84
ԱՆԱՀԻ Տ
՚ /
Ր
ա
յ
եզող
լոյսին
ետեւ
շրշ\անակուած
դրա–
~իչ
Հորիզո՛նի
մր Հմայք/լ կր ցայտեցնէին։
Գիւ­
ղիս Հարսերր,
միշտ
յասմիկի
մանիշակի
վր–
Բ
ա
յէն
քալելովՀ
իրենց
անցքին
վրայ
յասմի­
կի եւ մանիշակի
Համեստութիւնն
ու
աննման
բոյրր կր ց անցնէին,,,։
Մեր գիւղին
աղշ՝իկ–
՚՚՚
երր՝
արշալոյսի
սիւգին Հետ բարեկամ՝
զ ե ֊
փիւոին Հեա կ՝արթննային,
լոյսին
Հեա
կ՚աշ­
խատէին
եւ փո՛քր
տարիքէն՝
զեփիւոի
փրս–
փրսուքին
եւ. ծնողքին
ձայնին
անսալով՝
կու֊
գային
յանձնուիլ
մեր ժայռերու
մա
լրիներուն
պէս
Հաստաբուն
րագկացր
մեր
սարերու
կտրիճներուն։
՛
Եւ լուացքի
տաշտերր
կր փրփրէին։
կոյսի
ու Հարսի
ձեռքեբուն
տակ, գէզ
փրփուրներով
սպիտակ
ու Հոլանի
գեղեցկութիւններու
Հետ
մրցելով,
գարնան
այս օրերուն՝
սարերու
գա­
գաթն ի վար
կ ա իւ ա ւս ձ
ձիւնի
Հիւսկէններու
Հետ
մրցելով
ճրագալոյցի
ետինքն
էր։ Եօթր
շաբաթէ
ի վեր ուրախութեան
երես, խնամիի
ծիծաղ ե
Հարսի
ժպիտ
տեսած
չէին մեր
գեղացիք։
Պա՛Հք էր, պա Հք։ Վա՜յ
աւրողին։
Հեթանո՛ս
էր, ա՛նկրօ՛ն էր աւրոզր։
Մսի ճենճերին
Հոտր
ե .ճարպին
գրզոիէ
ճաշակր
մոռցուեր
էր
եօթր
երկար
շաբաթներէ
ի վեր։
Այլ եւս ազգական­
ներ
այնքան
ալ շուտ
շուա
Հ^էխ՛
ա
յքելեր
ի–
րար. որովՀետեւ
գինին ալ արգիլուած
էր... ել
առանց
գինիի
այցելու՚թիւններր
ինչ Համ
սլիաի
տային
որ.,,։
Ս ամիկր իր Հարսին
եւ պապիկր
տղա­
մարդուն
ականՀին
բաներ
մր
փսվւսացեր
էին... Մեծ ՊաՀքի
Բարեկենդանին
յաջորդ
օրր,
Ա|ւհ՜ղաԹուլի օրը, 7ւսըօ.ած՜ի տ օ նին օրը..;–՛
Այդ օր՝ • ամէն
ինչ պիաի վերկանար.. , ա՛լ
քոյր-եղբա՚յր
պիտի
ապրէր
ողՀ գի՚-ղի
երկսեռ
բնակչութիւնր...
Մեծ ՊաՀք էր Հա՛.,., թէ ոչ,
սուրբերր
մարդուն, կոկորգր
կր կոխէին... եւ
աչքերր
դուրս կր նետէին
իրենց
կապիճնե­
րէ՛"... Պա՛Հք
էր...։
Հա՛,
էշ վ է՛ք սիրեմ,
աղէ՛ս,
Աստուծոյ
Է՛՛ՐԸ շս՛" է ւ
0
ՐՐ1 շ"՛՛" է՛, պսւ՚Հք է, պա՛Հք...
կ՛ր սէր թարմա
տի
Հարսի՛։։, ծալ ծալ
կուրծքր
ծռած
մամիկր,
անիմանալի
«
Հրաժարիմք»
մր
,1՝
րթմրթալով,
որու՛ն սխալր
վերլ։
Աստուած
կր շտկէր, երր անոր
խունկի
պէս պարզ եւ
անուշաբոյր
աղօթքի
քուլաներր
Հասնէին Ա–
մենակալի
գաՀոյքին
աոշ\եւ։
Այսպէս՝,
եօթր, շաբաթ՛
երիտասարդ
թէ
տարիքոտ,
պաՀք
պաՀելէ
վերէ, այսօր՝
ճրա­
գալոյցի
շաբաթ
օրն ալ ծոմ էի՛ս անոնք,
ար.
ժանի
ըլլալու
Համար Ս. ճաշակի
-
Հաղոր­
դութեան
Տէրունական
Ս. Մ արծնս
յ եւ Ար­
եան։ Ծոմ էին 10էն վերք
բ"/»/՛
երկսեռ գե­
ղացիք՛ ԱՀա՝, արդէն կր Հնչէր
ժաման
տսփւ*
տ ա կ ր
–
կոչնակր
վանքին, որ գիւղէն
Հազիւ
մղոն
մր Հեռու էր, Խժուդի
ճամբան
վրայ։
Եւ ւսՀա մայրամուտէն
երկու ժամ աուսէ՝
ղիւղր
Համակ,
աղօթուսրներա
թավւօր մր
դարձած, կր շտապէր
՛
Հատկի
անղրանիկ
պա­
տարագին
Հասնելու,
«–
Բրիսաոս
Յարհա՛
լ»ր
լսելու։
Լիքն էր ժամր. ասեղ
ձգելու տեղ չկար,
յանկարծ
պատարագիչին
ձայնր
կուզար բա–,
խիլ
Հաւատաւորներու
ականթին։
ԱՀաւոր վբ–
ճիռ մրն էր արուածր... «Մի՛ ոք
յերախայից,
եւ մի ոք ի թերաՀաւատից,
եւ մի ոք յա­
պաշխարողաց
ել յանւքաքրից
մերձեսցի
յաս–
աուած
ային
խորՀուրդս,.. » . սոսկալի էր ազղա–
րաբութիւնր,
որուն
կշիռր
լիովին
կր
զգաբ
գիւղին
բարեպաշտ
ժողովուբդր։
/•
ոլոր
մեղա։
ւորներա
Հաժ՚ար
արտաքսումի
սպառնալիքն
էր ասիկա։
՛
հո՛ւրս,
եկեղեցիէն
դո՛ւրս,
գոսի–
թի բա կր, Հո՛ա էր մեղաւորներուն
տեղբ։ Եւ
աղօթուորներր
որոնք
ներսն
էին էէեացած եւ
կամ
գաւիթր
ելած, կր ՀծծԷին
միաձայն.
- ֊ •
Մեղա՛յ,
Տէր, մեղա՛յ.
.։
Եւ անոնք
թո­
ղութիւն
կր խնդրէին
բարի
Արարչէն,
որքան
իրենց
գործած
մեղքերուն,
այնքան
ալ ղոր–
ծհլ կարծածներուն
Համար։
Գաւիթի
բակր
ել՛
լողներր
Հոն կր մնային,,
աղօթողի
դիրքի՛"
՛՛՛
էէ,
մինչեւ որ Ս. ՍկիՀր
զառնաբ
սեղանէն,
եւ ամէն տեսակէտով
մաքա
ր եւ արժանի ե–
ղող ժողովուրդին
վրայ
քժափէր
իր
երկնառաք,
շնորհներու
Հեղեգր եւ ետ տարուէր
դրուելու
Համար
սեղանին
վրայ
ամպՀսվանիի
պէս աա–
րածուոգ
ճաճանչներս։
փաղփուն
լուսին տակ՛
Եւ անողոք բա Հանան
կր սկսէր
ւ| ե՜րշ |>Ա
դ ա տ ա ս տ ա նի
իր աՀարկս,
պաամռւթի՚նր
պատմել,
պայմանագրական
պատմուածք
մբ,
քարոզի
յաւիտենական
նիւթր մեր զեղի աէր–
տէրին։
Ան կր ներկայացնէր
Հայր
1
Լստուա7
ծր ադամանդակուռ
գաՀի
մր վրայ
բազմած,
որուն
վերեւ կր սաւառնէր
Սուրբ
Հոգին ե կլ\
մասնակցէր
Անոր Գաաաստանին.
իսկ Որդի՛"
Աստուած՝ մէկ բառով,
֊«
Մտի՛ր»
ե։–«Ելի՝Բ»
Հրամաններ,,
կ՚արձակէր,
երբեԱե
յամենալով
միա՛յն
Սուրբի
մբ կ
ա
մ
Հրեշտակապետին
Fonds A.R.A.M