Ա Ն Ա Հ Ի Տ
111
րիէմ ին եւ 3 իսուսչւ
մեռցնել
տալով
կ՚ուղկ
Ա՝ե–
րիէմին
տիրանալ*
* • 3
ի""*–**՛ անգամ մր կր տես­
նէ իր աշակերտներր
քնացած
,
եւ. անոնք
իրենց
երազին մէջ Ա երիէմր կր տեսնեն
եւ. լ՛զիր չ ցան­
կութեան
խօսքեր
կ՚արտասանեն
* * .
աչուելէն
քիչ օր աս ա^, Յիսուս
Մերիկմին
Հետ
տարվյ–
արբշիռ
գիր կրնգթաււնումի
տեսաբան
մր կ՛ու­
նենա
յ զոբ բանա ստ եղծ
ր կր ն կա բ աղբ է ե ր կա–
բօրէն՝
տարօրինակ
մ ան րամ ա սնո ւթ իւննե րով
Մեբիէմ
լեզուն
Հանեց ել Եշուայի
ականջին
մէջ
սլտրտցուց
* • •») :
իյաչելութեան
վսեմ
օրուան
աւելի
մօտիկ
,
նոբէն
գիրկ
ԴՐ^ւէ են երկոլքր,
բայց
մինչ այս
անգամ Ա եբիէմ
կ՛ուղէ
«
սիրով
արբենալ»
(
ինչ–
սլէս միշտ) , Ե չուայ
Էն կբ թուի թէ ինք աբգէն
մեռած էք «մեռել է, դիակ» , ել թէ
«
Աեբիէմն
է որ զինք
մ ես ցուցած է ել թէ Ա եբիէմն է որ
պիտի
կարենայ
յարուցանել
գէնք * • *» : «Ու­
թո րապէս
զղաց թէ ոչ կրնայ
ապրիլ, ոչ
կրնայ
մեռ՛նիլ
անՄերիէմ
. ..» :
Ո*– նոբէն կր փաթթուին
,
իրարու կր խառ–
նուին
,
Հառաչներով
,
ճիչերով
,
Հատկտեալ
բառերով
(
որ Երգ Երգոց
ին գեզեցկոլթիւնն
ալ
չունին
այլ եւս) : ք*^նչ տարօրինակ
մարգարէ
,
ի՛նչ
ողորմելի
ա ո տ ո ւած
ո բ դի
,
ի՛նչ
խա յտա–
ռակ տ ի պա ր
նո յն իսկ իրր մ աբգկա
յ ին գառւ ի
մր նուիբուած
պարզ գործիչ* * • :
է,ւ աՀա կր Հասնինք
վերջին
գլուխ
ր - խա–
չելոլթիլնր
:
Ի՛՛նչ կբ տեսնէ
Յիսուս խա չին կա­
տարէն
%
Կր տեսնէ ազգեր որ իրար կր կոտորեն
Յիսուս
՝/՝
բ ի ս ա ո ս ի անունով
,
խա չեբ որ իրար
կր
Հալածեն
,
իրարու գէմ կր կռուին
, -
ա–
սոնք շատ աղէկ , - կր տեսնէ
Հեթանոս
տե­
սաբաններ
իր վա րգապետութ
իւնովր
քօղար—
կուած (աս ա՛լ աղէկ,
բայց
Ձիթենիդ
ու
Նար–
դոս5#
ալ այգ տեսիլին
մէջ կր մտնեն
* * .) .
սա–
կա յն կբ տեսնէ
նաեւ
,
կր տեսնէ
մ անաւանգ
մ ա րմնամ
ււյա կան սևեռեալ
գաղափար
ր կր վե–
րե րեւայ
Հոտ՝
նո յն իսկ
1
"
յգ
Հուսկ
ծան բա–
կչիս֊ սլաՀուն - Մերիէմր
,
որ «ձիթենիէ
մբ կա–
խո ւած է (մերկ),
ու շրթունքներէն,
ծիծերէն
ու պորտէն կր Հոսի նարղոսր
• * *
ինք նարղո–
սի շատրուան
։
Հրեշտակներ
կ՚իջնեն ու կր լր–
ւան
անոր
Հ ոչ Յիս՛" սին , այլ Մ եբիէմ
ին) ոտ–
քերբ» : Աս գ ե ռ չի բաւեր * առաքեալներն
ալ
ձիթեն
ի էն կախուած
են, մերկ, եւ կր
նային
Մերիէմին
. * .
Մեբիէմ կր մպտի , եւ առաքեալ–
ներր անդագար կր նային
Մ եբիէմ
ին * • •» : Աւե­
լին կայ, ամէնէն
սոսկալին*
«
ժողովուրդներ
կոլգան ու երկրպագեն
անոր (ոչ Յիսուսին
,
այլ
Մ երիէմին) * «Անիկա
թագուՀին
է եւ կր
բաշխէ Հաց ու գինի եւ կ՚ըսէ՝ Աո էք կերէք
,
այս կ մարմին
իմ * * * այս է արիւն
իմ ,
արբէք
ի սմ՛անէ ամենեքեան
* * •» :
Ու անիկա
կ՚ըսէ գ ե ռ
«
Աիրեցէք
միմեանց,
Համբուրուեցէք*
սիբեցէք
ինչպէս
սիրեց զիս Եշուան * * • անոր
սէրն ու
վարգաա ետ ութ
իւն բ արդ ար էր ու
Հոտաւէտ
նման նարդոսի»
( «
վարզ ապետոլթիւնր»
ա՛լ Հոս
աւելորդ է ու կեղծ կը հնչէ) : Ու
ժողովուրդնե­
րը կ՛երգեն՝
«
Ողչ\ո՚՚յն
քեղ, Մարիում»։
Յիսու­
սի –խորախորհուրդ
դմայլելի
խօսքը
նախատես–
ուած
մահուրնեն
քիչ առա
ջ՝ Հրաժեշտի
վերջին
րնթրիքին
իբիկունր
արտասանուած
, (
էր
ա
՜
րիւնր, իր մարմինը,
այսինքն
իր ոգին, իր
խօսքը, իր յիշատակը
յաւերմական
կերակուր
եւ ըմպելիք
իտէալի
ծարաւ
մարդկային
Հոգի­
ներուն)
Մեբիէմ
վաւաշոտ
կնկան
բերանը
գըր­
ուած եւ անոր
մսեղէն
վաղանցուկ
անձին վե֊
բաղ բա ած կամ անոր տուած
տռփական
երա­
նութեան
մէկ խուսափուկ
րոպէին
կիբարկր–
ւած1 * * *
:
Բոլոր
մարդոց
եղբայրութեան
Հբա—
Հ՛ո լի գաղափարը
զոր Յիսուս
բերաւ
աշխաբՀին
,
Հոգիի ու սրտի
սիրո
յ ք
ա
րոզր
շփոթուած
սե­
ռային
դի բկրնգխառնումին
Հետ,
աստուածա­
յին Փ րկիձէ՛
^ 11 եր կնքէն
աշխարՀ
գալուն իբր
Հողեղէն
կամ ուբջ ծառա
յ ո ղ
մ աքուբ
կո յ՛՛ ին
րստ խո
ր ղան
շան ա կան աւանդավէ պե բ ո ւ ՛իր՜
սեմ
աղ
ււյն ին
աւետաբեր
Հ բեշտակին
կողմ կ
ուղղէ/լած
խօսքը՝
«
Ողջոյն
ընդ քեղ,
Մաբիա՛մ»
ուղղուած
ականջ
լ՛լկող
Մեբիէմ
անուն տռփա—
մոլ կնոջ
մ ը*է^է , - աներեւակայելի՛
սխալ,
աննե–
րելի՛
յանցանք։
«
Ջ/ի թեն
ի» ին միակ
շաՀեկան
անձնաւորու­
ի՛ իւնր Աալպաաթն
է , որուն
դէմքր,
«\
յարգո–
ս»ին
մ էջ արդէն
ուրուագծուած
որոշ ու ճիշդ
ինչպէս
գիտել
տուի , Հոսիր տրամ ա բանական
բովանդակ
ղարգացմ
ան ր կր Հասնի : Ա ալպա–
աթ
,
որ Հրեայ
Հայրենասէր
մ րն .է առանց
ոելէ
րնկերվարական
ոչ ալ մ իստիքական
ձգտում
ի
եւ որ ինքն իսկ Ե շ ՚ ՚ ւ ա ն ու Մ եբիէմ
բ
միացուցած
էր եւ անոնց կրկնակ
Հմայքն
ուզած էր ղործա–
ծեք յօգուտ
Հրէաստանի
աղատագբմ
ան դատ
ին ,
կր նկատէ
վերջ ի վերջո
յ՝
լսելով
Եշուա
յ ի
քա բողութ
իւննե ր ր որ ան բոլոր
մարդոց
փ բր–•
կութ եան
Համ ա բ կ՛ուզէ
աշխատիլ
,
թէ ան
նոյնքան կբ սիրէ
Հելլեններն
ու
Հեթանոսնե–
ՐԼԼ որքան իր Հրեայ
Հա
յ րենա կիցնե ր ր , թէ ան
վերջապէս
«
մԼ ջաղգայնական»
Հակումներ
ունի
եւ վերացական
իտէալնեբ
վտանգաւոր
կր Հա—
մարի
զայն իր սիրած
դատին
Համար եւ
ինքն
իսկ
իլ՛ մարդոց
մ իջոցալ
խոշոր
դում ա րնե րով
(
շատ
աւելի քան Աւետաբանին
մէջ
րսոլածր)
Fonds A.R.A.M