ԱՆԱՀԻՏ
47
վէոքր
կա լո լա ծներ ր նկատողութեան
1
լ աոնէ :
Ուրեմն
գործին
րնդՀանուր
յաաակազիօր
,
ա—
ն է։ր
յօ ր ինո լածքր
,
յօ ր ինո լածք
մ չւ ո չւ
խիստ
գիտական
եւ Հմտալի
կ , նմանութեան
եւ Հե­
տեւողութեան
որ եւ կ Հանգամանք
չունին : Աս–
կկ ւչաա , գործր,
Էր ամ րոզչՀոլթեան
մ կչ^, բո­
լորովին
ազգային
գոյն
մ՝ոլնի.
ան
գեղջկական
Րտալիոյ
քերթուածն
կ , ա՛յն
Ի տա
չրոյ
որուն
ներ շն չուած
գովքր
կ՝ րնկ
ՎՀիրդիլիոս
Բ •
Գրքին
Հռչակաւոր
մէկ
կչ\ին մկչ\
(136—176
տող)
եւ
որուն
այնքան
չալ յատկանշած
է
ինքնատպու­
թիւնը
Հ ԱՀաւասիկ
այղ կչ^ին քանի մր տողեր ր՝
«
Բ-այց ո՛չ Մայսոց խիտ անտառներ՝ իյւհնց հո­
ղով բեղմնաւոր.
Ո՛չ սէց֊ Գանղէս , ո՛չ ալ Հհրմ՚ուս՝ ոսկաւսպով
բեռնաւոր
Իտալիան չե՛ն չե՛ն արժեր , ո՛չ իսկ Ր-ակտրիա ,
Հնդկաստան
Կամ Պանքայան՝ որուն պարարտ դաշտերն ա–
ււատ խունկ կուտան :
(
Մշակականք, ի– Գիրք, տող 136-139)
վւուկ եւ յաճախ
աւելի
ամոլչ
կ քան
այս։
Վիր­
՛
ք 1՚1I՛""
՚
Հետեւեչուէ
Լուկրետիոսի
օրինակին
թկպկտևլ
վերջինս
այնքան
վարդապետական
չրլլայ
որքան
ինք ,
սքանչեչապկս
ոոյց տ ը–
ւած
կ թկ
ի՛նչ
դիւրո ւթեամր
իսկական
Հան­
՜
ձա րր կրնայ
յաղթել
այդ
ղմուա րութեան
:
ԱՀե
իր աչխատոլթեան
մկչ^ ի յայտ
կր րերկ
ոչ
միայն
գրքերկ
Հապճեպով
քաղուած
Հմտու­
թիւն
մր, այ չ եւ կր սիրկ
դիմել
իր
անձնական
փորձառութեան
:
Համեստօրկն
յայտարարելէ
յետոյ
թէ՝
Չեմ յաւակնիբ տաղերուս մէջ պարտրկել ողջ
բընութփւնն,
Թէ ունենամ հարիւր լեղու, հարիւր բերան
իսկ խօսուն•
(
Մշակ– ի– 42 եւ 43)
1
Լի՚րգէէէ
ոս
յաճա խ կր գործածէ
6
§0 V^(^^
(
ես տեսայ, տեսեր եմ) ,
ճւՇ&ա
(
կ ՝րսեմ , պիտի
րսեմ) , եւ կամ վւորձաոութեան
վրայ
Հիմնուե­
լովն
\
ՂԼւ6ՁՏ
(
կր
տեսնես
,
պիտի
տեսնես)
,
րՕէՇւ՜ւՏ
(
պիտի
կրնաս)
,
Տ1
Ր6Տբ1Շ16Տ
(
եթէ
ն ը–
Ի տա լա կան
գիւղր,
մանաւանդ
իր ծննդա–
զատես,
նայիս)
ել նման բառեր
որոնք
անձ–
հակաս
Հմտութիւն
ցոյց կուտան
: /»
սւ՚հ ա ս ա 1, ղ–
հր չի ւԼարասի ր մ ան րամ ասնութիւննե
բու
մէջ
մ տնԼ
յ • ան կր թուէ ^ ոչ մ իա յն իբր
բանաս–
աեւլհ , ա յէ եւ իբր բանիբուն
երկրագործ
,
Հո­
գի ղանագան
աեսակներր
•
յաճաիյ
գեղջկական
ան ո լեն ե ր ւ§էէ կր
յ ի չէ գիւղացւո
յն գորհիքներր
,
ամենա֊Հ շգրիա
լեգո լուէ կր
ւէերլուհ է
ագնուա–
ցեղ
յ ս էէա ա ա կին յա տ կո լթ ի լեն ե ր ր ; Ա իեւնո
յն
մամ անտ կ , ան իր նկարագրութիւններուն
ա ր–
ւ ահ է բանաստեղհական
ամենագեղեցիկ
ձե­
ւեր ր՝ աււ անս
կեղհ
պերճութեան
ւ Երբեմն
ան
կր գանգատի
թէ ՀՀորքան գմուար
է այս
փոքր
բաներն
աւչ1ւուացնեէր՝$> , բայց
ել այնպէս
ան
ղանոնք
1
լ ՝աղնոլացնէ
աո անց
ա յլափո խե լու :
Հեռու
աղեքսանգրիականներու
-
ինչւգէս
օրի­
նակ՝
Արատոսի
չորութենէն
,
Վ.էՐԳէւՒ
ոս
երբեք
չէ ձգտահ
կեղհ
Հ ռեա ո րա կանո լթ
իւնուԼ
մ ր կամ արտայա
յտում ի նրբութիւնով
մ ր
ինք–
ղինք արժեցնել
:
Հովուականներ^
կր թոյլատրէին
զգալու.
1
Լի1՚ղիլ1՚
ոս
է
ներշնչումներուն
րնգարձակոլ–
թիւնն
ու ղօրութիւնր
,
ՄշակականներՀ*
շատ
աւելի
լաւ զգալ կուտան
ղանոնք :
Բանաստեղհլշ
առանց
լքելու մասնագիտական
սչատոլէրները
,
Հ"ր/՚Ղ
ո
նր
կ՝ րնգլա
յնէ եւ մ աքի
առֆեւ
կր
բա–
փայբր
Պ
ո
յէ
Ա
ւ Մ էնկիոյի
եղերքր
գտնուող
Հողամաս
ր , ինչպէս
ել Հարաւային
Իտալիան
է
որ բանաստեղհ՜ր
կր տարփողէ
երկիւզահոլ–
թեամբ
:
իտալացի
ագարակապեար
,
իտալացի
ե րկրագո
րհն է որ ան կր ներկայացնէ
,
անոր
բոլոր
բնորոշող
գհերոփ^
կրօն աս ի րութեամբ
,
«1
Ո
թ1՝ա11Տ
V^Ո6^Ց^^
ՕՕՕՏ»
«
նաի
պաշտել
ա ււա ո ւ ածն եր ր
» (
Ս՝շակ՛ Ա* 338)
յամառ ա շ–
իւաաութեամ
բ
գ
ան ս ա Հ մ ան
Համբե բո ւթեամր
.
ա Հ ա ասոնք ե՛ս առա
քին ո լթ ի ւննե ր ր գիւղացւո
յն
որ
ււա ի ււլ ո
I–
ա հ է շարունակ
,
ամեն
օր մաքա­
ռիլ
բնութեան
Հետ , ճիշգ
նման ^նաւավարին
,
ո ր գետ
ի Հո սանքն
ի Վեր
կ
1
ելլէ » :
1
Լիրղ է էէ՛"
ս
կր նկարաղրէ
գիւղացւո
յն րնաանե կան
կեանքր
անոր
իւ ււա ամ բեր
Հաճո յքներուէ
,
անոր
գեղջ­
կական
տօներ ր ^ որոնց
րն թաց քին ան
Հ անգի սա
կուտա
յ իր մ աքին
կհ՜ու
ս րամ աութիէ-ններուԼ
^
եւ իր մարմինր
կր Հանգչեցնէ
կամկար
՚
ԼԲ°~
ււ
ա հր ներ ուԼ։ Եւ աՀա այսպէս
<^Ա՝շա կականն եր
»
ք
րնթե րցողր
կր Հեռացնեն
կարգ
մ ր
Հ^Հով ուա–
կան՝ֆնեբու
Արկագացիներէն
:
Վարգապետական
բանաստեղծութեան
գրմ–
ուա բութ
իւն ր կր կա յան ա յ
բանաստեղծութեան
եւ ուսուցում
ի պաՀան^ներր
Հա շտեցնե
լ կարե­
նալուն
մէջ ւ Աչ մէկ աշխատանք
աւելի
փա–
Fonds A.R.A.M