78
ԱՆԱՀԻՏ
իբր բանաստեղծ,
գրող եւ
Հասարակական
՛
է՛՛րե՜ի չ։ ԼազարեաԱ
ճեմարանից,
Գէսրգ.ր
անցնում՛ է Ասսկուայի
Համալսարանի
իրա­
ւաբանական
բաժինը, որրեւ աւարտում՝ է
ւիառաւորապէս։
Ափսո՛ս, (ՀովՀաննԷսր \ար–
ժանաւք աւ
ուսոււքեաւարա
որգսւ
տեսու­
թ՜եան, նա ւ/՚եււաւ այն ժամ՛անակ երբ
ԳԷսրգր գ ե ռ Լազարետն
/
ՀեւՐարանի
վեցե–
րորւէ
։
լ ա ս ար ան ո
ւ
ծ՛ե Էր։
Վերագաւլնալով
Հայրենի
քաղաք, նա
սկսում՝ է սլարապուեէ
իր մ ա սեւս զի ա ու
թ-եամ՚բ, այն է ւիասաար ա՛հա թ I, ամ՛բ։
Այգ
մասնագիտութեան
մ՛էջ
Գէորգ
Գա բարր
յա յանի է իբր "ճարտարախօս
•
Հռետոր,
այգ. ձիրքերի
շնորՀիւ նա յա ձաիւ
ոլն/լ1ւգ.իրների
՚ – "
է ջ
զարթեցնում՛ էր վառ
զգացմ՛ունք։
իր փաստաբանսւկան
երկարամ՚եայ
ւբսր–
ծ ո լնէ ութ՜ եան
ւՐիՀոլյին,
Գէորգ. Աա լ՛ար
շաա
անւէաւՐ է պաշտպանել
չունեւորների
գատր, առանց ո եւ է
ւ/
արձատրու
Է1 հ ան:
Հէնց
իր Հայրենիք
վերագառնալոլ
ա–
ււտշ^ին օրերից
Գ. Գսւբար
ձ էանամ՛ ա իւ Է
եզեէ
ազւէւսյին
Հաստրակա/լս/1ւ
բոլոր
զոր­
ծերին,
որոնց
մ՛ԷՀ ւիայէել է իբր
զեկավա/ո
1'
աւ ակա՛հ է աոեէ որ կաթ
ալ ի1չոսական
լլ1ւ–
տրսւթիւններին
երկու֊ անգամ՝
ր՚եարա
ահ
է իբր Բեսարարիսյ
թեէՐի
պատգամ՛աւոր։
ԳԷորւգ Գուբարին
ռանա \ոզ ամ՛էն մ՛ի
անՀաաի
աիրսզ
Հայեացքից
չի կարող
սպրգիլ
մ՛ի Հանգամ՛անք
որ նա
բազմ՚ա
կոզւ/ս/նի եւ արաակարզ.
րնգունակութ՜իւն–
ների տէր է. որոնց մ՛ասին կարելի է երկար
կանգ առնել,
սակայն բաւականանանք
առ
ւսյժմ՝
այսքսքևով։
Դ՚եորգ Չուբար իբր (ս՛ուլ.–
Գէորգ
Ղու­
բուր գես Համ՛ալսարանում՝
ուսանոզութեսհւ
ժամ՛անակ
սկսում՛ է զ րականական
իր վար­
ձերս։ Նրա անգրանիկ
^Փշրուած
կեանք»
՚/
է՚՚ւՒ^էՌ՛ "Ր Լ"մ" ՚"եոալ
Ն
Ո Ր Գար
լրա­
գրում՝,
զքաւեց շատ գրագէտն
երի
ոլշա֊
գրութիւնր։
Այն օրերից
սկսած
Գէսրգ
Զսւբարր
աշխատակցում՝
է մանկական
Ադ–
յփլր
ամսագրին,
Տարադ
շաբաթաթերթ-ին,
Հանդես
գրականական
ժողովածուին,
Լումայ
ամ՛սագրին,
տեղական
Ա յս , Գաղութ, Մի
Ձայն
եւ ռուս
Պրիագովսւի Կոպ
եւ
Իւ<*նի Տհ–
լեկրաձ
թերթերին,
Ա՝ոսկուայում՝
ռուս
լհզ–
ւով ՅովՀաննէս
Ամ՚իրեանի
ձեռքով
Հրա­
տարակուող
՚
Լեստնիկ 11ո1ենի
ամ՛սագրին,
եւայլն։
//•
ա ււ գրականութ՜եան
մ՚ԷՀ՝ նա յայտ­
նի է, բացի
իր գրուածքների
թարգմտնու–
թիւններից,
եւ. իբր սրամ՛իտ
ֆելեէաոնիստ։
Նոյնպէս նրա գրչին են
պատկանում՛
ե ՚ ս վ ի Գաղտնիք(•
եւ
Թափօրի Ս-ղջիկո
օպերէա–
ներր։
իսկ
ւսււսերէնից
Հայերէն
թարգմ՛անել
է
Տւփ|սլի, ՚Լանիւօինի Զաւակները, 1;լզա. Խո–
ոսսոլդ ու ա ծ դանդ
եւ այլ բազմ՛աթիւ
ւիոք–
րիկ պատկերներ,
օրինակ՝
Շամիրամ, •քրիս­
տոս, Ի՚նտ եր երգում քաւ1|ւն, ՚Մովե ավփն, եոսդ,
Մի վարդի պատմութիւն, «էիւք ար ոչխարներ, Մո–
ւււսցուսւծ շուն, ՚ ե ա սպասում ե դեռ, Թանգա­
րանում, Ոսկեայ շուշան, Վերջին կեգգեն, Այօն
եւ Հւեկտորյւ, Ագռաւը, Արիւնոտ ձրագայսյգ,
եւ
այլ
նմ՛ան շաա
պատկերն/,ր։
Հետաքրքրտ/րսԴւ է յիշատակ/,լ
որ Գէսրզ.
Գուբարի
գրուածքների
վերաբերմ՛ամ՛բ
րէւգ-
Հանրապէս
գեղեցիկ
վկայութիւներ
են
աուել
այնպիսի
ձեոնՀտս ելՀեզինակաւ
որ
քեն
լալ տաներ
ինչպէս
/
քինաս
Բերբերեան,
բժիշկ
ՇաՀնազարհւմն,
բժիշկ
Մ– Արամ՛եան
"՜
Լ
Հայագէտ
ուՀայ գրականս, թեա՚ե քա­
ջածանօթ
աււ ււ գրող պրոֆ. իւ րի Վեսե–
լսվռկի, պրսֆ. Ա՚արր, Հրապարակախօս
Գ–
Տանշեան։
.
Արանց րորւրի
կարծիքների ար֊
տայայաա
թ հանց ամ՚ւիաիա մր
Հետեւեալ*
է՝ «Գէորգ
Աուբար ի գրուած
րների
մ՚ԷՀ
կայ խոր Հոգեբանութիւն,
գեղեցիկ
նկար,
եւ Հարուստ ու ասՀսւն
լեզու»։
Աւելի եւս Հետաքրքրական
է ինչ է
ասել
ւՐեր անմաՀ
բանաստեղծ
քիափայէլ
Պատկան/,անր. Գէորգ
Գուբարի
Հէնց աոա­
ջին
մ՛ի քանի
ւզատկերներր
կարդ տլա՛ց յե­
աոյ. «.Աա ւՐեր Տուրգենեւն
է–»՛
Գէորգ
Գուբարի
գրուաեքներից
մ՛ի
քանիսր թարգմանուած
են ռուսերէնի եւ
եւ
նոյն իսկ
դ֊երմ՚աներէնի։
Fonds A.R.A.M