Ա Ն Ա Հ Ի Տ
115
ն
երեւակայութեամբ
սա ե ւլծո ւ ահ
ան ձն ա է ո ր ո լ – կերպով քան մեր երկրագնդին
վրայ
յայտնր–
թիւն
մր չկր կրնար
այդպիսի
Հզօր շարմում
մր սահ ոեւէ
զէմքի աակ՝
Յիսուսի
կերպարանքին
յառաջ
րերել
աչխարՀի
մէջ , մ եհ֊ ո ւ տեւական
մէջ՝. Եթէ կարենայինք
օր մր Հազո
րգակցու-
կրօն քի մր Հիմր
գնել։
Պէաք է իրապէս
գոյ
ու–
թեան
մտնել
ուրիշ բնակուած
գունդերու
Հետ,
թիւն ունեցած՜
Րէէ
ա
յ
Յիռռւս
,
որգի
3 ՚՚
վսէվ՚ի
ու
պիաի գտնէինք
Հոն անշուշտ
բանաւոր
էակներ
,
//՝
արիսւմի
,
արտակարգ
անձնաւորութիւն
մբ որ
մեզի պէս՝ ցաւերով,
երազներով,
աենգերով
եգած է թէ՝ Հրեայ
Հայրենասէր
եւ թէ՛ մանա–
լի ժամանակաւոր
կեանքի
մր սաՀմ ան ո ւած
,
լ ա ն գ
Համ ամ արդ կա
յին
եզրա յրութեան
քաբո–
ձեւե բռվ տարբեր
,
թորքին մէջ գրեթէ
նոյն ,
զի չ - Հակասութիւն
չկայ
տ յգ երկու
տար բե– եւ անոնց
ամենուն ալ ծոց էն րզխած
պիաի
տես–֊
բուն
միջեւ՝
ինչպէս
Աւետարանր
զանոնք
կր
նէ ինք Փրկիչի
մարգարէի,
Մեսիայի,
ազատա–
ներկայացնէ
, ֊
որ իր մէջ անկեզծօբէն
թ ո ր Հա– Ր
ա
Ր Հերոսի
դէմքեբ:
ւաաքով տեսած է իր ցեզին մեծ մարգարէնե–֊
Մարդկային
սրտին ու մաքին
գերագոյն
րու ծանուցած
Մեսիան, որ ինքզինքր
զգացած
բարձունքն
է Աւետարանր,
ուրմարգր կր վե–
է Աստուծոյ
Օրգին ու Առաքեալր
,
որ իր կո– բանայ
մինչեւ
սեմ
ր
Աստուածային
Ոգիին,
չումն
իրականացնելու
Համ ար քարոզած
,
պա յ–
մ աքրուե
լու ,
Հ ո դի ան ա լո լ ,
աստուածամ
երձ
քարած ու խաչուած
է՛. Մնացեալր
Հրաչապա–
դաոնալու
Համար, եւ ուր Աստուածային
Ոգին
տում
զարգացումն
եզած
(՚
Ա՚
ս
լո ւ է, իր ա շա–
գթածաբար
կբ խոնարՀի
մինչեւ
մարդկային
կերտներուն
,
Հետեւորդներուն
եւ անոնց յա– տառապանքն
ու անստուգութիւնր
եւ կբ լուսա–
ջորդներուն
խանգավառուած
երեւակայու–
*֊
ո
րէ
,
կր սփովւէ
,
կր կազդուրէ
,
կ՛աո
ա^եորգէ
թեան,
պաշտումին
,
երազանքին
մէջէն,
այն ի–
մարդկութեան
սիբտր։
Ե ւ աՀա ինչու
խո րապէս
րական
կեանքին որ գոյութիւն
ունեցած
է եւ կր ցաւիմ որ Պէչիկթաշլեան
,
փոխանակ
ա յս
որուն
խո ր Հ բգան շանա կան պատկերներով
մ եկ–
մ եհ
նիւթին
պատկառանքով
,
երկիւգածու՛
նաբանուահ
,
ճոխացած
,
աճած ու ծազկած վի– թե ամ բ , Հաւատարմութեամբ
մօտենալու
,
դա
յ
պումն են Աւեաարաննեբր
եւ Առաքեալներու
Հեթանոսացուցած
է , երբ
նոյն իսկ Օսքար
քՒոլգթերր
,
Յիսուսի
մաՀէն
ե ր կ ա ր
տարիներ
Ու֊այլտ
,
գարու, ամենէն
«
չհագան»
մտքով
յեւոոյ
գրուահ–։
արոլեստագէտր
,
Յիս՚՚՚սը
«
Ապոդոնի
վինին
Ազատախոհին
համար իսկ, եթէ
Յիսուս
Հ
ա
փ երաժշտական»
կր գտնէ, ինչ որ Պ– Բալու–
նոյն
ինքն Աստուած
չէր որ եկաւ
երկրի
վրայ
եան ինքն իսկ Յիս՛" "ր իսենթ , ցաւագար
,
եսա–
այգ
կեանքն
ապրիլ եւ այդ վարդապետութիւնը
"
էր
ո լ
չար հռչակող
իր նոյն
յօդուածին
մէշ կր
քարոզել
,
բարձրագոյն
ներկայացուցիչն
էր Աս– յէչատակէ
:
տուածային
Ագիին որ տիեղերքի
մէշ կր տիրէ ,
Պէչիկթտչլեան
,
ինչպէս
րսի արդէն
,
պէտք
որուն
վրայ
՛՛
լ՛ոշ գաղափար
ունենալ
անհնար է ՚ կր հաւատարիմ
մնար Աւետարանի
ոգւոյն ել
մարդուն,
բայց ել զոր անհնար է
ուրանալ։
անոր
չալղին
մէ$ հիւսէր
իր «անվաւեր
Աւետա–
Այղ
Աստուածային
Ագին,
անհուն ել յալիտե–
րանր» , Յիսուսի
վեբանորողուած
,
իւրայա–
նական
աղբիւր
ու ղեկավար
տիեզերական
տուկ
ձեւով վիպուած
ու մեկնաբանուած
իր
կեանքին, որ ներչնչած
է եւ պիտի
միչտ
ներ–
պատմութիւնք
,
եւ կամ , ինչ որ լաւաղոյնր պի–
չնչէ մեր երկրագնդին
ընտրելագոյն
ղաւակնե–
տ
է
ՐԱ
ա
Ր
I
Ք
ա
նի որ ինք իւաոնուածքով
միստի–
րր,
յայտնուած
ակտք է ըլլայ
ուրիչ
Հա զարտ–
քական
մր եւ ոգեպաշտ
մր չէ , այլ
երկրպագու
ւոր
գունդերու
հատընտիր
զաւակներուն
մէշ֊.
մը զուտ երկրաւոր
գեղեցկութեան
ու զուտ եր֊
Անոր
չունչն է որ հասարակ
Հովւուհի
ւհ՚սն
կրաւոր
արդարութեան
(
որ՝ անոնք ալ՝
իրենց
տ՚Արքը
հերոսուհի ե իր երկրին
փրկիչ
կը գար–
կր՚նքն
ունին,
Հելլէններէն
Հիմնադրուած
ել
ձնէ, որ Ա ես րոպի
մր մէշ կբ յա յանուի եւ ցեդ
անմահ
մնացած)
,
Յիսուսին
չդպչէր
բնաւ ու
մր կորուստէ
կ՝ազատէ
,
որ կը չոգայ
Փիգիաս–
ե՛ զգայնոտ
,
պերճատեսիլ,
տարփատենչիկ
քը–
ներոլ,
Աոփոկլներու
,
Պեթովըններու,
Տանթէ–
նա բերդակի ունաև մամոնաաեաց
և
րււնատեաց
ներոլ,
Միքէլ-Անճելօներու
,
Շ կ յքսփիբներու
,
պայքարասէբ
րնդվդոդի
ներքին
աչխարհր ար–
Պալղաքներոլ,
Հիւկօներու,
Նեւտոններոլ,
տա յայտէր
ինքնաՀնար
Հերոսներու
մէշ : Հա կա–
•
Բլօտ
Պերնտրներու,
Փասթէօրներու
և
ուլ՛ ի չ
" " ՛ ՛
լ "՛յս բոլորին
Ս|ւդոՐւԸա5#
ու
"
Նարդոս^,՝
մեծ–
մեծ ուբարերար
Հանճարներու
մէշ. ան կը թե– արժէք
քերթուածներ
կը մնան ,
(
Ջիթ֊ենին
քանի
լագրէ Պբոմեթևսի
դէմքր
,
կրներշնչէ
Զրադաչ–
մը չահեկան
Հատուածներ
ունենալով
հանդերձ
տր,
կ՛ երե, այ Պոլտտայի
մը դիմակին տակ. ե վրիպած
գործ
մրն է) : Ատոնց մէշ կան բաղմա­
տ՛, կ որ տրոփած կ աւելի
մաքուր ուկատարեալ
թիւ հզօր ու ճոխ էշեր,
ուր բանաստեղծը
յորդ
Fonds A.R.A.M