126
Ա
Ն Ա
Հ Ի Տ
իմ ասա
ութ եան
"
էք Ա
,
թէ փանաքի
ու
զօրու­
թեամբ, տկար
մարդն
իսէլ
խելքի
ու
իմաստու­
թեան
շնորհիւ
թէ՛ պատ
ե րաղմ ի եւ թէ՛ խաղա­
ղութեան
մամանակ
թագաւոր
է, այն ինչ
ան­
իմ աստութիւնն
ամ էն ինչ վերիվա
յր է կործ՜ա­
նում , կամ
ինչպէս
Պատմութեան
մէք
ասում
է
•
<</7."
ի յէ՛
1
՛
աստն ադամ ա րո ւթեամ
Հւ»
բանա­
կան ոգիով
մարգն անկատար
է դառնում
։
Այս
գեղեցիկ
խօսքերր
յիշեցնում
են մեգ
\\
$ ո բննա–
ցու գասրնկեր
Եղիշէի
ասած՜ներ
ր , թէ
յր
ղրկի
ի ճառագայթից
արեգական
եւ
տգիտու­
թիւն
ի կատարեալ
կենացի
:
Խ ո րենացին
յո ր–
գո բում
է իր մամ անակակիցներ
ին
մ աքուր
ա–
մուսնական
կեանք
ունենալ,
որ
գմբախտաբար
այլանդակուած–
էր , /՚"Հ "Բ պարզում
է
շնացո­
ղի կամ Բ՝էանովի
օրինակով*
"",13
է
տա
լիս ,
թէ մաքուր
կեանքր
չորս բարոյական
առաքի–
նութիւններ
է
զարգացնում
մարդու
՚
^ է ք *
ա * խոհականութիւն
*
բ * ողջախոհութիւն
*
գ *
արիութիւն
,
եւ գ * արդարութիւն
Հ
3
այտնում
է թէ ադքատութիւնր
շատ
ծ՜անր չ
ա
րիք
է
,
ո
բ է
ռ
մ արգս պէտք
է խուսափ
ի առանց
երբեք
դա­
տարկ
մնալու*
պէտք
է հարստութեան
ձգտիլ
մ ան ո լկն ե ր սնուցանելու
ել դաստիարակելու
,
ծ՜նողների
ծեբութիւն
ր տածելու
,
որբեր
ու այ­
րիներ
խնամելու
եւ
րնգհան րապէս
անկարօտ
ապրելու
Համար * բայց
Հոգեւոր
Հարստու­
թիւն
ր
ն ի ւթա կան ի ց մ ի շա
բոյր ձր է ։ Մեր Հին
մատենագիրներր
-
Եղնիկ
է
Փաւստոս
-
յի՜
շում են այն բոլոր
բարոյական
արատներր
է
որ
Հայ մոդովուրգի
մէք բուն
էին գրած*
քԱոբենւս–
ց ին եւս խօսում
է նո յն բաբո յա կան
պա կաս
ու–
թիւնների
մասին
շնութեան
,
մատնութեան
,
մարդասպանութեան
,
ՀուդկաՀարութեան
,
զ ե–
բեզմանակրկտութեան
)
զրկողութեան
ու
Հար­
բեցողութեան
մ ասին
^ եւ
ցո յց է տալիս , թէ
ի՛նչպիսի
Հ ա ս ա ր ա կա կան
չարիքներ
են ել
թէ
ի՚նչսլէս
պէաք
է նրանց
գոյութիւնր
կարճել
:
խօսում
է ճանապա
րՀ ո րգութեան
տուած
բադ–
մ ատեսակ
օգուտների
մ ասին , բա յց շեշտում
է
նաեւ
նաւաստիներ
ի կեանքի
ծանր
պայմաննե–
րր
>
որոնք պարապոյ
մամ
չունենալով
անկա­
րող են իմաստութեան
Հետամուտ
լինելու։
Պ տ–
տերադմր
,
ասում
է
է
է.
ա
ԲէՔ է
»
Բ
ա
մ&
անՀբա–
մեշտ
է
ա
ր1՚Ք
1
ռ
ԲԲ
"(
Է՛՛՛Ք
է թշեամ իների
գէ"°
Հայրենի
գաւառներ
ու քաղաքներ
պաշտպանել,
մոդով ոլրգր
խաղաղութեան
մ էք սլաՀել ,
աս–
տա
ած ա յ ին տաճարներն
ապաՀովե
լ ել ծե
րա–
տածութիւն
,
մանկտսնութիւն
ու
սուրբ
ա–
մ ուսն ութ
իւն ապաՀով
կա ցուց ան ել ։
Պ ա տ ե–
րաղմ ի յա քող
ռ
լքր
ղին
ԼՈ
րա կաննե րի
Հմ տ ու–
թ իւնից
ու
միաբանութիւնից
կախում
անի *
նրանք պատերազմ
ելիս՝
թշնամու
գա բանա
կա–
լութ իւնից պէտք
է ղգոյշ
լի"ի",
բայց
միեւ­
նոյն մամանակ
նրանց
դէմ
դարանակալութիւն
նիւթեն։
ՅԼինւորի պարտքն
է՝ իր երկրի
վւրկու–
թեան
ղգուշանալ,
մարդկային
կեանքի
խա­
ղաղութեան
սլաՀասլան
լինել*
նրանք
ամենքին
սիրելի
են, ռրովՀետել
ամենքի
կեանքր
նրան­
ցից
է կախուած
։
ՏԼինւորների
քաք ութեան
յ ի–
շաաակր
սերնղից
սերունդ
անցնում
է
անդրի­
ներով
)
կենդանագրերով
(
Եղի չէ" «բնագիր»
է
ասում)
ու մատենագրութեամբ։
ք՝այց
ի՛՜նչպի­
սի չարիք
են Հասցնում
դաւաճան
,
մատնիչ
զին–
ւ ո րա կաննե րր , որոնց տեղր գմբախտաբար
Հա­
յաստանի
մէք շատ
էր*
այդպիսին
երին
առանց
ներողամտութեան
պէտք
է անգամ
անգամ
յ օ–
շս տել : քԼինւո րութեան
նուիրուած
ա
յ
ս
Հիացա­
կան տոդերի
Հետ պէտք
է կապակցել
այն
Հիա­
ցական
տողեր
ր) որ պատմութեան
մէք քԱո րե­
նացին
Տ իգրան
Ա * ին է նուիրում
եւ
Հակառակ
ս բան
Ա ղբ ի տխուր
խօսքերր
- «
քԼօր ականք
ու­
ստ բ իք , զինատեացք
)
Հեշտասէրք
* * *»
թողնե­
լով
Պի՚ոո քից ^՝
ԲՔ
1*
միւս մտքերի
մասին
խօսելր
մեր
յօդուածր
շարունակենք
X
11 *
Ւնչպէս
ասացինք
, 572
թ * ապստամ­
բութիւնն
ան յա քող
անցաւ։
Հայաստանր
քար
ու քանդ եդաւ
։
ՅովՀան
Գա բեդեան
ր
Բիւդան–
գիոն
տա րագրո ւելով
ստիպուեցալ
քաղկեդո­
նի գա
ւան ո ւ թի ւնն
րնգո
ւն ելս
լ ։ Այս
Հ ան
գա–
մանքր
Պարսից
բամնի
ե կեգեց ա կաննե ր ի
՛՛՛
էք
մեծ
շփոթում
առաք բերեց
:
Երր
574
թ՝
Գա­
րե զ ե ան բ մ եռաւ
եւ Հա յաստանի
մ էք առմամ
-
եայ
խաղաղութիւն
Հաստատուեցաւ
)
Գուինի
մէք մոզով
գումարուեցաւ)
որ կա թ ո էլի կաւ
լւնտ–
լ՛եց Եդուարգեցի
Աովսէս
եպիսկոպոսին
)
որ
ղբաղուեցաւ
նաեւ
Հայոց
եկեղեցական
տոմարի
վերքնական
Հաստատութեամբ
:
Անշուշտ
նոյն
թուականին
նորրնտիր Ա՛ախտէս կաթողիկոսր
իր
անուանակից
Ա՝ովսէս
քերթող
կրօնաւորին
,
որ
Հայոց
Հա լրապեաանոց
ին
մէք
դատաւորու­
թեան
ոչ աշտ
օն էր վարում
,
քԱ
"
բ խոո ունեաց
ե–
սլ ի ս կո պո ս ձև ոնագրե ց ) Ա՝ ա շտոց
եպսկոպոսի
տեղ
որ վախճանուած
էր
565
թուին
։
Ըստ
ե րեւոլթին
նախարարական
երկիրների
վիճա­
կաւս ր եսլիսկոպոսներր
կա՛ մ
ց եղա կց ո ւթեամ բ
եւ
կա՛ մ տեղա յնսւթեամ
ր էին
րնտ բլում
եւ
քՍ ո րենացին
կլ իբրեւ
ք# ո րխոռունեաց
"
Բ^Լրէ՛
աղքատ
բա յց կրթուած՝
դիւդաց ի (ք՝ * ղր • ) ե–
պ իս կ ո պ ո ս կա րդս լե ց աւ :
574—590
իմո ւտկտնն երին՝ Պարսից
ու
Յու­
նաց
մէք
սլ տ տ ե ր ա զմի ո լ խ ա ղ ա զութ եան
օրե ր
Fonds A.R.A.M