28
ԱՆԱՀԻՏ
(
Լ քսսլէս ւգա՝> սլան ու֊ ահ՜ բան ա ս ա ե էԼ—
Ն՜ու֊ԷՅ՜Էւհանե րր քէձ
ա ւ ո
ենկն
բերնկ
բերան
կր թռչտին,
Հռչակաւոր
կր դառնան եւ
Հուսկ ապա կբ ժո դո վր դա կանանան
:
II աճա իւ պկսւք կ բլլայ որ դար մր
անցնի որակս
ղի կայսր մր
գրականս,–
դկտնեբա
զանձնս, ի։ ում բ ի մր
Հրաման
աս, յ որ փնառեն եւ Հասար ներ,,, մկշ
ամ փո
աարիներու
որոշ
շրթան ի
մ լ,
միթոսին
արատդրուած
բոլոր այն քեր–
թուածներր
դո ր Համ բաւր
նու
իրադոբ–
ծած կ։
Այսսլկս,
•
հազուագիւտ
ծաղիկնե–
րու
փունթի մր նման կ որ դիրՔՐ Կր
կազմուի
•
անոր
կթեբուն
մկթ, րանս/ ս–
աեզհներր
եղբայրօրէն
ք
ու
է
Ք
ո,
էէ
րեւան
,
է բենս
ոտանաւորներր
1
լ ա ր
ւո բուէն եւ է բա րու
^ ա 1լա ւգա ա 1լե ր 1լր
կազմեն՝
Գ^*
սյ
յ/^՚ւէ
ա յ էա գան ո ւ էք՝ե ան մր
մկի
I*րաւ է որ
Հ
եղէնա
1
լներր
,
եթէ է՜՜
բենս
կենդանութեան
ր
1
լա րոգ
էլ՝՝ (Լէէ
աս
էրենց ա սլա գա
լ փաոքբ
նաէւազգաչ^
ա–
նոր սաո ւգ ա սլա *> //ւէո ւթէւնր
Հունէն եր­
բեք
եւ.քէշ անգամ
էրենց
յաղթանակէն
Հանգ էււա///ե ս 1լ՝ը՝էէ
ա
^ ՝
Ե ր բեմն
,
աււ կա յն , բանասաեդհ՜ր
էր
մ՜ամ անակակէ
զնե րէն
1
չր սաանայ մե–
ծարանքի
ու. դրեթկ
պաշտումի
Հարկը,
մանաւանդ
երր կայսրի
մր խանդավա–
ււ ու թիւնր
զայն
արքունիքին
բարձրա­
ւք ււ յն պաշտօններուն
կոչած կ եւ
բոլո­
րովին
տռտնձնւս
յատուկ
լ ա բ զ ա մ ե ծա—
բու թե ան մբ ճառադա
յ թո ւէր
լուսաւո­
րած
է ։ Այգպկս
եղաւ այն մեծ
մ տ քե–
րու
հոյակապ
րոյ լին
Համար որ մեր
թուականին
ութերորդ
դա բուն Ա՝ինկ -
Հօանկի
թա դտւո բութ
իւն բ
շքաւորեցին
եւ որմինչեւ
ւյսւբղ կբ մնան բանաստեղ
—
ծութեան
մտատիպարները,
պատգամ­
ները,
կարելի կ րսել մշտական
օրինակ–
ներր։
Աակայն
նոյն իսկ ատոնց
գործե­
րը բանաստեղծներուն
կեն դանու թե ան ը
չկ որ տպուեցան
•
միայն՝
նուրբ
թղթկ
կամ սպիտակ
սնդուսկ
անթաա
թեր­
թեր, փափուկ
գծագրութեամբ
մր զար–
դարուած,
իրենց
ծոցր
կ^րնգունկին
այդ
թանկագին
ըանաստեղծու
թիւններբ
որ
այնքան
ակնածանքով
կը պաՀուկին որ
անոնցմկ ոչ մ կ կր կորսուած
կ։
Այն
անուններուն
մէթէն զոր սե­
րունդներու
յաթորղութիւնը՝
դարերու
ընթացքին՝
տնմաՀ ութետն
փունթը
կազմելու
Համար
քաղած
կ,
Լի—Թաի–
Փկի,
Թու-Ֆուի,
Ուան-Ովյի,
Չան-Եօ
Սիի,
Ու֊օն—Զան—Լինի
անուննե
րբ
ամե–
նկն փառաՀամբաւնե
րն են։ Լի—Թաի–
Փկ եւ Թ՛ու
—
9)
ու
մեծտղոյննեբր
Հռչակ–
ուա ծ են՝ առանց որ, սակայն,
Զինացիք
համարձակին
որոշել թկ երկուքկն
ո՛՛՛րը
միւսը կը գկրազանցկ
.
«
է
րբ երկու ար–
ծիւ, կորսեն,
իրենց
թռիչքն
առած են ել
կր վերանան
մինչեւ ուր աչքը չի
զօրեր
այլեւս, ո՞վ կրնայ
որոշել թկ ե
րկուքկն
"՞
ՐՐ.
երկնքին
աւելի մօտ կ
թռած՛»։
փփփ
Լի–թ՝ս,ի–Փկ
,
իր ո ա անաւ
ււ րնե բա
ն
մկթ
ունի ինքնատիպ
ու Հակիրճ ձեւ մը
որ դժուարութեանց
Հետ կբ
խաղայ,
երկն աղե
զ ոճ մը Հազուագիւտ
եւ Հատ—
բ՛քաւ ի բ պատկերներով,
եւ լի ակնար­
կութիւներով
,
լռիմ աց ութ իւննե
րով
եւ յաճախ
Հեգնութեամբ։
Նման
պար­
սիկ
բանաստեղծ
Օմար
քԱայեամի
,
տարփատենչօրկն
կր գինովԳւայ
,
կ՚երգէ
գինին՝
միակ
մ խիթս,
րի չր, եւ
արբեցու­
թեան
քօղեր ր ոսկեզանակ
պատանքի
մր
պէս
աստնւորի
կեանքին
դառնութեանց
եւ անդէնի
սարսափին
վրա
յ կր նետէ :
Այս բանաստեղծ
բ, յաճախ,
արբե­
ցութեան
վարագոյրին
ետել
պատշա­
ճութեան
օրէնքներուն
դէմ ծանր մե–
Fonds A.R.A.M