ԱՆԱՀԻՏ
31
կ՚ընէ թռչունները որ ռւրախութհամբ իրար
կը կանչեն :
Գլուխը ւլ
է
բարձրացնէ ու թեւերը կ ՚ ի յ ­
նան վար • միտքը մեկնած է դէպ ի անոր եր­
կար ատենէ ի վերհեոուն է :
«
Թռչուններր գիտեն տհրևներուն վրայ իրար
գտնել– բայց արցունքները որ դհոատի կանանց
աչքերէն կը թափին ինչպէս անձրեւ մր Փոթո­
րիկի , չեն կարող բացականերր ետ կանչել»:
Թեւերը վեր կ՚առնէ ու գլուիյր կ՚իյնայ իր
ասհղնագոբծութհանը վրայ :
«
Ոտանաւոր մը պիտի բանիմ՝ ծազիկնհ–
րուն մէջ այն պատմունանին գոբ իրեն համար
կը յօրինեմ, ու թերեւս տառերը անոր պիտի
ըսեն որ վհբադաոնայ» :
ԳԵՏԱԿԻՆ ԵԶՐԸ
Դեռատի աղջիկներ մօտեցեր են գետակին–
նունուֆարներու թաւուտներուն մէջ կը խորա–
.
սուղուին :
Չենք տեսներ զանոնք, բայց անոնց խըն–
դալը կը լսենք, ու հովը կ՚անուշահոտուի ա–
նոնց հագուստներուն մէջէն անցնելով:
Ցի հեծած երիտասարդ մը կ՛անցնի գետա­
կին ափունքէն, աղջիկներուն շատ մօտէն :
Անոնցմէ մին սրտին տրոփելը կը ղգայ ու
դէմքը կը գունատի :
իայց նունուֆարներու թաւուտնհրր ցին–
քր կր պաշարեՕ.:
ԶԿՆՈՐՍԸ
Հողը ծծեց
ձիւնը, եւ ահա սալորենիի
ծաղիկները կ՚երհւան նոբէն: Ուռհնւոյն տե­
րեւները նորաձոյլ ոսկիի կը նմանին եւ լիճը
արծաթէ լճի մ՛է հանգոյն։
Այն պահն է ուր ծծումբով փոշհցանուած
թիթհռնիկնհբր իրենց թաւշային գլուխր ծաղ–
կանց սրտին վրայ կր յենուն:
Ձկնորսը, իր անշարժ նաւակէն, կր նետէ
ուռկանր որ ջրին հրեսբ կը բեկբեկէ:
Կը խորհի էնոբ որ տունը կը մնայ , ինչ–
պէս ծիծեռնակը իր բոյնին մէջ , էնոր զոր քիչ
յետոյ պիտի երթայ տեսնել՝ անոր տանելով
սնունդը , ինչպէս կ՚ընէ ծիծեռնակին արուն :
ԵՐԻՏԱՍԱՐԴՈՒԹԻԻ
՚
Ն
Աշնան պայծառ լուսնին տակ,
յուգեա|
աւրը նաւակս կը ցնցէ : Մենաւոր , կը նաւեմ
Հարաւի լսին վլււսյ , ու նհրմակ յոսաւսնեբ կը
քաղեմ :
Ո՜հ , ի՜նչ աղուոր է սհրմակ ծաղիկը լո––
ւոուսի • • • Ի՜նչքան փավաւկ է ու
օմայլելի :
Հրավառ փափաք մը ղիս կը լափէ անոր խոս–
ոռվանելու տարփանքր ղոբ ինծի կը նհրշնչէ • • •
Աւա՜ո • • • մահացու տրտմութիւն մը սիր–
տըս կ՚րնկլուզէ • • • ՛Նաւը կ՚երթայ յորձանքէն
քշուած, հեգնոտ ջուրեբուն վրայ , որ զայն
իրենց խաղալիք կ՚ընեն :
ԱՐԳԻԼՈԻԱԾ ԾԱՂԻԿ
Անհոգ երիտասարդը, որ կայսերական՛
դամբարաններու համբուն վրայ կր բնակի, ոչ
հեռու արեւելքի Ոսկի Շուկայէն :
Դուրս կ ՚ ե լլ է տունէն, իր աբծաթաթամր
սերմակ ձիուն կշռաւոր գնացքով : Յետոյ կ՛ար–
ձակէ զայն քառատրոփ՝ գարնանային հովուն
մէջէն :
Սմբակներուն տակ, կարծես ցատկտուկ
Fonds A.R.A.M