Ա Ն Ա Հ Ի Տ
148
«...
՛
հանի
մբ «մուրտա
ր»
(
աղտոտ՛)
«
ֆիթնէ»
(
խառնակիչ)
մարզիկներու
Համար
ի՞ն՛չ է սա , քանի՛"երորգ
ան­
գամն
է որ ազգը
տակնուվրայ
կ՝ րԱա
յ •
քանի"
Հեգ Հրամանոցգ
Հետ
խօսեր
եմ,
կարապետ
Ամիրա՛յ
(
Պալեան),
աչքեր–
ներուս
աո չեւ ունենամ
ք ազդին
խեղճու­
թիւնը
ու յետոյ
ատանկ
բաներու
աչք
բանանք։
Տ է ֆ
ընենք
աա
ուղուրսուղ
մարգիզները
ազգին
մէչՀէն,
միլլէթճէ
մէկ
ըլլանք
Հանենք
մէչԴրնուս
մէկ մէկ
դ ե ղ աանյւ,
երթան
նստին–
ի՛նչ
մաս–
րաֆ
որ ը լ լ ա յ Թագաւորին
սա յէ էն ես
կբ տեսնամ:
ի
ռ
նչ
բրին
ա յ դ
մարդիկը
մինչեւ
Հիմա
(
ձեռքը
դէպ
ի
զրպարտիչ­
ներուն
տանելով)
ինչերնի՞ն
տեսանք
,
պատճառած՜
խռովո
ւթիւններէն
ռատ
՚
երկու
Հեղ
«
ճեմարան»
բա ցու
.
Լ ցաւ ,
այսքան
Հազար
քէսէ ստակ
գնաց,
ի"նչ
Հասըլ
եղաւ։
ինչո՞ւ
ես
Հիմայ
տարին
Հարիւր
Հազար
ղրոլշ
խաւր
եմ
Եւ
բո
պա
• •
Այ
ս
խօսքերուն
վրայ
քս օ բա ս ան­
ճետն
Պետրոս
աղա
(
յետոյ
Ամիրայ)
եւ
Պօզոս
Աչ1ւան,
անմ ի գ ա պ է ս Ա՛ կրտի
չ Ա—
մ իրային
ծ՜ունկերուն
փաթթուելով
կ ք՚~~
սեն
միաբերան
«
Մի՛ք
մի՛ խըրս
ելլաք,
էֆէնտիմ,
քէֆսիգութիւն
կը բերէք
ձե–
ղի»
։ (
Միջնադարեան
Ատեան
մբ–
«
Արե­
ւելեան
Մամուլ»
,
Իզմիր
1875
8
ունիս,
Օգոստոս,
էշ
223
եւ
294) :
Մ– ճ էզայիրլե ան ՝ ուսումնասէր եւ
գրասէր:
հայց
ինչ որ այս եզական
մարդուն
նկարագրին
յա տ կան չանա կան
մ ասր
կը
կազմէ,
ա՛ յն ալ ժ՜ամանակին
ուսումնա­
կան
անձերոլ
Հետ
մտքի
Հաղորդակցու­
թիւնը
սիրելը
եղած՝ է ։ Իր Լուբքյը
խըմ–
բու ահ էին
(1849)
Խաս
գիւ
ղ ի
մտաւո–
րականներէն
Նիկողոս
Հովեան,
Տօքթ–
Փոփովիչ,
Հ ո լնգա րա
Հ այ
թ՚^՜իձՂ
՚
^ԸԼ*
Գրիգոր
ճաֆճաֆեան,
Մկրտիչ
եւ Յա­
րութիւն
Մոմճեան
եղբայրները,
Տով–
Հսւննէ ս Հիսարեան
,
Գրիգոր
Աղա
թօն
եւ
ւ
հկորգ
Աթիմարաճեան
։
Այս վերջին
եր­
կուքը
պա չտպանեա
լնե րը եղած՜ էին Ճ Է —
զայիրլեան
Ամիրային
եւ իր
ծ՜ախքովը
Յէրանսայի
մէշ* երկրագործ՜ութիւն
սոր–
վե լէ
յետոյ
վերադարձեր
էին Կ–
Պոլիս։
Այս
Հ պարտ
եւ ուրիշին
խորՀ
ուրդին
շատ
անգամ
չանսացող
մարդբ
մտաւո–
րականնե
րու
կարծ՜իքը
կը
յարգէ
ր
եւ
օգտակար
դատած՜ը
կը գ ո ր ծ ա դ ր է
ր ան­
յապաղ
,
առանց
հախքի
խնայողութեան
եւ
լիաբուռն
դրամ
կը վատնէր
իշխա­
նաբար։
Ուսմունքի
կարեւորութիւնը
շա՛տ
լաւ ըմըռնած՜
էր
ի՛նք։
Խաս գիւղի
Նե րսէսեան
Վարժարանը
մանաւանդ
իր մասնաւոր
Տ
ող ած
ո ւթե
աս
առարկան
եղած՜ է ։
Նիկողոս
Զ°րտյեան՝
որ
վերոյիւ–
շեալ
մտալ
ո րականնեբու
խումբին
մէչ^
մտած՜
է
1849/՚5# ,
առածին
օրէն
իր ղ ո
ր–
ծ՜ակցութիւնբ
բերած՜
է
Ներսէսեան
վարժարանին
աշխատողներուն,
երկու
օրուան
մէ9 ներկայացնելով
կրթական
հրագիր
մ ը ։ Ամիրան
Հինգ
օր
պայմա­
նաժամ
տուա
ծ֊ էր իրեն
եւ. Գ
.
Աթիմա­
րաճեան
ին ։
«
ճէզայիրլեան
Ներսէսեան
վարժա–
րանբ
վերաշինելէն
ետք
(1836-1838)
կր
ճ ե ռն ա ր 1չէ բ.ա րե1չա րգութեաՆ
*
ւԼա
րժսւ—
նին նախակրթական
մասին
մէչ®
ի բե–
րավա
րժութեան
եղանակաւ
դաս տ բուի
լ
կր
սկսի,
իսկ ուսումնարանի
աշակերտ­
ներուն՝
ֆրանսերէն
եւ իտալերէն
լեզու–
ներբ
կ՛ աւանդուին
ինչպէս
նաեւ
զանա­
զան
ուսմունքներ։
հաց ի մասնաւոր
ի–
տա
լաց
ի դասատուէ
մը, կը
դասախօ­
սէին
նաե՛ւ
Եզեկեան
0
ովՀ անն է ս
վար­
ժապետ,
Տ ո վ ս է փ
Վ ա ր գ ա ն ե ա ն
(
յետոյ
Վարգան
վւաշա)
,
Ֆիզիգա
Պօզոս
ել Տ ՛
ԱաՀակեան
ՏովՀաննէս։
Տ ՛
1՝
է՛՛ր՛/ Արծ՜ լաւն
ի ,
Հայկաբանու­
թեան
եւ տրամաբանութեան
դ ա ս ա խ օ ս
,
Ամիրային
կողմ
է վարժարանին
տեսուչ
Fonds A.R.A.M