116
ԱՆԱՀԻ Տ
<(1\սաոլաՀէաո՚կ
ր
ք
լուսիղ
Հասասի
սրաիղ ղուրրան
ք
- ՚ / ՚
ւ ւ լ
որ
է)սւ
յո)։ ես
ւԱ։րաւ
որուահ
զաւակներէ,
՚
^ ՚ / ՚ ^ / ՚ ՚ ք
՚
^հՀւչ արիւնթաէհսէւ
թաւալ
եկող
I
/
^'
I,
'՜
,
7
,
/
,
»
հ՞նչսլկս
ա
ււ
1
,
ո՝ ո
ո
Հասկանաս, ներես
ք
ում ասա...
՛
հոլ
որ
Տա^ւր ես լքուահ,
Հորթուկ աղ Արկանէի
^Ք/"/
Ղ"՛–"՜
րան, ղրթա
է
ղրթա
արղանւէիս ւէսու,
*
է
ա
րթա սսր–
աիս, ղրթա՛
./՛՛՛՛՛
յ//ք/՛
երաէւներիս»...
Եւ ա Հ ա օր մր որ Ա անաս
ֆ
դա շ ա Էն
մ ԷՀ
է
ա ր ե՛ւ ո ւն
ւո ակ
է
րն ո ւթ ե ան
ղ զլխ ի չ դեզ եց կզու­
թեան
ծոցր
հ
սիրո
յ հարաւէն
կր գալարուի
^. ե֊
րեւան կ ՚ ելլէ աղեաարեր
Հրա պ ուր ի Հր, ճակա­
տագրական
,
րիւրա
աղամարղր. ան II աեւ ա՛հ կր
ի՛լէ ա յ դ մեռելական
կեանքէն,
կ առնէ կր
աանի իր աո ւնր
,
ղ ա յն իր կ ինր կր դար
ձրն է
եւ անոր կր ճանչցնէ
երիտասարդ
ու բոլորա­
նուէր
տարփանքի
մբ քաղցրութիւնբ
,
որ ՛գի­
տի
յանգի քիչ յեաոյ
երկուքին
ալ
եղերա–
կ ան մաՀ ու
ան։
Առեւանգ
ման
ր աղէէն
մ ինէեւ
Հինգե
րորդ
I լէեր Հին / դրուագին
վեր Հին
տողր,
^արեանի
ք երթուած
ր
մ եհ գեղեցկութիւնն
եր կբ պ ար
ու­
նակէ, Բ
ա
յք/ եւ ա սւ կ ի ց սկսեալ
՝
ա
յ դ
վիպեր֊
գ ի ն
Հի մք ր կագ մո ղ ե ղլ իւ աւոր
ղ եր ակատ ա ր ֊
ն երուն
նեբքնաշխար
Հն ա ր ա ա յ ա յ ա ո ղ Հոգե­
բանական։
Հի
ւս
քր,
"
Ր Ս
ա
յ^՛
վ
ա
յր,
թէեւ պարդ,
Հակիրճ գծերով,
ճիշղ էր ու բնական,
ան ո բո­
շս ւ թ իւնն եր
(
պ ա կա սն եր կր ներկայացնէ,
որ
վ եր Հին դրուագին
մէՀ ՛ո՛ լ աւելի կբ շեշտ
ութէ։
եւ աաժ ան ել ի տ պ ա
ւ
որութ
իւն մբ կր գորհ են
ւի ււիւ աս ա կ յուղելու։
Հոտ Է որ Շէքոփիրբ
կբ
բացակայի,
շէքռվւիրեան
նիւթր
՚
կայ,
բայց
Հեղին ակր
Հոգեբան
թատրերգակ
կամ վիպա­
սան
էէ. քնարերգակ
,
դի ւց աղե։ եր դա կ,
նկարիչ
բանասաեղհ
է։
ԱՀաբոնեան,
որ ո եւ է պակաս կամ անո­
րոշութիւն
չի տեսներ
այդտեղ,
այլ ն ո յ ն իսկ
բնական, արա մա բան ա կ ան, գրե թ է գով
ել ի կբ
գանէ
Աանային
«
աղատ-սիրային»
ի՚ոյանքք,
սա
դար
ման
ալ ի աող երր
ն ու իր ահ է յ անց
աւոր
ՀերոսուՀին
արդարացնելու
եւ դա յն դատա­
պարտող Ա ւսսունցի
ժողովուրդէ։
ու ղայն ա–
Հեղօբէն
պատժող
ֆէաայինեբն
իբր աո իա
կ ա ն
յ ե ՚ ո ա դ է մ
մա ք եր պ ախ ար ակ ել ու Հա­
մար,,, «ՊաաաՀահն
ի՛նչ է։ Արտաքուստ
մի
անմեղ
սիրային
արկահ, որ շաա շատ
կարող
էր մի ժողովրդական
երդի
նիւթ
դաոնալ,,,
Ա՚ի լքուած
մաաաղաՀւսս,
գեղանի
Հայ կին՝
երկար տառապելուց
ու աոկալուց
յեաոյ՛
վեր–
Հապէս
Հեաեւել է բնութեան
ձայնին,
՚՚
իրել
մի տղամարդ,
եւ իր բախաը
կապել նրա
Հետ։
ի ՜ ն լ ա ս ե լ , իր ի ր ա ւ ո ւ ն ք ն է ։
Եւ եթէ
այդ աղամարղր
Հայլինէր,
նոլւէն այղ փռ՛ռ­
ար աւանդական
մեր աշխարՀում
կբ ՃՂտար
գայթակղիչ,
դարձեալ
փսփոուկ,
սլաոս՚ւնեբի
չանչ,
ծածուկ
անէծք ու վշվշոց՝
Վ ՚ ՚ ՚ Ր , անա­
բուռ
ժամանակների»
Հասցէին, եւ ղրանով
էլ
խնդիրը կր ՚իակուէր։
Բայց
Աանայի
սիրած
տղամարդը
քիւրա
է,.. Եւ ինչ որ բնորոշ է
ներկայ
դէպքում,
քիւրուբ չի փ"*խցՐ
ե
լ
Աա­
նային,
ըն գ քյ ա կ ւ ա ւ ա կ ը վ ե ր ջ ին ս է գ ր ա ւ ե լ օ–
տ ա ր ա կ ա նի
ս իր տ ը ե ւ կ ա մ ա ւ գ ն ա ց ե լ ն ր ա
ք)ետ։
Ֆէաայու
կի՞ն է Աանան։
՚
Բիւրաին ինչ
փոյթ։
Աանան՝
սիրող
կինն է, իր կխ՚ր՛ Եւ
չնայելով
բ ո լ ո ր ա յս ւ ւ ե գ մ ա ց ո ւ ց ի լ պ արա գ ա ­
ն ե ր ի ն (7711),
մենք տեսանք
Տա արա
գոմ ի ւս–
Հագին
սուգը, կ անանց
վայնասունը
,
տ ղ ա՛­
մա րդկ անց ցասումը,
ու վրէժի
հարաւը։
Հ ա յ
մ - ո գ ո վ ո ւ ր գ ո ա յ ս պ ի ս ի պ ա ր ա գ ա ն ե ր ո ւ մ ՛ ւՐեղմնյ–
ց ո ւ ց ի լ պ ա ր ա գ ա ն ե ր լ ի փ ն տ ո ֊ ո ւ մ
1
ե ւ լ ի փնւոը–
ւ ւ ե լ ե ր թ ե ք ։
՚
Բիւըաը
միշա նկատել է առեւան­
գող ոսոխ եւ Աանան
մի ((անաբուռ,
աեւնամո՚ս
կին», մի տեսակ
աղդի դաւաճան։
ք
(
)»9
ՈԼԱ11Լ է
ա յ ս տ ր ա մ ա բ ա ն ո ւ թ ի ւ ն ը ե ւ անիրաւ....
»:
Աչպ,
բնաւ
երբեք
թշուառ
չէ այդ
տրամաբանու­
թիւներ, ոչ ալ անիրաւ։
Ու «յեաադէմո
Հ ա յ
գիւղացիին
յատուկ չէ ան միայն,
նմանօրի­
նակ
պարագաներու
մէՀ՝
այդպիսի
դէպք
մր
ն ո յ ն գայրոյթր
յառաՀ
պիտի
բերեր
ո եւ է
եւրոպական
ամենայառաՀացեւսլ
ուղղի
մար­
դոց
մ ԷՀ, թերեւս
նուաղ
բիրտ
ու
անգութ
ձեւով արտա
յա յաուահ։
Խա ղաղ
ժ ամանակ,
խաշնարած
Հեզաբարոյ
սիրուն
քիւրտ
երի­
տասարդի
մր Հեա չէ որ ւի ախ ահ Է Տ ա տ ր աղուէ՛ ի
Հարս Աանան. ան կինն Է Հ$ո վանին որիր ւլիւ
ղին
պատիւը
զայն անարգող
արիւնկզակ
ու թալւս–
նիչ
•
Բիւրտերուն
դէմ պաշտպան
ելու
Համար
կեանքը
վտանգելով
ֆէաայի
դարձահ է, // այն­
պիսի ատեն մբուր իր էրիկը, իր արենակից,
ղիւղակից
եղբայրները
կռուի մէՀ են այդ
Բիւրտերուն
Հետ, ան կ՚երթայ
կինն
րլլալ
Քիւրտի
մը որ թերեւս
ինք ալ Հայեր
թալ–
լահ ու սպաննահ է։ Պատերազմին
ժ ամանակ,
եթէ
ֆրանսացի
կին մը, գեղեցիկ
գերման
սպայի
մը ծոցը նետ ու էր կամովին, այն պա–
Հուն ուր իր էրիկբ եւ իր ամբողՀ
ցեւլբ
գեր­
ման
յարձակման
դէմ կբ պա շաբլո՛ն
էին
իրենց
Fonds A.R.A.M