ԱՆԱՀԻՏ
73
դ ե գ ե ր ե ց ա ն ստեղնաշարէ
վրայ
• . •
Տ ա ն –
Վալէրէան
ցնցուեց,
դ ա դ ա ր ե ց
՚ ՚ ՛
զարե–,
առանց
էր գէտակցութեան
ձեռ–
Այգ
է՞^՚է էր նշանակում
. • •
կարո՞ղ
էր
ներէ տակէց
դուրս
եկաւ
առա
Հէն
ձայ–
լէնել
որ ....
նանէշր
յաղթական
սէ րոյ
երդէն,
որր
Ս՞ուե-ծ-էօն
մ է անգամ
նուադել
էր, ել
Հէնց ա յ գ վայրկեանում,
առաՀէն
ան–
^ ՚ ձ " րառերէ
վրայ
ձեոագէրր
վեր–
գ ա մ էր
ամ՝ ո ւսնութ էլն է ց է վեր,
նա
Հանում
էր։
էնքն
էրան
մէՀ զգաց
տրոփում
ր
մ է նոր
լւաբաէաղ
կեանքէ
• ՚ ՚ :
թ՛արգ՛
Պ •
Ց ա յ գ ա խո հ
Ես դ եո կ՛ըղձամ՛ ըմբոշխնել կեանքի թախի՛ ծն ուղխօրէս,
փան թ է թո վ չ ա ՛նքը աստղին եւ վ այելքներն եբկընքին՛
Խենթի մը պէս զարհուրիլ մահուան խըրո՚խ տ նայուած՜քէն
Եւ միայնա կ ու նրկուն՝ դիմել վշտի մ ՚ հ ա մ բ ո յ բ ի ն ։
Դժբախտ պարմա՜ն մ՚անտեսուած, որ կր քալէ գլխիկոր,
Որ չ է կրցած՜ դեո. երբեք բաժնել հըրնուանքն արցունքէն,
Դեււ կը քալե ՜մ • • • մըտածկոտ խեդն մօր մր պէս սըգաւոր,
Մինչ տհրհւնե ՚րր դեղնած կ ՚ իյն ա ն վրրաս տխրօրէն։
Կ ՚իյնա ՜ն, արդեօք ծսսւե՞՚րն ալ ունին ցաւեր թիւրաէքր^.
Զի կը յանձնեն հովերուն իրենց հիւղե՛րր խոնարհ–
Ի՜նչ, այս տերե՞ւն ալ այբ դհօք վշտի պատաււ մ ՚ է բոսոր,
Որ հաոաչով մր կ ՚ ի յ ն ա յ հակտիս վըրայ դալկահար։
Կ ՚իյն ա ՜ն • • • : Այսպէս ամէն ինչ տիեզերքին մէ ջ ունայն
Վայրկեան մ՚ ան գ ամ չի կրնար իր բարձրութե ան մէջ հրր–
սուիլ •
կարծես Անհունն աստղերէն պէտք էրիջնէր անպայման,
Եւ իր կարգին՝ Մարդուն պէս, աստուածօրէ՛ն տաւսոպիլ։
Կ ՚իյն ա ՜ն • • • : Մինչ ես, ա՛լ յո գ նա ծ իմ տատամսոտ գը–
նացքէն,
Կ ՚ ե րթամ նրստիլ տխրութե ամբ ժայոին վրրայ մօտակայ–
Արտ ածումներ կր ծընին հիւ ծ ա ծ հո գ ւ ոյս խորունկէն,
Մինչ դ ե ռ հեոուն, վերջալոյսն արձանացա՛ծ կը մընայ :
10
Fonds A.R.A.M