ԱՆԱՀԻ
Տ
107
քէեան՛
Պոտլէոր,
Վէրլէնն ու մանաւանդ
Աա–
մէնչլ/։ Այդ Հատորին մէկ որոշ մասի՛ս
մէԼ (Ա
որ
լաւագոյնն
Հ֊/
քարհան
կր յա յառնէր սա՛
կայն
արդէն
Հայկական
խորք
մր,
Հայ Հին
ձեռադիրներու.
նուիրած
իր գեղեցիկ
աաղին ե
մանաւա
ն գ իր գ մա
յլ է*լ ի «Ասաց ուա ծք » ն եր ո ւն
աՐԷ^, որոնց
նիւթն ու զգացումր
Հայկական,
բայց
ձեւր
նոր
էն շատ աւելի
մօտիկ կր էի՜ւ ար
արեւմտեան
խորհրդապաշտներուն
քան ո եԷ
Հին կամ նոր Հա յ բանաստեղծի,
լմինչ
Ս՚ե–
ծաբենց
մերթ
խորքով
ու ձեւով կր
ներ–
շրնչուէր
Ակն այ
անտուն
իներէն
,
Վարու­
ժան
մերթ
ւէ
ա
ւէր
խնամութիւն
ոոյց
կու­
տար
Ալի շանին,
Պ էշի կթա
շլեանին
-
քհէր–
գեանին
Հետ, Սիամանգօ՝
գքեր՚Հեր՛ր
մանա­
ւանդ՝
ււկա ււ (Տ էր գի աակցաբար
փնտո
ել Նա֊
ր եկաց ի ի , Շարականներու
ագդե ց ութ իւնր եւ
դա
յն խառնել
արեւմտեան
խորՀրգապաշտնե–
րէ" իւրացուցած
իր արուեստին
•։
Պոլիս, այգ
շրջանին,
ՏՀարեան՝
քՅ՚էքէեանի
Հետ Հրատա­
րակ եց նոր «յա ռա Հա ադաՀ
որ կան ո մր
,
քձարճ–
(•
աւԼանք/՛,
որ վեց-եօթբ
թիւ. մ իա
յն
ունեցաւ
դէպքերու
րեր մա մր
ք
եւ "՛֊/՛
քՀա րե ան ի լ ո յ ս
բնծա
յեց
դ
ար ձակ
.
րեր թ ո ւածն
եր ու եւ ք նն ա ֊
դատական
յօդուածներու
Հետ, իր
բանաստեղ­
ծական
մ էկ
շքեղ
ու խորունկ
գործ ին,
«
Երեք
երդ ա ս ել ու Հ ա մար
՛
Լի շ ար
Եր կ րի եւ ՛Լի շ տր
Երկնքների))
տիտղոսով
քնարերգական
եւ ի–
մա սաա սիրական
թ աա եր աքերթ ուած ի մր , ա -
աս Հ ին
երկու
դրուագներր։
Այդ գործ ին,
ւլ ո ր
ՀՀար ե ան կ * են թ ա տիտղո
սէր
ս Խ
որ Տու
նեւ
ՐԴ
լ մի քիւ ադար եան
\
քհս&կէՆներուն
Հետեւողու­
թեամբ
յղացուած
խոր երգակիր
տեսարաննե֊
բու
Հարք՝ կրօնական
շունչով
մր տոգորուած
I,
ի առ ալ երէն զթարգման
ութ իւնր, իաա լաց ի տա–
ղա֊նդսււոր
բանաստեղծի
մր ձեոք>ով եւ Հեղի­
նակ
ին
օ գն ո լ թ ե ա մբ կատարուած,
Հրա տա­
րա կուեցաւ՚
ււրււտեբազմի
11"
$
ա
ցքին
՝
Ս ի ֊
լանի
լ^ք01Շ*1
Հանդէսին
՛՛՛
ԷՀ. մ^աոյ.
Լան–
Լ ի ան օի ՝Ւա րրապւգա
Հրատ ար ակՀակ ան տ ունր
օտար եւ իտաչացի
յ
,
դասական
գրողներու
մա–
աենաս շարին
մ ԷՀ /քացուց այդ Գ
Ո
Ր^1*
։
Հ՛՛Հ "
յ
~
կա
լոր
եր գ աՀան
քհեսվւիկի
երաժշտութիւն
յօ–
րինեց այգ թատերախաղին
Համար, որեւ
գործադրուեցաւ
Հռոմի.
Լայվւցիկի
եւ այլ քա­
ղաքն
եր ու
ն ուա գա Հ ան գէսն
եր ու. մ ԷՀ։
Աո ա Հին
մասր^ թարգմանուած
Հորս
լեզուներու,
Հրա֊
տ արա կ ուեց աւ
Հ
այւից
իկի
Հ/՛"՛ տ արա կ ի չ մեծ
ա ա ն մր կո ղմ է ։
Ի տ ա/"՛կ ւս ն
թ երթ
եր ր
բաղ֊
մաթիլ
յօդուածներ
նուիրեցին
այդ
Դ1՚քէ
ս։
ի Լ փօփօլօ 11է՚|ւԱ 1(11 || 11(7/,
որուն
խմբագիրն
այն
ա ա են
նոյն
ինքն
Մ ուս օ լինին
էր, գրեց թէ
«
Վեր Հ ի ն
տարիներուն
լ ո յ ս տեսած
բանաս–
տեգծական
գրքերէն,
Է ր ե ք 1;|՚*4՜ճ՛
ամենէն աբ–
ժէքաւորն
է, եւ թէ ադգ մր որ այդպիսի բա­
նաստեղծներ
ունի,
ւս ր ժ ան ի է իր ճակաաա–
դրին աէր դաոնալ
ու։ » Ատա
Նեկրի
գրեց
«
Հոն կան մասեր որ կր Հ ասնին աստ ուած ա–
յի ն գեղ եց կութ ե ան, եւ պէտք է
եր ա խ աա–
11
/
արտ
րլլալ
Հեղինակին՝
ժարգկութեան
բրած
այղ
նուէրին
Համար))։
Ալֆբետօ
^
ա
լլէթթի
գրեց՝
«
Միայն
Շէլին
կարող էր Հասնիլ այդ
զգա
յն ո ւթ ե ան եւ այդքան
մաքուր
բանաս­
տեղծ ութ եան»
։
Նոյն
ձեւով արտ ա յա
յաուած
են Ս իկէլ "՛է Ունամունօ,
սպանիացի
յայտնի
գրողր - Լուաոսլ
ւսվսքի, Ա որ պոն էէ սլաւ. գրա­
կանութեանց
ուսուց
ի Էր, որ եւ ա յ դ
գործ
ի
մէկ
մասր
թարգմանած
է լեՀերէնի։
Ամերի–
կ ա ց ի բանաստեղծ
ո ւՀ ի մբ, Օր.
/՛
ր էն
Ալ եք -
սան տ էր, ա ն գլ ի եր էսի
թ ա ր գ մա ն եց այդ գոր ծր
և Հրատարակեց
վերՀերս։
Այսպիսի
մեծաւոա–
ր ա ծ ո ւ թ անկ արժ էք յա Հո ղ ութիւ ն մբ գտնե­
լու արդարեւ
արժանի
գործ
ւքրն էր այգ թա–
տ ե բաք
երթ ուա ծ ր, որուն
առա
Հին
երկու մա–
սեբան
րնթերցու
մր իմ վր
ա
յ
եւս ձգած է
բարձր
մաածման
եւ մեծ արուեստի
գործի
մր
ա պ ա ւ ո րո՛ թ ի ւնր ե ւ ցանկ
ալ ի է որ բ*1* ա գի
րր
Հրատարակուի
ա յ դ Հոյակապ
քե ր թ ուա
ծ ին ^
ոբ
մ հր դրա կան ո ւ թ եան
բ ւսրձրագ ո յն ա բտա–
դրու թիւննեբէն
մ ին է։
ս Տ ա տ ր ա դ ո մ ի Հա բոբ ՚>, սակա
յն,
րււսւ իս՝
աւելի
ինքնաստիպ
եւ աւելի
զօբեզ
գործ է
քան
| •ր ե ք (; 11
գր
։
Հ
< Եր եք Եր դո ի ն
՛
զէս
ար ա ա -
դրու թ իւն
ւ1՚ր մ եծ
նորութիւն
է մեր գրա կա­
նո՛ թ եան
Հ ա մար,
բա
յց
Հ ա մա շիւ ար Հ ային
գր ա կան
ու թ ե ա ն մ ԷՀ այղսեռ ին
պ ա ականող
նշանաւոր
ղ ործ եր արդ
էն
տ ո ւ ա ծ ե ն Տանթ է
(
% 11
ր կ ե՜ան
Ա՛
,
Շ է ոք ւի իր ք\Լմաո. գ
ի
շ
հ՜ր ւ > Լ ան 11ր
ե լ ս ա լ ր ՚ ,
Կէօթէ,
Պայրրն,
Շէլի,
Ա՚եթերլինք,
ել ն, հ Այդ Հսկայ վարպետ
ն եր ուն
շ ա ւ ղին
Հ ե֊
տեւելով.
քՀարեան
ուզած է ՛՛՛եր
գրականու–
թ ի ւ ն ր ճոխաց
ն ել
մա րգկային
ճւսկատա
գր ի
ո ւ աի եզեր
սւ կա" կե ա նք ի
իւ ոբ^ուրդն
ասր սւա–
յ ա յ տ ել ձ գ ա ո ղ թ ա տ եր ա կ ա ն ք ե ր թ ուած ով
ււ՚ր
որպիսին
չունէինք
մենք դես լ՛Լեւ ոն Շանթի
է\\\\
ւլււտՈԼ.11|6՜նե|1/ք
աւ ելի պատմական
ողբերղու–
թիւն
ւ/՚րն է՝ վ*նա ր երգական
ու երազային
մա­
սերով,
ԱՀ աբոն եան
ի
| յ ե ւ ( ^ ո ֊ ^ ո ւ ս ր
չավ/ա֊
Fonds A.R.A.M