ԱՆԱՀԻՏ
117
Հ՚՚՚ւր,
պաաիւն
ու աղա տա թիւններբ
^ որ
Ֆրանսացին
բնական,
տրամաբանական
սլիաի
գանէր այգ կնոէ վարմունքը,
ո՞ր
Ֆրանսացին
գ այն
թ է
բ *1ւա ա նե
կ ան
յ ար
կ ին գ էմ
ե ւ թէ՛
ագգին գէմ (ք գա ւաճ
ան
պ ի ա ի Հնկ ա ա է բ ։ Ս ա -
ն ա ն ւլոՀ մրն է, բ այց Յո վա նն աչ գ ո Հ
մր
ն է ։
Աանան
սէրր չէր ճանչցւսծ,
ինչւգէս
այն.բան
ուրիշ
աղէ իկներ իր ցեղին,
գինք
կարգած
էին՝ րսա ա ւ ա ՚1ւդ ո ւթ եա
ն ՝ ի ր
ծ ն ո ղ ք ին
յ ա ր մա
բ
դատած
ո եւ է մէկ մարդու
Հեա.
բայց
վեր­
ջապէս
կեանք մր ունէր,
աուն
մբ
ունէր,
պաշտպան
մր ունէր,
անկից
զաւակներ
պիաի
ո ւն են ար
է
մա յր ական
եր Էանկ
ութ
ի ւ ն բ գէթ
պիաի
ճանչնար,
եթէ Աղէ ար
չգար։
թ՛ուրքն
ու
՛
Բիւր
ան է որ այգ Աղէաբ կր բերեն,
քքովան
աուն աեղ կր ձգէ կ երթայ
կլաւ
ելու
է
եւ ա
յ դ
քիչ
Հ ՛ս մա կբել
ի
(
կ ոպի ա ա մու սինբ կր
ղ ա ո -
ն ա յ
սի
ր ել ի եւ յարգ
ել ի ա ն ձ մբ
ք
> եր ոս
՚
է՚բ,
անձնազոՀ
մր՛. Ս ան
ան կր Ա/ււսյ
այբի, ան–
ա Էր,
գժբաղդ։
Բնաւ բն ա կ՛ան չ Է որ ա յ ղ ւղ ի
սի
կ ին մբ , այդպիսի
(՚
ոպէի
մբ, ՚Բիւրտ
ի մր
Հ եա
երթ
այ ինք գ ինքբ
միլ
իթ ար ել , եւ այդ
1
յ ւ
| լ–
բաւուՆքն
ը լ լ ա յ ։
Ոչ ագգ կր Աեայ, ոչ
մարգ֊
կ ա յի ն բ ար
ո յական,
ոչ քաղաք
ակ
րթ
ո ւ թ
իւն
%
եթէ
սիրոյ ա զա ա ո ւթ եան սկգր ունքր
մինչ ե ւ
այգ չափ աղա նց
ո ւ թ եանց
աան
ի նք
։
Օր.
Հանրի
Պորտօ,
որ իր վէպին
իր֊Ր
կեդրոնական
դրուագ
դրած է ա՛ւար Հերոսու Հի
Անթաոամին
ե քիւրա
ցեղասլեաի
մր սէրր, բնարած է
՚
Բիւրա
մր որ Հայու
արիւնի
ո եւ է Կ
ա
թի1
չունի
ձ եռքին
վրա
յ, որ Տեր
սի
մց
ի մրնէ,
Հ այոց
բարեկամ
եւ թ՛ուրքին
թշնամի.
անոր դէմ
Հ անա
ծ է ոչ թ է
Հ այ
կ ա մա ւո րի
մբ ա մա
ս
ինր
ա
յլ երիտասարգ
ազէիկ
մր, շեշտ ած է
՚
Բիւ ր–
աին
ազնիւ, ա ս պե ա ա կան նկարագիրր
ու ցե–
ց ո
վդ
բարք
եր
ո վ, կրօնքով ա ա ր լ՛եր ա յ ղ
եր
կա
երիտասարդ
եւ մաքուր
էակներուն
միէեւ. սի­
րոյ» իրական
սիրոյ, եւ ոչ տուի անք ի,
ծնունդն
ու զարգացումր
որոշ
ցոյց տուած է, որով եւ
Հասկ ա ն ալ
ի եւ Հ ա մա կրելի գ արձո
ւց ած է^ Հ ա–
կառակ որ նորէն՝
նո
յն իսկ Հոն՝ դժնդակ բան
մր կա
յ որ կր Աեայ
ճակատագրին
Հրամա­
նս վ
իր
ենն
եր
էն
ան էա տուած ու այդ Տ եր
սի
մ–
ցի
երիտասարղր
սիրելու
դատապարտուած
Հայ
աւլէիկր,
ինչ որ ամօթ ու ցաւ կր պատ­
ճառէ իր մօրն ու մեծ Հօր, զգացոււ/եեր զոր
Օր. Պորտօ չի քամաՀրեր։
^արեանի
՛
Բիւր֊
տին
ինչ տեսակ
մարդ
ըլլալը
չենք
գիտեր,
՛
Բիլ
բա մրն է, գեղեցիկ է, երիտասարդ
է, «սա֊
լորաղոյն
թաւշեայ»
աչքեր
ունի չնկատել որ
Ս ան
ան ալ «թաւ շեայ
սալորագոյն»
աչքեր
ունէր ա ասէին
դրուագին
մ էէ, դէթ
՚
Բիւբտին
աչք՚եբուն
կարելի էր ո։ րիշ սլտու ղի մբ
գոյն
տալ,,, Լ
« ՚1
ւա իւ շ ու
՚1
ւ կւս ւղե բաներով
թ ա մբ ա ծ
խրխնէացող
ձի՛/ ունի եւ «ու ժ եղ բազուկներ՛)
,
ան, այո՛,
րի բա առեւանգիչ
մբչէ, որ
ձեռքն
անցած ո եւ է ա ղու.որ ՚ ՚ ւ դ է ի կ է որ կ առնէ կր
տանի, յայտնապէս
սիբաՀաբուած
է
Աանային
I ու իր սէրր այդ տ ե ս ա ր անին
մէէ
,
ի^՚Հ պէս եւ
վեր
էին
դրուագին
մէէ, պարս կւս կ ւս՚ււ
տաղերու
ոճով իր երգերովր
ււիրուն
կեբւղով
կ ար­
տայայտէ
՚։
Ան Ա ան
ան
լ եունակաՂթ
խրճիթ
ին
՚
քէէ դեղեցիկ
դարդերով
ւղաճու ճու ած
գիւղական
դշխոյ
մր կր դարձբ՚ււէ, կբ գուրգուրայ
վրան։
Բայց
ի՞նչ
կ՚Ր^՚է
ա
՚
ս։
՛
կ/՛՝1)
դուրս,
ի՞^՚չ է իր
կեանքր,
ի՞նչ են իր Հակոււքեերլւ,
զաղաւիար–
ներր, չ ենք գիտեր։
ՀՀւսրեանի
վիոլերգր
ո
չի*1ւչ
կրսէ
մեզի այգ մասին։ Ս իայն
վերէին
դրր–
ուադին մէէ ՚Բիւբտին
բերանբ
դրուած է
խօսք
մր չ «ես ունիմ կռացած
մի սուր
Ատաւ/՚ւզոլի
փաշայից
նա իրուած » ՚ որ այդ
աոեւանգիչր
թուրք
վւաշաներու
բարեկամ
ցոյց
կու տայ,
ինչ
որ գ ինվւր
Հ ա մա կ բել
ի
ււ։ եսակ է ՚֊ւ ի ս կ
՚
Բի։րաերուն
մէէ դասելու
չի նաւսստեր.., ՚։
ԵԼ
ՀԼւսրեւսնի
վիաերղր
շ ըսեր
նո
յն իսկ
քւււ՚իի մր Հակիրճ
սւ ո ղ երո վ
թէ
ի՞նչ պէս
Ս ա
'/1/11
յի
ո
Լ
՛
Բիւր
տին
«
սէրր»
ծնած է եւ ի նչ-
պէս, ինչ փուլերէ
յետոյ,
աոեւանգամին
յան գա ծ, վիպ երգր
բնաւ
որոշ չ րսեր,
ինչ պ էս
ԱՀ աբոն եան կր կարծէ, թէ Ս՛ան ան
ի նք
ն է
((
գրաւեր
՛
Բիւր ա ին
սիրար»
^ ա յս ինքն
ինվ»
զայն
ղլխէ է ՝»աներ»
է
եւ ((կամովին
վւախեր է
անոր Հետ»
I։
ՀՀարեան
ինքն ալ կր մտածէ որ
Աւսնայի
սէրր
՚
Բիւրտին
Հա մար՝
անգիմագրե
լի, խո­
րունկ, ճակատագրական,
բայց
յաԱցաԼՈՈ
զգա­
ցում է, եւ շատ աւ ել ի զգոյշ
ձեւով
մօ տ եց ա ծ
է նիւթին՝
իր վիպերգին
մէէ՝
.
բան ինչ որ
կ՚րնէ
ԱՀ աբոն եան իր մեկնաբան
ութ
եան
լք
է էէ
Չորրորդ
դրուագին,
երբ ՚Բիւրտր
կ*երե–
ւայ
սիրոյ
գգուանքներու
պապակէ՚ււ
սւ ո չորսդ
մ ին ա ւո ր ի կ ՀայուՀիին
ու իր տարփ ակէզ
եր
-
Գ"ՎՐ Դ
ա
յ՛*՛ ևՐ հրաւիրէ իր կինն
րլլալ, Ս՛ա­
նա,
Հմա
յո ւ. ած
անոր գեդե ց կո ւթ
են
էն,
վրդ ՛՛­
վա
հ , բայց եւ ամօթ աՀար, վախով
լի, կ՝՛ու. զ է
վ՛ախ
չի
լ, ուժ չի զգար, եւ յանկարծ
կր նուա­
ղի կ
ի
յնայ
գետին,
նուաղած
կինն է որ
՛
Բիլ
ր–
տր կ առնէ
ձիուն
վրայ ու կր տանի իր խրճի–
Fonds A.R.A.M