106
ԱՆԱՀԻՏ
՛
ծ Լ ՛էյ..
՚.
ր։։։։րՐի
5,
ոաղաս
աոր,որր
այղ ^ – ո –
....
* /, /,,
*
ֆրանսերէն
լեզուով։
վե,վր. այղչրի I II
՚
> էՊրիւսէլ,
ուր անխամր
ճանչ–
աաղւոչափ՛^
րան
եզծութիւնները
,
Վեր,
րրնր ե. անոր
ժամանակակից
Հարրնեսւն աո
*
, *
Վ Ւ «Բ»** 1 > -
/
< /. ./.,..,, Պուհ՚ւր
ձգած "՚ եկած
պաշտներուն,
մա ոնաւորապէս
Ռեմպօին.
եւ. քէն ք/վ
յ՚""».հ
" / /
I I
՚
<. ւ Լ1
.../.
Ա1ւաււած է մինչեւ
ւղսւաեր
իր աոաչին
գրական
փորձերը այդ աղղեցու֊
նեաիկ,
՛՛
պ՛
"""՚.՛/"
թ
I. ա
*1
ււ/
ա ակ՝
:
> I, ա ււյ անց
ահ
ցած Է
ՎերՀարրնր
ուրիշ
պելժ գրագէտներ
ու բանաստեղծներ
և
գոյններէն
մաս մր ես ինքս
հաճոյքն
ունեցա*
Հանդէսներու
մէ* որոնց
անոնք կ՚աշխաաակ–
եմ Հրատարակել
ւ| 1ւ|11110~*1ւու՚հ1|
անունով
/,/,,,.
ցէին, երեւցած
են իր աոովին
դրական
էի– ամսեայ
Հանդէսի
մը մԱ որո.
խմրադրսլ.
րր,
ֆրանսերէն
շարաղրուած։
Մաայնա–
թիւնն
սաանձնած էխ Իաա/իոյ մԱ,
Տանթէի
թեամբ,
կրթութեամբ,
ճաշակով՝
.
Եւրոպացի»
լեզուին
րնաելացած,
իաարսկան
որականա,
մր դարձած է ան, մերօրեայ
Լաաին
մր. որ թեան
աւելի
մօաէն
.
Նսն,,թ դարձած, իա..,,
ֆրանոական
լիսէին մէԼ Հին յոյն ու Հոոմա–
լացի
Հին ո, նոր կա,,/., պ.
մտաւորական֊
յեցի
դասականներուն
ալ ծանօթացած
է եւ ներա
.
հա բարեկամացա*,
ան որս ա I.ր ա դ.
ըմբռնած
ինչ որ կայ անոնց
մ եծ ա գո յննեբուն
մի ընթացքին՝
մեր ազգային
ղաաի
փրո–
մէ1
տեւականօրէն
գեղեցիկ. ան
յետոյ՝
փականտին
նշանակելի
ծաոա
յո. թ
խններ
թարգմանութեանց
շնորՀիւ՝
գերմանական,
մատոյց։
Գա շնա կիցն/, րո.
յ ա գ թ ան ա կ էն յե.
անգլիական
և իտալական
մեծ քերթողներուն
աոյ, դարձա. Պոլիս, ուր ի ր ր ուսուցիչ
I.ւ իլ.ր
մօտեցած
է եւ, ինչպէս
իր ֆրանսացի
եւ գրագէտ
գործեց
քանի մր տարի. այղ շլվա–
պելժ խորհրդապաշտ
վարպետներն
իսկ րրած
նին Հրատարակեց
|||ւ1ւ|ւ|ւ ՚1|ւււււ1|լւ
Հատորը,
...
ր
էին, իր միտքն
ու ճաշակն
անոնցմով
ճոխա–
ամվւուիած էր րր՝ բանա սաե ղծ ա թ՛իւննե
րր՚, մւս–
դուղած է, այդ բոլորին
ներքեւ՝
իր ղդայնու–
սամբ գրուած
՚
Լենետիկ,
մասամբ
Պոլիս։ Ա–
թեան
խորր՝
պաՀելով
Հանդերձ
ներքին կապ
աոնց մէշ\. Հայերէնը
դարձած
Լր աւելի ճոխ,
՛
Ղ՛ Ի/՛ /՚՚՚՚Իհ Արեւելքին
Հետ. իր ցեղին ու աւելի
ճկուն,
բայց ղեո անՀա
րթ
ու թ
իւններով.
Հա /րենիքին
Հեա։
(
Հետոյ, Կովկաս
դարձած է,
ւոարօրին
ւս/լա թ իւ նո ե բո վ եւ ւ՛՝ե ր թ
անճշդոԼ֊
ու ր իր մայրենի
լեղուն սկսած է նորէն
ուսում֊
թ իւններով
խաոն։
Այղ ոաանաւորներէն
շա–
նասիրել
1
ւ անով իր գրական
կոչուէ//, իրագոր–
աերր
օտար
չեղա է մր թարգմանուած
—
եւ
ծելու
որոշումր
տուած է։ Օսմանեան
ՍաՀմա֊
յաճախ
տաոացի
թարդմա՚ւաւած
—
րլլալու
նաղրութ եան Հաստատուելէն
յետոյ,
անցած է ապաւ որութ իւնր կր ձղկին։
Բայց ինչ բարձր
Պոլիս, ուր ապրած ու գործած է մինչեւ մեծ ու նոր գեղեցկութ
իւննե
ր
կային
այղ
քե/՛֊
պաաերադմր.
Հոն, Հայ գրական
միիյվայրին
թ ուածներու
լաւադոյններան
մէի
Սքանչելի
մէէ,
/
՝
ա
,/
ե
Րէ՚"Ը
-
ԻԲ մանկութեան
բարբաոր,
բանաստեղծ
մը կր յա յանու կր Հոն, որ
ս՚ր–
կովկասեան
Հայերէնր,
զոր շատ լաւ րրած է ու ե սա ով ու մտա
յն ու թ ե ս, մբ ղեո կր աւար
պ,սՀպանելով
-
դարգացուցաե
է եւ իրլուրԼ
գրեթէ
միշա
Եւրոպացի. Հետ/., ող Փարիզի ու
սկդբնաւարութիւնն
րրած է մեր ազգային
Պրիւսէլի խ որՀ բղա
,
ղ ա շանե բան,
բայց
ոբո–
ղրականութեան
մէԼ, ՚ւՈւալով մտ ա յնոլթեա
մր,
շապէս տարբեր
Մեծարենցին,
Սիամանդ
օէն,
ճաշակով,
մշակոյթով՝
միշտ
խորապէս
«
Եւ–
Ջրաքեանէն,
Վարուժանէն,
թէքէեանէն,
որ
րոպացի,,
յաոաքապաՀ
դրականութեան»
անոնք ալ ֆրանսական
նոյն
դպրոցին այս
միշտ
Հետամուտ։
Հիմնադիրներէն
ու գլխաւոր
կամ այն վարպետներէն
ուղղուած
Աւն ե. /-
աշխատակիցներէն
մին եդած է* Ա&ղեան շա– րհնց արաաղրո, թե անց մէէմեծ չափով Եւ֊
բաթաթ
երթին, որ չերմեոանդ
արդիականու–
րոպացի
էին Հայ լեզուով,
բայց
աւելի Հա.1֊
թեան. Հայկական
խորՀ բղա պա շաութեան
օր– կ
ա
կ
ա
1,
1
ո ա ր ր Լ /
,
պարունակելով
իրենց
գործին
կան մր եղաւ, Հոն Զարեան
խիգախ
Հայ–
,
քէչ,
հլ
ա լ հ լ ի
կ
ա տ ա ր ե ա լ
Հ ա ր ա ղ ա ա
Հ,,,.
եացքներով
գրական
քննադատութեան
էիր,
յե
րէն
մր գրելով,
Զարեան
ի,,,,բոշ
շեշաուած
կեանքի
վրայ
ինքնատիպ
տեսսւթ
իւններով
խառնուածքն
ունէ,,, որ ,., ի –
ա
յա
կապար
յօդուածներ,
արձակ
քերթուածներ
Հլւատա–
այղ Հաաորի% մէէ ել այգ խառնուածքն.
իՀ
րակած է, որոնք
Հայերէնով–
ղեո քիչ մը է ո ր
զ
ի
%
ք ռ
,
ք ղ ա
, ,
ր
,
Ա
^ ^
,
ւ Ա ւ խ ր
,
ւ ա ր 1 վ
վարանոտ, անՀաոտաա,
ճիգով
յօրինուած
Հա. ի
բր
գեղեցկագիտական
ի.,,,,,,
իոչպէս
յերէնով
մ ր ֊
գրող
Եւրոպացիի
մր գործերն
Վարուժան
ՎերՀարնը
ե. ման.
ող ՛Հի. կոն,
էին։ Մեծ պատերազմին
մէջ թուրքիոյ
մուտ–
Աիամանղ»՝
ՎերՀարնը
ե. Մեթերլինքը
թ֊՛.֊
Fonds A.R.A.M