Ա Ն Ա Հ Ի Տ
89
վբայ
իրենց կարծիք/՛
յա յանհլու
Համար) • Պէ–
2
ի կ թ
ա
շ է
ռ ա ս
յաճախ կաաակարան
մլւն է
աւելի
քան իսկական
երգիծաբան
»
երկար կ մերթ
^ չա­
փազանց
յ
ո
ՐԳ
1
ա լ
^ ՚ լ
ո
(
1
Գ
րնգլայնումնեբուէ
-
կբկնութիւններով
ծանրաբեռն
,
մինչ
Պարոն–
հան իր լաւագոյն
գործերուն
մէք ել
Ե
բ ո ւ անդ.
Օտեան
դրեթկ
միչա՝
ա՛յնքան
մումկալ
են ^
խիա ու զուսպ : կողմնակալ
կ յաճախ
,
իր Հեգ–
նութիւ֊նր
Հան րա յ էն
երեւո յթներու
Հանգկպ
ա լւա ույա յտած կ
բն գ<֊ ան ր ա սլկ ս մ կ կ
ոլղղու–
թ եամ բ , մ ին չ Պա բոն ե ան ել ()ւոեան
ինչպկս
երդէհ՜անքէ
մ եհ՜ագո
յն վարպետները
,
Ռապլկ ^
Մոլիէ֊֊.,
Աերվանթկս
,
Վոլթէո,
Աոլիֆթ,
Հայ–
նէ գ հւլե • - էրենց
խառնուածքին
ու աշխար–
Հայեացքին
Համ եմ ատ
որոշ ու շեշտուած Հա­
կա կր ո ւ թի ւհն եր ո ւն ին , ո ւ բեմն եւ է ր են ց ս ը–
լաքներուն
մասնաւորապկս
թէրախ
էլ ընտրեն
որոշ տիպարներ
•
բայց
րնգՀանրապկս
իրենց
Հե՜ղնութիւնր
էլ արձակեն
ամկն
ոլդղոլթեամր
,
մարդկութիւնն
ամ բոզք կր տեսնեն
իր տկարոլ–
թ իւննե բով
֊
արատներով
,
ծիծ ադե լիււ
ւթիւննե–
բով գ եւ ոչ թէ միայն
անոր մէկ Հատուա ծր
։
Իր
երգիծական
Էքերուն
մԷք , ՊկշԷկթաշլեան
շատ
յաճախ՝
Փ
ա
նյ>էէքիԱյ*^
մրն
կ
,
որ կր
զուարճա–
նալ իր սլաքներն
արձակելով
.
ատոր Համար կ ,
որ իր Հ եդնա բանա կան
ալ/տա յա
յտոլթեանց
մ էք
ռ
թԿ կան մ երթ Հատուածներ
որ իրասլկս
երգիծական
են
ինչպկս
մ իթ ին կա
յ ին բեմ
բա–
սաց ի
Հ ո յա կապ
ծա դրան կարբ
՚
ք
ո
է՛ տուած
կ ր
Մենք^
աոաշին
թիլին
մկ9,
լաւագոյն
էիրր
անոնք ենուր քմայքը կր տիրկ , թեթեւ
Հեգ­
նութիւն
մ բ՝ քնարերգական
թռիչներու
խառ­
նուած
,
ինչպկս
իր
Աաոուծոյ հանգիստը
քմա–
քե բթոէ ածր ո բուն
վին
երե րեւցւ
Զուարթնոց//
մէք կամ իր
Լուսին ու նշխարք
ոլաամուաօ-քր
որ Պ՚՚սթրնի
Հայրենիք
ամսա­
գրին
մ Էջ լո յս տեսաւ. :
Պկիկթաշ/եանի
֊»
եդնա բան ական
կ քե բու
լաւագոյնն
ե րկն Հաւաքած
ու մր մ ե բ այգ սե ո ի
Գրականութեան
մէք ինքնա լատուկ ու մնա
լուն
աեդ
մը պիաի բոնէ անշուշտ
,
բայց շեմ
կարծեր
որ ան ո ր առ.աքին կա րւյ ի աբտա յա յտ ութ
իւննե–
րկն նկաաոէ ի - մինչ իր սկզբնական
շրքանի տա–
դա չաւիեա
լ բանաս ս ա ե զծ ո ւթ իւննե բ ո ւն եւ մա­
նաւանդ
«
Ա իգոննաֆ
ին եւ ՀՀ*ք,արդո ս »ին
քնար–
երդ.ակր կո չուած
Է մեր վ»եր թողա կան դրա կա–
նութեան
մէք աոաքնակաբգ
տեղ մր
գրաւելու։
Անոնք որ չափազանց
խրախուսեցին
երգիս ա–
րանր
Պէշիէլթ ա շլ ե ա ն ի մկք.
վԳյա " ե ց ին
ան ո բ
կական
ձիրքերուն
լիակատար
զաբզացման
,
իր
բուն կոչմանը
Հարազատ
իրականացման
:
Աաա–
նաւորը
դրեթկ
բոլորովին
լքած կ
Պկշիկթաշ–
լեան
յ
եւ ատ ի կա ցաւալի կը գտնեմ :
քնարեր­
գակը
Հեռու կ անշուշտ իրմկք
երգիծաբանին
տակ
խեղդուած
րլլալկ
,
քանի
որ ան
աւելի
լալն ու Հզօր թափով
մը իյայտ եկաւ
Հ
Ա իգոն–
նաշին)
Հ(յարգոս՝^ին
եւ
«
Զ
իթեն ի» ին
դաշնա­
կաւոր
արձակին
մկք*
բայց
բանաստեղծու­
թեան գերագո
յն
ձեւը
տաղաչափուած
քնար­
երգութիւնն
կ– քնարերգական
արձակի
կա յս բե­
րէ, ՛ն մին. Շաթօպրիան
գ կը գրկր թկ մեծ բա­
նաստեղծի
մը քսան
տոզր
ամ են Էն աղուոր ար­
ձակէ ամ բողք Հատոր
մը էլ արմեն :
Պկշիկթաշ–
լեան իր Հբատարակելէ
գործերոլ
շ
ա
րքի^
"*
էք՝
ղո ր կը ծանուցանէ՜
֊
կը յիշատակկ
իր բանաս­
տեղծութեանց
Հաւաքածուն՝
իս™ մեղքերս
տիտ–
ւլո ս բ տալով
անոր*
«
է
րիտասա րգութեան
մեգ–
քեր»
կ՚անուանեն
իրենց
կեանքի
առա
քէն
շըր–
յ՛ա նին մէչ դրուած
ոտանաւորները
անոնք որ
ա աղա չափ ե ալ
բանաստեղծութիւնը
լքած եւ
արձակին
մկք ր
ս
գ մէշա մխրճուած
են : (ք ս պէ՜
տի ո ւղէի որ Պկշիկթա
շյեան ոտանաւորը
չ չքէ ր
ու ոչ մ իա յն քե րթո զա կան արձակով
,
այլ մ ա–
նաւանգ
ոտանալորւլվ
մեզի էէ
ու
էէ
ս
"""
չ՛
,
ս
,\
ս
բոլոր
երգերը
որ կան իր Հոգիին
մէք :
Ե
ր զէ ծա բան բ
Հ
Ա
իգոննա^ին
ու <ձհա րգո–
սՀՀչին մկք ինքդինքր
մերթ կր ղդացնկ
,
սա աքին
գերբ թ
ո1
ԼԼ
ո
վ
սակայն
քնաբերդ
ակին , Համեմ մը
աւելցնելով
բանաստեղծական
տաք ու
յ
ո
ՐԳ
գինիին որ այդ. քերթուածներուն
մկք կր
Հոսի
Տ
իսկ
Ձիթենի//*/
մէք՝ ան չավէկն
աւելի տեգ
բրո–
նել ուդելուն եւ մերթ
լաւ որակով ալ չրլ լա
լուն
Համար՝ վնասած է
գործին;
<Հ
\)
իդոննա^ն
–
Հնարուած
պատմութիւն
մ րն
է
:
Իր երկու
Հերոսներր
,
էմ մ անէ
լ եւ Ա իգոննա ^
զաւակներն
են Պէ շէկթաշլեանի
ուղեղին : ՚ ^ ե ր –
թո ւածին
վարքերը գ
ֆմ մանէ
լ
(
որուն
անուն ր
արդէն
Օիսուսի
անուններէն
մէկուն
^
էմմանոլ–
էյի*,
^ե՜՚ո խնամութիւն
ունի)
Աստուածորդւոյն
տիպարին
քիչ մը կը մօտենայ
,
անկից
քանի
մը գծեր
վւոխ կ՚առնէ
^ նոյն էսկ
Աւետարանով
մեղի աւանդուած
անոր
խօ ոքերէն մէկ
քանին
կը խառնէ իր մ աածմ անց աբտա յա յտութեան
,
բա յց երբեք չինո յնանար
անոր Հետ , տարբեր
անձնաւո
րո ւթ էւն
մ րն է ։ Ջ,ա յն եւ անոր
կեանքր
յղանալու
Տամար,
Պէշէկթաշլեան
ո
ր
ո
շ
^
ա
փ
Ոէ
է
ուղղակի եւ խո րապէս
ներշն չուած կր թուի
իր
իսկ անձնական
խառնուածքէն
ու կեանքէն
:
Գեղեցկութեան
(
իր ր" է" I՛ ձեւերուէ)
մ ո լեռ անդ
երկրպագու
,
արուեստի
ու
բանաստեղծութեան
Fonds A.R.A.M