ԱՆԱՀԻՏ
աաշաերու
շուրջ
շարուած
էին անոնք,
լ,սչ,ս– Լեւ վէճ մրն է կր Փրթի։
Ա
Ղ
ջիկներբ՝
տակա–
կտւսր եւ անլաչակ։
Հարսերս,
կուրծքերէն
լին բնազդական
վախկոտ
զգա
յութիւններու
վար եր կախուէին
լեղակագոյն
ո, կարմիր
մէջ տարուբերուող
րղձանոյշներ,
անծանօթ՝
քողեր,,, ծածկելով
դէմքերնին
ամբողջ,
բայս
տղամարդու
Հոտին, սրտով,
Հոգիով,
ինչպէս
իրենք)
մարԱեոյն
այլազան
շսւրժուէ/եեբուն
նաեւ
երեւակայութեամբ
անբիծ
այգ
Հրեշ–
Հեա զանագան
կողմ հրէ
դուրս
պոռթկացող
տակներր
մեր գիւղին,
չափազանց
ամբարիչս,
կաթնաթոյր
եւ ըմբոստ
ցցունքներ
լուացքի
կր նկաաէին
անի մա սա պաարուակով
մր ի–
տաշաին
փրփուրներուն
Հետ կր մրցէին։ Մեր բեն,/
այցելող
այգ ինքնակոչ
այցելուին
րն–
գիւղի
Հարսերռն
եբեսր
գոց.,, բայց
մինչեւ
թացքր։
Իսկ Հարսերր՝
այնքան
ալ
անբնա–
բամբերն
ու գիստերր բաց կ՛րլլային...:
Մ իա– կան բան մր չէին
տեսներ
այդ այցին մէջ,
միտ
գեղացիի
բարոյականի
միամիտ
րմբրո–
որովՀետե. , արդէն
իրենք
բնութեան
անտեղի֊
նումր,
աւելի
շիտակր՝
լեռնականի
ամօթիյա–
տալի
պահանջքին
ու ձայնին Հետ
Համաձայ–
հութեան
եւ պարզաՀոգի
պարկեշտութեան
նելով,
մ է յմէկ երիտասարդի
ձեռք ու սիրտ
վայրի
րմբււնո,,//, էր ա ս ի կ ա Ջ է " որ աչքն
ասեր եւ տուեր
էին ,/,,,իւ ադա րձաբա ր.
Աղջիկ֊
է մեղքին
վրայ
նայողը,
չէ՞ որ ան է մարդը
նեբր
կ՚այպանէին
այցելող
տգամաբգբ
եւ ա–
մոլոբեցնոգր,
զգայնիկ
շրթունքն
ու կարթող
նոր մէջ ւ/սւրւ/1,ա,ոբու ած արական
սեււբ, որ
ժպիտն են գա յ թ ակգեցնււղնեբբ...
էհբեԱե, կր կուդար
իրենց
գեղեցկութիւնն
ու
Հրապոյրը
բաւէ՛ր
ե, Հա՛րկ էր երեսն
ու աչքերբ
դիտել,
վայելել... բայց չես գիտեր
ի՛նչ
անի­
ծս,ծկել..,։
մանալի
գաղտնիք
մր զիրենք կր մգէբ
անբս–
ԱՀա՛ տղամարդ
մր կուգայ
աղբիւբէն
ջուր
պաո
խնդուքի,
բարկութեան
մէջ
անզուսպ
խմելու,
իր Հեթանոս
աչքերր
պարացնելով
ծիծաղի,
որ կարծես
մեգադբանքէն
աւելի՛
լուացողներու
անպատսպար
,
Խւր,տոյն
գտնա–
Հրաւէրի
մր, աաելութենէն
աւելի
1
Հեշտալի
զան
կողմերս,ն
վրայ։
խնդրանքի
մր երեւոյթ
ր կր ստանար։
Բաբո–
—-
ք՛արե՛
ւ ձեզ...
յական
պատշաճութեան
գեղջ կական
բմբոնու–
V Պատրաստ»
Հրամանէն
ցնցուսղ
զինուոր–
մր եւ Հոգեկան
պաՀանջքի
անխաբ
զգա–
ներու պէս՛
անոնք մէկ Հոգիի
նման կր կլչծ–
ցուԱեերր
կր մենամարտէին
մեր
լեռներոլ
կուին
լուացքի
տաշտերու՛։։
վրայ,
իրենց
այդ կոյս
Հոգիներուն
մէջ, ուր վերջ ի վեբ–
գզսւշական
ձախաւեր
շ արժ՛ ու էտերով՝
աւելի
ջ,։յ բնութեան
անյաղթելի
օրէնքն
էր որ
ցուցադրելով
փոխնորդներու
տակէն
դուրս
պիտի
յաղթանակէր
անվրէպ։
ցցուող
Հասունս,
թիւններն
ու գեղեցկութիւն–
ք
ա
< ^,
ոո
–,
յավ
,
հ ա ա լ ւ ա լ ը
^տաբ՛
մո յգ
նեբր Հաս ու տՀտս
տարիքներ.։.։
է մարդ/,
Եէկէնենց
Այթէնն
է, կր
բողոքէին
Կր Հեռանայ՝
անակնկալ
բայց քիչ ։1ըն րսացոդ
Հարսերր
եւ կր լռեցնէին
տրտրան
ալ փնտռուած
Հիւրր,
իր լեռնականի
ծակաչք
աղջիկները,
որոնց
կոյս
սիրտերր
Տիրոջ,,
զգայնութեան
յագեց,,, մ գտնողի
մր զսՀու֊
մորենիին
պէս
կլ։ վառէին
չերան
Հեշտա–
նակութհամբ։
Ր",11՛ զեփիւռին
եւ դբախտաբոյր
ծադկանց
<–Բա քանի՛
աղի. աղի,
աղո՚յ» կը ձձոյ֊
պարգեւ ած գրգիռէն,
Տիրոջ
մորենիին պէս ա յ–
նե%
յանկարծ
տաշտեր,,,
վրայ
ծոող
կոյս
/՛
ելով,
բայց
մի շտ դալար,
մի շտ
կենսունակ՛
սիրտեր։
1
>։
Հրայրքոտ։
-.
«
Շո՚ն
պլուզ,, կ ՛արձագանգեն
մի, սներր.
Գիւղիս
Հարսերր՛
Կիլիկեան
սարերու
ծագ֊
ձայնակցելով
նախորդ
այպանողներու...
փա–
կանց պէս անարուեստ
եւ անբիծ, մեր եդե–
ղաքշանքին։
հ, քրքիջներ,
կուսական
սիր–
մական
բլուրներու
վարղերո,ն
ո,
մեխակնե–
ս-երէ բխող
խնդս,քնե՛ր,
տաշ՛տեր,, ճաթեցն/.–
բուն
Հիւթին պէս անխարդախ,
մեր
պաղորակ
լու ե, իրենք ալ ճաթելս,
աստիճան
շաոա–
աղբիւրին
ջոլրին պէս անապակ
եւ ջինջ
Հո–
չուն
քրքիջներ.,,։
Կը խնդային
մեր չերան
գիով տոգոբուած,
մաքրասիրտ
ամուսինի օ–
անբիծ
ծաղիկներ,,,
շուշաններու
պէս լայնա–
րինակելի
տիպարներ
էին։
բերան,
շռշաններու
պէս ագատ
ո։ անմեղ
Անոնց
աչքերուն
մէջ մեր դարնան
արշա–
ՔՐքէալով,
իրենք
իրենց
վրայ
երկուքի
չոյսներուն
աստո, ...ծակերս, պարզութիւնն
ու
ձսւլլուտծ։
Հրաշալի
կենսուրախսւթիւնր
կր խայտար, ո–
(
հսնկարծ
ա,,ջիկներո,ն
ե, Հարսեբուն
մ ի ֊
րոնց
վրայ
կամար,,, ած
յօնքերը՝
յորդելու
Fonds A.R.A.M