ԱՆԱՀԻ
Տ
79
Բաց ի վերոյի շեալներից
նա ւււնի շատ
ա՚Նաիսլ
գրուան՜քներ:
հքե/ լհարիաււակահ
գրուսւՏ՜քներից
ի՚կ,
Գէորգ
Գուբարր
ունի մ՛ի շ՛որք
թատերա­
կան
ինքնուրո
յն աշխտաութիւններ,
ա յն է
է1ա&դուխտ, ձին ա6<յեսւ||ւց, Փաոահձեւք Թագու­
նի՛
պատմ՛ական
կեանքից
պիէսներ,
Մարօ.
Արեւելքի աստւլթ
օպերէաներր,
Գիմ 1-եւօ,
1
փւ|նա(յար, Ոսկի եւ սեր,
ԱյւլււյԼս ե կեանքբ,
Հայր եւ. որդի
ել իրական
կեանքից
ւաւահ
նիւթով
ա յլ
տրամ՚աներ։
քԻարգւՐանել Է
Հայերէնից
ռուսերէ՛ն
Շանթի
ձին Աստուած–
6
ե*ւ՝
պիէսր;
Բաց ի
՚
ս յ գ
Բ՚՚լ՚՚ՐԷ՛՛
Գէորգ
Ջուբարբ
գրել է մ՛ի քսքէփ սլաակերներ
Էլ
կինոյի
Համ՛ար։
ԱյգպԷս
,
Կործանուած 1),րմենիայոււք,
Կեանքի ծւաքածււութիւններր. էւրկու քոյրեր
եւ
Գայթակղութիւն,
որի մ՚ԷՀ իր գեղեցիկ
խա­
ղով
Հ անգէս է գալիս
ւՐեր բեմ՛ական
վւայ–
լոմէւ
1
Ա111Ա1/
Վահրամ՝
էիաւիաղեան։
1'
եորդ Չութար իթր թեմ՛ական գործիչ.—
Գեռ
աշակերտական
նստարանից
Գէորգ
Ջուբարբ
մ՚եհ՜ ձգտում՝
ունէր գէպ ի բեմ՛ակա՛ն
գ՛՛ր–
Նունէոլթիլն։
Լազարետն
ճեմ՛արանի վաբ–
չութիւէւից
ձոս&ուկ, նա սարքում՝
Էր ներ­
կայացուողներ։
Այգ բանոււՐ նրա ընկերն Էր
ոծն
ԱլԷքսԷեւ,
սրր յեաոյ
գարձաւ
ռուս
թ ատրոնի
զարգ
Աաանիսլաւսկ
ին եւ "րբ
Հիմնեց Ա՛ ։ւ ււ կա այի Համ՛բաւաւոր
Գեղտր֊
ուեսաական
քԻաարոնր։
Այս
Հանգամ՚անքբ
եղաւ
Աուբարին
գրգ՛՛՛էր,
"
րպէ" ՛լի վերա–
գառեալով
Հայրենիք,
նսյն
գերր
ստանձ­
նէր նա իրմ՛այրենի
քաղաքում՛։
Եւ աՀա
" ՚
յ գ օրա ա՛հից
Հայ կա կան
ներկայացումնե­
րէ Գուբարի
նախաձեռնութեանր
եւ նրա
անւՐիՀական
մ՚ւսսնակցա
թ եամ՚բ
"
տանում՛
են առանձին
փայլ եւ առանձին
ղարկ։ Այգ
օբռւանից
նա գ սանում՝, է մ՛ի աս֊խոնՀ
մ՛շակ, մ՛ի հո անգան
աշխատաւոր
եւ կա­
րելի է առել բեմ՛ական
գործ
ի կենտրոն եւ
ազգակ։
Շուտով նա րնարւում՝ է Ն՛՛ր Նա–
խիՀեւտնի
թաաերասիրաց
ԸԳւկերութեան
՚
սախագաՀ։
Գուբարի
շնորՀիւ
եւ շուքերով
կա֊
սուցւում՝ է քաղաքս։յին
գեղեցիկ
եւ Հո–
յակասլ
թ ատրսնր,
՛՛
րից
յետսյ
գտրձեալ
նրա
շնորՀիւ
յաճախ
կսվկասից
Հրաւիրում՝
են Հայխմ՛բեր,
որււնւյ
տրտմ՚տգրութետն
տակ է գրլում՝
մ՛իշտ ձրի
թատրոնը։
Տասնեակ
տարիներ
Գէորգ
Գսւբարր
խաղում՝ է Հա յ բեւՐի վետերաններ
Աղ ամ՚–
եանի, Աբելեանի,
<կետրոոեսւնի,
Ալ իխան–
եանի,
Արմ՚ենետնի,
Աիրանուշի,
Զ՚՚՚բէէիէ
Փաււանձեւ/՚ի
եւ այլոց
Հետ։
ի/սորս մ՛ է
շատ
յա՜ճախ
խիստ
ււլատսախսւնտտու
եւ
խոշոր գերեր։
Փ՚"յէ՚՚ւմ՝
է մ՛իշտ իր մ՚սւա–
հ՜ուա& խաղով, մշակուած՝
տեխնիկայ"վ
եւ
այնպիսի տաղանգով, որ շատ սւնգտմ՝ շատ
բե մ՛ագէ ան եր եւ նուրբ, ՜ճաշակ
ի տէր
մ՚տր–
գիկ
ՀաւՐտրում՝
են նրան իսկական
գե–
րասան։
Գէորգ
Գուբարի
արժանաւորուի/
իւէւնե֊
րից
մ՝է1լն է լ ա յն է, որ նա ինքր
սիրել ով
բեմ՛բ,
սիրել է տալ իս նրան եւ շատ ու֊
րիշ1ւերին։ իւ տյսօր եթէ Ն"/՛
ՆաիւիՀեւանբ
կարող է պարհ՜ենտլ
իր մ՛ի շարք շնորՀալ ի
սիրռգներսվ, Համ՛արձակ
կարելի է ասել,
սլլ֊
բանում՝ պարտական
է ւՐիայն
Գէորգ
Գու­
բարի
ւլարմ՚տնալ ի անխոնջ
աշխատաոիրու–
թ եան եւ
Հանքերին։
Գուբարբ
սիրոււՐ է քաջալերել
եւ ա–
ւՐէն մ՛ի սկսնակ թատերագրողի։
Այգ
կող֊
մ՝ից նա իր նւՐանբ
չունի։ Հոգ չէ, ՛՛ր
բ֊՚սղ–
մ՚իցս նրա Հանքը տէ պսակււււմ՛
յաՀողու–
թեամ՚բ,
բաւական
է ււր նա իր պարտքն է
կատարում՛։
Տեղական
թատերագիր
Է՛Ր֊
Բախ չիոարա յցեանր
մ՝ եր կարն իքով
շատ
բոՈւով է պարտական
Գուբարի
Հանքերին։
Նա չէ իւեայում՝ ոչ մ՛ի մ՚իՀոց՝
ժսղովել
եր­
կու սեռի սիրողէւեր, օրերով
ղբաղւււել, սո­
վորցնեի
մ՛շակել, եւ երբ ամ՛էն ինչ որսա֊
րաստ է, ապա թէ Հրտմ՚ցնել
Հստտրտկու֊
թեան։
Գուբտրն է, Բախչիասրայցեանի
ահ֊
ղտկսհւ բարբառով
գրուան–
ւղիէոների
ղ ր լ ֊
խաւոր
Հերաւների
գերերւււմ՝
աււաՀ ինը, որ
վւայլում՛ է իր տաղանգով
եւ
ղ րա
մ՛ԷՀ
կարելի է ասել իր մ՚րցտկիցր
չունի։
Ուղիղ տտսնեւՀիԳւգ
տարի
սրանից ւս–
ռաՀ
կաաարւււեց
Նա/՚՚իՀեւտնու
մ՛
Գէորգ
Fonds A.R.A.M