ԱՆԱՀԻՏ
ա֊
այլագունէր
դէպք երր,
իր ականու
թ
իւնր,
այղ
բոլորովին
Հեռի է
կարելիութենէ։
Եթէ
Կորիւն իր գրքոյկին
մ ԷՀ
կամովին
կամ
յիշողութեան
թ եր աս ումով
վրիպանք­
ներ
ցուցուցած
ՐԱ
ա
Ր,
իրեն
գրելու
խիսա
Հրաման
րնող աշակերտակից
կաթողիկոսէն
և
մ իւ ս աշ ակերա ա կիցն երէն, եկ եղ ե ցական
թ է
աշխարհական
(
այս վերջին
դասէն
բարձրաս­
տիճան
ագդեցիկ
Վա Հ ան Ամ ատ ունի, եւ Մա­
մի կոն ե անք ՝ անմ՛իգապէս
կր լսէր
հանր դի­
տողութիւն
եւ յանդիմանութիւն
եւ նոյն
իսկ
պա Հան ջ ուղղելու
կամ լրացնելու,
ա՜յնքան
մեծ էր Հոյակապ
Ուսուցէին
վայելած
վարկն
ու պաաիւր։
Ս անաւանդ
պէաք է
յ է շ ե լ որ
բոլոր ա յս աշակերաներր
եւ Մաշթոցի
ղ որ–
ծունէութե ան ուրիշ
վկաներր
ող^ էին այս
մաաենիկր
լ ո յ ս գալուն
(4441
եւ անկէ
քանի
մր ա արիներ
ետքբ, գէթ մինչեւ
Վարդանանց
պաաերագմի
վախճանր
(45&).,
եւ րնտել
Կո­
րիւնի
մաաենիկի
պա ր ո ւն ա կութ ե ան
։
Ա իւս կողաք է, Խորենա
ո ի բոլորովին
ա ար­
բեր
կացութեան
*
է*էջ է։
ԸնդՀ անուր
Հա» /՛ա ձայն
ու թ ե ա մբ
ք
Խ որենա-
ցի
Կորիւն
էն
շ ա ա ս/ ա ր ին եր
յեաոյ
գրած է,
մինչեւ
ան դա մ իր սլ ա ա մո ւթ ի ւ նր
յ այ անի չէ
ուրիշ մա ա են աղբ
ի, եւ ղայն
տեսնող,
կարղա–
ց
ո
Դ, յիշաաակող
ոչ ոք կա
յ մ ի ն^չ ե ւ գոնէ իբր
երեք դար յեաոյ։
ԱպաՀովապէս,
Խորենացի
չէր
կ րն ար ուն ե ն ալ
նոյն
եր կիւ
ղր ՚
(
ժամանա­
կակից վկաներէ
յանդիմանուելու
եթէ ս
վ՚սքր
ինչ կասէր
ճշմարտութենէ»
(
իր բառերով
I
եւ
իր ո ղութի
ւնն երր
այլա վւ ոխ
էր, կամ ա ար­
բեր
դոյնով
ներկայացնէր,
ինչսլէս
բրած ալ
է, նոյն իսկ ա արբեր
անունով
ճանչցնելով
մեծ
^ " ՚ ի չ ր ,
**
ւ
լսու
ցիչր,
Մ եսրովբ վախանակ
Մ ա շ–
թոց
բուն
անունին
որով իր ա շակերար
Կո­
րիւն ճա ն չ ց ա ծ է դ ա յն
ո ւ ճ ան
չ ց ուց ա հ ։
Ան կա–
Բ^ւԻ է րնգունիլ
թէ բարձրագոյն
Հրամանի
աակ
ղրող
Կորիւն կր Համարձակէր
իր
մաքէն
ճարտարել
ուսուցչին
անունր կամ թէ
կրնար
անղիաանալ
անոր
բու՛ս անունր, կամ
ղիտնա֊
լով
Հանդերձ թէ երկրորդ
անուն
մրն ալ ու­
նէր՝
Մ եսրովբ,
աւելորղ
Համարահ
բլլ ար
ղայն
ա
Լ
յիշել,
-
այն Կոր իւն ր որ իր պատմու­
թեան մէջ քանի
մ/ւ բառով
անցողակի
յիշա–
աակահ
դեռատի
Վարղան
Մամիկոնեանի
ա֊
նոէնր տուած ատեն՝
աւելորղ
չ ի Համարիր
յիշել
երկր ո ր ղ ան ո ւնն ա լ
•
վւ ա ղ ա ք շակա
ն
ն ուա գ ե–
սա
ԲԻէ"Վ՝
Վտրղկան - <՛ Վարդիկ
՚
ի սեռականր
/
«
ղՍ ամիկոնեան
որեարն,,,
որոց
առաջնոյն
Վ
Աէ
Րդան
անուն
Էր
ք
որ
է լ
ւ|ալւՈ–կան կո^էը։»
Ուրեմն առ առաւելն
կրնա
յ ենթադրուիլ
թէ
Խ որ են աց ի ի տուած
կամ կերտած
Մ
եսրովբ
անունր
սոսկ
Մ աշթոցի
պատուանունն
է չ Ս՛ար
—
Սրովբ֊֊աՏէր
Սրովբէանման
՚
եւ
Ա՚աշթոցր
առաւել
պատուելու
Համար է որ Խորենա
ց ի
ուգած է այս պատուանունով
ճանչցնել
Հանրու­
թեանդ եւ չգործածել,
անՀետ
բնել
բուն
պարգ
անունր՝ Ս աշթոց, —ասով
գոՀացնելով
նաե իր
աենչր
տարբերելու
ուրիշ պատմիչէ
եւ
ինք–
դինքր
ան։կախ
աղբիւր
Հանդիսացնելու—ախտ
մր որմէ թափուր
է Փարպեցի
որ
ամենայն
բարեմտութեամբ՝
առանց որ եւ է
ճարտարան­
քի՝
ո
Լ
ղ ղ ա կ ի Ս*ա շթոց
բ ո ւն եւ Հ ա ր ա գա տ ա–
ն ո ւնր
կուտայ։
Աա ր մա նալի է մի ա յ ն որ Խ ո–
րենացի
կր մատնէ
«
Ս աշթոց»
անունն ալ
գիտնալր,
եւ լոկ
ւքէ՚կ
անդամ
կր յիշէ
ա
ք
/
Դ
անունր
դեռ
անոր
կեանքն
ու գործ երր
պատմելու
չեկած
1
երբ իբր իր
աղբիւրներէն
մէկր կր յիշէ
Եւսեբ Կ եսարացիի
ս Եկլեսի ա ս–
տէ»
գիրքր
ւ՛ դոր ետ
թար
ղման
ել
եր
անելի
վարդապետն
Ս աշաոց ի Հայ լեդու»։
Բայց
այնու Հետեւ
գիրվ* խ՛ ^Լ՝. ԳէՒ՚է^՛
սկսած
մ ին չեւ
վերջ՝՝ Ս եսրոպ
ւսնվաւիոխ։
/*
դէպ է րս ել թ է Ս աշ թ ոց
անունին տեղ
Ս՚եսրոսլ
կամ Ս եսրովբ
անունի
գործ ած
ու­
թի ւնր ոյժ կու տա
յ այն; վա ր կա
ծ ին՝ թէ Ս ո–
վւ երք
ի մէջ
Հր ատարակուած
«
Պ ա տ մո ւթ ի ւն
Վարուց
Սրբոյն
ՍաՀակայ
եւ Ս
եսրովբայ»
մաաենիկր
գրչէն
ելած է նոյն
Խորենացիին
(
վ)
(
ասոր մէջ է որ կր տեսնենք
Ս եսրովբ
անու­
նին
ծ ա դումբ — «Ս եհին Ս եսրովբայ
Արով֊
բէատեսն
անուան» / որ սովոր էր նոր
խմբա֊
գրութեամբ՝
իր Հա յեացքներուն
Համեմատ
որբ ագրո
ւ ա ծ, պա ր դու ած կամ ձեւափոխա
ւսծ
լ ո յ ս րնծայել
արդէն
գոյութիւն
ունեցող
վա -
ւ եր ակ ան բ այց
Ի՚ր/^Ի"
,
Դ °* ո՛ արի մա ց թու ո ղ
պատմութեան
որքեր,
իրեն վերա պա Հելով իր
այդ
նոր խմբագրուածներէն։՝
իբրեւ
սւոոյդ
աղբիւրէ՝
,
քաղուածներ
Հիւսել իր պատմու­
թեան
մէջ։
Ս՚էկ
երկու
որին ակ Հոս տալով
շատանանք։
կորիւնի մէջ Մ՚աշտոց կ
երթայ
ւ՛ Աա մուսա տա կան քաղաք»
ր որ Եվ։ բատի վբ–
րայ Ս ամա սատ
(
Տ
<ա10ՏՁէ)
վ>աղաք,ն է,
յայտ–
(1/
Ա.
ՊարոՆե
՜
էսն վ էս|ււ|֊ւսս(հ։ւււ
ք<բանասէը>>ի
(
քէչ Նոյն կ ար ծիքէն է փււք
|է
–
կւ
»
ւփւ1ւ
|ւ խորենա­
ցի)) Գ1՝ւէ
՚1
ւ
1՚
Լ
ս,
ծ~ ըլ լ ա լ ո ւ ն
ւ|յ»այ։
Fonds A.R.A.M