մ է կն էր
տ
իսկ
Ա՝արիամ մէկ լի՚էր
նարգոսի
սլա աո լական
մ ե–
ծագին
/ " ֊
զ առնելով
՚, 3
իսուսի
ոտքերր
օծեց
ու իրմաղերովր
անոր ոաքերը
սրբեց ել աունր
իւղին
անուշաՀոաոլթեամբ
լեցուեցաւ
:
Այն
աաեն աշակերտներէն
մին, ք* ս կա ր իովտաց
ի Ա ի–
մ ոնեան
3
ուգա՝ որ գի Ա՜քը պիտի մատնէ ր , ր–
սաւ
•
Հքէ
^նչու
Համ ար ա յգ
ի ՚ ֊ գ ը չծա
խուեցաւ
ե բեք
Հարիւր գա Հ եկան ի ,
ո ր
աղքատներուն
տրուէր» : Այս խօսքն ան ըսաւ, ոչ թէ
որովՀե–
տել
աղքատներուն
Համար Հոգ
էլ րնէր ,
ա
ձԼ
որովհետեւ
գ
ո
գ էր >
ռ լ
գանձանակն
ինքր կը
պաՀէր , եւ ինչ որ Հոն ձգուէր՝
Է"ՔՐ ^ԼՐ ^Լրէր ՚՛
յ*սկ Յիսուս
ըսաւ–
թ՚՚՚լ
տուր ատոր* ան տ
յգ
իւզՂւ իմ պատանքուելոլ
օրուան
Համար
պա–
՝
>եց :
1
Լ ա ււՆ գի աղքատներն
ամէն
ատ են ձեր
Հետն
ունիք
,
բայց գիս ամէն աաեն
չունիք» :
ՅովՀաննէսի
պատմ ուաձ քր , ինչպէս
կր
տեսնուի
,
որոշապէս
տարբեր է մ իլս երեք ա–
ւետարանիչԳւերուն
պատմոլածքէն
:
Աատթէոսի
եւ Մարկոսի
մէջ, կին մը անանուն
կուգայ
Հբորոտ Ա իմոն»
անուն
մ արգո
լ
մ ր աունր ճա­
շի նստած
Հրաշագործ
մարգարէ
Յիսուսին
ոտ–
քր գնելու իր գեղ ե ց կո ւթ իւն ր , իր անցեալ ամ–
Բ"Ղւ կեանքը
,
իր ամբողջ
ունեցած
ր
(
մեծագին
ի*֊ղի
շիշը)*
\
ոլկասի
մէջ «մեղաւոր»
կին մրն
է որ նոյն
յ֊եսթր
ե*ընէ՝ որպէս
ղի իր
«
անմաք–
րոլթենէն»
լուացուի
,
որպէս
զի մեղքով
ազար–
տուած իր Հոգին
լուսաւորուի
Հ
ՅովՀաննէսի
մէջ,
օծող
կինր մին է ՚Լազարոսի
քոյրերէն
,
որ
ոչ
միայն
«
մեղաւոր»
կթ՛եր չեն, այլ
քնքուշ,
գորովագին
,
յարզալից
,
պաշտող
բարեկամներ
են Յիսուսի
,
որ կր սիրէ զանոնք՝
ինչպէս ե իր
բարեկամ
՚
Լազարոսր՝
եղբայրական
սիրով
մր,
ել երբ ղազարոսի
մաՀր
կ՝ իմանայ,
կ՚արտա­
սուէ
(
Յիսուսի
արաասուելր
երկու անգամ
մի­
այն կր տեսնենք
Աւետարանին
մէջ, անգամ
մր
իլ, Հայրենիքի
մեծ քաղաքին՝
կրուսաղէմին
վրայ
սրհւի ապագայ
կործանում
ր կր նախա­
տեսէ եւ կր փզձկի
(՛
Լուկաս , ԺԹ
*) ,
եւ ան­
գոյ մ մը ՝ ի ր ո իրելի
«
բա բեկ ամ՛» ին ՛Լա զար
ո սին
մաՀուընէն
վշտաՀար
անոր
քր՚՚ջ
Աարիամին
լալր ա ե ս ն ել էն
սի ր ա ր շա րժ՚ած՝
1
լ արտասուէ
արցունք
գժբազգ
Հա յր
Ա
նիքին
վ րա յ ,
արցունք
բա ր ե կամն ե ր ո լ վշտին ի տես ) :
Ամէն
ինչ՝
ՅովՀաննէսի
ներկայացուցած
Աարիամին,
ինչպէս եւ անոր
Ք/"*^
անոնց
տան
Հ ետ
3
իսոլս
ի ունեցած
յա րա բե բո
լթեանց
մէջ,
գերազանցօրէն
մաքուր է, Հեռու ո ել է
ս ե ււ ա յ ին զգացումէ : Այգ
Մ ա ր ի ամ ր , իր եղ­
բօր վե բակենգանացում
էն յետո
յ , իր տան
մ էջ
Յիսու֊սի ի պատիլ տրուած
ճաշի մր, իր երախ–
տագիտութ
իւն ր , իր մեծարանքը
կը
յա
յանէ
«
յարուց
ի չ» մարգարէ
ի ն
անոր
ոտ քր օծ ա
նե–
լով
(
Հ իւր ին
ււ ա քր
լուալ կամ ի
լ
զ
ո
վ
օծանելը
արգէն
Արեւելքի
մէջ մեծ՝
պատուասիրութեան
աւան զա կան՝ ձեւ մըն է ր^ X
Այգ
Մ ա ր թան ու Ա արիամր կր գանենք նաԱ
աւետարանին
մէջ ՚Լուկասի,
որ ՚Լազարոսի
մա–
Հոլան ու յարութեան
խօսքը
չ^Ր"
Ծ
Ր
է
Ր
ա
յ°
Ա արթա եւ Աարիամ
քոյրերուն
պատկաո ոտ
բաբե կամ ութեան
վե բա բե րմ ունքը
Յիսուսի
Հանգէպ կր յիշատակէ
շատ սիրուն
Հատուածի
մր մէջ*
«
է/֊
եզաւ որ երբ անոնք
1
լ եր
թալին,
ինքր
(
Յիսուս)
գիւղ մր մտաւ, եւ կին մր,
Մ արթա
անուն , զայն իր տունն
րնգո ւնե սաւ
Հ (, ւ
անիկա
քոյր
մ բ ունէր , որուն անււ ւն ր Ա արիամ
էր , որ եկաւ
3
իսուսի
ոաքերուն
քով նստաւ եւ
անոր
խօսքեր
ր մտիկ
էլ րնէր
,
բայց Ա արթա
,
որ սպասաւորութեամբ
շատ զբաղած
էր*, եկաւ
անոր քով եւ րսաւ * «Տէ՛ լ՛ *. քու Հոգգ չէ
0
որ
քոյրս զի" մ ինակ
թոզուց
սսլասաւո
ր
ութեան
մէջ • րսէ ատոր որ ինծի
օգնէ»
։
Պատասխան
տուաւ
անոր Յիսուս եւ րսաւ * «//՚արթա՛
,
Ա՝ար­
թա , գուն շատ
բան ե ր ո ւ
Համ ար Հոգ
ընելովգ
կր տագնապիս
,
բա յց կա յ մ է կ բան մ ր որ ա–
մ են էն աւելի պէտք է , եւ Ա՝արիամ ա յգ լաւ ա–
գոլն
բամինր
րնտրեց, որ իրմէ պիտի
չաոնր–
լի» :
//*
արթա
Հիւրասէր
,
անձնուէր
,
1
ա
ՐԳ
ա
Լէ՚3
>
սլա բղամ իա կինն է ո ր կ*ուզէ պատուել մեծ Հի՛–
րր * Մ արիամ
,
աւելի
նուրբ
,
աւելի
Հոգեկա–
նութեամբ
ճոխ , 3իսուսի
ոտքր նստած
,
անոր
խօսքր
1
լոււլէ
լսել,
անոր իմաստութենէն
նշոյլ
մը իւրացնել,
անոր
ներշնչած
«
երկնայնու–
թև ան»
"
դի՚՚վր
թ
ա
փ
աս
Յ
ՈԼ
1՚
Լ
1
V
իսաիքական
Հեքեաթի
զմայլելի
ու խո րախո րՀուրգ պատ­
կեր մրն է աա , ուր ոչինչ կայ տռփական :
Պէ ա ք է նկատենք
այստե
զ որ
Յ՚՚վՀ
ան–
13
Fonds A.R.A.M