80
ԱՆԱՀԻՏ
նեկան
բնականոն
կեանքի
վ երա
կենդանու­
թեան
արտօնութիւնը
կր բերէր
անոնց, գար­
նան պէս կենսուրախ,
գարնան պէս
կենսանո­
րոգ Զ՛՛՛արկը,
Զ"""իկր՝
գարնան
պէս
Հեշ­
տալի,
րոյր ու Համբոյրով
աոլի։
Ա՛լ
պաՀքի
դամոկլեան
սուրր չէրճօճեր
անոնց
դլխուն
՚ / / " "
յ , սպառնալով
գեՀենի
կրակր, երբ
1
ահա­
ւոր օրմր՝ խաբուած
երիտասարդ
աարիքի
անզուսպ
ու խելառ
յոյգերէն,
մեգանչէին
ա–
նոնք
Ս՚եհ ՊաՀքի
ժուժկալական
օրէնքներուն
դէմ...։ Ա՛լԶատիկը եկ ահ էր, յարութի՛ւն
եւ
կե՛ս նք բերելով
ա՛ւանց ալ առժամապէս
մե­
ռած
կեանքերուն,
անթեղուած
իղձերուն,..
Հրաշալի էրիմ գիւղիս
Զատիկը։
Կեանք
ու գգուանք, սէր ուխա
յա անք կր բերէր
իրեն
Հետ, իմ գիւղիս
Զատիկք։
Եօթր
եօթնեակներու
սեւ ու֊ սգաւոր,
գուսսլ ու ժուժկալ
կեանքէն
վերք, աՀա Ա.
Յարութեան
Կիրակիի
լուսաշող
արշալոյսին
Հետ
գիւղն
ամբող^ կր լեցուէր
ժ ամր եւկր
մասնակցէր
արարողութեանց
ու երդերու, ան֊
նկարազրելի
եռանդով։
«՚
Իրիստոս
Յարեաւ ի
մեռելոց»
կ որոաար
տիրացուն,,
ա
յնքան
բարձրաղաղակ
եւ կոկորդալիր,
որքան կ /// -
զէր որ տպաւորիչ
րլլալւ իր
սլաագամր։
Արեւէն ժամ մր վերք
վանքէն դէպ ի Հրր–
քակայ
գիւղերր
խա յաաբգէա
տարազներով,
երւիներանգ
գոյներով ե ում էն տարիքով
երկ­
սեռ գեղջուկներու
թափօրներ
կր
տողանցէին
նորավւթիթ
ծաղկանց եւ նորրնձիւղ
մացառ­
ներու
մէԳէն,
կենսուրախ
ժսլիար
բոլորին
շրթանց
վրայ,
շարան
շարան կբ
դաոնային
անոնք
իրենց
գիւղերր,
ոմանք
Խժուդ, իսկ
իսկ
ուրիշներ
Կոչող եւ թ՚աքռւր,
վայելելու
Համար
Զ ՚ ՚ ՚ տ ի կ ր
շնորհաբեր։
՚
Իիչ վերջ՝ Ր"Լ"Ր
այր երր մեր գիւղին՝
քէՀեային
ո ւ ա է ն
լ սեն­
եակ՝
էին. շնորՀաւււրելու
Համար
գիւղին
ւէ՚եծր
եւ երկար
երջանիկ
կեանքեր
մաղթելու:
Զատկի
առտուն,
գիւղիս
սաքուն/
ալ կր
լ/երակենգանանար՝
գարնանա
պարգեւ նոր
կեանքով եւ օրուան
տօնին
շնորՀքով
ոգեւոր­
ուած։
Շրջակայ
սարերու
կատարն
երր պսա­
կող
ձիւնի
Հիւսկէնները
աակաւին
կը յամա­
ռէին
յամենալ
կախուիլ
Հո՛ն,
ժայոերու
կող­
քին,
քայլ "՛ո քայլ
նաՀանշ՝ելէ
առաջ
վերջ­
նականապէս
դէպ ի կատարները
երկնամ՛երձ։
Գրախաեքի
կողերէն
վար՝
գիւղիս
փէշերը
լղուրււսւող
առու ակներն
արծաթաՀոո,
կազ­
մուած
ձիւնս՛ Հալի սառնորակ եւ վճիտ
ջուրե–
քէն\
վարր՝ դի՛ ԴԻ" "աքերուն աակ աստիճա­
նաձեւ
ակօսուած
ածուներու
մէջէն
անցնելու
ատեն
փրփրացայտ
ջր՚/էժիկնել,
կր
շինէին
որոնց արձակած
զգլխիչ
խոխւվներր.
Համակ
խանդ ու կեանք կր "փռէին
ամէն
կողմ;
Զա՛ռկի
առտուն,
գիւգի"
ջրվէ՚էներն
,/,,
կր
կայտռէին
աւելի խանդով,
աւելի
ւիրփրու ն եւ
աւելի
եռանդուն։
Աղօթրանր
չճերմկած՝
կար­
ծես
ամբողջ
բնութիւնր
առնական
կերպա­
րանք մր կր ստանար, եւ ցորեկի
թաղաւ
որին
կենսաբաշխ
ճառագայթներում։
Հեա՝ տաճա­
րէն եւ տուներէն
դուրս
ո/ոոթկացող
իաւմր
խումբ
գեղջուկներ,
տանէն
աղբիւր,
աղբիլ–
րէն
սաքու*», ս ա ք ո ւ ի ՛
աուն, անկէ դէպ ի էրր–
վէժ իկներր
դաոնալով
ու դաոնալով
երփնա–
գան ու բազմերանգ
ժսւսլաւէններ
կը հիւ­
սէին;
Անոնք՝
չորսով
Հինգով
թեւ անցուկ՝
բնութեան
այղ կենսուրախ
ե անխարղախ
ծո­
ցին
մէջ՚, շրջակայ-դեբբուկներու
վըայ
աըւիիա–
կան
ծիածանի
ամէն
երանգները
ցուցադրելով
կը
ՀրՀէին
երգելով,
պարելովդ
ուր լեռ ու ծա­
ղիկ,
Բ՚՚՚Ր "՚ ՚Ղ1
աու
1
ԿՐ ՚էրօէի"
անոնց Հեա
՚
դոյնով
ու շունչով,
երգով ու
ալելուներով։
ԸԳ՚ղ Հանու.ր էրխանդն ուի,նծիղր
է
ռէրն ու
եռտզեռր որ Զ՛՛՛՛՛՛կի
օրուան
յատուկ
էր եւ
գոլ։ կարենաք
երեւակս։յելու
կամ գղալո։ Հա­
մար, ժ՚ե ը գիւղին մէջ ապրիլ
Հարկ էր, ըլլա­
լով՝
մե՛ր
գիւղին պէս ցնծուն,
մ ե՝ ր դե գա ց ի ին
պէս պարգասիրա,
յուսապատար
ել Հաւ ւս–
ալլւլլլր։
ճաշուն՝
գիւղիս
սաքու*/
յորդելու
ասա/՛­
ճան խճողուած
էր արդէն։
Կարմիր
Հաւկիթ
մը ձեռքը,
ամէն ոք Հոն կը վազէր,
աւանդա­
կան
Հաւկթ ամա բտին
մասնակցելու։
ԱՀա դէմ
աո գէմ կայներ
էին երկու
ախոյեաններ։
֊.
Ա$ւանց
նայելու
զարնենք։
—
Ո՚1, ՚"նգամ
մր տեսնեմ,
թերեւս տախ­
տակ
է...։
-
Ջեմ զարներ,
քանի որ ինծի չես Հա­
ւատար։
•
է(իչ վերջ,,, անոնց
երկուքն ալ ուրիշ եր­
կու
ր՛է։ էլերն եր զտեր
Էին։
—
Լա՛ւ,
պաոկէ՛։
//՛
չ,
զուն պիտի
պառկի,,։
-
Առաջ
զո՛ւն,
վերջն ալ ես։
֊
Լ՛Ա՛՛, բայց
գլուխը ես պիտի
զարնեմ,
«
ԱՈ-ՐԻԿ՚ն
ալ տափակ
կողմը՝
դուն։
֊
Հաւ կիթ
ղ ա՝\ւաձ է /տարիքոտ
Հաւու
Հա։ կիթ ՚։
Fonds A.R.A.M