110
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
չեն գրուած
՚ • •
ւէարգապեար
դմգոհ կ անոնցմկ
,
եւ ատիկա
գիտկ
հեղինակր
,
որովհետեւ
ինքն
իսկ
Յիսուս
եղեր կ ճշմարաասլկս
...
3
իսուս
մր որ ամկն րանկ առա^ գեղեցկութիւն
կ
Լ ի^նչ
տեսակ
զեղեսկութիլն
,
անորոշ կր մնայ
՚"
,1
'
է
կական կկտր) եւ որուն
յա բութիւն
ր ճշմարիտ կ
(
մինչ
սլիաի տեսնենք որ յարոլթիւնր
գոյու­
թիւն
չունի այս քերթուածին
վեր^ր եւ հոն նր–
կարտ գրուած
խա չե լոլթենկն
ու
հոդեվարքկն
յետոյ չի կրնար արգկն
գոյութիւն
ունենալ՛*)
:
Վիճելի
ճաշակով այս կա տակն երկն յետ ո յ
կու գան
\
յ րոլսաղկմ
ի գովքր
ե րգոգ
շարք
մ ր
տաղեր , որոնք շատ գեղեցիկ
են , բայց
ատոնց
տեմի^սւսլկ ս կր յոյ^ո րղկ ա յլանգակ
տեսա րան ր
Յիսուսին
որ Զ ՛ո ՛ո կ ի մեծ տօնկն
եօթն օր աո աՓ
Երուսաղկմ
կր մանկ իր ալանա
կին
վրայ
ն րո­
տած
,
իր քովն ի վեր ունենալով
Ա՛ ե ր իկմ
լլ՝ ու–
րիչ աւանակի մր վրայ
բազմած*
առաքեալնե­
րով պա շարուած
,
եւ առ^եւնին՝
ե րամ ի շանե ր
ու պարուհիներ
որ «համա չափ ու հանգիստէ
ո ր
կր բարձրացնեն
իրենց
ծունկերր
ե լ իրենց
տռփագիծ
սրունգներր
կր նետեն
երամշտոլ–
թե ան
մ կի> եւ «կր բարձրացնեն
իրենց
գլուխ–
ներր
-*
ովիս Վ
1
,
ԼՍ
յ
ո լ
Է՛րենց ստինքնե րր կր ս ա–
հէ՛ն քաղցրացած
ալիքներուն
վրայկն • * •> : /*ա–
զ ո //ն կ որ կոլգայ
,
թկ Յիոուսր
. . .
I)ալպաաթն
ալ հոն կդ էշուային
եւ Աերիկ–
մին
մկչտեդր,
իբր
զեկավարր
՛
այս
բարեկեն–
գահական
թափօրին
:
ի^նչպկս
Պ կ չէ՛ կթ ա շլե ան չ կ անգրագա
րձած
թկ այղ հին օրերուն
,
Արեւելքի
մկ^ ^
Հրկաս–
տան
մ անաւանգ
,
ուր երկնառաք
Ա՛ ես իա յի
մ ր ,
դերմարգկային
Փրկէ՚չէ* մր կր սպասկին
,
ա յս
կնամոլ
արուն որ գեզեոիկ
կգ մր հետն
առած
կոլղա
ք Ա ոլրբ
§°՝աղաքր
մ անել
ե լ ղկպ ի $ ա–
ճարր յառաշանալ
,
լեմոնի
կեղեւներովդ
հ ա յ–
հուչներովդ
եթկ ոչ քարերովդ
պիտի
ոնղուն–
ոլկր գայթակղած
մոզովոլրղկն
:
Էքւ
այգսլիսի
Էքշուա մր
չկ
որ հարիւր
միլիոնաւոր
մ ա ր գ ո ց
(
եւ
մարդկութեան
բարձրագոյն
մասին)
հոգ­
ւ ո յ ն ու. ւ) աքին
տիրող
կրօնք
մր^
իմաստասի­
րութիւն
մլ/դ բաբո լական
մր պիտի
ներչ1ւչկր եւ
րնղգրկե
լ տ ա ր ;
քՒերեւս
առարկող
ներ
րէէան թէ Մ
ոլՀամ–
մէտր
«
մարղտրէն»
եղաւ նաթ որոշ
մոզովուր–
դի մր, քետոյ մարդկութեան
մէկ ստուար մա­
սին , ամրողք
Հարկմ մր ունենալով
Հանդերձ՛.
Այ՛՛՛ 1 Բ
ա
յ ° ՄուՀամմէտր
ինքն իսկ, I՛ ր ր կր
քարողէ
ր իր վարդասլետոլթիլնր
կամ երր ղայն
տարածելու,
տիրական
դարձրնելոլ
Համար իր
աչխարՀակա/ի
երիվարին
վրտյ
Հեծած
կսւրչա–
լէր իր բանակին
զլուխր, իր կիներովն
ինքղին­
քր չէր պաշարեր։
Ու ի՞նչ է ՄուՀամմէտի
«
եր­
կրաւոր»
ումասլաչա
կրօնքը, - աւելի
քաղաքա­
կան ու բաբոյազիտական
քան
իմաստասիրական
ու Հոգեկան
, -
Յիսուսի
երկնաշունչ
գաղափա­
րապաշտ
վարդապետութեան
մօտ–
Համեմատել
կարելի չկ աղդ ե Կ ութիւ
նր ղոր ունեցաւ
մաՀմե–
տականոլթիւնը
մարդկային
քաղաքա
կր իմոլ–
թեան
վրա յ—յետադիմ ական
աւլղե ղ ո ւ թ իւն–
3
ի–
ս ւււււ ի Աւետարանին
ունեցած
ազնուաց
ոլց ի չ,
բարձրացուցիչ
,
նրբացուցիչ
ներգործութեան
Հետ :
Այլ եւս չեմ չարունակեր
մանրամասն
վեր–
լուծում
ր
«3,
ի թ են ի» ին , որովՀետեւ
ամէն մէկ
էքին
այսօրինակ
նկատողս
ւթ իւննե ր պիտի ու­
նենայի
րնելիք։
Վէպին
չա րո ւնակութե
ան
մէջ,
Հեղինակր
թէ՛ չավւաղանց
վւոիւ առած է Աւե­
տարանէն
(
Յիսուսի
Հանդիսաւււր
մուտքը
\
յ ր ա —
սաղ էմ , լեբան
քարոզ
,
ա ռա կն ե ր էն ամ բողջ Հա–
տուածներ
աւելի կամ նուազ
ազատօրէն յի՜
չաաակուած
,
Աւագ
չաբաթի
տեոիլԳւեր
,
Յա —
ղ ա քի մատնութիւն
,
խաչելութիւն)
,
եւ թէ՛ Հե­
թանոս
մա րմներգական
տաբրր
ծայրայեզօրէն
րնղլայնած
ու չեչտած
՛՛՛
յ՛է
սուրբ
ու վեՀ
պատմութեան
քովն ի վեր , այնպէս որ «տօկմ»–
երուն կաոչած
կոյր Հաւատացեալ
մր
ըլլալու
սլկտք չկայ
ամ են ա ան ա իւ ո րմ տպաւորութիւն
մր
կրելու
Համ՛ար այդ երելու
ներՀակ
անՀաչա
տարրերուս
աններդաշնակ
,
անտրամաբանա­
կան –և պարզապէս
տգեղ–
խառնուրդէն
:
Ե—
չուայ
ի ու Մերիէմի
սիրոյն մէջ դկ թ
ազնուա­
կան
զորովի
, «
սրտով»
իրար
սիրող ել մանա­
ւանդ
մարզ կային մեծ իակալի մր բարձր կա­
պովն
իրարու
զօդուած
երկու
Հաարնաիր
էակ­
ներու
միացումն
ալ չէ որ կր գտնենք,
ինչ որ
ա՚/ւՀ ար ա ւ/ա ա , բայց վել,ջապկս
զեզեցիկ
I՛/"՛–
ցում մր պիտի
րլլար՝
զոլա
մարզ, մեծ մարգ
3
իսուսի մր տիպարին
վրայ ազատախոՀ
բա­
նաստեղծի
մր կողմ է գրուած
վի ոլ ա քե ր թ ո լա­
ծի մր մէջ–. Հասարակ
տռփանքն կ , այն
Հրայր­
քը որ աչխարՀիս
բոլոր
էակները, -
ճանճերկն
ու մուկերէն
մինչեւ
փիղր , կապիկն ու մարգը
կր վառէ եւ որ «պիղծ» չէ անշուշտ,
քանի որ
կեանքի
յալերմացման
Հիմնական
մեծ ու ն ր–
ւի րական
օրէնքին
գործադրումն
է
ամբողջ
բնութեան
մէջ, բայց որ չի բաւեր
«
մ արզ արկ»
մր,
«
Փրկիչ»
մր, նոյն իսկ մոզովբղանոլէր
մեծ
գործիչ
մր կազմելու։
«
Զի թեն
ի» ին մկջ, մար­
մնական
Հրայրքր՝
այլ եւս յաճախանք
մր, սե­
ւեռեալ
գաղափար
մր դարձած կ––– 3աղա կր
մ տանկ
Յիսուս ր, որովՀետեւ
կր ցանկայ
Ա՝ե–
Fonds A.R.A.M