142
ԱՆԱ
Հ Ի Տ
տուած՛
են եղեր ա յ գ Ամ էրային,
որուն
տղան
Ա արգիս
Աարրաֆ՝
սկսած՜ է իբր
ընտանեկան
մականուն
գործ^ած-ել
զայն։
Ա արգիս
Ամիրա
ք մեծ
կարողութիւն
մը չէ թողած
իր
զա լկին.
Մկրտիչ
Ա–
միրայ
իր Հօրմէն
միայն
ՀՀտօլապ»
մր
(
լումայափոխի
ա սլա կե գա
ր ան՝)՛
<Ւա–
ռանգած՜
է Կ • Պոլսո
յ Ջին
ի լ ի խանին
մէի
Կենսագրական Գի ծ ե ր։ ՛Նկարագիր։
ճէզայիրլեան
Մկրտիչ
Ամիրայ
ծ ր–
նահ է հ1 աս գիւղ՝
1805
^*՛։ «••.••
Հ»՚ղէ
լ
10
տ ա ր ե կ ա ն էր երր իր Հայրը
կորսնցուց՛
բայց
ի՛նք ի բնէ ուշիմ՝
սկսաւ
ուսման
Հետեւիլ
եւ իր Նաիւնական
կրթութիւնը
ստացաւ
էր
ծննդավայրին
մէչ^, "՛յ՛"
գսլրոպբ
որ յետո
լ էր
Հոգածութեան
մ է ա կ առարկան
գարեաւ։
1
Լսւ
րժ՜ւււ ր ան
բ
է^
ո
Գէէն
ետք
սկսաւ
սեղանաւորական
գործերով
զբազէ
լ,
աւզսւ
կառավարա­
կան
սլաշաօնետյ
եզաւ եւ ՚>ետզՀետէ
էր
ուշէմ
ութեամ
բ ել դիր՛քով
մաքսի
յան–
ձանձլլղ
ա՚եււ ւ ան ուեՀլա
ւ ,
շարունակելով
Հանդերձ
իր սեղանաւորական
գ ո
րծե–
ՐԸ»՝
(
Յիշատակարան,
Պրակ
Բ– ԷչՀ
26
ՎԳ–
ՏԼարղարեան,
կ. Պոլիս
1909)։
սյ ո
ԱՏ
ւի ա ր ւս /լ ա Ն րս/րձր
սչա
շւո օն սւ աա
ր–
ներ
ուն Հետ վերջին
աստիճանի
լաւ վա–
ըուող,
թրքերէնի
եւ Հայերէնի
բ ա ւ ա ­
կան
Հմուտ
անձ մ՝ է ր ինք։
իր
գործ՛ի
մարդու
Հանճարեղ
էւորՀուրդները
միշտ
գնաՀատուած
են
թուրք
ւս ւա ղան
ի ին
կողմէ:
Նետուոզ,
յանդուգն,
ձեռներէց
ո–
գէ մը ունէր
ճէ զա
յէ րլեսւն : Հսլարտ
էր
եւ փառասէր,
բայց
մէեւնոյն
ատեն
րւ է ս ա վեհանձն,
եւ բարեսէր,
շռայլ
բ լ—
լա քու աստէճան–
էր փա ո՛սա է բութէ
լԱ
ը
էս թան
մը եղա ծ Հ էրեն
յաջողելու
մ եճ
չ ա փ ո վ եւ Հռչակ
Հանելու։
ք՝այց էր ամենամեծ–
պւսկասութէլ–
նր
զէնք
շրթապատոզ
Հացկատակներու,
շողոքորթներու
վրան
կոյր
վստաՀու–
թէւն
ունենալ՛՛
եղած
է ։ Այս
պնակալէզ­
ները
Ամիրային
վստաՀութէւնլւ
չարա­
չար գործածելով
Հարստացած
են
գրեթէ
ամէնքն
ալ եւ անոր
անկու
մին լքած են
զինվ>ր
բոլորովին
առանց
երաէւտադէ­
տական
դոյ՛լ"
պարտականութիւնէ
մը
կատարելու։
Ասոնք
շոյած–,
վւայւէա–
քած՜ են միշտ էր նկարագրէն
տկար
կող–
մերր : (Լնդագար
կրկնած
են
էրեն
թէ
էնք
էշիս ան ական
աղդատոՀմէ
սերած
է,
թէեւ
էրենք
ալ ասոր
Հաւատացած
չեն
.
բնաւ :
Իրմէն
նսլաստւսւո
րեա
լ եւ պա շա–
սլանեալ
երկու
ծանօթ
անձեր,
Աշնան
Պօղոս
էֆէնտէ
եւ քյօրասանճեան
Պետ­
րոս
շողոքորթած–
են զէնքր
ամէն
ա ռ է ֊
թով։
Այսսլէս՝
կարապետ
վրգ.
ՇաՀնա–
զարեանը
դատող
ժոզովին
մէ^ որ
տեղի
է ունեցած՛
Տ ատեան
ՅովՀաննէս
Պէյի
տունը 20 ապրէլ
1851
էն
(
Հ-Տ-),
ճէզա­
յիրլեան
Ամիրայ
Հազիւ
թէ բերանը
կր
բանայ
խօսելու,
Աշնան
Պօղոս կր
կրկնէ
անդադար
«
ճէվայէր
(
գոՀար)
,
էֆէն–
ւո/ւմ,
ճէվայիր,
լաֆ աէյէլ,
ՃՀ
վայէր»։
ՊՕՂՈՍ
Ա Շ
՛
Ն Ա ՛ Ն
Միեւնոյն
ժողովին
մէջ երբ
Ամիրա"
.
գրգռուած
Հեւոեւ
եւս
լ. իւօս վ)ե րր կ՝ ա րաւ"–
"
անէ.
՚
ձ \ ՚
Fonds A.R.A.M