4
ԱՆԱՀԻՏ
թիւն ստացած
ըլլալու, կէաը զոր իվեր կր Հա– ուածներու,
բառերու
ըմբռնումի,
մեկնումի
նէ Պ– Զամինեան եւ որ կր բացաաբէ
խորենա–
սխալներ,
ե լ ն . ) , ինչպէս
Ասորիք եւս քիչ ա–*
ցիի դրական
անձնաւորութեան
քանի մր էական
ռաշ (Զ– գարու
սկիղբներր
իրենց
փեշիտօ
գծերը
զոր իր գործին իսկ մէչ եո ինքս ար– թա րդմ անութ
իւն ր
սրբագրեցին՝
Գիոնեսիոս
դէն նկատած
էի, բայց
որոնց կենսագրական
Թրակացիի
քերականութիւնն
ուսումնա–
չուսաբանոլմն
է որ կը բերէ Պ– Զամինեան։
Թէ
սէրելէ եւ իրենց
այղ Հին
թարգմանհւթիւնը
զինքը Ադեքսանդրիա
բարձրագոյն
ուսում
ըս–
Կօթանասնիցի
վեցիթան
թարգմանութեան
աանալոլ
ղրկողները
եղեր են ոչ թէ Ը. գարու
Հեա Հ ամե մաաե լէ յետս
յ : ՇաՀեկան
են եւՊ–
II ո, Հակ
կաթողիկոսն
ու Աա շտոց-Աես
րոպ
Զամինեանի
այն աողերը
որ Գուինկն
Աղե ք–
վարդասլեաը,
այլ կ . գարուն ապրած ու Գոլի–
սանդր իա ամ բող1
Հայաստանը
կտրելով
անց­
նի եկեղեցական
Կողովին
մէչ մեծ դեր կաաա–
սող Խորենացիին
«
ԱշխարՀագրութեան»
մէչ
բած
երկու
նոյնանուն
անձնաւորութիւներ
,
Հայաստանի
մասը, որ այնքան
կարեւոր է ել
քհչտունեաց
ԱաՀակ
ե լ Խորխոռոլնեաց
Մաշտոց
ինքնատիպ
,
ատով իսկ անձնապէս
գրելու կա–
եպիսկոպոսները,
ասիկա
շաՀեկան
բայց
յան–
րոզ դարձած
րլլալը կը ձգտին
Հաստատել։
գոլգն
ենթադրութիւն
մրն է , եւ որ չ՝ապացու–
ՇաՀեկան
է եւ ճիչդ կր թուի Պ •
Զամինեանի
ցոլիր
Խորենացիի
Պատմութեան
Գ– գրքի ԿԱ. կարծիքր թէ Խորենացիի
մեկենաս
Բագրատոլ–
գլխուն
վերշին
ֆրազով, - ինչպէս կը փորձէ
սի ԱաՀակր Վարազ ԱաՀակ
իշխանն է
(638)
ել
ընել Պ֊ Զամինեան
, -
գէթ այն ձելով
ուր մ ե– թէ այդ «պարսկասէր»
իշխանը
Հայոց
ղիւցազ–
զի Հասած
ձեռագիրներոլն
մէշ\ կր գտնենք այգ նական
սլաամութիւնր
գրել տալու փափաքն
ու–
վերչին
ֆրազր : Բոլորովին
ճիշդ է Պ • Զամին–
նեցեր է այն սլաՀուն
ուր ճիշդ Պարսից
մէչ ելս
Լ ան ի նկատողութիւնը
թէ Հ. Ակին Լան ի գտած
Խս՛՛րով
Ապրուէղ
թագաւորի
Հրամանով
Պար–
շարք մր բառերու
,
ասացուածքներոլ
,
նախա– սից դիւցազնական
պա ամ ութիւնր
գրել
ձեռ–
դասութեանց
նո յնութիւնր
Խորենացիի
ու %ե– նարկուեցաւ։
Պ.Զամինեան,
վերջապէս
ն կա­
լոնգի
մէչ՝
չ՚ապացուցաներ
թէ ՚Լելոնգ
ե լ Խո– տած է, կարծեմ աո աքին անգամ
րլլալով, թէ
րենացի
նոյն
անձն են, այլ թէ ՚Լեւոնդ
բանա–
Խորենացի
ինքն իսկ, պատասխանելով
ԱաՀակ
քաղած է Խորենացիէն
:
ՇաՀեկան
նորութիւն
Արծրոլնի
երիտասարդ
իշխանին
իրեն
ուղղած
մ րն է որ կը բերէ դարձեալ Պ– Զամինեան
,
այդ
թուղթին
ուր զինք Մեծն ԱաՀակ ի եւ Մաշտոց–
գլուխը
մեկնաբանած
ատեն, երբ կ՝րսէ թէ Մեսրոպի
փոխանորդ
(«
երկրորդ
ԱաՀակ ե լ
Խորենացի եւ րնկերներր
ղրկուեցան
Աղեքսան–
Մ ես րոպ»)
կ՚անուանէ
,
կ՚րսէ թէ ոչ միայն ա–
գրիա , ոչ միայն
ոբովՀետել
կ. գարուն
Հա– նոնց , այդ «Հրեշտակներուն»
,
փոխանորդ
,
այլ
յաստանեայց
եկեղեցին
քաղկեգոնեան
բիլղան–
աշակերտ իսկ կոչուելու
արմանի
չէ, ինչ
դա կան
յո յն եկեղեցիէն
Հեռացած,
Հակաքաղկե–
"
Ր փաստ
մր եւս կրնայ
նկ ատուիլ թէ է . գա–
գոնեան
ուղղութեան
եւ անկախ
ազգային
եկե–
րուս չէ ապրած ան, որովՀեաել
Համեստու–
դեցի
մնալու
ձգտում
ին մէչ ամրացած
,
Հակա–
^է
լ
՝"
լ\
ԿՐ՝"
ա
յ
անշուշտ
զայն
մզել
ինքզինքը Ա ա–
քաղկեղոնեան
Աղեքսանդրիան
պիտի
նախրն–
^ակի ե լ Մեսրոպի պէ
ս
Հսկաներոլ
«
փոխանորղ
ւ»
տրԼր
անշուշտ
իբր Հայ նոր սերունդին
Համար
1
Ը
Լ
՚
Գ
ո
ւն՚/՛է
1
Բ
ա
յց եթէ իրօք աշակերտ
եղած էր
բարձրագոյն
կրթութեան
կեդրոն եւ ոչ թէ
ա
մԳ երկու մեծ վարպետներուն
,
ինչո՞ւ
պիտի
Բիլղանդ
իոնը , այլ եւ որովՀետեւ
Հայ եկեղեց–
՚՚
երմէր
այգ
տիտղոսը։
լոյ պետերը
ղ՛ուղէին որ իրենց
ղրկած աշա–
Այո բոլոր,,
նոր լոյս կր սփռեն
խորենա–
կերտներր
,
աղեքսանդրիական
դպրոցի
քննա–
ց իա կան աո եղծուած
ին մթութ ե անց մէչ ե լ պ
կան
Հմտութեամբ
զինուած
,
դային
լրացնել
,
տի մղեն Հարկաւ
ուրիշ բանասէրներ
որ այդ
ուղղել
Աստուածաշունչի
թարգմանութեան
նոր լոյսին տակ
աւելի
խ,,բ, մանրամասն ու
պակասներն ու թե բութ
իլննե ր ր (ինչ ինչ Հատ– լիակատար
կերպով
քննեն
ու
պարզաբանեն
Fonds A.R.A.M