ԱՆԱՀԻ
Տ
71
ԿՈՐԻԻՆ
ԽՈՐԵՆԱՑԻ
նշանազիրներ1
եւ
իրրեւ
պատ՚է՚եցա։
նոցա
յարքայէ
վառն
դ ր ե լ ո յ ն //
Գանիէլէ։
Յօժարեցի՛»
զարքայն
փոյթ
առնել
փււսն
թախանձէին
զնա
(
թագաւորը
՚
փոյթ
պ ի տ ո յ ի ց ն ա յ ն ո ց ի կ ։
.
ց ա յ ն պ ի ո է ա ց ն
առնել
պ ի տ ո յ ի ց ։
Եւ նա առաքէր
զո/էն ՎսւՀբիճ
անուն
|)րո–
՛
Լասն
որոյ
յաշխարՀԷս
մերոյ
առաքեաց
վ ա ր տ ա կ օ ք
աո
այր
մ ի երէց
որոյ
անուն
Հա–
|)ր ե շ ա ա կո ւ1(Ւեա (1(1
գայր
մի սլաս՚ուա/լան
եւ
Բէ1 Կ"էէԻ՚"
"
ք էր մերձաւոր
Գանիէլ
ասորւոյ
Հաւատարիմ
իւր՝ Խաղունի
աղգաւ՝
ՎաՀրիճ
եպիսկոպոսի։
անուն,
յոյժ փափագող
նորին
գործոյ
աո
Հո՛֊
բէլն
այն։
Իսկ
Հաբէլին
զայն
լուեալ,
փութանակի
Հասանէր
առ
Գանիէլն,
եւ նախ
ինքն
տե՜ղե­
կ ա ն ա յի
ի Գանիէլէ
նշանագրոյն,
եւ ապա
առ­
եալ
ի նմանէ առաքէր
առ արքա
յն։
ՀՀոր առեալ
(
Հար էլ I եւ
երթեալ
նովաւ
Հանդերձ
լՎ^աՀրիճի
Հետ/,
ք՛"
Լ\
1)
ւ1՚աացեալ
ի
Գանիէլէ,
կարգեալ
րստ
ձեւոյ
օրինակի
յու­
նականին
ւլվաւլնօ ււ ւ (| գա ե ա լ ն շ ա ն ա գ ի ր
տա–
ււից / / ՚, ե1|եալ եււաւն
ցմհծն
ԱաՀակ
եւ Մես–
րոպ։
Յաստիճան
իսկ վարդապետութեան
(
ու–
|||""|
ուսեալ,
եւ թեւածելով
րնգ
նոսա
սուց չութ եան
յ Երանելին
(
Մ ա շթոց)
| ) ա ս տ ն է ր ։
տղայոց
(
լաւք՛ս ս ա կ ա ւ ս տ ե ւ լ ե կ ա ց ե ա լ
գիտացին
Եւ իրրեւ
աս՛՛ս ե||կ|11 1
կարգեալ
գվարղապե–
,,
չ լինել բաւական
ա յն Ո Լ ն շ ա ն ա գ ր ո վ դ
ստոյգ
տութիւն
ի ւ ր ,
եւ
ն ո փ ի ն ն շ ա ն ա գ ր ո վ դ
տանէր։
Հոլովել
գք)եգեն(11|
բառից
Հայկականաց
Հագ–
Իսկ
իբրեւ
ի վ ե ր ա յ ք)աս ե(Սլ
թէ չեն բաւական
ներզաբար
^քերթողաբար,
Հռետորաբար՛
էքոլ–
նշանագիրքն
ողշ՝ ածել
ւլււ |ս ւլււ լ< այււ ե ւ ւլ1|ւաւ|ււ
ր ա ց ա ծ ՜ ո յի ւ ն
այնուիկ
գծագրութեամբ։
Հայերէն
լեզուոյն,
մանաւանդ
զի եւ
նշանա­
գիրքն
իսկ
յ ա յ լ ո ց դ պ ր ո ւ թ ե ա ն ց
ր ա ւ լ ե ա լ յ յ
ե լ
յ ա ր ո ւ ց ե ա լ ք
դիպեցան։
Անցողակի
րսենք
թէ
նշանակելի
է
որ
Կորիւնի
մէԼ
ՎռամշապուՀ
թադաւոր
բաւա­
կան
կարեւոր
դեր
մր կր կատարէ
՛
հան իէլե
ան
Գրրերը
ձեռք
բերելու
Ժ՚ԷԼ,
նոյնսլէս
անշուշտ
՛
հանի էլ ունի
մեծ
գեր,
որ
ազնուական
կր
կոչուի
եւ որ ^կարգէն
մակաբերելովI
բաւա­
կան
գիտուն
մէկն
րլլալու
էր։ Իսկ
միւսներր,
Հաբէլ,
ՎաՀրիճ,
բոլորովին
ստորադաս,
Հրա–
մանա֊կատար,
պատգամատար
գործիներ
են։
Ր ս ՚ յ ց Խորենացի
այս
երկու,րին
ալ
գերր
կր
՛
մեծցնէ,
Հաբէլին
ինքնայորդոր,
կ՚երեւի՛
թագաւորին
ներկայանալ
կուտայ,
եւ խոս­
տանալ
Հայկական
լեգուներուն
(
III)
նշանա­
գիր Հոգալ՝
մէչ\տեղ
բերել
լ Խորենացիի
ԱՈԼ–
ն ե լ
բառը
այո
իմաստով
գործածուած
կր
թուի՛։
՛
Լել՛ի
Հատուածներու
Համեմատութենէն
ակնյայտնի
կր տեսնուի
Լսորենս՚ցիի
պատ֊
մուածքին
բանաքաղութիւն
ըլլալը,
եւ
ասոր
Հ անգա մանքներ
ր՝
իր ն մանութ
իւննե րովը
եւ
տարրերութիւններովր
Կորիւն
է։
Կորիւնի
պաամուածքր
բնական, տրամաբանական,
կա­
պակից.
Հետեւական,
միայար,
միաբան
է
ծա յրէ ի ծայր,
իսկ
Խորենացիինր
խառնակդ
անկարդ,
անյարիր,
անկապակից
եւ
անՀա–
ւանական։
ԱոՀասարակ
ԼՍորենացիի
պաամուածքր
իր եզերագծերով
նոյնր
կր
թուի
Կորիւնին
Հետ
1
ինչպէս
բնական
է որ
ըլլար
բանաքա–
ղութիւն
ըլլալով
՚,
հ/ որ/.նացիի
նախաղասու–
թիւններր
շատ
նման
են Կորիւնին,
իսկ
բա–
I ՛յ.•
"
Զվաւլէւջ ա ց գ ր ե ա լ ն շ ա ն ա գ ի ր » գ ա զ ա ր
փ ա ր պ ե ց ի է ն
կ
ա ռ ա ծ ՜ ։
Fonds A.R.A.M