Ա Ն Ա Հ Ի Տ
111
րիէմ ին եւ 3 իսուսչւ
մեռցնել
տալով
կ՚ուղկ
Ա՝ե–
րիէմին
տիրանալ*
* • 3
ի""*–**՛ անգամ մր կր տես
նէ իր աշակերտներր
քնացած
,
եւ. անոնք
իրենց
երազին մէջ Ա երիէմր կր տեսնեն
եւ. լ՛զիր չ ցան
կութեան
խօսքեր
կ՚արտասանեն
* * .
աչուելէն
քիչ օր աս ա^, Յիսուս
Մերիկմին
Հետ
տարվյ–
արբշիռ
գիր կրնգթաււնումի
տեսաբան
մր կ՛ու
նենա
յ զոբ բանա ստ եղծ
ր կր ն կա բ աղբ է ե ր կա–
բօրէն՝
տարօրինակ
մ ան րամ ա սնո ւթ իւննե րով
(«
Մեբիէմ
լեզուն
Հանեց ել Եշուայի
ականջին
մէջ
սլտրտցուց
* • •») :
իյաչելութեան
վսեմ
օրուան
աւելի
մօտիկ
,
նոբէն
գիրկ
ԴՐ^ւէ են երկոլքր,
բայց
մինչ այս
անգամ Ա եբիէմ
կ՛ուղէ
«
սիրով
արբենալ»
(
ինչ–
սլէս միշտ) , Ե չուայ
Էն կբ թուի թէ ինք աբգէն
մեռած էք «մեռել է, դիակ» , ել թէ
«
Աեբիէմն
է որ զինք
մ ես ցուցած է ել թէ Ա եբիէմն է որ
պիտի
կարենայ
յարուցանել
գէնք * • *» : «Ու
թո րապէս
զղաց թէ ոչ կրնայ
ապրիլ, ոչ
կրնայ
մեռ՛նիլ
անՄերիէմ
. ..» :
Ո*– նոբէն կր փաթթուին
,
իրարու կր խառ–
նուին
,
Հառաչներով
,
ճիչերով
,
Հատկտեալ
բառերով
(
որ Երգ Երգոց
ին գեզեցկոլթիւնն
ալ
չունին
այլ եւս) : ք*^նչ տարօրինակ
մարգարէ
,
ի՛նչ
ողորմելի
ա ո տ ո ւած
ո բ դի
,
ի՛նչ
խա յտա–
ռակ տ ի պա ր
նո յն իսկ իրր մ աբգկա
յ ին գառւ ի
մր նուիբուած
պարզ գործիչ* * • :
է,ւ աՀա կր Հասնինք
վերջին
գլուխ
ր - խա–
չելոլթիլնր
:
Ի՛՛նչ կբ տեսնէ
Յիսուս խա չին կա
տարէն
%
Կր տեսնէ ազգեր որ իրար կր կոտորեն
Յիսուս
՝/՝
բ ի ս ա ո ս ի անունով
,
խա չեբ որ իրար
կր
Հալածեն
,
իրարու գէմ կր կռուին
, -
ա–
սոնք շատ աղէկ , - կր տեսնէ
Հեթանոս
տե
սաբաններ
իր վա րգապետութ
իւնովր
քօղար—
կուած (աս ա՛լ աղէկ,
բայց
Ձիթենիդ
ու
Նար–
դոս5#
ալ այգ տեսիլին
մէջ կր մտնեն
* * .) .
սա–
կա յն կբ տեսնէ
նաեւ
,
կր տեսնէ
մ անաւանգ
–
մ ա րմնամ
ււյա կան սևեռեալ
գաղափար
ր կր վե–
րե րեւայ
Հոտ՝
նո յն իսկ
1
"
յգ
Հուսկ
ծան բա–
կչիս֊ սլաՀուն - Մերիէմր
,
որ «ձիթենիէ
մբ կա–
խո ւած է (մերկ),
ու շրթունքներէն,
ծիծերէն
ու պորտէն կր Հոսի նարղոսր
• * *
ինք նարղո–
սի շատրուան
։
Հրեշտակներ
կ՚իջնեն ու կր լր–
ւան
անոր
Հ ոչ Յիս՛" սին , այլ Մ եբիէմ
ին) ոտ–
քերբ» : Աս գ ե ռ չի բաւեր * առաքեալներն
ալ
ձիթեն
ի էն կախուած
են, մերկ, եւ կր
նային
Մերիէմին
. * .
Մեբիէմ կր մպտի , եւ առաքեալ–
ներր անդագար կր նային
Մ եբիէմ
ին * • •» : Աւե
լին կայ, ամէնէն
սոսկալին*
«
ժողովուրդներ
կոլգան ու երկրպագեն
անոր (ոչ Յիսուսին
,
այլ
Մ երիէմին) * «Անիկա
թագուՀին
է եւ կր
բաշխէ Հաց ու գինի եւ կ՚ըսէ՝ Աո էք կերէք
,
այս կ մարմին
իմ * * * այս է արիւն
իմ ,
արբէք
ի սմ՛անէ ամենեքեան
* * •» :
Ու անիկա
կ՚ըսէ գ ե ռ
«
Աիրեցէք
միմեանց,
Համբուրուեցէք*
սիբեցէք
ինչպէս
սիրեց զիս Եշուան * * • անոր
սէրն ու
վարգաա ետ ութ
իւն բ արդ ար էր ու
Հոտաւէտ
նման նարդոսի»
( «
վարզ ապետոլթիւնր»
ա՛լ Հոս
աւելորդ է ու կեղծ կը հնչէ) : Ու
ժողովուրդնե
րը կ՛երգեն՝
«
Ողչ\ո՚՚յն
քեղ, Մարիում»։
Յիսու
սի –խորախորհուրդ
դմայլելի
խօսքը
նախատես–
ուած
մահուրնեն
քիչ առա
ջ՝ Հրաժեշտի
վերջին
րնթրիքին
իբիկունր
արտասանուած
, (
էր
ա
՜
րիւնր, իր մարմինը,
այսինքն
իր ոգին, իր
խօսքը, իր յիշատակը
յաւերմական
կերակուր
եւ ըմպելիք
իտէալի
ծարաւ
մարդկային
Հոգի
ներուն)
Մեբիէմ
վաւաշոտ
կնկան
բերանը
գըր
ուած եւ անոր
մսեղէն
վաղանցուկ
անձին վե֊
բաղ բա ած կամ անոր տուած
տռփական
երա
նութեան
մէկ խուսափուկ
րոպէին
կիբարկր–
ւած1 * * *
:
Բոլոր
մարդոց
եղբայրութեան
Հբա—
Հ՛ո լի գաղափարը
զոր Յիսուս
բերաւ
աշխաբՀին
,
Հոգիի ու սրտի
սիրո
յ ք
ա
րոզր
շփոթուած
սե
ռային
դի բկրնգխառնումին
Հետ,
աստուածա
յին Փ րկիձէ՛
^ 11 եր կնքէն
աշխարՀ
գալուն իբր
Հողեղէն
կամ ուբջ ծառա
յ ո ղ
մ աքուբ
կո յ՛՛ ին
րստ խո
ր ղան
շան ա կան աւանդավէ պե բ ո ւ ՛իր՜
սեմ
աղ
ււյն ին
աւետաբեր
Հ բեշտակին
կողմ կ
ուղղէ/լած
խօսքը՝
«
Ողջոյն
ընդ քեղ,
Մաբիա՛մ»
ուղղուած
ականջ
լ՛լկող
Մեբիէմ
անուն տռփա—
մոլ կնոջ
մ ը*է^է , - աներեւակայելի՛
սխալ,
աննե–
րելի՛
յանցանք։
«
Ջ/ի թեն
ի» ին միակ
շաՀեկան
անձնաւորու
ի՛ իւնր Աալպաաթն
է , որուն
դէմքր,
«\
յարգո–
ս»ին
մ էջ արդէն
ուրուագծուած
որոշ ու ճիշդ
ինչպէս
գիտել
տուի , Հոսիր տրամ ա բանական
բովանդակ
ղարգացմ
ան ր կր Հասնի : Ա ալպա–
աթ
,
որ Հրեայ
Հայրենասէր
մ րն .է առանց
ոելէ
րնկերվարական
ոչ ալ մ իստիքական
ձգտում
ի
եւ որ ինքն իսկ Ե շ ՚ ՚ ւ ա ն ու Մ եբիէմ
բ
միացուցած
էր եւ անոնց կրկնակ
Հմայքն
ուզած էր ղործա–
ծեք յօգուտ
Հրէաստանի
աղատագբմ
ան դատ
ին ,
կր նկատէ
վերջ ի վերջո
յ՝
լսելով
Եշուա
յ ի
քա բողութ
իւննե ր ր որ ան բոլոր
մարդոց
փ բր–•
կութ եան
Համ ա բ կ՛ուզէ
աշխատիլ
,
թէ ան
նոյնքան կբ սիրէ
Հելլեններն
ու
Հեթանոսնե–
ՐԼԼ որքան իր Հրեայ
Հա
յ րենա կիցնե ր ր , թէ ան
վերջապէս
«
մԼ ջաղգայնական»
Հակումներ
ունի
եւ վերացական
իտէալնեբ
•
վտանգաւոր
կր Հա—
մարի
զայն իր սիրած
դատին
Համար եւ
ինքն
իսկ
իլ՛ մարդոց
մ իջոցալ
խոշոր
դում ա րնե րով
(
շատ
աւելի քան Աւետաբանին
մէջ
րսոլածր)
Fonds A.R.A.M