116
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
ու Վառ կենդանութեամբ
արտայայտած՝
է էր
խաոնուածքր
,
երգած է էր երազները
,
տեսիլ–
ներր , Հայեացքներր
կեանքէ
Վրայ * Ատոնց մէթ
կր գտնենք ոճ մր որ լաւագոյն
Հատուածներուն
մէթ
մ եծտսլէս
էնքնատէսլ
է , Հ ո յ զ
ո
Վ լեցուն
,
նոր սլաակերներոՎ
Հարուստ
,
մէանգամայն
ու–
մե
ո
ու նուրր
,
էյ էտ ու առատաՀոս
,
ինքնաբա էս
ու յգկուած
,
արգէական
առանց
արտառո–
ցութեան
։
Հյաա չեմ սէրեր այն Հաաո ւածներր,
Ջիթ-ե–
ն.|ւ^5/
մ էթ յաճա խադէպ
,
ուր մ էկ կամ
երկու
րա ո ո Վ ֆրազն
եր - ֆրազէ
մ անրոլքներ
ա–
Հագէն
թիւոՎ է րա րու կր յաթորգեն
,
Հեռագրա­
կան
ոճ է մ ր ան տիւ որմ
ան ակն կա լր
Բ^՚Ր^՚Լ
Ո
՚
Լ
ս աս նե, ա յն
լա յն ու թալալուն
ներգաշնակու–
թեամր
ոճէն մէթ զոր ունէ
Պէշիկթաշլեան
էր
լաւ
ն ե ր շն չո լած Վա յ ր կեանն ե ր ո ւն եւ որ ա
յս–
պէս է նէւթէ մր պատշաճագոյնն
է արգէն : Ջեմ
սէրեր նաեւ Հէն անուններու
Հրէական կամ
յ ո ւ ­
նական
րնէկ
ձեւոՎ (ու մ երթ ալ
ֆանթէզէսթ
զԱԱՏւ—րնէկ
ձեւերոՎ)
գործածում
ր
Հ ա յա ցած՜
աւան գա կան անուններէն
ո մ անք ալ պա Հ ե լուէ
Հանդերձ
(
է շո ւ ա , ԵոՆսւա , Մերիէմ, է լ ի , Մօ–
յիզ,
փոթանակ
ՅիսոՆս/ք, Յուդայէ, Մարիաւք/ք,
Եզիայ^, Մռ վ ս է ս^) :
Լրքօնթ ար Լէլ ալ էր
թարգմանութեանց
մէթ նոյն սէսաեմն
ուզեց կի–
րարկել,
բայց
էրեն
Հետեւոզ շատ քէչ
ունեցաւ
եւ այսօր
ամենքը
Հէն անուններու
ֆրան սա ցած
ձեւերր կը գործածեն
:
Ասոնք
,
սակայն
,
մանր
րէէծեր են մ Էա
յն , որ չեն Վնասեր ա յս եռան
ր–
կարէն
գեդեցէկ
մասերուն
որ մեծապէս
գեզե–
ցիկ են :
ինչ որ կզուգեմ
,
ա յս յօդուածս
Վերթացնե–
լու Համար , ճշդել, սա է որ երրեք չեմ մտածեր
թէ
Պէշէկթաշյեան
Յէսուսէ
դէմքն
ու գործը
չափազանց
մ արդկա յնացնելոՎ
ու
Հեթանոսա­
ցն ելոՎ
1
Հա կա կրօնական
սրբապղծութեան
ոեւէ
գէտակէց ռւ կանխորոշ
գէտաւոբութէլններ
ու–
նե ցած
Րէէ
ա
յ* էր դիտաւոբութիւններր
եղած
են
զատ գաղափարական
.
էր գործին մէք ամէն ինչ
անկեղծութիւն
,
յուղմունք
,
գեղեցկի
սէր , գրա­
կան մեծաշուք
գործ մր արտագրելու
մաքուր
ցանկութիւն
է. նոյն իսկ «կրօնական
ոգի կայ
իր եոանկարին
մէք, Բ
ա
յՅ
Հեթանոս
կրօնքի
մր,
երկրաւոր
գեղեցկի
կրօնքին,
մարմնեղէն
սի­
րոյ
կրօնքին,
ազատութեան
եւ
արդարու­
թեան
րուոն
տենչանքի
մր աչ/սարՀիկ
կրօնքին
Հետ
միացած։
Հին Հելլենի մր պէս, ու
նոյն
իսկ
նաիւասլղատոնեան
Հելլենի մր պէս, տե­
սած է կեանքր
,
ինչպէս եւ Յիսուսն ու
անոր
վարգապետոլթիւնր,
եւ արտայայտած
է,
միամտութեամբ,
Համոզմունքով,
Հոգեկան
րուոն
քերմութեամր,
իր այգ տեսիլր՝. Ա թալած
է իր Հերոս
ին Հանգէպ
բոնած
գիրքքին
մէք ,
րայց սխալած է այնպիսի
մտաւոր
մ զո ւմնե ՐՈԱ
որ
ո չէն չ ունէն
գռեՀէկ ու մէյ տա կան , ա յ լ է–
րենք
էրենց
մ էթ՝
ազնիւ
են ու
^՝^*
ոռօ
^ւէ
տարփանքէն
գաղափարապաշտ
ութ է ւնն
ունէն :
• •
Ո՛ւ պ է
ա
ք է նաեւ նկատել տամ թէ Պէշէկ–
թաշլեանէ
այս երեք Վէպաքերթուածները
ա–
ռա քին փորձն են զոր Հ ա յ նոր բան ա ս տ եղծ մը
կատարած
ԸԱույ
,
Ֆլոպէրէ
,
Անաթոլ
քերանս է ,
Օսքար
ք) ւա յլտէ
,
Անտ ր է է Վէւ ճամ բուն
Հետեւե–
էոՎ*. քր էստոն է ական
Հէն Արեւելքէն
աոաթէն օ–
րերուն
մ եծ
դէմ քերն ու գագափա րական պա
յ–
քարներր
Վերապրեցնելու
էլրա յատուկ
ձեւոՎ
յղացուած
ու շար աղբ ուած
գեդա
րուեսաական
գործերու
մէթ , եւ ասէկա
նշանակելէ
արմ անիք
մրն է ։
Պ էշէկթաշլեանէ
ա յս քերթողական
Վիպակ–
նե րուն
անվիճելիօրէն
գեղեցիկ
մասերր,
իրենց
տեսակին
մէք՝
զմայլելի
էքեր ենել
անկորուստ
պիտի
մնան մեր նոր գրականութեան
բարձրա­
գոյն արտադրութեանց
չարքին
մէք։ Ու այդ
գեդեցիկ
Հատուածներ
ր մեզի
տուող
բանաս­
տեղծէն
մենք
իրաւունք
ուն ինք
աւելի եւս ու–
մ՛եգ ու չքեզ եւ աւելի կատարեալ
ու խոր ՛ք որ­
ծեր սպասելու
:
Ա–
ՋՕՊԱՆԵԱՆ
Fonds A.R.A.M