ԱՆԱՀԻՏ
ՋինակաԱ ԲաԱասսւԵղծութիւԱ
Զինաց իք , Հին օրերուն , աչիարՀիս
Հոյա­
կապ ա րա ե սա
մ ր 1ւ սքանչելի
րանասաեգհներ
1/1111
ա
օ են : թէոֆիլ
Կոթիկի գուսա րլլ
է
$*իւաիթ
ԿոթիԷ
, "
Հ՛
ինքն իսկ եգահ Է թանկագին գրա–
գիաուՀ
ի մր եւ
է
ասիական վագեմ ի քագաքա–
կրթութեանց
սիրաՀար , գրած֊ Է պարսկական
աւանգո
լթիլններէ
քագուահ
ՀերոսավԷպ
մ ր
(
իսքէԹաէր)
ձա վանական ու չինական Հին
կեանքր պատկերացնող
վէպեր , չինարէն
ս ո ր–
վահ– եւ
Յասմկաքարէ Գիրքք
(
Լշ
ԼԽՐ6 ԺՑ
Յ
Ա
Ճ
Ց) աիագոսով
Հա աո լ,ի մր մէ^
(1902
Փա­
րի՛ք
)
ամ ւի ո ւի ահ Է ղմ ա յէե էի
ար Հ ա կով թարգ–
մանուահ
Հաարնաիր
է^ք* Ս Լ\ էէ^*
ա
3
է
Հին
լաւագոյն
րանասաեգհներուն
:
Այ
ս
էգերուն
մ
Հ
կ մասին Կայերէն թա րգմ անութ իլն ր պիաի
աանք
Անահիտ//
մէՉ։
Ներկայ
թիւով կր Հրա­
տարակենք Հիիւաիթ կոթիէի քերթոգաշունչ
յա–
ո
ա Հաչ՛անին
աււաՓին
մ
ասր , եւ
մ
եհ րանաս–
աեգհ– Լի—Թաի—Փէի գեղեցկագոյն
տաղերր։
Ա–
նոնց կկւնկե րացն ենք՝
Յասմկաքարի Գիրք
էն
աոնելով՝
շարք
մ ր պա ա կե րնե ր որ
չինական
վարպետներու
գորհ՜երուն
Հ ետեւողութեամ
բւ
դհոլ ահ են :
Ա. 9–
•
Ն Ա Խ Ե Ր Գ Ա ՛ Ն Ք
Բանա ոտ եղծ՜նե բուն
փառքը
^է՜
՛
ոա ււ ա ա՛հ ի մէք այնպէս
չի
Հիմնուիր
ինչպէս
ուրիշ
ազգերու
մօտ • ան
աւելի
դանգաղօրէն
ի լալա
կուգայ
Հոն,
բայց
աւելի ալ արդար է եւ անՀունապէս
ա–
ւելի տեւական
:
Երբեք չէ սլտտս/Հած՜
,
այդ
Հինա—
լ,
"֊
րց
կայսրութեան
մէք, - իբաց առ­
եալ թերեւս
վերքին
աաեններր
եւ օտար
ա ւ/ւ/ ե ցու թ /. ան տակ– որ բանաստեղծ–
մԷԼ
ամ բա րՀ աւաճութ
իւնն
ունենա
յ
ինքն
իսկ իր ոտանաւորներր
Հրատարակման
արժանի
դատելու
եւ անոնցմով
Հաւա–
քահ՜ոյ մր
կազմելու;
ք՝այց
դրաՀմ ուտնե բու
Հաւաքս
յ –
թի մր մէք՝
օրինակի
Համար,
իւրա–
քանչիւրր
իր կարգին
կ՝երգէ
իր
յօրի­
նած՜ ոտանաւորը՛
ե ր կիւ զա ծ՜օ ր էն
մտիկ
զարնեն
զինք, եւ եթէ արատս
անո՛ած՛
տաղերէն
մին ի բաւղէս արտակարգ
թ ք՛­
լի
,
Հեղինակէն
կր խնդրեն
որ զայն օ–
րինակեքու
շնորՀն րնէ իրենց : Անոնք որ
իրենց
լուշատետ
րին մէք զայն կր պաՀ–
՛
զանեն
,
ուրիշ
միքավայրեբու
մէք կր
կրկնեն
զայն,
թ ո յ լ կուտան որ այլք եւս
զայն
օրինակեն
,
եւ այսպէս
,
տակաւ
առ տակաւ,
Հաարնաիր
շրքանակի
մ՝ը
մէք,
բանաստեղծ՜ին
ան ուեր կր
ծ՜աւալի
ինչպէս
անուշ
բուրմունք
մ ր ։
Երբեմն
մեկուսացեալ
Հեղինակր
ուղղակի
ժողովուրդին
կր դիմէ։
Հան­
րային
շէնքի մր պատին
կամ
թաղին
մէկ տան գրանր
վրայ է որ կր գրէ յ օ ­
րինած՜ ոտանաւորը,
յաճախ
առանց իր
անունը
՛
լնելու։
կանդ
կ՚առնեն
իր դրր–
ուած՜քին
աո քել՛
անոնք որ
Հասկնալու
կարող են, կր մեկնաբանեն
զայն, կր
վիճին
անոր վրայ,
Հետաքրքրուող
ա–
նուսներու
կր բացատրեն։
Եթէ
գրաՀր–
մուտ
մր անցնի, եւ այգ
բանաստեղծ՜ու–
թիւնր
արժանաւոր
նկատէ
,
օ բինա կա -
թիւն
մր կ՝ առնէ ու Հեար կր սատՆ է
ճ
որ–
ւդկս
գի խնամքով
պահէ եւ
բարեկամնե­
րուն գո ւգ տա
յ :
Fonds A.R.A.M