ԱՆԱՀԻՏ
85
վկայութեան
վրայ։
ԳաբրիԷլն
էր այս
վեր՛
Հինբ՝
որ արդար
Գա աա սա ան ի կշիռքր
բռ՛նած
իր մէկ
ձեռքին
մ ԷՀ, միւսովս
ալ
մերկացած
սա֊բ մր կր ճօճէր,
Հովանաւորելով
կշիոքբ,..
ատեանին
ան ա չա ռութ իւնր
եւ
միանգամայն
սլ ա ա կ ա ո անք ր ասլ աՀո վե՜լ ո ւ Հ ա մա ր։ Եւ նժա ր–
ներ՚բ այդ
անողոք
կշիռքին՝
կ՛ելլէին
ու կ՛/՛Հ­
նէ ին, րս ա
ա էր ա էրին ՝
յ ա ւի ա են ա կ ան
Հուրի
կամ
մշտնՀենական
երանութեան
ղրկելով
մե–
ո ել ն եր էն
յ ա ր ութ իւն ա ռն ո ղ մա րդ
ա բ ա ր ա ծ -
ն երբ
։
Եւ երբ այս դառն խոկմանց
ու յուսա
Հ աա
ղղՀոււ/եերու
աակ
թաղուած
եւ բնկճուասծ
էին
բոլոր
աղօթուոբներր
ծնրադիր,
աՀա
ւոէրւոէրր
իր Համեստ
սլա շարին տոպրակբ
կր
դարձնէր^
ա նցն ել ով Ադամ
Եւա
յի դ բ ա խ ա էն
վ ա ա ր մա ն
մշ ա նՀ են ական
յանկեր
գին, աւելի
ծանրակշիռ
լբՀ ութիւն
մր աալով
կա ց ո ւթ ե ան
եւ ա Հ ու
դողի
մա ա ն ել ով դաաասլա
ր ւո ո ւ թ ե ան եւ յա­
ւիտենական
կորուստի
մղձաւանՀէն
Հալ ած ա–
կան
> աւ ա ւո ա ւ ո բն եր//....•
Հոն, ա յ դ վեՀաշուք
եւ պատկառելի
վայր­
կեանին,
Եղիոյ՝
գէ^դի՚ո
ս <
՚
ւ ^
ա
^
^
Ոէ
1
է*՜ւՀ
դուրս
կր վ՚ախՀէր
սարսափած,
եկեղեցիէն
դո ւրս,
երբ տէրտէր
ր աՀ ազդու
մանրամասնութիւն֊
ներով
կր նկարադրէր
Ադամի
եւ Եէ֊այի
ան–
Հնա զանգութ
իւնր , արգիլեալ
պտուղի
կոր լա­
ւս ա բ ե ր ճաշակումբ,.,
առն
ու կնոՀ
մեղան
չու–
մր, անոնց վտարումբ,
եւայլն.,.։
«
Դրախտէն
դո՛ւրս»
կ աղաղակէր
ան,
երբ
եգիոյ
արդէն
գա ւիթ ի զուռր
Հ ա ս ա ծ էր եւ կ՝ ո ւ զ էր
երթ ալ
շիտա՛կ
գիւղ,
անկէ
ալ լեռր,
իր Հօտին ,րով
9
երբ ժամուն
բակին
մէՀ, իր մեծ
եղբօր
թաթր
կր սթափեցնէր
զինքր,
որ «ճաշակ»
ադնէ
եւ
այնպէս
երթա
յ
լեռ։
եղիոյ՝
էՀատկի
եւ
Ծնունդի
օրերուն
միայն
կրնար
ժամ զար
Հ ^ « / ՛
(՛
Ր
օգնական­
ներուն
ձգելով
գիւղին
ամբողՀ
նախ իբր,
այդ
մեծ
տօներուն
կու՚գար,
այն
ալ՝
Հաղորդու­
թիւն
առնելու
սրբազան
պաբաականութիւնր
կ ա ա ար ել ու
Հ ա մար
։
Ասացէ՛ք
մեղայ
Աստուծոյ,
երկիւղիւ
եւ Հաւատով
յաոաՀ
մատի՛ք
եւ
սրբութեամբ
հաղորդեցարռւք)>
կր գոռայ
յանկարծ
տիրա­
ցուին
ձայնբ
խաղաս,
որ
Խ ի ֊ ֊ ֊ էօպէքի
որո­
նումէն,
ոչ նուագ
աՀարկու
արձագանգ
մր
կուտայ
գերեզմանային
լոութեանր
մէՀ եկե­
ղեցւոյն,
ուր՝ վերացած,
մեղքի
սարսավւէն
եւ
Հոգեկան
տա այաանքներէ
պրկուած
ներկա–
ներր
«
մեղա՛
յ, մեղա՜յ»
աղաղակելով
կբ մօ­
տենան
Հաղորդութեան
Ա, Ա եղանին
//
ճաշա­
կելով
Յիսուսի
Ա. ք/՚աբմինն
ու Արիւնբ,
մեղ­
քերէ
ձերբազատ՝
թեթեւոտն
կր
յառռ/Հանան
դէպ
ի գի՛՛դ*
մո ւ թ էն ա ռւսՀ
Հոն Հա սն ել ո ւ ե ւ
խնամ ին րնդու
նելու
Հա մա ր սլա տրասսա։
թ իւ5ւ
տ եռն ել ու
։
Մեր
դիւղին
մ ԷՀ խնամին
ճրագալոյցի
ի–
րիկունր
կ այցելէր՝
$էաա ի կր կ"**
1
՛
՚
Ծնունդր
շնորՀաւորելու
Հա մար։
Խնամին
եր էն՝
տղուն
՝
>այրն
ու մայրբ՝
աղՀկան
ծնողաց
տունր
կ այ­
ցելէին
,
երբ սւակաւին
նշանռւ ած
էին ապա­
գայի
ամոլներր,
/ ՚ "
կ երբ՝
արդէն
ամու սնա–
ցած,
աղՀկան
ծնողք ր կ՝ա յցելէր
իր ւիեսին
ու
գաւկին,
եր Հանիկ
օրեր
եւ բարի
զաւակներ
մա զթել ո վ ա նոնց
։
ճրագալոյցի
իրիկունր
կրկին
կէս
պաՀք
մրն էր գիւղին
Համար
է
ամբողՀ
օրուան
ծոմէն
վեբՀ՝
Ա, $(ատկի
կարմիր
Հաւկիթ
ով կր րաց–
ո ւ էր բերանր
Հայ զեղ Հ ո ւ կ ի ն, իրիկուան
Սլա֊
տարա գ էն դարձ
ին
։
Նաւակա
տի ք է ր եւ մի ս
ուտելբ
մե ղք, մե՛ծ
մեղք։
Տ ա կաւի*1ւ
Յիսուս
գերեզմանն
էր, թող
կիրակի
Րէլաբ,
յարու­
թեան
մա ս ին կասկած
ր վ։ ա ր ա ւո էր, որ
մի սն
ու ճարպբ
ճաշակէր
Հւսւատացեալր։
Այսօր՝
մածուն-ապուր,
ծեծած
ցորենով,
բրինձէ
եզինձ
(
ք*իլ
ա
վ յ եւ զատկի
Հաւկիթ
9
աՀա
ասոնք
էին
Հայ
գեղ Հ՛ո ւ կին
ււեղ ա ն ի Հ ա մա դա մե երբ,
ան­
փոփոխ
եւ նուիրական։
Զուկ
ուտելն
ալ
ար­
տօնուած
.
էր
այսօր,
՚
ձորովՀետեւ,
կ*րսէին
մեզմէ
շատերր,
ձուկբ
արիւն
չունի.
Հաւկիթն
ալ
Հոգի)), եւ որով՝
երկուքն
ալ ներելի։
Այդ
օրբ ա ր ի ՚ ւն թ ա ւի ուած
էր, արի՛
ւ ն, Հ այ քր ի ս–
աոնեային
չէր վայելեր
արիւնոտ
միս
բոնել
կամ
ճաշակել։
Ա՛էկ կ
ո
Դ^է^
յ
յիսնօրեայ
կրկնակ
պաՀքե–
բու, կապանքներուն
խոբտակումր,
միւս կոդ–
մ էն
գինիի
եւ
Հ աւկիթի
օր Հնութ
իւններր
7
«
Նոտ
տայրնեյ
^ տարիներ
I,
կայմիյ
կանաչ
*
Հա տ իկնեյու
ո մա ղթանքն
եր,
ն որ կ ե անք
մբ
կբ ստեղծէին
Խթման
դիշերր,
ժամէն
դարձող
Հաւատացեալներու
երգիքին
տակ։
Կանաչ
կեանքբ
ծոցերնուն
մէՀ խայտացող
նորատի
Հարսեր
եւ լերան
սառն
շունչով
ուժ
եւորուող
Հդուտ
ու քա Հա կազմ
փեսաներ
ղռպուած
գրգիռներու
աակ
փթթող
արգիլուած
ժպիտ­
ներով
կ՝ողՀունէին
ղիբւսր
դռներու
ետին
գ
գաղտագողի,
կ\ւղՀ աղռւրէին
քիրար՝
խա
յ֊
տ ուն ու կ այտ
ոուն
դ
որ ա Հա Տքա տ իկր՝
րնտա–
Fonds A.R.A.M