70
Ա Ն Ա
թեամբ։» «Եւ Մուծծիօն
ասում ես հի­
ւա՞նդ է». «Այո, նա խիստ ծանր
Հիւանդ
է , /• / ււչ ոք չի վարող տեսնել» : «Ն
բանք
Բժիշկի
գիմե՞լ
են»։ «Ոչ, Լքա լա յեցին
թո յլ չի տուել» : «Եւ տ յս Ս ալա յեսի՞ն
գրես» : «Այո՛, նա
ինքը
գրես»
տ
Ֆարիօն
մի քանի րոպէ չխօսեց : «ԼԼսլա, ա յդ
գէպքում, կարգագրի՛ ր բոլորր, ասա ո
՛
հա ւԼերչ\ուղէս : Անտօնիօն
Հեռացաւ։
Ֆարիօն չփոթուած՜ մի ակնարկ նե­
տեց
իր ծառայի ետեւից : «Ուրեմն, նա
չէ մեռա՞ծ», մտածես . . *՛ եւ չէր իմա­
նում
Հրճուէ՞բ,
թէ տրտմէր։
«
Հի–
ւա՞նգ» . . . րայց մի քանի րուղէ առա^
նա մի գիսւկ էր, որին իր աչքովբ տե­
սել էր
1
3)
արի օն կ՛երա դարձա ւ
1
Լա լ է—
րիւս յին : Նա զա րթնե լո վ
բարձրացրեց
գլուխբ • ամուսինն ու կին ր փոխանակե­
ցին մի երկար նայուածք,
նշանակու­
թիւնով
լեցուն:
«
Նա գնացե՞լ է», ասաց
Վալէրիան
լան կա րծա կ ի :
Ֆ՚ռբիօն
գուլգուլաց, «ի՞նչպէս թէ
գնացել է , «ի՞նչ ուզում ես ասել» . . . :
«
Նա մեկնե՞լ է այստեղից
...»
շա­
րունակեց
Վ^ալէրիան։
Մ ի բեռ բնկաւ
Ֆաբիօի
սրտից :
«
Ո՛չ , տակաւին այսօր գնալու է» :
«
Եւ ես նորից երբեք, երբեք պիտի
չտեսնե՞մ
նրան»։
«
Ո՛չ,
երբե՛ք։»։
«
Եւ այս ե րա զն Լ րը նորից չե՞ն վե­
րադառնալու»
:
«
Ո՛չ»։ Վա լէ րի ան նորից ա րձակեց
Հանգստացման
մի խոր Հառաչանք,
ել,
մի երանաւէտ
ժ՜պիտ մի անդամ եւս ե–
րեւեցաւ նրա շրթների
վրա
յ :
Նա բռնեց իր ամուսնու
երկու ձե
նե րը -
«
Եւ մենք երբեք խօսելու
չենք նրա
մասին, երբե՛ք, լսո՞ւմ ես, սիրելի՛ս,
...
եւ ես թողնելու
չեմ իմ սենեակը
Հ
Ի Տ
մինչեւ որ նա գնացաձ֊
լինի։ Եւ հիմա,
ուղարկիր ինձ իմ նաժիչտներբ . . . բայց
սպասիր, - մէկ Կ"՚/
մ
՚""՚
Ր "՚.1Գ 1""
ն
Ը ֊
նա մատնացոյց տրաւ Ս՝ուծծիօի
կողմից
տրուած մարգարտեայ
մանեակը, որ
կեցած էր անկողնին կից, մի
փոքրիկ
սեղանի վրա
յ
եւ նետիր նրան
իսկոյն
մեր ամենախոր
1
րՀորին
մէի
Գրկիր
ինձ, ես քո Վա լէ րի ան
1.
մ,
I.
ւ է՛լ մի
գար ներս, ինձ մօտ,
մինչեւ
...
նրա
գնալը» :
Ֆարիօն առաւ
մանեակը, նրա
մարգարիտներբ, որ այնքան
սիրել էր,
այժմ մղտացած
էին երեւում - եւ ա–
րաւ ինչպէս իր կին բ անօրինեց : Ապա,
նա վար իչնսւ, պարտէզի
շուրթը թափա­
ռելու, նա/եց Հեռուից դէպ ի տաղաւա–
րբ, որի
չ
ոԼ
րթր
մեկնումի
շարժման
ւզաա բասաութիւննե ր է ին սկսուե լ : Ըս–
պասաւորներբ
զուրս էին բերում ար­
կղներ, բեռնաւորում
էին ձիերբ. . բա յց
Մա լա յեցին նրանց մէջ չ կ բ : Մի անդի­
մադրելի
մղում Ֆաբիօին ստիպեց մի
անգամ ելս նայելու ինչ որ կաաա բլում
էր տա զա ւարում : Նա վ1՛բ /ի՝չե զ, որ ե–
տեւում գաղտնի
մի գուռ կար,
՛՛
րիս
կարող էր Հասն իլ ներս ի սենեակը, որ–
տեղ Լքուծծիօն առաւօտուն պառկել էր։
Նա գաղտնի կերպով պարտեց
ղրան
չուրեր, եւ գտաւ նրան չկզպուած,
եւ,
անջատելով
մի ծանր վարագոյրի փակ–
ուած ծալքերը, նրանց միջից մի վարա­
նոտ ակնարկ սչաբտցուց սենեակի վբ–
բայ։
Մ ուծծիօն
այժմ պառկած
չէր գոր­
գին վրայ։ Հագնուած,
իբր թէ ճամ­
բորդէ լու էր, նա նստել
կ ր մի բազկա­
թոռի վրայ, րայց մի զիակի կր նմա­
նում, ճիչգ ինչպէս
Ֆաբիօի
առաջին
այցելութեան
ժամանակ։ Նրա բնգար–
Fonds A.R.A.M