32
Ա
Ն
Ա
մըն է ծաղկի թերթ ելաւ, որովհետեւ թափած
ծաղիկներն ամէն տեղ թանձր գորգ մը կը
կազմեն : Կը գանգազեցնէ իր վազքը , վարա­
նոտ • • • - Ո՞ւս երթամ՛– • • Ո՞ւր կանգ առնեմ– • •
Ջինջ ու թեթե ւ ծիծաղ
մը, կանացի ծի­
ծաղ մը մօտակայ պուրակէ մը կը պատասխա­
նէ իրեն։ Եւ ահա որոշում կա տայ • այդ կա­
պելային առջեւն է որ կանգ պիտի առնէ :
ՏԱՂԵՐ
ՄԻՆԿ-ՀՕԱՆԿ ԿԱՅՍԵՐ ԵՒ ԻՐ ԳԵՂԵՑԻԿ
ՍԻՐԱԿԱՆԻՆ
ԹԱԻ-8ՈԻՆԻ ՆԵՐԿԱՅՈՒԹԵԱՆ
ՅԱՆՊԱՏՐԱՍՏԻՑ ՇԱՐԱԴՐՈՒԱս՝։
Ամպե՛ր՛ • • • Ան իր պատմու՜նանին կը մտա­
ծէ • Ծազիկնհ՚յւ • •-. Ան իր դէմք ին կը մտածէ։
Գարնան շունչը տարփատենչ կը վէտվէտի
ցօղաթուրմ տերեւներուն վբայ
ռ
Ր բարամ­
բունքը կըդրասանգեն :
Թող ըլլալ կատարը ՚քփ-իւն–Եու խստադէմ
լերան , Ան կը տեսնէ զէնիկա :
Թող
ըլլայ ստուերախիտ դարատափին
վրայ Եաօ-Թաիին, Ան կը հանդիպի էնոբ :
Ոստը , ծաղիկներով ծանրաբեռն, աւելի
փայլուն է եւ աւելի անուշ կը բուրէ՝ բարիքին
տակ
ցօղին :
Թէ Անձբեւնհբու Պարիկը բլուրին վրայ
այլ եւս չ՚երհւար , այստեղ չէ որ ատոր համար
պիտի ցաւին :
Ու նոյն իււկ թող ինծի թոյլ տան հարցնել •
Ո՛ր կնոջ յիշատակը այս աղուոր պալատին մէջ
արժանի պիտի բլլար ոգեկոչուելու • • •
Հազիւ յիշատակը գեղեցիկ Ֆ է յ – Եէնին, ու
միայն այն ատեն երբ էն հանդերձներու ազնո­
ւագոյնին վեհափառութեան տակ երեւցաւ։
Գեղեցկագոյն ծաղիկը, լուսաշող կինւը
որ կրնայ պետութիւն մր խորտակել , քով քո­
ւլի , աչքր կը մոգեն:
էճոր պատճառով, ժպիտը միշտ կը լու­
սաւորէ դէւքք մը վեհաշուք :
Հ
Ի Տ
Ուստի եւ ի՞նչ փոյթ փախուստը գարնան
էնոր համար որ , դէպ ի հիւսիսակողմ՛, բա­
րամ՛բունքին կը կրթնի, փհննանհրու թուփե­
րուն վերեւ. Տաղաւարին մ՛էջ Արբեցուցիչ
ք՚-ւււրմունքներուն :
ՅԱՍՄԿԱՔԱՐԷ ՍԱՆԴՈՒԽԸ
Յասմկաքարէ սանդուխը ցօղով համակ
պսպղուն է :
Յամ՛րաքայլ, այս երկար գիշերով, վե­
հապետուհին վեր կ՚ելլէ անկից, թոյլ տալով
որ իր գուրպաներուն շղարշը եւ արքայական
զգեստին տտունը փայլուն կաթիլներէն թըր–
ջին։
Սեմ՛ին վրայ տաղաւարին, կանգ կ՚առնէ
շլացած , յետոյ կ՚իջեցնէ բիւրեղէ օթօրը, որ
կ ՚ իյն ա յ , ինչպէս ջրվէժ մը, որուն ետհւ աբհ–
ւը կը տեսնուի :
Եւ մինչդեռ կըհանդարտի ջինջ ճլվլոցը
սթօրին, տրտում՛ ու երկարօրէն
երազուն՝
մ՛արգրիտներուն մէջէն՝
աշնանային լուսնին
շողալր կը դիտէ :
ԳԵՏԱԲԵՐԱՆԻՆ ՄՕՏ
Փոքրիկ ալիքները կըփայլին լուսնի լ ո յ –
սով , որ արծաթի կը փոխէ ջոլրին վճիտ կա­
նանչը • ու կր կարծես տեսնել հազար ձուկեր որ
դէպ ի ծով կը վազեն :
Մինակ իմ նաւակիս մէջ , որ ափունքին
հրկայնքբ կր սահի, երբեմն թևճակներովս թե ­
թեւ կր հպիմ ջութին • գիշերն ու առանձնու­
թիւնը սիրտս տրտմութեամ՛բ կը լեցնեն:
Րայց ահա՛ նունուֆարներու թաւուտ մր,
խոշոր մարգրիտներու նմանող իրենց ծաղիկ­
ներով– թհւճակնելավս
մեղմօրէն կր շոյեմ՛
զանոնք:
Տերեւներուն սարսուռը գորովագին մըր–
մունջ մր կ՚արձակէ, եւ ծաղիկները, իրենց
ֆոքըիկ ճերմակ գլուխները հակելով , կար­
ծես կր խօսին ինծի։
Նունուֆարները կ՛ուզեն զիս մ՚խիթարե| ,
րայց ես արդէն՝ զանոնք տեսնելով՝ տրտմու­
թիւնս մ՛ոռցեր էի :
(
Շարունակելի)
Fonds A.R.A.M