Ա Ն Ա ՀԻ Տ
95
ատեն
զինի "
լ
արիւն կր ԷսմԷին» , թէ
«
յարձա­
կած՛ էինմ եծաւոուննե
բուն
վրայ)
անոնց
է՚նչքլւ
կողոպտած
էին եւ յետոյ
իրարու
վրայ
յար­
ձակած
է ինծ
,
թէ «սլոոնկութիւնր
,
շուայտու­
թիւնը եւ աննախընթաց
թշուաււոլթիւնր
կ՛ա
յ–
րէին ա ՛գ նոր ոստան
լւ որ Աոգոմ մը գարձած
էր * . •» :
<ձնիր"վ,
կ^(Լ
ս
է Սիգոննա
,
միայն
սիրով
կ
ա
1՚
ս
լէ
է Քէէ ^ (Լ բարեփոխութիւն
յու­
սալ : Ոխր
յ
՚
էրէ^՜Բ
)
ասկէ տարրեր
պտուղ
չու­
նին
տալիք
։ «
Ասոր
վրա
յ ,
էմ մ անէ
լ , ա
յմմ
է՚նքր Ա իղոննա
յ էն աշակերտ
ղարձած
> կր Հա­
ռաչէ» * Այ"՛ ) Սիղոննա
,
սիրով
միայն
. . .
Այո՛ ,
//
իղոննա
,
ս
է ՚ Ր Է Հ միայն***»՛.
ԱնՀունոլթիւննե–
րով
Հեռու ենք Աւետարանին
Տիսուսէն
յ
որ կի­
ներէ ն չի "" ր՛է է՛ր
Ք
ա
1՚
ո
ՂՐ
"
իր՛՛յ
*
ք
ա
սի
ո
ր ինք
ո՛ր ի շ "Հինչ է Բ
ա
յց
ե
թէ Սէրն իսկ*
գերաղսյն
Սէրր * փերթուածին
այս փել՛քին
մասերր
զգա–
լապէս
թ ո յ լ են , --• եւ թ ո յ լ են որովՀեսւ.եւ Հե–
ղին ա կ ր իր գլխաւո
ր
Հ երոսին
Հողե կան
անձ­
նաւորս
ւ թ իւ ն ր միանգամ
բնգ միշտ
ո ր ո շ տե­
սած եւ ղայն իր բնական
տրամաբանութեան
Հ ամ եմ ատ գաբգացուցած
չէ :
Ա եծատուններր
կ՛իմանան
կմմանէլէն
վե~
րագարձր)
կուգան
որս շարել
ղայն իր տան
մ էք : Ան , Ա իգոննան
գրկած
,
փողոց կը նե–
տուի * կը քարկոծեն
զիրենք
• «
Կր ներեմ
ձեզի
,
կ՝ աղաղակէ
խմմանէ
լ , կր ներեմ եթէ նոյն
ի ս կ
ղիս
սպաննէք»
:
Հ
1
I,
աո
յ
մ իասին կր
կրկնեն
*
«
Կը ներենք
ձեղի» : ք*այց անոնք չեն ներեր
,
եւ
յարձակում
ը կը շա ր ո ւն ա կեն : Ա յն ատեն
Հ բաշ–
քը
նորէն կր մ ի քամ տէ , սուր
բարձրացնողնե­
րէ
1
է՚Ր^նց սա Լ՛՛՛՛Է Էբ
ա
Ր
քքԸ խոցեն
.
էմ
մ անէ
լ ու
Սիգոննա
յանկարծ
աներեսյթ
կըղառնան
,
որով
եւ կարող
կ^րլլան Հեռանալ այգ տեղէն ; Ա իղոն­
նա կր
մ եռն
ի , էմ
մ անէ
լ եւ Անա կր
թաղեն
Գ***/***.
եւ էմմանէլ
ճամբորդական
սլիտոյքներր
աղախին
Անայէն
ստանալով
կը մեկնի։ Կր վե­
րագտնենք
՚
լինքը
քերթուածին
վերքին
գլխուն
"*
Տոպպէ ոտք գրած
*
Գաւթի
Հա յ բեն
իքին
Հոգուն
վրայ : Հաս , նորէն կը մօտենանք
Աւե–
աարանին
(
ի՜՛նչքան
անկից
Հեռու
մնալով
սակայն
* . .) ;
Հողակոյտի
մր վրայ
կանղնած
*
միայնակ,
րայց որպէս թէ իր գէմը
մարգերու
անՀամար
րաղմ ո ւթ իւննե ր ունենա
յ^
էմմանէլ
ճառեր կր "կսի խօսիլ
(
Օիսո*՛
1
իրական
բազ­
մութիւներուն
առք
եւ կը խօսէր եւ մինակ ե–
ղած ատեն կր խոկար) • յետոյ
կր
Հանգիպի
ոչխարներու
Հօտի մր եւ քանի մր Հովիւներու
,
"
Ր
՛
լ՛"յն
էլիա մարգարէն
կր կարծեն* կը խօսի
անոնց եւ կը կրկնէ գրեթէ բառ առ բառ Աւե­
տարանի
Տիսուսին
խօսքերը*
«•*•
Թէ ՛՛ր մկկբ
ծա
բաւի
է
,
ի1ոզ ինծի
դ
ա
յ ՈԼ խմ է
* • •
Ես ա շ–
խարՀի
լո յ ս ն եմ , ///
ձեւլի
կուղամ
•
• *
Ան
ււ ր
ղիս
զՐ^եց
*
ճշմարիտ
է
:
Զի"
զ Ր ^ Լ ՚ ՚ ՚ Լ Ր է"
1
՝
Հետս
Է Հ *
.
՛
Ս՛Է որ իր անձր
կր բարձրացնէ
,
պիտի
խոնարհի
^ եւ ով որ իր
անձր
խոնարհեցնէ
,
պ ի ­
տ ի
բարձրանայ
* * *
սէւլւեցէ ք–
է
սիրեցէք
մ .իշտ
մ իմ եանց
**•
>>:
Ա յ գ
1
ասոնք
գ է շ կր
Հնչեն
ու
պ ա ղ
տ պ աւո
բու
թի
ւ ն
կ ՚ ը ն ե ն
վեբքին
էքերո
ւ ն
մէք
քերթուածի
մը ) որուն
մեծաղոյն
մասին
մէք
կը տիրէ
ա զ ա տ ա ս է ր
^ գ ե ղ ա ս է ր ,
•
հեշտա­
սէր , ՛հեթանոս
ողի մր որ Ա ւ ե տ ա ր ա ն
ինը
չէ ;
Զենք
կրնար
Հ ա ւ ա տ ա լ որ
ԱՆ
ղրկած
րէէ
ա
յ
էմ
-
մ անէլր
)
լ
ս ս
Ք
կրնար
նո
յ ն իսկ
հ ա ւ ա տ ա լ
թէ
էմ
մ ան է լ
ղէ
թ
՝»
ամ ոզուած
Բէէ՛
11
յ " Ր Ս*Ն է
զէ՛նք
ղրկած
*
քանի
որ ամ բողք
այս
պ ա տ մ ո ւ թ ե ա ն
րնթացքին
ԱՆ
չ՛երեւցաւ
երբեք
,
ու
էմ
մ
անէլր
ղԱՆ
միշտ
իր վերել
,
իր մէք զգալր
ցոյց
չտը–
ւալ
:
ճ ա ն ա պ ա ր Հ ո ր գ ր
)
կ՚րսէ
բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ր
վե րքացնե
լու
Համ
ար
իր
քերթուածը
,
մ տալ
Հօտին
մ էք
յ
կ ա ն գ
ա ռ ա ւ
ոչխարներուն
ճիշգ
մ էքտեղր
1
ու
րր բ ա ց ա ւ : Անիկա
ա մ պ ա ծ ո –
Վի մէք կ ա ն գ ն ա ծ
լուսասիւնի
մր պ է ս էր՛՛
Անէւ–
կա
նման
էր Ա ես էլային
:
Հովիւները
սրինգ
կ՝ ա–
ծէին
ւււՃ ա ն ա պ ա ր Հ ո ր գ ր
կոլլար»
:
Ի՜՛նչքան
աւելի
գեղեցիկ
ու
ներդաշնակ
պիտի
րլլար
այս քերթուածը*
որ՝
Հ ա կ ա ռ ա կ
ա
յ ն
թերութեանց
զոլ՛
մ աանանիշ
ԲԼ՛Է՛՝
մ ե ծ
գեղեցկութիւներով
լ ի է , եթէ
Հեղինակր
Յէ՛–
սուսր
Հանգիստ
ձղէր
էյ ր
խո բ ա խ ո րՀոլրղ
ու
մաքուր
մեծութեան
մէք եւ պ ա տ մ է ր
անխառն
սլատմոլթիւնր
իր սկզբնաբար
յղացած
կենաս–
"
է (՚ ու գ ե ղ ա պ ա շ տ
1
ա ր գ ա ր ա ծ ա ր ա ւ
ու
ըմբոստ
աշխաբՀիկ
յեղափոխականին
:
Ն" յն
շ՛ի ո թութիւս
ր կը զանենք
Պ է շէ կ–
թ "՛շչեան
էւ նոր լոյս տեսած
Հատ ո ր ին
երկու
քերթուածներուն
, «
Նալւգոս»ին
եւ
«
Ջիթենէւ»/ւն
մէի
«
Ն՚"րզոս»ին
մէք նոյն
ինքն
Աւետարանին
մէկ
ղրուագն
է
Տէւսուսէւ ել //*արիամ Ա՝ագ–
գաղենաց
ի է; պատմ ութիւն
«
բ ո լ ո բ՛՛վին նոր
րմ բոնում
ով մր րնղլայնուած
: «
Զէւթենէւ»ն
Ց ի–
սուսի
կեանքին
վերքին
մասն է ,
Հեզէւնակին
մ ասն աւո ր տե ս ի լին
Համ եմ ատ պատմուած
:
քնարերգական
Հ բա շալի
զ եղեց կութ էււննե ր
կան
«՚(,
արգոս»էւն
մէք^ որոնք
գմբաւլ գ արա
ր
արատ աւո րուած են ա յն
Հ իմն ական
ս էսա
լ էն որ
Հոն)
աւելի եւս հ ան ր կերպով քան
«
Ս
իղոն­
նա»
էւ մէք) գործս
է ած Է։
Fonds A.R.A.M