82
ԱՆԱՀԻՏ
Կ Ի Լ Ի Կ ե Ա Ն
Գ Ի Ի Ղ Ը
Ջ Ս. Տ Ի Կ Ը
Լժ՚ա՚ս
եօթը
շաբաթ
աոաշ\՝
մեր
գիւղի
35
տուներու
35
սենեակներու,
առաստաղներէն
35
գլուխ
սոխեր
կա էսա ահ
էին։
Լման
եօթը
շա՛բաթ
էր այն
օրէն
ասդին։
Այդ
սոխերուն
իւրաքանչիւրին
վրայ
եօթնական
փետուր
մխուած
էին Բարեկենդանի
օրը՛ Տան
լա&երր
անհամբեր
կը Համրէին
ծանրաքայլ
եօթնեա­
կին
օրերը
եւ Մեծ
ՊաՀքին
եօթը
երկարատև
շաբաթները,
ազատելու
Համար
ոդՀ
գիւղի
գլխին
կախուած
այդ
սոխի
գլուխնե֊րուն
ան­
բաղձալի
ներկայութենէն։
Տան
մամիկր՝
այդ
սոխերուն
վրայի
7
Փետրիկներէն
իւրաքան­
չիւրը
կը ք
ա
ղէր
ամէն
անգամ
որ շաբաթ
մր
անցնէր
Մեծ
ՊաՀքէն.
մէկիկ
մէկիկ,
ամէն
շաբաթ
իրիկուն,
Հատ
մը կը վերցնէր
երկիւ–
ղածօրէն,
սեսիական
աղօթք
մը
մրթմրթալով,
որ իր գոց գիտցած
միակ
աղօթքն
էր.
«
Յետի
ճաշոկ
Հաղորդութիւն
I, թիթիւ
տուշոկ,
չարն
խափանիս,
բարին կատարիս»,
որով
ո՛չ
թէ
Մեծ
ՊաՀքի
յատուկ
աղօթք
մր կը
խօսէր,
այլ
կր խ՚սղրէր
միամիտ
մամիկը,
կը
Հայցէր
Արարչէն
որ իր անկողինր
թեթեւ
ըլլար
կարճ
Հիւանդութենէ
մր ետքը՝
վերջին
Հա–
ղորգութիւնր
առնելով
առանց
չարչարուելու
երթար
միանալ
իր նախա
Հայրերուն
,,.։
Եւ
ա յ դ երանելի
օրերուն.
Հա յան Աստուածը
Հա յ
ւէ՚ամիկին
սխալ
աղօթքներն
անգամ
անպա­
տասխան
չէր
թողուր,
քանի
այդ
սխալող
շրթունքին
ետին
շիտակ
ու իստակ
սիրտ
մր
կար, Հաստատ
Հաւատաւոր
Հոգի
մը....
Ո՛վ
կարոտալի
եւ միամիտ
Հաւատաւորութիւնն
իմ
գիւղին,
ո՛վ երանաւէտ
օրերն
իմ
ցեղին...։
Երնէ՚կ
ա՛ յ դ օրով,
ա՛յգ
սրտով
մեռնողնե­
րս լ ն։
ԱՀա
այդպէս,
մէկիկ
քաղուած
ինկած
էին
այդ
փետուրները,
մամիկին
մրթմրթացող
շրթներէն
ինկող
բարբառներուն
Հետ,
անոնց
պէս
անսեթեւեթ,
անո՛նց
պէս
անմեղ,
բացի
մէկէն՝
վեր
չին էն՝ որ պիտի
խ չուէր
այս
իրի­
կուն,
Հրաշալի
Ս. Յարութեան
Տօնին
ճրագա–
ւ՚՚յբի
Իրիկունը՛
Խթման
շաբա՛թը։
Ի՛նչ
գուրգուրալի
եւ
անմոռանալի
յիշատակներ
կը ցնցեն
Հոգիս։
Հա յակիւիկիոյ
Գիւղին ՛Աւագ Շաբա՛թր
...՚
Գիւղիս
բոլոր
տուները
՚
ս յ գ
օր կր
մա­
կարդէին
անխարդախ
մածունր.
ճրագալոյցի
մածուն-ապուրը
պիտի
շինէին
ատով։
Կանու–
խէն
ոզՀ գիւ ՚ւր ոտքի
վրայ
էր եւ
եոուզեոի
մէի Պատի
մը տակ
Հաւկիթ
կր ներկէր
ուշ
ւաացած
մամիկ
մր,
որ
չէր ԿՐՑ
ա
^
Աւագ
Հինգշաբթի
կատարել
ա
յ դ
պարտականու­
թիւնը,
ուրիշ
անկիւն
մը, տան
ու սենեակ,
գոյք
՛՛
ւ կարասի
դուրս թափուած
էին, արե­
ւուն տակ։
Մաքրութիւն,
սրբագործում,
ամէ՛­
նուն
Համար
Հարկադիր^
ամենէն
աղքատին
իսկ
պարտադրեալ.
իսկ
Հարու սար՝
կիր՛՛՛ք
պիտի
ճերմկցնէր
տունն
ու տեգր, յատակր
»
առա
սա
աղբ։
Հո՛ն,
գիւղիս
սօսիին
տակ,
աղբիլրի
գՐՐ
խին,
երկոտասնեակ
մը նորատի
աղջիկներ
եւ դեռատի
Հարսեր՝ տախտակէ
տաշտերու
ՎՐ
ա
յ
ձոած
կր լուային
,1'
արԱեոյն
աղտերը,
կը
լուային
սրտանց,
զուարթ,
ծիծղուն
ու
կայտռուն։
Զատկի
լուացքէ
այլապէս
լու ալ
կարելի՞
էր։
Մեր
գիւղի
աղջիկներուն
երեսը
րաց
էր,
բայց
Հարսերուն...,
վա՛յ
գլխընուն,
եթէ
ի–
Ր
ե ս
Բ
բթի՛ս
ձ՚սյՐՐ
.՚
Ր՚յ.կ
տային...։
Այսպէս՝
Fonds A.R.A.M